Politik Psikolojinin Tarihsel Gelişim Süreci

Year 2021, Volume: 6 Issue: 1, 179 - 191, 30.06.2021

Osman Sertug Çalışkan

https://doi.org/10.33905/bseusbed.954415

Cited By: 1

Abstract

Tüm politik dünya görüşlerinin son kertede insan doğası anlayışı üzerinden şekillendiği gerçeği, politik psikolojinin siyaset kadar eski bir geçmişe sahip olduğunu açıkça gösterir. İyi tanımlanmış bir disiplinler arası bilim olarak politik psikoloji 1970’lerde ortaya çıksa da kökeni, etki ve nüfuzu itibariyle çok daha eskiye dayandırılabilir. Yakın tarihçesi itibariyle Politik Psikoloji alanı Knutson’un (Ed.) 1973’deki politik psikoloji el kitabı ve bunu takiben 1977’de kurulan Uluslararası Politik Psikoloji Topluluğu (ISPP) ve iki yıl sonrasında yayımlanan Politik Psikoloji dergisiyle ilgi odağı haline geldi. Uluslararası odağa sahip olan disiplinin akademik anlamdaki öncüleri Avrupa kökenlidir. Bu makale yaygın inanışın aksine politik psikoloji disiplinine esas katkının 1860’lı yıllarda Avrupalı yazarlarla başladığına dair yeni bir bakış açısı sunabilmeyi amaçlamaktadır. Politik psikolojinin tarihsel seyrine ilişkin yeni bulgulara yer veren bu makale, politik psikolojinin tarihsel gelişim evrelerine dair McGuire (1993) gibi araştırmacıların sınıflamalarının yeniden ele alınabileceğine dair bulgular sunmaktadır.

Keywords

Politika, Politik Psikoloji, Politik Psikoloji Tarihi

Thanks

Makalenin ortaya çıkmasını sağlayan Değerli Hocam Prof. Dr. Deniz Ülke Arıboğan'a gönül dolusu teşekkürlerimi sunuyorum.

Historical Development of Political Psychology

Abstract

The fact that all political worldviews are ultimately shaped by an understanding of human nature clearly shows that political psychology has a history as old as politics. Although political psychology as a well-defined interdisciplinary science emerged in the 1970s, its origin, redundant and influence can be traced back much further. In its recent history, the field of Political Psychology has become the focus of attention with Knutson’s (Ed.) handbook on political psychology in 1973, followed by the International Society for Political Psychology (ISPP) founded in 1977, and the journal Political Psychology published two years later. The academic pioneers of the discipline, which has an international focus, are of European origin. Contrary to popular belief, this article aims to provide a new perspective on the fact that the main contribution to the discipline of political psychology began with European writers in the 1860s. This article, which includes new findings on the historical phases of political psychology, presents findings researchers such as McGuire (1993), can reconsider the historical development stages of political psychology.

Keywords

Policy, Political Psychology, History of Political Psychology

References

• ALDERDICE, J. L. (2017). Fundamentalism, radicalization and terrorism. Part 1: Terrorism as dissolution in a complex system. Psychoanalytic Psychotherapy, 31, 285–300.
• ARIBOĞAN, D. Ü. (2020). Politik karar, tutum ve davranışlarımızı bireyselden toplumsala uzanan bir yelpazede anlama ve açıklama kılavuzu olarak politik psikoloji, Üsküdar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10(Mayıs), 37-62.
• BASTIAN, A. (1860). Politische psyhologie. Germany: Otto Wigand. Erişim Adresi: https://archive.org/details/bub_gb_kP0QYDlQO48C/page/n3/mode/2up (07.08.2020).
• BOUTMY, E. (1901). Psychologie politique du Peuple anglais. Paris: A. Colin. Erişim Adresi: https://archive.org/details/essaidunepsycho00boutgoog (07.08.2020).
• BOUTMY, E. (1902). Elements Psychologie politique du Peuple americain. Paris: A. Colin. Erişim Adresi: https://archive.org/details/essaidunepsycho00boutgoog (07.08.2020).
• BOUTMY, E. (1904). The English people; a study of their political psychology. London: T. F. Unwin. Erişim Adresi: https://archive.org/details/englishpeoplestu00boutiala/page/n5/mode/2up?ref=ol&view=theater (07.08.2020).
• CANER, C., BOZASLAN, B. & SERBEST, M . (2020). Rusya Lideri Vladimir Putin’i politik psikoloji penceresinden okumak. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 65, 245-264.
• ÇELENK YILMAZ, R. (2020). Politik psikoloji. Erişim Adresi: https://ruveydacelenk.com/ilgi-alanlarim/politik-psikoloji/ (11.08.2020).
• ÇEVİK. A. (2008). Politik psikoloji ( 2. Baskı). Ankara: Dost Kitabevi.
• ERİŞEN, E. & ERİŞEN, C. (2012). The effect of social networks on the quality of political thinking. Political Psychology, 33(6), 839-865.
• FRISTON, K. J. (2009). Modalities, modes, and models in functional neuroimaging. Science,326, 399-403.
• GINSBURG, J., GRAND, V., LAZYAN, M., WEEKS, M. & COLLIN, C. (2012). Psikoloji kitabı. (Çev. E. Lakşe). İstanbul: Alfa Basım Yayın.
• HOMER-DIXON,T., MAYNARD, J. L., MILDENBERGER, M., MILKOREIT, M., MOCK, S. J., QUILLEY, S., SCHRÖDER, T. & THAGARD, P., A Complex systems approach to the study of ideology: Cognitive-affective structures and the dynamics of belief system. Journal of Social and Political Psychology, 1(1).
• HOUGHTON, D. P. (2015). Siyaset psikolojisi. (Çev. H. İnanç ve D. Şekeroğlu). İstanbul: Bilge Kültür Sanat Yayınları.
• HUCKFELDT, R., MONDAK, J.J., HAYES, M., PIETRYKA, M. T. & REILLY, J. (2013). Networks, interdependence, and social influence in politics. In The Oxford Handbook of Political Psychology.
• HUDDY, LEONIE., SEARS, D., O. AND LEVY, S. J. (Ed.). (2013). The Oxford handbook of political psychology. (2. Ed.). Oxford University Press.
• ISPP. (2018). ISPP’s 40-year History Diversity Report. Erişim adresi: https://www.ispp.org/uploads/attachments/UPDATED_Final_ISPP_Diversity_Report_2018_Recd_July2019.pdf (11.09.2020)
• İNAN, E. (2009). Politik psikoloji ve siyasal iletişim. Erişim Adresi: http://www.kamudiplomasisi.org/pdf/politikpsikoloji.pdf (11.08.2020).
• KAPLOWITZ, N. (1984). Psychopolitical dimensions of international relations: The reciprocal effects of conflict strategies. International Studies Quaterly, 28, 373-406.
• KUKLINSKI, J. H. (2002). Thinking about political pysychology. New York: Cambridge University Press.
• LYENGAR, S., & MCGUIRE, W. J. (1993). Explorations in political psychology. Durham: Duke University Press. OSMANOĞLU, Ö. (2020). Platon’un toplum ve devlet teorilerinin psiko-politik karakteri, D. Ü. Arıboğan. (Ed.), Travmaların gölgesinde: Politik psikoloji içinde (119-155). İstanbul: İnkilap Kitapevi.
• PARELL, E. (1934). Zeitschrift für Politische Psychologie und Sexualökonomie. Kopenhagen: Verlag für Sexualpolitik. Erişim Adresi: https://andreas-peglau-psychoanalyse.de/gespraech-mit-einem-frisoergehilfen-ueber-den-mehrwert-1935-von-wilhelm-reich-alias-ernst-parell/ (09.08.2020).
• POLAT, F. & İKİZ, Ö. (2015). Çatışma ve uzlaşma bağlamında siyasetin psikolojisi. Çanakkale: Paradigma Akademi.
• RANDALL, K. (2015). Neuropolitics where campaingns try to read your mind. Erişim Adresi: https://www.nytimes.com/2015/11/04/world/americas/neuropolitics-where-campaigns-try-to-read-your-mind.html (16.07.2020)
• VAN GINNEKEN J. (1988) Outline of a cultural history of political psychology. In: The Psychology of Politics. Springer, New York, NY.