Hannah Arendt’de Radikal Kötülük

Yıl 2025, Cilt: 23 Sayı: 2, 50 - 70, 27.06.2025

Nilüfer Urlu Ünaldı

https://doi.org/10.18026/cbayarsos.1562807

Öz

Hannah Arendt geçtiğimiz yüzyılın en önemli filozoflarından biridir. Arendt’in kötülük meselesini derinlemesine düşünmesinin ve işlemesinin nedenleri arasında yaşadığı soykırım deneyiminin büyük katkısı olduğunu düşünmek makuldür, ancak diğer neden Batı düşüncesinin bugüne kadar kötülüğe ilişkin getirdiği açıklamaların ve anlama denemelerinin yetersiz kalmasıdır. Kötülük anlamaya karşı direnir fakat anlamazsak direnemeyiz. Arendt, yirminci yüzyılın en büyük kötülüklerinden birini üreten Nazilerin oluşturdukları toplama kamplarının, radikal kötülüğü değiştirmek suretiyle yeniden icat ettiğini düşünür. Bu kamplarda önce insanların tüzel kişilikleri ortadan kaldırılır, sonra ahlaki vicdanları ve son olarak kendilikleri yani “otomatlar” gibi davranmalarını engelleyecek olan “yeni bir şey başlatma güçleri” yok edilir; böylece insanın, maruz kaldığı kötülüklerden “insan” sıfatını koruyarak çıkmasını sağlayacak olan “ahlaki sorumluluk” yok edilir. Bu makalede Arendt’in söz konusu süreci hazırlayan etkenlere ilişkin yapmış olduğu derin analizlere yer verilecek ve onların geleneksel felsefe ile örtüştüğü ancak daha ziyade ayrıldığı noktalar üzerinde durulacaktır.

Anahtar Kelimeler

Din Felsefesi, Radikal Kötülük, İnsanın Gereksizliği

Radical Evil in Hannah Arendt

Öz

Hannah Arendt is one of the most important philosophers of the last century. It is reasonable to think that Arendt's experience of genocide is one of the reasons why she has thought and worked deeply on the issue of evil, but the other reason is that the explanations and attempts to understand evil offered by Western thought to date have been insufficient. Evil resists understanding, but we cannot resist if we do not understand. Arendt thinks that the concentration camps created by the Nazis, which produced one of the greatest evils of the twentieth century, reinvented radical evil by changing it. In these camps, people's legal personality is first eliminated, then their moral conscience, and finally their self, that is, their “power to initiate something new” that would prevent them from acting like ‘automatons’; thus, the “moral responsibility” that would enable human beings to emerge from the evils they are subjected to by preserving their “human” status is destroyed. In this article, Arendt's in-depth analysis of the factors that prepared the process in question will be presented and the points where they overlap with traditional philosophy will be emphasized, but rather where they diverge.

Anahtar Kelimeler

Philosophy of Religion, Radical Evil, Unnecessity of Human

Kaynakça

• Arendt, H. (2022). Kötülüğün Sıradanlığı. çev. Özge Çelik. İstanbul: Metis Yayınları.
• Badiou, A. (2013). Etik, çev. Tuncay Birkan. İstanbul: Metis.
• Bauman, Z. (1997). Modernite ve Holocaust, çev. Süha Sertabiboğlu. İstanbul: Sarmal.
• Baudrillard, J. (2012). Kötülüğün Şeffaflığı. çev. Işık Ergüden. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Benhabib, S. (1996). “Identity, Perspective and Narrative in Hannah Arendt’s “Eichmann in Jerusalem””, History and Memory, Indiana: Indiana University Press.