At ve At Benzeri Diğer Hayvan Yetiştiriciliği İşletmelerinde Ruam Enfeksiyonunun İş Sağlığı ve Güvenliği Kapsamında Değerlendirilmesi

Year 2021, Volume: 12 Issue: 2, 108 - 124, 15.07.2021

Sevil Çırakoğlu Gülşen Goncagül

Abstract

Zoonozların sebep olduğu epidemiyolojilerin karışık olması ve bu nedenle kontrol altına alınmasının güç olması, Halk Sağlığı açısından büyük riskler yaratmaktadır. Etiyolojik olarak zoonozlara neden olan etkenler, viral, bakteriyel, fungal ve protozoaldir. Zoonotik enfeksiyonlarının en önemlilerinden biri de, primer olarak atları etkileyen ve enfekte hayvanla doğrudan temas yoluyla insanlara bulaşan bakteriyel bir enfeksiyon olan Ruamdır.
Ruam’ın, ülkemizde ve dünyanın belirli bölgelerinde, eradikasyon programları uygulanmasına rağmen, halen görülüyor olması ve biyoterörizm tehlike potansiyeli olan bir enfeksiyon olduğunun bilinmesi nedeniyle, hayvan ve insan sağlığı açısından önemli bir enfeksiyondur.
Bu çalışmada, Ruam’ın neden olduğu enfeksiyonun, çalışanların iş sağlığı ve güvenliğine olan etkisi ve bu enfeksiyon için işveren hükümleri, maruziyet seviyesinin(sıklığının) azaltılması, koruma seviyesi ve alınacak önlemlerin incelenmesi amaçlanmıştır.

Keywords

Ruam, İş Sağlığı ve Güvenliği, Biyolojik Riskler, Zoonotik Enfeksiyonlar.

References

• Ağaoğlu, Z. T., & Akgül, Y. (1991). Bir Atta Ruam Olgusu. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi,Cilt 2 , Sayı 1-2, 159-163.
• Bank, W. (2010). The socio-ecology of zoonotic.
• Bhatia, R., & Narain, J. (2010). Review paper: The challenge of emerging Zoonoses in Asia pacific. Asia Pac. J. Public Health, 22:.
• Bondi, & Goldberg, S. a. (2008). Strategies toward vaccines against Burkholderia mallei and Burkholderia pseudomallei. . Expert Rev. Vaccines,, 7: 1357-1365.
• Bossi, P., A. T., Baka, A., Loock, F. v., Hendriks, J., & et al. (2004). Bichat guidelines for the clinical management of glanders and melioidosis and bioterrorism-related glanders and melioidosis. http://emedicine.medscape.com/article/830235-overview adresinden alındı
• CDC. (2000). Laboratory-acquired human glanders Maryland, May 2000. Morb. Mortal. Wkly. Rep., . 49: 532-535.
• Çeliközlü, H. (2009, Şubat). Kütahya Bölgesi Zoonozlarının Epidemiyolojik Değerlendirilmesi, Dumlupınar Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi. Kütahya.
• Çırakoğlu, S., & Goncagül, G. (2019). Atçılık Sektöründe Çalışanların Zoonotik Enfeksiyon Risk Etmenlerinin Değerlendirilmesi. OHS ACADEMY, Cilt 2, Sayı 3,, 77-87.
• Dvorak, G. D., & Spickler, A. R. (2020, 05 27). Glanders. J. Am. Vet. Med.Assoc. 233, 570–577. http://www.cfsph.iastate.edu/Factsheets/pdfs/glanders.pdf adresinden alındı
• Estes, D.M., S. D., Schweizer, H., & Torres, A. (2010). Present and future therapeutic strategies for melioidosis and glanders. Expert Rev. Anti Infect. Ther., . 8: 325-338.
• Georgiades, & Fishman, C. E. (2001). Clinical image. Glanders disease of the liver and spleen: CT evaluation. J. Comp. Assist. Tomography, . 25: 91-93.
• Goncagül, G. (2019). Bursa Uludağ Üniversitesi Atçılık ve Antrenörlüğü Ders Notları .
• https://www.milliyet.com.tr. (2020, Haziran 03). https://www.milliyet.com.tr/gundem/gul-un-iki-ati-igneyle-uyutuldu-1550928 adresinden alındı
• Khan, I. L., & G. Muhammad et al. (2013). Glanders in animals: A review on epidemiology, clinical presentation, diagnosis and countermeasures. Transboundary Emerging Dis., 60, 204-221.
• Malik, P., S. K., & Dwivedi, S. (2010). Re-emergence of glanders in India-Report of Maharashtra state. . Indian J. Microbiol.,, 50: 345-348.
• Nierman, W.C., D. D., Kim, H., Tettelin, H., Nelson, K., & et al. (2004). Structural flexibility in the Burkholderia mallei genome. Proc. Natl. Acad. Sci. USA.,, 101: 14246-14251.
• NJ. (2020, Mayıs 26). State of New Jersey Department of Agrıculture. www.nj.gov/agriculture/: https://www.nj.gov/agriculture/divisions/ah/diseases/glanders.html#humans adresinden alındı
• OIE. (2004). Glanders. In: Manual of Diagnostic Tests and Vaccines for Terrestrial Animals, OIE (Ed.). 5th Edn., OIE, Paris. OIE, 2008. Glanders. In: OIE Terrestrial Manual, OIE (Ed.). Organisation for Animal Health,. New York.
• OIE. (2018). Technical Disease Card: Glanders. . http://www.oie.int/fileadmin/Home/eng/Animal_Health_in_the_World/docs/pdf/Disease_cards/GLANDERS.pdf adresinden alındı
• OIE. (2019, Aralık 23). Immediate Notification Glanders in Turkey. Report No. 32701. https://www.oie.int/wahis_2/public/wahid.php/Reviewreport/Review?page_refer=MapFullEventReport&reportid=32701 adresinden alındı
• Osmanağaoğlu, Ş., & Melikoğlu, B. (2009). Türkiye’de Ruam hastalığı eradikasyon çalışmalarına tarihsel bir bakış açısı. Kafkas. 331-337.
• Öztürk, R., & Başağaç, R. (2002). Veteriner hekimliği tarihinde iz bırakanlar Hüdai-Ahmet-Kemal Cemil. Türk Veteriner Hekimleri Birliği Dergisi, 2 (3-4), 54-56.
• Pawaiya, & Chauhan, R. a. (2008). A review on glanders-a re-emerging zoonosis in India. Indian J. Vet. Pathol.,, 32: 1-14.
• Rogers, D., & S.E. Randolph. (2006). Climate change and vector-borne diseases. Adv. Parasitol., 62.
• Romero, C.M., D. D., Feldblyum, T., Ravel, J. al., D. W., & et. (2006). Genome sequence alterations detected upon passage of Burkholderia mallei ATCC 23344 in culture and in mammalian hosts. BMC Genomics, Vol. 7. 10.1186/1471-2164-7-228.
• Ruam Değerlendirme Raporu . (2020). Ruam Değerlendirme Raporu. Ankara: Türk Hijyen ve Deneysel Biyoloji Dergisi, Halk Sağlığı Genel Müdürlüğü, Cilt:77 Sayı/Ek-1.
• Saqib M., G. M., Naureen, A., Hussain, M., & M.N. Asi et al. (2012.). Effectiveness of an antimicrobial treatment scheme in a confined glanders outbreak. BMC Vet. Res., Vol. 8. 10., 1186/1746-6148-8-214.
• Srinivasan, A., C. K., DeShazer, D., Becker, P., Dick, J., & et al. (2001). Glandersin a military research microbiologist. . New Engl. J. Med.,, 345: 256-258.
• T.C. Sağlık Bakanlığı . (2020, Mayıs 29). Umumi Hıfzıssıhha Kanunu 2009: https://www.saglik.gov.tr/TR,10384/tarihi240419 30--sayisi1593--rg-tarihi06051930--rgsayisi1489--umum adresinden alındı
• Taylor, L., Latham, S., & M.E.J. Woolhouse. (2001). Risk factors for human disease emergence. Philos. Trans. R. Soc. London B: Biol. Sci., 356.
• Torba, T. A. (2020). Burkholderia Mallei: Ruam Hastalığı. ESTÜDAM Halk Sağlığı Dergisi, 5(2);353-61.
• Uçar, N. (1961). 12 Yaşında Bir Kız Çocuğunda Ruam. Etlik Veteriner Mikrobiyoloji Dergisi, Cilt 1, Sayı 3,, 227 - 231.
• Ulrich, R.L., K. A., Waag, D., Roy, C., & DeShazer, D. (2005). Aerogenic vaccination with a Burkholderia mallei auxotroph protects against aerosol-initiated glanders in mice. Vaccine,. 23: 1986-1992.
• Varga, J.J., A. V., DeShazer, D., Waag, D., Felgner, P., & Goldberg, J. (2012). Distinct human antibody response to the biological warfare agent Burkholderia mallei. Virulence,. 3: 510-514.
• Verma, A., Sinha, D., & Singh, B. (2008). Micro-Agglutination Test (MAT) based sero-epidemiological study of salmonellosis in dogs. J. Immunol. Immunopathol., 10.
• Whitlock, G.C., D. E., & Torres, A. (2007). Glanders: Off to the races with Burkholderiamallei. FEMS Microbiol. Lett., . 277: 115-122.
• Wittig, Wohlsein, M., Hagen, P., Dahouk, R., Tomaso, S. A., & al., e. (2006). Glanders-a comprehensive review. Dtsch Tierarztl Wochenschr, 113, 323-330.
• Zandt, V., Greer, M., & Gelhaus, H. (2013). Glanders: An overview of infection in humans. Orphanet J. Rare Dis., Vol. 8. 10.1186/1750-1172-8-131.