Bir
lafzın iki veya daha fazla anlamda kullanılması durumuna iştirâk denilmektedir.
Bu anlamlar, bazen birbirine zıt olabilmektedir. Bu nedenle tür kelimeler,
ezdâd olarak da adlandırılmaktadır. Fakat bununla sıcak-soğuk, iyi-kötü gibi
karşıt anlamlı kelimeler değil; zıt iki anlamda kullanılan lafızlar
kastedilmektedir. Müfessirlerin Kur’ân-ı Kerim’i anlamada ihtilafa düşmelerine
neden olan birçok sebepten söz edilmektedir. Bu sebeplerden biri de müşterek
lafızlardır. Kur’ân-ı Kerim’de yer alan bütün müşterek lafızları ele almak bir
makalenin sınırlarını aşacağından bu çalışmada, kur’ (قُرْء) kelimesinin anlamına dair âlimlerin
farklı değerlendirmelerine yer verilecektir. Irak ekolüne mensup âlimler, Bakara
sûresi 228. âyette boşanma sürecinde kadının beklemesi gereken zamanı bildiren
ve zıt iki anlamda kullanıldığı belirtilen kur’ kelimesinin hayız; buna karşın Hicaz
ve Medineli âlimler bunun temizlik dönemi, olduğunu ifade etmişlerdir.
Kelimenin âdet dönemi anlamında olduğunu tercih edenlere göre, boşama temizlik
döneminde gerçekleşmişse, üçüncü hayzın nihayetinde iddet süresi son
bulmaktadır. Şayet boşama hayız döneminde gerçekleşmişse, bu durumda iddet
dördüncü hayzın sonunda tamamlanmaktadır. Buna mukabil kur’ lafzının tuhr
anlamında olduğunu tercih edenlere göre, temizlik döneminde yapılan boşama,
üçüncü hayza girmekle bitmektedir.
Fenîsan, Su’ûd b. Abdullah. İhtilâfü’l-müfessirîn esbabühu ve âsârühu. Riyad: Dâru İşbiliyye, 1997.
Hîrî, Ebû Abdurrahman İsmail b. Ahmed. Vücûhü’l-Kur’ân. Thk. Necef Erşî. 2. Bs. İran: Mecmeü’l-Bühûsi’l-İslâmiyye, t.y.
İbn ‘Arabî, Ebû Bekir Muhammed b. Abdullah. Ahkâmü’l-Kur’ân. Thk. Muhammed Abdülkadir ‘Atâ. 4 Cilt. Beyrut: Dârü’l-Kütübi’l-‘İlmiyye, 2002.
İbn ‘Atıyye, Ebû Muhammed Abdülhak b. Gālib. el-Müharrarü’l-vecîz fî tefsîri’l-kitâbi’l-‘azîz. Thk. Abdüsselâm Abdüşşâfî Muhammed. 6 Cilt. Beyrut: Darü’l-Kütübi’l-‘İlmiyye, 2001.
İbn Cüzey, Muhammed b. Ahmed el-Kelbî el-Gırnâtî. et-Teshîl li ‘ulûmi’t-tenzîl. Thk. Muhammed Salim Haşim. 2 Cilt. Beyrut: Dârü’l-Kütübi’l-‘İlmiyye, 1995.
İbn Ebî Hâtim, Abdurrahman b. Muhammed. Tefsîrü’l-Kur’âni’l-‘azîm müsneden an Rasûli’l-Allah ve’s-sahâbeti ve’t-tâbi‘în. Thk. Es‘ad Muhammed et-Tayyib. 10 Cilt. Mekke: Mektebetu Nezar Mustafa el-Bâz, 1997.
İbn Ebû Zemenîn, Ebû Abdullah Muhammed b. Abdullah. Tefsîrü’l-Kur’âni’l-‘azîz. Thk. Ebû Abdullah Hüseyin Ukkâşe - ve Muhammed b. Mustafa el-Kenz. 5 Cilt. Kahire: el-Farûkü’l-Hedîse li’t-Taba‘ati ve’n-Neşr, 2002.
İbn Kesîr, Ebü’l-Fidâ İsmail b. Ömer b. Kesîr. Tefsîrü’l-Kur’âni’l-‘azîm. Thk. Mustafa es-Seyyid Muhammed. 15 Cilt. Kahire: el-Farûkü’l-Hedîse, 2000.
İbn Mâce, Ebû Abdullah Muhammed b. Yezîd el-Kazvînî. Sünenu İbn Mâce. Thk. Beşşâr Avvâd Marûf. 6 Cilt. Beyrut: Darü’l-Cîl, 1998.
İbn Teymiyye, Takıyyüddîn Ahmed b. Abdulhalim. Mecmû’u Fetâva Şeyhü’l-İslâm Ahmed b. Teymiyye. 36 Cilt. Medine: Mücemme‘ü’l-Melik Fehd li Taba‘ati’l-Mushafi’ş-Şerîf, 2004.
İbnü’l-Cevzî, Ebü’l-Ferec Abdurrahman b. Ali. Nüzhetü’l-e’yüni’n-nevâzir fî ‘ilmi’l-vücûh ve’n-nezâir. Thk. Muhammed Abdülkerim Kazım er-Râdî. 3. Bs. Beyrut: Müessesetü’r-Risâle, 1987.
İbnü’l-Enbârî, Ebû Bekir Muhammed b. Kasım el-Enbârî. Kitâbü’l-ezdâd. Thk. Muhammed Ebü’l-Fadl İbrahim. Sayda-Beyrut: el-Mektebetü’l-‘Asriyye, 1987.
Koca, Ferhat. “Müşterek”. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 32: 172-174. İstanbul: TDV İslâm Araştırmaları Merkezi, 2006.
Kurtubî, Muhammed b. Ahmed b. Ebû Bekir. el-Câmi’ li ahkâmi’l-Kur’ân. Thk. Abdullah b. Abdülmühsin et-Türkî. 24 Cilt. Beyrut: Müessestü’r-Risâle, 2006.
Kutrub, Ebû Ali Muhammed b. el-Müstenîr. Kitâbü’l-ezdâd. Thk. Hanna Haddâd. Riyad: Dârü’l-‘Ulûm, 1984.
Mâtürîdî, Ebû Mansûr Muhammed b. Muhammed. Te’vîlâtü’l-Kur’ân. Thk. Ahmet Vanlıoğlu - ve Bekir Topaloğlu. 18 Cilt. İstanbul: Mizan Yayınevi, 2005.
Mukātil b. Süleyman. Tefsîru Mukātil b. Süleyman. Thk. Abdullah Mahmûd Şehâte. 5 Cilt. Beyrut: Müessesetü’t-Tarihi’l-‘Arabî, 2002.
Mukerrem, Abdullah Salim. el-Müşterekü’l-lafzî fî dav’i garîbi’l-Kur’âni’l-kerîm. Kahire: ‘Alemü’l-Kütüb, 2009.
Müberred, Ebü’l-Abbas Muhammed b. Yezîd. Mâ ittefeka lafzuhu vehtelefe maʿnâhu mine’l-Kur’âni’l-mecîd. Thk. Ahmed Muhammed Süleyman. Küveyt: Vizâretü’l-Evkāf ve’ş-Şüûni’l-İslâmiyye, 1989.
Müneccid, Muhammed Nûreddîn. el-İştirâkü’l-lafzî fi’l-Kur’âni’l-kerîm beyne’n-nazariyyeti ve’t-tatbîk. Dımaşk: Dârü’l-Fikr, 1999.
Müslim, Müslim b. Haccâc b. Müslim. Sahîhu Müslim. 2 Cilt. Riyad: Dâru Taybe, 2006.
Nehhâs, Ebû Ca‘fer Ahmed b. Muhammed. Me‘âni’l-Kur’âni’l-kerîm. Thk. Muhammed Ali Sabûnî. 6 Cilt. Mekke: Merkezu İhyâi’t-Türâsi’l-İslâmî, 1988.
Okumuş, Mesut. “Kur’an Yorumunda Çokanlamlı Lafızlara Yaklaşımlar”. Gazi Üniversitesi Çorum İlahiyat Fakültesi Dergisi 2/1 (2003): 27-62.
Özdaş, Haşim. Kur’ân Âyetleri Işığında Savaş Esirlerinin Durumu. Doktora, Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2019.
Râgıb el-İsfahânî, Hüseyin b. Muhammed b. Mufaddal. Mükaddimetu câmi‘i’t-tefâsîr. Thk. Ahmed Hasan Ferhat. Kuveyt: Darü’d-Da’ve, 2000/1403.
Râzî, Fahreddin Muhammed b. Ömer. el-Mahsûl fî usûli’l-fıkh. Thk. Taha Cabir Feyyâd el-Ulvânî. 6 Cilt. Beyrut: Müessesetü’r-Risâle, t.y.
Râzî, Fahreddin Muhammed b. Ömer. Tefsîrü’l-kebîr. 32 Cilt. Beyrut: Darü’l-Fikr, 1981.
Sîbeveyhi, Ebû Bişr ‘Amr b. Osman. el-Kitâb kitâbu Sîbeveyhi. Thk. Abüsselâm Muhammed Harûn. 3. Bs, 5 Cilt. Kahire: Mektebetü’l-Hancî, 1988.
Süyûtî, Abdurrahman b. Ebû Bekir b. Muhammed. el-İtkân fî ‘ulûmi’l-Kur’ân. Thk. Ahmed b. Ali. 3 Cilt. Kahire: Darü’l-Hadis, 2006.
Süyûtî, Abdurrahman b. Ebû Bekir b. Muhammed. Mü‘terekü’l-ekrân fî i’câzi’l-Kur’ân. Thk. Ali Muhammed el-Becâvî. 3 Cilt. Kahire: Darü’l-Fikri’l-‘Arabî, t.y.
Şâfiî, Muhammed b. İdris. el-Ümm. Thk. Rif‘at Fevzî. 11 Cilt. Mansûre: Darü’l-Vefâ, 2001.
Şâyi’, Muhammed b. Abdurrahman b. Salih. el-Fürûkü’l-lügaviyye ve eseruha fî tefsîri’l-Kur’âni’l-kerîm. Riyad: Mektebetü’l-‘Ubeykân, 1993.
Şâyi’, Muhammed b. Abdurrahman b. Salih. Esbâbu ihtilâfi’l-müfessirîn. Riyad: Mektebetü’l-‘Ubeykân, 1995.
Taberî, Ebû Ca‘fer Muhammed b. Cerîr. Câmi‘ü’l-beyân an te’vilî âyi’l-Kur’ân. Thk. Abdullah b. Abdülmühsin et-Türkî. 26 Cilt. Kahire: Merkezu’l-Bühûs ve’d-Dirasâti’l-‘Arabiyye ve’l-İslâmiyye Dâru Hicr, 2001.
Tirmizî, Ebû İsa Muhammed b. İsa b. Sevre. el-Câmi‘ü’s-Sahîh Sünenü Tirmizî. Thk. Beşşâr Avvad Maruf. 2. Bs, 6 Cilt. Beyrut: Dârü’l-Garbi’l-İslâmî, 1998.
Zemahşerî, Mahmûd b. Ömer. el-Keşşâf an hakāiki gavamidi’t-tenzîl ve ’uyûni’l-ekāvîl fî vücûhi’t-te’vîl. Thk. Şeyh ‘Âdil Ahmed Abdülmevcûd. 6 Cilt. Riyad: Mektebetü’l-‘Ubeykân, 1998.
Zerkeşî, Bedrüddîn Muhammed b. Abdullah. el-Burhân fî ‘ulûmi’l-Kur’ân. Thk. Muhammed Ebü’l-Fadl İbrahim. 3. Bs, 4 Cilt. Kahire: Mektebetu Darü’t-Turâs, 1984.
Zeyla‘î, Ebû Muhammed Abdullah b. Yûsuf. Nasbü’r-râye li ahâdis el-hidâye. Thk. Muhammed Avame. 5 Cilt. Beyrut: Müessesetü’r-Reyyân, 1997.
Özdaş, Haşim. “Tefsirde İhtilaf Sebebi Olarak Müşterek Lafızlar: Kur’ Örneği”. Bingöl Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 15 (Haziran 2020), 50-64. https://doi.org/10.34085/buifd.669803.