Yeni Bir Göç Türü Olarak Seçim Göçü ve Türk Siyasi Hayatına Etkileri

Yıl 2023, Cilt: 2 Sayı: 2, 64 - 95, 31.10.2024

Mehmet Kocatepe

Öz

Türkiye’de göç, demografik bir olgu ve Türkiye’nin siyasi sistemini etkileyen önemli bir faktördür. Bu makale, literatürde ‘seçim göçü’ olarak adlandırılan bu yeni göç türünün dikkate alınmasını sağlamak amacıyla Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi’nin (ADNKS) uygulamaya konulduğu 2007 yılından bu yana Türkiye’deki göç hareketlerini analiz etmektedir. Geleneksel göç hareketliliğinin aksine, dönemsel göçün nedenleri arasında hızlı ulaşım, etkin iletişim, ekonomik etkilerden daha ağır basan sosyal etkiler ve metropollerde yaşayan kırsal nüfusu doğdukları bölgeye taşınmaya motive eden sosyal ve psikolojik nedenler yer almaktadır. Makalenin metodolojisi, nicel veri analizini içermektedir. Nicel veri olarak 2009-2019 yılları arasındaki göç ve nüfus hareketlerine ilişkin TÜİK verileri kullanılmıştır. Bu veriler, seçim dönemleri öncesindeki hareketliliğe ilişkin istatistiksel analizlerle değerlendirilmiş, özellikle yerel seçimlerin arifesinde artan göç hareketleri gözlemlenmiştir. Bu gerçeklerden yola çıkarak, Türkiye’de seçim göçü kavramının üzerinde durulması gereken yeni bir kavram olduğu ve il siyasi sistemlerinin ve idari birimlerin de seçim göçünden etkilendiği söylenebilir. Özetle, seçim dönemlerindeki göç hareketleri Türkiye’nin mevcut siyasi sistemini anlamak açısından büyük önem taşımaktadır. Bu nedenle, politika yapıcılar ve analistler seçim stratejilerini değerlendirirken ve gelecekteki siyasi gelişmeleri tahmin ederken göç eğilimlerini dikkate almalıdır.

Anahtar Kelimeler

GÖÇ, OY TAŞIMA, SEÇİM, SİYASET, YEREL SEÇİM

Kaynakça

• Abdulkadir, G. (2009). Osmanlı Devleti’nde kuraklık ve kıtlık (Erzurum Vilayeti örneği: 1892-1893 ve 1906-1908 Yılları). Journal of International Social Research, 2(9), 144-158.
• Akgür, Z. G. (1997). Türkiye’de kırsal kesimden kente göç ve bölgeler arası dengesizlik 1970-1993. Ankara: T.C. Kültür Bakanlığı Yayınları.
• Audas, R., & McDonald, T. (2004). Rural-urban migration in the 1990s. Canadian social trends, 73(2), 17-18.
• Castles, S., & Miller, M. J. (2008). Göçler çağı, modern dünyada uluslararası göç hareketleri. İstanbul: İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Celal, M. (1999). 75 Yılda köylerden şehirlere. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
• Çınar, S., & Lordoğlu, K. (2010). Mevsimlik tarım işçiliğinde tekil bir analiz: karasu fındık toplama işçileri. Mesleki Sağlık ve Güvenlik Dergisi (MSG), 23-33.
• Dayıoğlu, L. (2012). Almanya’dan Al(m)anya’ya gönüllü göç sürecine bakış: Emeklilik sonrası Alanya’daki yerleşik Almanlar. Studien zur deutschen Sprache und Literatur, 1(27), 35-51.
• Deniz, O., Yıldız, M. Z., Parin, S., & Erdoğan, R. (2017). Deprem ve göç: 2011 Van depremi örneği. Social Sciences Studies Journal (SSSJournal) Dergisi, 1426-1444.
• Erder, S. (2006). Refah toplumunda getto. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Gül, P. D. (2002). Türkiye’de yoksulluk ve yoksullukla mücadelenin sosyolojik boyutları: Göreliden mutlak yoksulluğa. Y. Özdek içinde, Yoksulluk, Şiddet ve İnsan Hakları (ss. 107-118). Ankara: TODAİE.
• Güllülü, U., Karabulut, K., & Polat, D. (2007). Ağrı Alt Bölgesi’ndeki göç eğilimi ve sosyo-ekonomik nedenler. Erzurum: Atatürk Üniversitesi Yayınları.
• Hünee. (2006). Türkiye göç ve yerinden olmuş nüfus araştırması. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü.
• İBB. (2004). İstanbul’u bekleyen sosyal risklerin araştırılması raporu. İstanbul: İBB APK Daire Başkanlığı Araştırma Müdürlüğü.
• İçduygu, A. (1998). Türkiye’de içgöç. Türkiye Ekonomik Ve Toplumsal Tarih.
• İçduygu, A., & Sirkeci, i. (1999). Cumhuriyet dönemi Türkiye’sinde göç hareketleri. O. Baydar (Der.), 75 Yılda Köylerden Şehirlere (s. 249). İstanbul: Tarih Vakfı Yayınları.
• Kartal, K. (1978). Kentleşme ve insan. Ankara: Türkiye ve Ortadoğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayını.
• Kaya, E. (2007). Kentleşme ve kentlileşme. İstanbul: Okutan Yayıncılık.
• Keleş, R. (2002). Kentleşme politikası. İstanbul: İmge Kitabevi.
• Kılınç, Z., & Bezci, B. (2011). Kentleşme, Gecekondu ve Hemşerilik. Akademik İncelemeler Dergisi, 323-344.
• Kışla, İ. (2008). Sosyal politika açısından Artvin’den İstanbul’a göç. Yayınlanmamış Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Kocaman, T., & Bayazıt, S. (1993). Türkiye’de iç göçler ve göç edenlerin sosyo-ekonomik nitelikleri. Sosyal Planlama Genel Müdürlüğü.
• Kocatepe, M., Yorgancıoğlu, C., Sağsan, M., & Şeşen, H. (2023). The Mediation Effect of Media: Artvin, Reverse Migration, and Social Municipalism. Sustainability, 15(19), 14304.
• Koyuncu, A. (2017). Kentleşme ve göç. İstanbul: Hikmetevi Yayınları.
• Kutal, G. (1992). Türkiye’de işsizliğin yapısal özellikleri. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 61-66.
• Mutluer, M. (2003). Uluslararası göçler ve Türkiye. İstanbul: Çağtay kitabevi.
• Onat, Ü. (2003). Yoksulluk ve sosyal hizmet: Yoksulluk sempozyumu. İstanbul: Deniz Feneri Yayınları.
• Öner, S., & Kaçmazoğlu, H. B. (1996). Göç olgusu ve Doğu Anadolu. II. Sosyoloji Kongresi: Toplum ve Göç (ss. 371- 379). Ankara: DİE Yayını.
• Öz, B. (1978). Türkiye’de göç olgusu, sorunları ve çözümü. İstanbul: Gençlik Basımevi Taşçı.
• Özdemir, H. (2012). Türkiye’de iç göçler üzerine genel bir değerlendirme. Akademik Bakış Dergisi, 30(11), 1-18.
• Özdemir, M. (2008, Eylül). Türkiye’de içgöç olgusu, nedenleri ve Çorlu örneği. 10. Edirne, Türkiye: Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Çalışma Ekonomisi ve Endüstri İlişkileri Anabilim Dalı. https://docplayer.biz.tr/155203-Turkiye-de-icgoc-olgusu-nedenleri-ve-corlu-ornegi.html adresinden alındı
• Özer, İ. (2004). Kentleşme kentlileşme ve kentsel değişme. Ankara: Ekin Kitapevi.
• Sağlam, S. (2006). Türkiye’de iç göç olgusu ve kentleşme. Türkiyat Araştırmaları, 33-44.
• Sarıçam, T. G. (2013). Mevsimlik tarım işçileri pozitif farkındalık yaratma. Şanlıurfa: Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Halk Sağlığı Ana Bilim Dalı.
• Serter, P. D. (1994). Türkiye’nin sosyal yapısı. İstanbul: Filiz Kitapevi.
• Şen, M. (2014). Türkiye’de iç göçlerin neden ve sonuç kapsamında incelenmesi. Çalışma ve Toplum, 40(1).
• Taş, H. Y., & Özcan, S. (2013). Türkiye’de iç göçün yoksulluğa ve istihdama etkileri. Büyüme ve Gelişme, 289-298.
• TDK. (2019, 10 02). Türk Dil Kurumu Sözlükleri. Türk Dil Kurumu: https://sozluk.gov.tr/ adresinden alındı Tekeli, İ. (1982). Türkiye’de kentleşme yazıları. Ankara: Turhan Kitapevi.
• Tezcan, M. (1994). Ülkemizde göç ve eğitim sorunları. Ankara University Journal of Faculty of Educational Sciences (JFES), 27(1), 61-67.
• TUİK. (2020, 01 08). VeriBilgi.do?alt_id=1067,%202016. tuik.gov.t: http://www.tuik.gov.tr/VeriBilgi.do?alt_id=1067,%202016., http://www.tuik.gov.tr/PreTablo.do?alt_id=1067 adresinden alındı
• TÜBA. (2020, 12 27). Türkiye Bilimler Akademisi Türkçe Bilim Terimleri Sözlüğü. Türkiye Bilimler Akademisi. http://www.tubaterim.gov.tr/ adresinden alındı
• TÜİK. (2005). Genel nüfus sayımı, 2000 göç istatistikler. Ankara: Türkiye İstatistik Kurumu.
• TÜİK. (2023, Aralık). Nüfus istatistikleri portali. Türkiye İstatistik Kurumu: https://nip.tuik.gov.tr/ adresinden alındı
• Yalçın, C. (1997). Göç sosyolojisi. Ankara: Anı Yayıncılık.