Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Estetik Amaçlı Müdahalelere İslâm Dini’nin Bakışı

Yıl 2022, Cilt: 1 Sayı: 1, 105 - 126, 31.03.2022

Öz

Estetik amaçlı müdahaleler günümüzde cerrahî tıbbın ve teknolojinin gelişmesiyle giderek yaygınlaşmaya başlamıştır. Bu cerrahi müdahalelerin bir kısmı yaratılışı değiştirme amacı güdülmeden, hastalık sebebiyle oluşan ya da fıtri olarak anadan doğma gelen bozuklukları gidermek maksadıyla yapılmaktadır. Ancak insanların genelinin tıbbî ihtiyaç ve zaruret bulunmadığı halde gençleşme, süslenme, fıtratı değiştirme ve karşı cinse benzeme gibi amaçlarla bu müdahalelere yoğun ilgi gösterdikleri görülmektedir. Bu ilginin temelinde hâkim kültürü taklit etme psikolojisinin ve kimlik bunalımlarının yattığı düşünülmektedir. Özellikle ziynet amacıyla yapılan estetik müdahaleler gençler arasında bir moda halini almış durumdadır. Yetişkin kesimde ise tedaviden ziyade daha genç, dinç ve güzel görünme gayesi ve estetik duygusu ile yapılan cerrahi müdahaleler söz konusu olmaktadır. Teknolojinin gelişmesiyle oluşan bu yeni durumlarla ilgili klasik fıkıh kitaplarında özel bir hüküm ve açıklama olmaması tabidir. Ancak günümüzde bazı fetva mecmuaları dışında bu mecrada halâ yeterli akademik çalışmaların yapılmamış olması böyle bir araştırmayı yapmaya sevk eden ana etkenlerden olmuştur. Araştırmada “Tarama Modeli” kullanılarak Asr-ı Saadet’te ve fıkhın oluştuğu dönemdeki yazılı kaynaklardan toplanan verilerin analizleri yapılarak İslâm Dini’nin bakışı güncele yansıtılmaya gayret edilmiştir.

Kaynakça

  • Altıntaş, H. (1998). Kur’an ve estetik. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, (38), 53-90.
  • Apaydın, H. Y. vd. (2011). İlmihal II (islâm ve toplum). T.D.V. Yayınları.
  • Aydınlı, A. (1991). Arfece b. Esad. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 3/354. TDV Yayınları.
  • Ayvazoğlu, B. (2000). İlmü’l-Cemâl. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 22/146-148. TDV Yayınları.
  • Bardakoğlu, A. (1997). Süslenme. İslâm’da inanç, ibadet ve günlük yaşayış ansiklopedisi. İ. K. Dönmez (Ed.). Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Vakfı Yayınları.
  • Buhârî, Ebû Abdillâh Muhammed b. İsmâîl b. İbrâhîm Cu’fî. (1895). Sahih-i Buhari. el-Matbaatü'l-Kübra'l-Emiriyye.
  • Burhanpurlu Şeyh Nizam. (1985). Fetava-yı hindiyye. (M. Efe Trc.). Akçağ Yayınları.
  • Cezeri, Abdurrahman b. Muhammed b. İyaz. (1993). Dört mezhebe göre islâm fıkhı. (M. Keskin Trc.). Çağrı Yayınları.
  • Dimyati, Ebû Bekr Seyyid Bekri b. Seyyid Muhammed Şetta. (t.y.). Haşiyetu İâneti’t-tâlibin alâ halli elfâzi Fethü’l-muîn bi-şerhi Kurretü’l-ayn bi-mühimmâti’d-din. Dârü’l-Fikr.
  • Din İşleri Yüksek Kurulu Fetvalar. (2019). Diyanet İşleri Başkanlığı.
  • Ebû Davud es-Sicistani, Süleyman b. Eş’as b. İshak el-Ezdi. (1998). Sünenu Ebû Davud. thk. Muhammed Avvame. Darü’l-Kıble li’s-Sekafeti’l-İslâmiyye.
  • eş-Şirbini, Hatib. (2009). Delilleriyle Büyük Şafii Fıkhı Muğni’l-Muhtac. Soner Duman (trc.). Mirac Yayınları.
  • İbn Abidin, Muhammed Emin b. Ömer b. Abdülazîz Dımaşki. (1984). Hâşiyetu Reddi’l-muhtar ale’d-Dürri’l-muhtar. Kahraman Yayınları.
  • İbn Hacer Askalânî, Ebü’l-Fazl Şihâbüddîn Ahmed b. Alî b. Muhammed. (1986). Hedyü’s-sari mukaddimetu Fethi’l-bari. Muhibbüddin el-Hatîb (thk.). Dârü'r-Reyyan li't-Türas.
  • İbn Kudâme, Ebû Muhammed Muvaffakuddîn Abdullah b. Ahmed b. Muhammed b. Kudâme Cemmâîlî Makdisî (1972). el-Mugni. Dârü'l-Kitâbi'l-Arabi.
  • İbn Nüceym, Zeynüddin Zeyn b. İbrâhim b. Muhammed Mısri Hanefi. el-Bahrü'r-raik şerhu Kenzi'd-dekaik. (1997). Zekeriyyâ Umeyrat (thr.). Dârü’l-Kütübi'l-İlmiyye.
  • Kasani, Ebû Bekr Alaeddin Ebû Bekr b. Mes'ud b. Ahmed el-Hanefi. (1997). Bedaiü’s-sanai' fî tertibi’ş-şerai’. Ali Muhammed Muavvaz, Adil Ahmed Abdülmevcut (thk.). Dârü’l-Kütübi’l-İlmiyye.
  • Kitabı Mukaddes Eski ve Yeni Ahit. (1958). Kitabı Mukaddes Şirketi.
  • Kur’ân-ı Kerîm Meâli. (2009). (H. Altuntaş ve M. Şahin, Çev.). Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
  • Merdavi, Ebü'l-Hasan Alaeddin Ali b. Süleyman b. Ahmed. (1986). el-İnsaf fî ma'rifeti'r-racih mine'l-hilaf ala mezhebi'l-İmami’l-mübeccel Ahmed b. Hanbel. thk. Muhammed Hâmid el-Fıki. Dâru İhyai't-Türasi'l-Arabi.
  • Münavi, Zeynüddin Muhammed Abdürrauf b. Tacilarifin b. Ali. (1998). Feyzü'l-kadir şerhi'l-câmii's-sagir. Hamdi ed-Demirdaş Muhammed (thk.). Mektebetü Nizâr Mustafa el-Bâz.
  • Müslim b. el-Haccac, Ebü'l-Hüseyin el-Kuşeyri en-Nisaburi. (1955-56). Sahih-i Müslim. Muhammed Fuâd Abdülbâkî (nşr.). Dâru İhyai'l-Kütübi'l-Arabiyye.
  • Nevevi, Ebû Zekeriyyâ Yahyâ b. Şeref b. Mürî. (1349). el-Minhac fi şerhi sahihi müslim b. haccac. el-Matbaatü’l-Mısriyye.
  • Şevkani, Ebû Abdullah Muhammed b. Ali b. Muhammed el-Havlani. (1971). Neyl el-Evtar, Neylü'l-evtar şerhi Münteka'l-ahbar. Mustafa el-Babi el-Halebi.
  • Tirmizi, Ebû İsa Muhammed b. İsa b. Sevre es_Sülemi. (1998). Sünenü’t-Tirmizi. thk. Beşşar Avvad Ma’ruf. Dârü’l-Garbi’l-İslâmî.
  • Turgay, N. (2011). Ayet ve hadislerde estetik. Din ve Hayat: İstanbul Müftülüğü Dergisi, (14), 14-17.
  • Uysal, A.-Uysal, M. (t.y.). İzahlı kadın ilmihali ansiklopedisi. Uysal Kitabevi.
  • Yaran, R. (1994). Dövme. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 9/521-522. TDV Yayınları.
  • Yazır, M. H. (1979). Hak Dini Kur'an Dili. Eser Neşriyat ve Dağıtım.
  • Zeydan, A. (1992-1993). el-Mufassal fî ahkâmi'l-mer'e ve'l-beytü'l-müslim fi'ş-şeriati’l-İslâmiyye. Müessesetü'r-Risâle.
  • Zuhayli, V. (1985). el-Fıkhü'l-İslâmî ve edilletuhu. Dârü'l-Fikr.
Toplam 31 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Hukuk Sosyolojisi
Bölüm Araştırma Makalesi
Yazarlar

Abdullah Akın

Yayımlanma Tarihi 31 Mart 2022
Yayımlandığı Sayı Yıl 2022 Cilt: 1 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Akın, A. (2022). Estetik Amaçlı Müdahalelere İslâm Dini’nin Bakışı. Cihannüma Sosyal Bilimler Akademi Dergisi, 1(1), 105-126.

30066


CİHANSOBAD’ta yayınlanan tüm makaleler Creative Commons Alıntı 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır. Bu lisans; yayınlanan tüm makaleleri, veri setlerini, grafik ve ekleri kaynak göstermek şartıyla veri madenciliği uygulamalarında, arama motorlarında, web sitelerinde, bloglarda ve diğer tüm platformlarda çoğaltma, paylaşma ve yayma hakkı tanır. Açık erişim disiplinler arası iletişimi kolaylaştıran, farklı disiplinlerin birbirleriyle çalışabilmesini teşvik eden bir yaklaşımdır.