Karatepe-Aslantaş Milli Parkı ve Bazı Doğal/Kültürel Koruma Alanları Üzerine Floristik Bir Araştırma (Osmaniye, Türkiye)

Year 2019, , 103 - 109, 20.12.2019

Ahmet Zafer Tel , İshak Ortaç , Ahmet İlçim

https://doi.org/10.31594/commagene.641668

Cited By: 1

Abstract

Araştırma alanları Osmaniye(Türkiye) ilinde bulunan
Karatepe-Aslantaş Milli Parkı, Harun Reşit Kalesi, Haruniye Kaplıcaları ve
Şarlak Şelalesidir. Bu çalışma 2015-2016 yılları arasında yapılmıştır. Çalışma
sonucunda 59 familyaya ait 139 cins, 135 tür, 23 alttür ve 6 varyete olmak
üzere toplam 164 takson tespit edilmiştir. Çalışma alanında tespit edilen
taksonlardan 15 tanesi endemik olup, endemizm oranı % 9.1’dir. Araştırma
alanında taksonların fitocoğrafik bölgelere dağılımı şöyledir: Akdeniz (Doğu
Akdeniz dâhil) 63 takson (% 38.4), Avrupa-Sibirya 10 takson (% 6.1), İran-Turan
7 takson (% 4.3), Geniş yayılışlı 39 takson (% 23.8) ve bilinmeyen 45 (% 27.4)
taksondur. Araştırma alanında takson sayısı bakımından en büyük familyalar
Fabaceae (26), Asteraceae (13), Lamiaceae (13), Brassicaceae (7) ve Rosaceae (7)’dir.
Araştırma alanında takson sayısı bakımından en büyük cinsler Securigera DC. (3),Centaurea L. (3), Quercus
L. (3) ve Salvia L. (3)’dır.

Keywords

Korunan ortamlar, bitki çeşitliliği, taksonomik kayıtlar, Akdeniz, Anadolu

Thanks

Bu çalışmanın bir kısmı ikinci yazar olan İshak ORTAÇ’ın Adıyaman Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Biyoloji Anabilim dalında yaptığı yüksek lisans çalışmasından ve FEFYL-2016-0010nolu BAP projesi sonuç raporundan alınmıştır. Diğer kısmı ise T.C. Çevre ve Şehircilik Bakanlığının“Adana, Hatay, Mersin, Kahramanmaraş, Osmaniye, Gaziantep ve Kilis İlleri Doğal SitAlanlarının Ekolojik Temelli Bilimsel Araştırma Projesinden” (Proje No: 2014/151078) üretilmiştir. Maddi destekte bulunan her iki kuruma teşekkür ederiz.

A Floristic Research on Karatepe-Aslantaş National Park and Some Protected Natural/Cultural Areas (Osmaniye, Türkiye)

Abstract

Research areas are
the National Park of Karatepe-Aslantaş, Harun Reşit Castle, Haruniye Springs,
and Şarlak Falls located in Osmaniye, Turkey. This study was conducted between
2015 and 2016. As a result of this study, 164 taxa belonging to 59 families,
139 genera, 135 species, 23 subspecies, and 6 varieties were determined.
Fifteen taxa identified in the study area were endemic and the rate of endemism
was 9.1%. The distribution of taxa in phytogeographic regions in the research
area is as follows: Mediterranean (including the Eastern Mediterranean) 63 taxa
(38.4%), Euro-Siberian 10 taxa (6.1%), Irano-Turanian 7 taxa (4.3%), 39
widespread taxa (23.8%) and 45 unknown taxa (27.4%). Fabaceae (26), Asteraceae
(13), Lamiaceae (13), Brassicaceae (7), and Rosaceae (7) are the largest
families in terms of the number of taxa in the research area. Securigera DC. (3), Centaurea L. (3), Quercus L. (3), and Salvia L. (3) are the largest genera in terms of the number of taxa
in the research area.

Keywords

Protected environments, plant diversity, taxonomic records, Mediterranean, Anatolia

References

• Akıncı, H. (2010). Akdağ (Pozantı-Adana) ve Çevresinin Florası (Yüksek Lisans Tezi), Niğde Üniversitesi, Niğde, Türkiye.
• Altınözlü, H. (2004). Flora of the Natural Conservation Area in Adana-Yumurtalık Lagoon (Turkey). Tubitak, 28, 491-506.
• Çevre ve Şehircilik Bakanlığı (2016). Adana, Hatay, Mersin, Kahramanmaraş, Osmaniye, Gaziantep ve Kilis İlleri Doğal Sit Alanlarının Ekolojik Temelli Bilimsel Araştırma Projesi (BAP), Yayınlanmamış Rapor (Proje No: 2014/151078), Ankara, Türkiye.
• Davis, P.H., & Hedge, I.C. (1975). Flora of Turkey Past, Present and Future, Candollea, Edinburgh, UK.
• Davis, P.H. (1965-1985). Flora of Turkey and the East Aegean Islands. Vol.1-9, Edinburgh, Edinburgh University Press., UK.
• Davis, P.H., Mill, R.R., & Tan, K., (1988). Flora of Turkey and the East AegeanIslands. Vol.10, Edinburgh, Edinburgh University Press., 590 pp.
• Güner A., Özhatay N., Ekim T., & Başer K.H.C. (2000). Flora of Turkey and the East Aegean Islands, Vol. 11, Edinburgh, Edinburgh University Press., 656 pp.
• Güner, A., Aslan, S., Ekim, T., Vural, M., Babaç, M.T. (2012). Türkiye Bitkileri Listesi (Damarlı Bitkiler). Nezahat Gökyiğit Botanik Bahçesi ve Flora Araştırmaları Derneği Yayını, İstanbul, 1290 pp.
• Kavak, S. (2006). Burnaz Kumullarının (Adana) Flora ve Vejetasyonu (Yüksek Lisans Tezi), Çukurova Üniversitesi, Adana, Türkiye.
• Kavak, S., Talip, Ö., Aslan, F., Çakan, H., & Umut, Ş. (2012). Tatarlı Höyük (Ceyhan, Adana) Yüzey Florasının Etnobotaniksel Açıdan Değerlendirilmesi. 21. Ulusal Biyoloji Kongresi (pp. 142-143). İzmir, Türkiye, Ankamat matbaacılık, 1454 pp.
• Keskin, A. (2014). Kızıldağ Yayla (Adana) ve Çevresinin Florası (Yüsek Lisans Tezi), Niğde Üniversitesi, Niğde, Türkiye.
• Meteoroloji Genel Müdürlüğü (2019). İllere ait Mevsim normalleri (1981-2010) https://www.mgm.gov.tr/ veri değerlendirme/il-ve-ilçeler istatistik.aspx?m=OSMANİYE.
• Orman ve Su İşleri Bakanlığı (2013). Osmaniye Doğa Turizmi Master Planı (2013-2023), Doğa Koruma ve Milli Parklar VII. Bölge Müdürlüğü, Osmaniye, Türkiye.
• Ortaç, İ. (2017). Doğu Akdeniz Bölgesinde Bulunan Bazı Doğal ve Kültürel Sit Alanlarının Bitki Örtüsü Üzerine Araştırmalar (Yüksek Lisans Tezi), Adıyaman Üniversitesi, Adıyaman, Türkiye.
• Paksoy, M.Y., & Savran, A. (2011). The Flora of Sarımsak Mountain and Korkun Valley (Pozantı, Adana/Turkey), Biological Diversity and Conservation, 4(2), 155-171.
• Vural M. (2006) Türkiye’nin Kırmızı Liste Taslağı, http://portal.milliparklar.gov.tr.