Bu araştırma, h. V. yüzyıl şairlerinden olan İbn Behîc el-Endülüsî’nin, Hz. Aişe’ye
methiye olarak yazmış olduğu kasideyi lafız ve delalet açısından ele almaktadır.
Bu araştırmada söz konusu kaside mütekellim zamiri ve mânaya delaleti, şairin
özel ismi zamire tercih etmesi, delil getirirken telmihe başvurması, tekrar edilen
lafızlarla birlikte zıt anlamlı kelimeleri kullanıp kullanmamasının nedenleri
yönlerinden ele alınacaktır. Bu kaside, kelimelerini dinî ve Ümmü’l-müminin Hz.
Aişe’ye gayret besleyen bir üsluptan seçmiştir. Bundan ötürü de şair, mütekellim
zamiri kullanmaktan kaçınmaya çalışmış ve kasideyi Hz. Aişe’nin dili üzerinden
aktarmıştır. Araştırmanın asıl konusu da bu lugavî olgu oluşturmaktadır.
Bölüm | Makaleler |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 25 Ekim 2016 |
Gönderilme Tarihi | 28 Haziran 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2013 Cilt: 1 Sayı: 2 |