Öğretmenlerin 21. Yüzyıl Öğreten Becerileri ile Mesleğe Adanmışlıkları Arasındaki İlişki

Year 2020, Volume: 9 Issue: 1, 270 - 290, 18.03.2020

İshak Kozikoğlu Nurullah Özcanlı

Abstract

Bu
araştırmada, öğretmenlerin 21.yüzyıl öğreten becerileri ile mesleğe
adanmışlıkları arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmada
ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırma, Türkiye’de farklı branşlarda
görev yapan 370 öğretmen ile gerçekleştirilmiştir. Veri toplama araçları olarak
“21.Yüzyıl Öğreten Becerileri Ölçeği” ve “Öğretmenlik Mesleğine Adanmışlık
Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin analizinde aritmetik ortalama, standart
sapma, t testi, ANOVA, Pearson Çarpım Momentler Korelasyon Katsayısı ve
basamaklı regresyon analizi kullanılmıştır. Araştırmanın sonucunda,
öğretmenlerin 21.yy öğreten becerilerinin ve mesleğe adanmışlıklarının yüksek
düzeyde olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Araştırmada kadın öğretmenlerin mesleğe
adanmışlıklarının erkeklere oranla daha yüksek düzeyde olduğu, fakat
öğretmenlerin mesleğe adanmışlıklarının lisansüstü eğitim yapma isteğine, okul
kademesine ve branşa göre farklılaşmadığı 
sonucuna ulaşılmıştır. Lisansüstü eğitim yapmak isteyen ve ilkokulda görev
yapan öğretmenlerin 21.yy öğreten beceri düzeylerinin daha yüksek
olduğu belirlenmiştir. Araştırmada, 1-5 yıl arası deneyime sahip öğretmenler ile
16 yıl ve üzeri deneyime sahip öğretmenlerin mesleğe adanmışlık ve 21.yy
öğreten becerilerinin daha yüksek düzeyde olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca,
öğretmenlerin
mesleğe adanmışlıkları ile 21.yy öğreten becerileri arasında orta düzeyde,
pozitif ve anlamlı ilişkilerin olduğu saptanmıştır.

Keywords

21.yüzyıl öğreten becerileri, mesleğe adanmışlık, öğretmenler, yönetsel beceriler, üretimsel beceriler

References

• Ainley, J. ve Luntley, M. (2007). Towards an articulation of expert classroom practice. Teaching and Teacher Education, 23(7), 1127-1138.Akyüz, Y. (2010). Türk eğitim tarihi. Ankara: Pegem Akademi.Alabaş, R. (2011). Social studies teachers’ conception of postgraduate education preferences and its contribution to their professions. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 15, 2897-2901Altunay, E. (2017). İlköğretim okulu öğretmenlerinin örgütsel güven ve adanmışlık düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Milli Eğitim, 213, 37-66.Apak, E.G.A. (2009). Yıldırma eylemleri ve örgütsel adanmışlık ilişkisi: İlköğretim okulu öğretmenleri üzerine bir araştırma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.Artun, B. (2008). Anadolu lisesi öğretmenlerinin örgütsel adanmışlık düzeylerinin örgütsel değişmeye ilişkin tutumlarına etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.Babaoğlan, E. ve Ertürk, E. (2013). Öğretmenlerin örgütsel adalet algısı ile örgütsel adanmışlıkları arasındaki ilişki. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28(28-2), 87-101.Bakker, A. B. ve diğerleri. (2008). Work engagement: an emerging concept in occupational health psychology. Work Stress, 22, 187–200.Bozdemir, Y. ve Yolcu, H. (2014). Okul yöneticilerinin örgütsel adanmışlık düzeyleri ile problem çözme becerileri arasındaki ilişki. Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 4(2), 287-311.Bunker, D. H. (2012). Teachers’ orientation to teaching and their perceived readiness for 21st century learners. Yayınlamamış Doktora Tezi, The University of Texas at Arlington.Butucha, K. G. (2013). Teachers’ perceived commitment as measured by age, gender and school type. Greener Journal of Educational Research, 3(8), 363-372.Büyüköztürk, Ş. (2016). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi.Cohen, J., Cohen, P., West, S. G. ve Aiken, L. S. (2003). Applied multiple regression/correlation analysis for the behavioral sciences. London: Lawrence Erlbaum.Coladarci, T. (1992). Teachers’ sense of efficacy and commitment to teaching. Journal of Experimental Education, 60(4), 323-337.Çapa, Y. ve Çil, N. (2000). Öğretmen adaylarının öğretmenlik mesleğine yönelik tutumlarının farklı değişkenler açısından incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18, 69-73.Çelik, S. (2008). İlköğretim okullarındaki eğitim yöneticilerinin yönetim modelleri ile öğretmenlerin mesleki adanmışlığının ilişkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.Eker, C. (2014). Sınıf öğretmenlerinin öz-yeterlilik inanç düzeyleri üzerine bir araştırma. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(1), 162-178.Göksun, D. O. (2016). Öğretmen adaylarının 21. yüzyıl öğrenen becerileri ve 21.yüzyıl öğreten becerileri arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.Güner, H. (2006). Öğretmenlerin adanmışlık sorunu: İstanbul ili örneğinde bir çalışma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.Hussen, A. A., Awgichew, S. ve Teshome, T. Z. (2016). Teachers professional commitment towards students learning, their profession and the community in Eastern Ethiopian secondary schools. Journal of Teacher Education and Educators, 5(3), 289-314.Kanste, O. (2011). Work engagement, work commitment and their association with well-being in healthcare. Scandinavian Journal of Caring Sciences. 25, 754-761.Karagöz, A. (2008). İlk ve ortaöğretim okulu yöneticilerinin öğretmenler tarafından algılanan etik liderlik rolleri ile öğretmenlerin örgütsel adanmışlıkları arasındaki ilişki (Bursa ili örneği). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.Karasar, N. (2015). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayıncılık.Kozikoğlu, İ. (2016). Öğretimin ilk yılı: Mesleğin ilk yılındaki öğretmenlerin karşılaştıkları güçlükler, hizmet öncesi eğitim yeterlikleri ve mesleğe adanmışlıkları. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Van.Kozikoğlu, İ. ve Senemoğlu, N. (2018). Öğretmenlik mesleğine adanmışlık ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Journal of Human Sciences, 15(4), 2614-2625. Milli Eğitim Bakanlığı (MEB, 2002). Öğretmen yeterlilikleri. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.Patton, M. Q. (2002). Qualitative research & evaluation methods. USA: Sage Publications, Inc. Sanders, W. L. ve Rivers, J. C. (1996). Cumulative and residual effects of teachers on future student academic achievement. 10.05.2019 tarihinde http://news.heartland. org/sites/all/modules/custom/heartland_migration/files/p dfs/3048.pdf adresinden edinilmiştir.Seferoğlu, S. S. (2004). Öğretmen yeterlikleri ve mesleki gelişim. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim, 58, 40-45.Senemoğlu, N. (1984). Sınıf içi öğretmen davranışları üzerine bir araştırma. Yayınlanmamış Araştırma Raporu, Ankara: Hacettepe Üniversitesi.Shukla, S. (2014). Teaching competency, professional commitment and job satisfaction-a study of primary school teachers. Journal of Research & Method in Education, 4(3), 44-64.Turhan, M., Demirli, C. ve Nazik, G. (2012). Sınıf öğretmenlerinin mesleğe adanmışlıklarına etki eden faktörler: Elazığ örneği. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(21), 179-192.Tutkun, Ö. F. (2010). 21.yüzyılda öğretmen yetiştirme eğitim programının boyutları. Selçuk University Social Sciences Institue Journal, 24, 361-370.Ware, H. ve Kitsantas, A. (2007). Teacher and collective efficacy beliefs as predictors of professional commitment. The Journal of Educational Research, 100(5), 303-310.Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.Yılmaz, M., Köseglu, P. Gerçek, C. ve Soran, H. (2004). Öğretmen öz-yeterlik inancı. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 5, 58.Zöğ, H. (2007). İstanbul ili Kağıthane ilçesinde görev yapan ilköğretim okulu öğretmenlerinin örgütsel adanmışlıkları ile iş doyumları arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.