Assesment of Participation in City Councils in Local Governments Conform to the Policy Diffusion Model

Yıl 2023, , 1181 - 1201, 30.10.2023

Handan Boyalı

https://doi.org/10.18074/ckuiibfd.1278718

Öz

Local governments are institutions that meet the common needs of individuals, work for the production of public goods and services, and are managed by bodies elected by the local people. The city council is important in enabling the public to have a say in matters within the scope of duties and authorities of the public administration and ensuring their participation. The city council aims to overcome the inadequacy of local governments, to identify the problems and needs of the people, and to offer solutions with an impartial approach. In addition, it is based on the creation of citizenship awareness, the protection of the rights and laws of the city, and participatory democracy. The aim of the study is to examine the conditions under which participatory democracy is implemented in the development of local governments' closeness to the people and their relations with the ruler, and to what extent they can be applied at the point of policy diffusion. In a system where popular sovereignty continues to increase in many parts of the world, it is the most natural right for the people to be included in the administration. In this respect, making public policy analyzes visible through such practices in different studies will contribute to the field in terms of intelligibility of the subject. In the study, the literature review method was applied by presenting the legislation, national and international literatüre and internet resources about the European Union (EU).

Anahtar Kelimeler

Public policy, policy diffusion, city council

YEREL YÖNETİMLERDE KENT KONSEYLERİNE KATILIMIN POLİTİKA YAYILIM MODELİNE GÖRE İNCELENMESİ

Öz

Yerel yönetimler, bireylerin ortak ihtiyaçlarını karşılayan, kamusal mal ve hizmetlerin üretilmesi için çalışan, yerel halkın seçtiği organlar tarafından yönetilen kurumlardır. Biçimsel anlamda halkın kendi kendini yönetmesine imkan sağlıyor olmasına rağmen, halkın kamu yönetiminin görev ve yetki alanlarına giren konularda söz sahibi olabilmesi, halk katılımının tesis edilmesi gerekmektedir. Bu bağlamda yerel yönetimlerin başarısı katılım düzeyinin sağlanabildiği ölçüde olduğu görülmektedir. Bu bakımdan kent konseyi önem arz etmektedir.
Kent konseyi, tarafsız bir yaklaşımla, yerel yönetimlerin yetersiz kaldığı noktaları aşmayı, doğrudan halkın sorun ve ihtiyaçlarını tespit etmeyi, modern belediyecilik açısından pratik çözümler sunmayı amaçlamaktadır. Bunun yanı sıra hemşehrilik bilincinin oluşturulması, kentin hak ve hukukunun korunması ve katılımcı demokrasiyi esas alması bakımından kent yönetimine yardımcı olmakta ve kentin gelişimine önemli katkılar sunmaktadır.
Çalışmanın amacında, yerel yönetimlerin halka yakınlığı ve yöneten ile ilişkilerinin gelişmesinde katılımcı demokrasinin uygulandığı kent konseylerinin Türkiye’de hangi koşullarda ortaya çıktığını ve ne ölçüde politika yayılımı noktasında uygulanabildiğini incelemektir. Dünyanın birçok yerinde halk egemenliğinin artarak devam ettiği bir sistemde halkın yönetime dahil olması en tabii haktır. Bu bakımdan farklı çalışmalarda kamu politika analizlerinin bu şekildeki uygulamalar üzerinden görünür kılınması konunun anlaşılabilirliği noktasında alana katkı sunacaktır. Çalışmada resmi mevzuat, Avrupa Birliği hakkında ulusal ve uluslararası yazın, internet kaynakları sunularak literatür taraması yöntemi uygulanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Kamu Politikası, Politika Yayılımı, Kent Konseyi

Teşekkür

Emeğiniz ve destekleriniz için teşekkür ederim.

Kaynakça

• Akdoğan, A. A. (2011). Türkiye’de Kamu Politikası Disiplinin Tarihsel İzleri. (Ed. F. Kartal), Türkiye’de Kamu Yönetimi ve Kamu Politikaları içinde, (75-98), Ankara: TODAİ Yayınları.
• Anderson, J. E. (2015). Public Policymaking, Eighth Edition. USA: Cengage Learning.
• Arıkan, Y. E. (2004). Bütünleşen Avrupa’da Yerel Yönetimler. Görüş Dergisi, 58, 38-51. https://slideplayer.biz.tr/slide/2933451/ (Erişim tarihi. 15.03.2023).
• Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartı; http://www.tbb.gov.tr/mevzuat/kanunlar/Avrupa_Yerel_Yonetimler_ozerklik_Sarti.pdf, (Erişim tarihi. 10.03.2023).
• Aygen, M. (2014). Kent Konseylerinin Kent Yönetimine Katkıları Üzerine Bir İnceleme: Elazığ Örneği. The Journal of Academic Social Science Studies, (29), 217-236.
• Birkland, T. A. (2011). An Introduction to the Policy Process: Theories, Concepts, And Models of Public Policy Making. Third Edition, M. E. Sharpe, New York: Sharpe.
• Bozkurt, Y. (2014). Yerel Demokrasi Aracı Olarak Türkiye’de Kent Konseyleri: Yapı, İşleyiş ve Sorunlar. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (40), 229-240.
• Bursa Kent Konseyi; Bursa Kent Konseyi Çalışma Yönergesi, http://www.bursakentkonseyi.org.tr/?sayfa=icerik&id=14, (Erişim tarihi. 10.03.2023).
• Cebe, M. S. (2007). Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartı Kapsamında Belediye Yasası ve Büyükşehir Belediyesi Yasası. Ankara: Adalet Yayınevi.
• Çevik, H. H. (2010). Kamu Yönetimi Kavramlar-Sorunlar-Tartışmalar. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Dinçer, Ö. ve Yılmaz, C. (2003). Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma: 1, Değişimin Yönetimi İçin Yönetimde Değişim. Ankara: T. C. Başbakanlık Yayınları.
• DPT (1991). Mahalli Hizmetlerin Yerinden Karşılanması, (VI. Beş Yıllık Ö.İ.K. Raporu). T.C. Başbakanlık DPT Müsteşarlığı, Yayın No: DPT: 2245- Ö.İ.K.: 370, Ankara.
• DYE, T. R. (2017). Understanding Public Policy. (15 th edition), Pearson Education, Prentice Hall.
• Emrealp, S. (2010). Türkiye’nin Katılımcı-Demokratik Yerel Yönetişim Modeli Olarak Dünyaya Armağanı: Kent Konseyleri. İstanbul: UNLG-MEWA Yayınları.
• Eroğlu, T. H. (2010). Sürdürülebilir Yerel Kalkınma ve Kent Konseyleri. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2 (26), 44-55.
• Fişek, K. (1977). Yönetime Katılma. TODAİE Yayını, Ankara: Sevinç Matbaası.
• Görmez, K. ve Altınışık, H. U. (2011). “Yerel Demokrasi ve Kent Konseyleri”, Kent Konseyleri Sempozyumu Bildiri Kitabı, 31-51, Bursa: Bursa Kent Konseyi.
• Göymen, K. (2010). Türkiye’de Yerel Yönetişim ve Yerel Kalkınma. İstanbul: Boyut Yayın Grubu.
• Gözler, K. (2019). Osmanlı/Türk İl Özel İdaresi Sistemi Üzerinde Fransız Etkisi: 26 Mart 1913 Tarihli Kanun-ı Muvakkat, 10 Ağustos 1871 Tarihli Fransız Kanunundan mı İktibas Edilmiştir?. www.idare.gen.tr/ioi-fransiz-etkisi.pdf (Erişim tarihi.10.03.2023).
• Gül, H. (2015). Kamu Politikası Analizi, Yöntemleri ve Teknikleri. Yasama Dergisi, (29), 5-31.
• Güler, F. (2023). YSK Kararları Işığında Belediye Kanunu’na Göre Yapılan Halkoylamaları (Plebisit). İstanbul Medeniyet Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 8 (1), 115-140.
• Gültekin, S. (2013). Kamu Politikası Sürecinde Politika Yayılım ve Yenilik Modelleri. (Ed. Alican Kaptı), Kamu Politikası Süreci: Teorik Perspektifler, Modeller ve Analiz Yöntemleri içinde, (121-145), İkinci Basım, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Gürer, C., Akgül, A. ve Tosun, H. (2016). Kamu Politikalarının Yayılımı: Kuramsal Bir İnceleme. Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi, (16), 23-44.
• İnaç, H. ve Ünal, F. (2015). Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartı ve Türkiye’de Belediyeler. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 17, https://dergipark.org.tr/tr/pub/dpusbe/issue/4759/65372 (Erişim tarihi 15.03.2023).
• Kapani, M. (2010). Politika Bilimine Giriş. Ankara: Bilgi Yayınevi.
• Kestellioğlu, G. (2011). Yerel Demokrasi ve Kent Konseyleri: Kahramanmaraş Örneği. Kent Konseyleri Sempozyumu Bildiri Kitabı, 52-74, Bursa: Bursa Kent Konseyi.
• Kulaç, O. ve Çalhan, H. S. (2013). Bir Kamu Politikası Süreci Analizi: Milli Eğitim Bakanlığı ve Yükseköğretim Kurulu Yurtdışı Lisansüstü Bursları. Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Yıl:5, Sayı: 10, 205-225.
• Özdemir, A. T. (2011). Mahalli İdarelerde Halk Katılımı Bağlamında Kent Konseyleri. Sayıştay Dergisi, (83), 31-56. http://dergi.sayistay.gov.tr/Default.asp?sayfa=3&id=665,(Erişim tarihi. 11.03.2023).
• Pielke, A. R. (2004). What Future For The Policiy Sciences?. Policy Sciences, 37 (3/4), 209-225.
• Sala, B. (2016). Yeni Demokrasi Arayışları ve Türkiye’de Yerel Yönetim Politikaları. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 5 (6), 1716-1728.
• Savut, E. (2011). Yerel Gündem 21 Kent Konseyleri ve Uşak Kent Konseyi. Kent Konseyleri Sempozyumu Bildiri Kitabı, (Ed. Enes Battal Keskin), Temmuz, Bursa.
• Türkiye Cumhuriyeti Anayasası (1982). https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuat?MevzuatNo=2709&MevzuatTur=1&MevzuatTertip=5 (Erişim tarihi. 06.03.2023).
• Toksöz, F., Özgür, A. E., Uluçay, Ö., Koç, L., Atar, G. ve Akalın, N. (2009). Yerel Yönetim Sistemleri: Türkiye, Fransa, İspanya, İtalya, Polonya, Çek Cumhuriyeti. TESEV Yayınları, İstanbul. https://www.academia.edu/2338564/Yerel_y%C3%B6netim_sistemleri_T%C3%BCrkiye_Fransa_%C4%B0spanya_%C4%B0talya_Polonya_%C3%87ek_Cumhuriyeti, (Erişim tarihi. 05.03.2023).
• Toksöz, F. (2013). Avrupa Birliği ve Türkiye’de Yerel Yönetim. Türkiye Belediyeler Birliği Yayınevi, Ankara. http://projects.sklinternational.se/tuselog/files/2013/07/AVRUPA-BIRLIGI-VE-TURKIYEDE-YEREL-YONETIM1.pdf, (Erişim tarihi. 05.03.2023).
• Usta, A. (2013). Kamu Politikaları Analizine Kuramsal Bir Bakış. Yasama Dergisi, (24), ss.78-102.
• Yıldırım, U., Belli, A., Ateş, N. ve Kılıç, M. S. (2014). AB Yerel Yönetim Anlayışının Yerele Yansımaları: K. Maraş Belediyeleri Örneği. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 19 (2), 1-19.
• Yıldız, M. ve Sobacı, M. Z. (2013). Kamu Politikası ve Kamu Politikası Analizi: Genel Bir Çerçeve. (Eds. Mete Yıldız ve Mehmet Zahid Sobacı). Kamu Politikası Kuram ve Uygulama içinde (10-44), Ankara: Adres Yayınları.