İş Sözleşmesi Askıda Olan Kamu İdaresi Çalışanlarının Genel Sağlık Sigortalılıkları

Year 2021, Volume: 3 Issue: 70, 1729 - 1780, 01.01.2021

Özkan Bilgili

Abstract

Sosyal güvenlik mevzuatında genel sağlık sigortası prim ödeme gün sayısının her ay için otuz gün olması kuralı benimsenmiştir. Bu kural 4/a statüsünde sigortalı sayılanlar açısından önemli sonuçları da beraberinde getirmektedir. Buna göre, özel sektör işyerlerinde çalışan 4/a statüsündeki sigortalılar, bazı durumlarda ay içerisindeki eksik günlerinin genel sağlık sigortası primini kendileri ödemek suretiyle otuz güne tamamlamak zorundadır. Benzer biçimde, kamu idaresi işyerlerinde iş sözleşmesi ile çalışan ve 4/a statüsünde sigortalı sayılanların da iş sözleşmelerinin askıda kaldığı aylara ait genel sağlık sigortası priminin ilgili kamu idaresince ödenmesi zorunluluğu bulunmaktadır. Öte yandan iş mevzuatında iş sözleşmesinin askıda sayıldığı açık kanun hükümlerinin yanısıra mevzuatta yer verilmemiş olmakla birlikte uygulamada sıkça başvurulan askı halleri de bulunmaktadır. İş sözleşmesinin askıda sayıldığı hallerde kamu idaresi işverenliğinin ücret ödeyip ödememesi, askı süresi için genel sağlık sigortası primi ödenmesi açısından belirleyici niteliktedir. Kamu idaresi işverenlerinin iş sözleşmesinin askıda kaldığı aylar için genel sağlık sigortası primi ödemeleri ise hesaplanmasından uygun prim belgeleri gerçekleşmektedir. Askı sürelerinin genel sağlık sigortası primlerinin kamu idareleri tarafından ödenmesi zorunluluğu Sosyal Güvenlik Kurumunun prim tahsilat kabiliyeti açısından bir güvence oluştururken, genel sağlık sigortalılarının yararlandığı sağlık hizmetleri bakımından Kurumun finansman imkanlarını arttırdığı söylenebilir

Keywords

Kamu idaresi, iş sözleşmesi, iş sözleşmesinin askı halleri, genel sağlık sigortası

General Health Insurance of Public Administration Employees Whose Employment Contract is Suspended

Abstract

In the social security legislation, the rule that the number of days for paying universal health insurance premium is thirty days per month has been adopted. This rule implies important consequences for those who are deemed to be insured in the status of 4/a. Accordingly, insured persons working in private sector workplaces with the status of 4/a, in some cases, have to complete their missing days in a month to thirty days by paying the universal health insurance premium themselves. Similarly, those who work with employment contracts in public administration workplaces and who are deemed to be insured with 4/a status are obliged to pay the general health insurance premium for the months when their employment contracts are suspended by the relevant public administration. On the other hand, besides the explicit provisions of the law in which the employment contract is deemed suspended in the labor legislation, there are also suspension situations that are frequently applied in practice, although they are not included in the legislation. In cases where the employment contract is deemed suspended, whether the employer of the public administration pays wages or not is determinant in terms of the payment of universal health insurance premium for the suspension period. The universal health insurance premium payments for the months when the employment contract of the public administration employers is suspended is made in different processes from calculation to declaration with appropriate premium documents. While the obligation to pay the general health insurance premiums by the public administrations for the suspension periods creates an assurance in terms of the premium collection capability of the Social Security Institution, it can be said that the Institution increases the financing possibilities in terms of the health services benefited by the general health insurance holders

Keywords

Public administration, employment contract, suspension of employment contract, general health insurance

References

• Andaç, F. (2020).Türk İşsizlik Sigortası Hukuku Uygulaması, Legal Yayıncılık, İstanbul.
• Aküzüm, U. (2017). Türk İdare Hukukunda Sözleşmeli Personel Kavramı ve Sözleşmeli Personelin Sahip Olduğu Haklar, Legal İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Dergisi, C.14, S. 53, s.163-194.
• Alper, Y. (2020). Sosyal Sigortalar Hukuku, Dora Yayıncılık, Güncellenmiş 11.Baskı, Bursa.
• Arslan Ertürk, A. (2019).7146 Sayılı Kanunla Yapılan Bedelli Askerlik Düzenlemesi Ve Düşündürdükleri, Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi, C.25, S.2, s.781-807.
• Bayram, F. (2012). Çağrı Üzerine Çalışan İşçinin Kıdem Tazminatı Hesabında Fiilen Çalışılan Sürelerin Birleştirilmesi, Sicil İş Hukuku Dergisi, S.28, s.140-145.
• Bilgili, Ö. (2006).Sosyal Güvenlik Kılavuzu, ASMMMO-İZSMMMO Yayınları, Ankara-İzmir.
• Bilgili, Ö. (2008). Yeni Sosyal Güvenlik Uygulaması, ASMMMO-İZSMMMO Yayınları, Ankara-İzmir.
• Bilgili, Ö. (2010).Kısmi Süreli Çalışanların Eksik Günlerine İlişkin GSS Primleri, Sicil İş Hukuku Dergisi, S.19, s.134-158.
• Bilgili, Ö. (2011). İstirahatli İşçiye Ücreti Tam Olarak Ödenir Mi?, Legal İş Hukuku Ve Sosyal Güvenlik Hukuku Dergisi, C.3, S.32, s.1339-1372.
• Bilgili, Ö. (2012). Ücretsiz İzinli İşçilerin GSS Primi Ödeme Zorunlulukları”, Sicil İş Hukuku Dergisi, S.25, s.227-233.
• Bilgili, Ö. (2020a).Kamu Kurumlarında Kadroya Geçirilen Alt İşveren İşçilerine Yapılan Hastalık Yardımı Ödemeleri, Legal İş Hukuku Ve Sosyal Güvenlik Hukuku Dergisi, C.17, S.66, s.523-546.
• Bilgili, Ö. (2020b). Kısa Çalışma ve Kısa Çalışma Ödeneğinin Sosyal Güvenlik Mevzuatı Açısından Değerlendirilmesi, Lebib Yalkın Mevzuat Dergisi, S.198, s.40-54.
• Bilgili, Ö. (2020c).Kamu İdarelerinde Aylık/Ücret Ödeme Döneminin Çalışanların Sosyal Güvenlik İşlemlerine Etkisi, Mali Çözüm, 30(162), s.215-238.
• Bingöl, S. (2012). Yıllık Ücretli İzin, Seçkin Yayıncılık, Ankara.
• Büyüktarakçı, S. (2009). İş Hukukunda Mevsimlik İşler ve Kampanya İşleri, DEÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), İzmir.
• Caniklioğlu, N. (2016). Kısmi Süreli Çalışmaya Geçiş ve Yarım Çalışma Ödeneği, Emeğin Hukuku Kurultayı-2, Ankara ,s. 113-151.
• Caniklioğlu, N.ve Özkaraca, E. (2014).Sanatçıların Sosyal Güvenliği, , İÜHFM, C.72, S.2, s.637-664.
• ÇSY. (2004). İş Kanununa İlişkin Çalışma Süreleri Yönetmeliği, 06/04/2004-24425 RG.
• ÇSGB. (2013). Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı İş Teftiş Kurulu Başkanlığının 24/07/2013 tarih ve 49189603/660/6723 sayılı görüş yazısı.
• Çelik, N., Caniklioğlu, N.ve Canbolat, T. (2020).İş Hukuku Dersleri, Yenilenmiş 33.Bası, Beta Yayınları, İstanbul.
• Çil, Ş. (2010). İş Hukukunda İşçinin Ücreti, Turhan Kitabevi, Ankara.
• Demircioğlu, M., Centel, T.ve Kaplan, H.A. (2019).İş Hukuku, 20.Bası, Beta Yayınları, İstanbul.
• Doğan, S. (2016).İş Sözleşmesinde Bağımlılık Unsuru, DEÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü, (Yayınlanmamış Doktora Tezi), İzmir.
• D.1.D. (2002). Danıştay 1.Dairesinin 05/04/2002 tarihli, E:2002/38, K:2002/48 sayılı kararı (Yazar Arşivi).
• D.11.D. (2015).Danıştay 11.Dairesinin 25/03/2015 tarihli, E:2014/3364, K:2015/1086 sayılı kararı (Yazar arşivi).
• D.15.D. (2018). Danıştay 15.Dairesinin 23/05/2018 tarihli, E:2015/2896, K:2018/5184 sayılı kararı (Yazar arşivi).
• Ekşi, S. (2014). Çalışma Mevzuatında Ücretsiz İzin Uygulamaları, Mali Çözüm, S.121, s.197-205.
• Ekonomi, M. (2017). Doğum veya Evlat Edinme Sonrası Çocuğun Bakım ve Yetiştirilmesi Amacıyla Ücretsiz İzin Ve Kısmi Süreli Çalışma Hakları, Legal İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Dergisi, C.14, S. 53, s.21-58.
• Ekmekçi, Ö. (2006). İşverenin Prim Ödeme Yükümü-Ücretsiz İznin Koşulları (Karar İncelemesi), Legal Yargı Kararları ve İncelemeleri Dergisi, S.1, s.89-108.
• Ekmekçi, Ö. (2018). Toplu İş Hukuku Dersleri, Onikilevha Yayıncılık, İstanbul.
• Ekmekçi, Ö.ve Yiğit, E. (2020).Bireysel İş Hukuku Dersleri, 2.Baskı, On İki Levha Yayınları, İstanbul.
• Erkanlı Başbüyük, B. (2019). İşçinin İş Görmekten Kaçınma Hakkı, DEÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü, (Yayınlanmamış Doktora Tezi), İzmir.
• Eroğlu, S. (2007). Mevsimlik İş Sözleşmelerinde Askı Hali ve Toplu Toplu İş Sözleşmesi Yapma Yetkisinin Tespitine Etkisi, Sicil İş Hukuku Dergisi, S.7, s.82-93.
• Esaslar. (1978). Sözleşmeli Personel Çalıştırılmasına İlişkin Esaslar, 28/06/1978 – 16330 RG.
• Eyrenci, Ö, Taşkent, S., Ulucan, D.ve Baskan, E. (2020).İş Hukuku, 10.Baskı, Beta Yayınları, İstanbul.
• Göktaş, S. (2008). Türk İş Hukukunda İşçinin Çalışmaktan Kaçınma Hakkı, Yetkin Yayınları, Ankara.
• Güven, E.ve Aydın, U. (2017).Bireysel İş Hukuku, 5.Baskı, Nisan Kitabevi, Eskişehir.
• GSS Tescil. (2014).Genel Sağlık Sigortası Tescil, Prim ve Müstehaklık İşlemleri Yönetmeliği, 18/04/2014-28976 RG.
• Gümüş, A. (2020).Neoliberal Bir Sonuç Olarak Toplum Yararına Program, Emek Araştırma Dergisi, C.11, S.17, s.205-226.
• Gürel, K. (2020). Kısa Çalışma Uygulamasında Prim Ödeme Gün Sayısının Hesaplanması, Sosyal Güvenlik Dünyası, S.98, s.32-53.
• Güzel, A. (1997). Fabrikadan İnternete İşçi Kavramı Ve Özellikle Hizmet Sözleşmesinin Bağımlılık Unsuru Üzerine Bir Deneme, TÜHİS İş Hukuku ve İktisat Dergisi, S.2, s.83-126.
• Güzel, A., Okur, A.R. ve Caniklioğlu, N. (2020). Sosyal Güvenlik Hukuku, 18.Bası, Beta Yayınları, İstanbul.
• Han, I.A. (2019). İş Sağlığı Ve Güvenliği Kanununun 13. Maddesi Kapsamında İşçinin Çalışmaktan Kaçınma Hakkı, Türkiye Adalet Akademisi Dergisi, S.37, s.181-202.
• İncirlioğlu, L. (2011). Çalışma Hayatında Esnek Çalışma Uygulamaları, Legal Kitabevi, İstanbul.
• İncirlioğlu, L. (2014). İş Sağlığı Ve Güvenliği Kanununda Çalışanın Çalışmaktan Kaçınma Hakkı, Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi ( Prof. Dr. Ali Rıza Okur’a Armağan), C.20, S.1, s.809-822.
• İŞKUR. (2013). Türkiye İş Kurumu Genel Müdürlüğü İstihdam Hizmetleri Dairesi Başkanlığının 2013/1 sayılı Toplum Yararına Program Genelgesi.
• İŞKUR. (2017). Doğum ve Evlat Edinme Sonrası Yarım Çalışma Ödeneğine İlişkin Usul ve Esaslar.
• İUT. (2012).İşveren Uygulama Tebliği, 01/09/2012-28398 RG.
• Kar, B. (2006). Mevsimlik İş, Sicil İş Hukuku Dergisi, S.4, s.69-86.
• Karaman, M.H. (2010). 4857 sayılı İş Kanunu m. 13. Kısmi Süreli Çalışma, Ayrımcılık Yasağı, Kıdem Tazminatı, Yıllık Ücretli İzin Ve Hafta Tatili (Karar İncelemesi), Çalışma ve Toplum, 2010/2, S.25, s.269-300.
• Kayalı Çetinkaya, (2014). Kısa Çalışma ve Kısa Çalışma Ödeneği, Ankara Barosu Dergisi, 2014/4, s.414-474.
• KÇY. (2011). Kısa Çalışma ve Kısa Çalışma Ödeneği Hakkında Yönetmelik,
• Keskin, B. (2010). Sözleşmeli Personel, Adalet Yayınevi, Ankara.
• Kılıç, E. (2011). İş Hukukunda Yıllık Ücretli İzin, Türkiye Adalet Akademisi Dergisi, C.2, S.4, s.173-204.
• Korkusuz, R.ve Uğur, S. (2018). Sosyal Güvenlik Hukuku, 6.Baskı, Ekin Yayınları, Bursa.
• Köme Akpulat, A. (2016). Sanatçıların Sosyal Sigortalılığı, İÜHFM, C.74, Prof.Dr.Fevzi Şahlanan’a Armağan (Özel Sayı), s.1185-1209.
• KHK. (2017). 696 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Bazı Düzenlemeler Yapılması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname, 24/12/2017 – 30280 RG.
• Manav Özdemir, E. ve Göktaş, S. (2018). Bedelli Askerliğin İş Sözleşmesine Etkisi, Sicil İş Hukuku Dergisi, S.40, s.48-64.
• Mollamahmutoğlu, H. (2004) İş Hukuku, Turhan Kitabevi, Ankara.
• Narmanlıoğlu, Ü. (2014). İş Hukuku Ferdi İş İlişkileri I, Beta Yayınları, İstanbul.
• Ocak, S. (2010). İş Sözleşmesi İle Çalışanların Ücretsiz İzinde Sağlık Hizmetlerinden Yararlanması, Sicil İş Hukuku Dergisi, S.17, s.259-276.
• Ocak, S. (2017). Doğum/Evlat Edinme Nedeniyle Ücretsiz İzin ve Yarım Çalışma Ödeneği Uygulaması, İş ve Hayat Ekonomi Hukuk ve Sosyal Politika Dergisi, C.3, S.5, s.174-227.
• Oral, İ. (2008). Emeklilerin Yeniden Çalışmaya Başlaması ve Uygulamada karşılaşılan Sorunlar Üzerine Düşünceler, Çalışma ve Toplum, 2008/4-19, s.135-185.
• Öksüzömer Yılmaz, G. (2016). Yarım Gün Çalışma, http://archive.ismmmo.org.tr/Mansetler/MEVZUAT/Duyuru/Kad%C4% B1n_%C4%B0%C5%9F%C3%A7ilerin_%C3%87al%C4%B1%C5%9Fmal ar%C4%B1n%C4%B1n_D%C3%BCzenlenmesi_(2).pdf_55.pdf, 31/01/2021) (Erişim
• Otru, İ. (2012). İş Hukukunda Ücretsiz İzin, Seçkin Yayıncılık, Ankara.
• Özcan, D. (2011). İş Sözleşmesinin Feshi, Adalet Yayınevi, Ankara.
• Özer, H.D.ve Dulay Yangın, D. (2019).Ceza İnfaz Mevzuatı Kapsamında Çalışan Tutuklu ve Hükümlülerin Sosyal Güvenliği, Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi, C.25, S.2, s.727-756.
• Özkaraca, E. (2013).6356 Sayılı Kanunda Sendikal Güvenceler, Çalışma ve Toplum, 2013/3, S.38, s.173-216.
• Öztürk, M.O. (2012). Kullandırılmayan Yıllık Ücretli İzin Hakkı Sebebiyle İş Kanunu Çerçevesinde Yapılan Ödemeler, Çalışma ve Toplum, 2012/4, S.35, s.73-98.
• SGK. (2011). Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığı Sosyal Sigortalar Genel Müdürlüğünün bila/2009 tarih ve 9 803 396 sayılı yazısı.
• SGK. (2013). Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığı Emeklilik Hizmetleri Genel Müdürlüğünün 22/02/2013 tarih ve 2013/11 sayılı Genelgesi.
• SGK. (2016a). Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığı Emeklilik Hizmetleri Genel Müdürlüğünün 29/09/2016 tarih ve 2016/21 sayılı Genelgesi.
• SGK. (2016b). Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığı Sigorta Primleri Genel Müdürlüğünün 19/01/2016 tarih ve 348 138 sayılı yazısı.
• SGK. (2016c). Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığı Sigorta Primleri Genel Müdürlüğünün 22/08/2016 tarih ve 2016/18 sayılı Genelgesi.
• SGK. (2017a). Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığı Sigorta Primleri Genel Müdürlüğünün 07/06/2017 tarih ve 2017/21 sayılı Genelgesi
• SGK. (2017b). Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığı Sigorta Primleri Genel Müdürlüğünün 19/10/2017 tarih ve 5 276 352 sayılı Genel Yazısı.
• SGK. (2017c). Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığı Emeklilik Hizmetleri Genel Müdürlüğünün 07/09/2017 tarih ve 2017/26 sayılı Genelgesi.
• SGK. (2018). Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığı Sigorta Primleri Genel Müdürlüğünün 06/06/2018 tarih ve 2018/19 sayılı Genelgesi.
• SGK. (2019a). Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığı Sigorta Primleri Genel Müdürlüğünün 31/05/2019 tarih ve 8303658 sayılı Genel Yazısı.
• SGK. (2019b). Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığı Sigorta Primleri Genel Müdürlüğünün 19/08/2019 tarih ve 2019/17 sayılı Genelgesi.
• SGK. (2020a). Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığı Sigorta Primleri Genel Müdürlüğünün 18/06/2020 tarih ve 2020/20 sayılı Genelgesi.
• SGK. (2020b). Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığı Sigorta Primleri Genel Müdürlüğünün 17/11/2020 tarih ve 2020/45 sayılı Genelgesi.
• SB. (2013) Sağlık Bakanlığı Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğünün 03/01/2013 tarih ve 2013/2 sayılı Genelgesi.
• SSİY. (2010).Sosyal Sigorta İşlemleri Yönetmeliği, 12/05/2010-27579 RG.
• SSK. (2004). Sosyal Sigortalar Kurumu Başkanlığı Sigorta İşleri Genel Müdürlüğünün 16/02/2004 tarih ve 16/309 Ek sayılı Genelgesi ile 09/12/2004 tarih ve 16/037 Ek sayılı Genelgesi.
• Sert, S. (2014). Çağrı Üzerine Çalışmaya Dayalı İş Sözleşmesi, TBB Dergisi, S.110, s.335-356.
• Sevgi, E. (2014). Kısmi Süreli İş Sözleşmesi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, (Yayınlanmamış Doktora Tezi), İstanbul.
• Sözer, A.N. (2011). Öğrencilerin Sosyal Güvenliği, Prof.Dr.Sarper Süzek’e Armağan, C.2, Beta Yayınları, İstanbul.
• Sözer, A.N. (2018). Türk Genel Sağlık Sigortası, 2.Baskı, Beta Yayınları, İstanbul.
• Sözer, A.N. (2019). Türk Sosyal Sigortalar Hukuku, 4.Baskı, Beta Yayınları, İstanbul.
• Sözer, A.N. (2020). Türk Genel Sağlık Sigortası, 3.Bası, Beta Yayınları, İstanbul.
• Sözer, A.N. (2021). Türk Sosyal Sigortalar Hukuku, 5.Baskı, Beta Yayınları, İstanbul.
• Sümer, H.H. (2018). İş Hukuku, 23.Baskı, Seçkin Yayıncılık, Ankara.
• Süzek, S. (2007). İş Akdinin Askıya Alınması ve Ücretsiz İzinler, Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C.9, Prof.Dr.Ünal Narmanlıoğlu’na Armağan (Özel Sayı), s.115-133.
• Süzek, S. (2020). İş Hukuku, 20.Baskı (Tıpkı Basım), Beta Yayınları, İstanbul.
• Şakar, M. (2017). Sosyal Sigortalar Uygulaması, 12.Baskı, Beta Yayınları, İstanbul.
• Taşkent, S. (2006). İş Sözleşmesinin Askıya Alınması Ve Ücretsiz İzin Uygulaması, Sicil İş Hukuku Dergisi, S.3, s.20-28.
• Taşkent, S. (2020). Açıklamalı-İçtihatlı 4857 Sayılı İş Kanunu, 13.Baskı, Beta Yayınları, İstanbul.
• Tiryaki, H. (2010).İş Akdinin Askıya Alınması, Mali Çözüm, S.99, s.333-340.
• Tuncay, A.C. ve Ekmekçi, Ö. (2019). Sosyal Güvenlik Hukuku Dersleri, 20.Bası, Beta Yayınları, İstanbul.
• Tuncay, A.C.ve Savaş Kutsal, B. (2019).Toplu İş Hukuku, 7.Bası, Beta Yayınları, İstanbul.
• TÜRMOB. (2019). Türkiye Serbest Muhasebeci Mali Müşavirler Ve Yeminli Mali Müşavirler Odaları Birliğinin 28/01/2019-43/1 Sosyal Güvenlik Mevzuat Sirküleri, f7e2-4ed2-b608-4eba42b028be/28-01-2019-43, Erişim, 01/02/2021
• Uğraş, B. (2014). İş Hukukunda Kısa Çalışma Kavramı ve Kısa Çalışma Ödeneğine Hak Kazanmanın Koşulları, Çalışma İlişkileri Dergisi, C.5, S.1, s.49-68.
• Uşan, M.F. (2013). Sosyal Sigortaların Genel Hükümleri Ve Türleri, Yargıtayın İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Kararlarının Değerlendirilmesi 2011, İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Derneği-Kamu-İş, Ankara.
• Y.9.HD. (2007). Yargıtay 9.Hukuk Dairesinin 22/03/2007, E:2006/36997, K:2007/8174 sayılı kararı, Çalışma ve Toplum, 2007/4-15, s.307-309.
• Y.9.HD. (2009a). Yargıtay 9.Hukuk Dairesinin 02/22/2009, E:2009/39824, K:2009/29938 sayılı kararı, Çalışma ve Toplum, 2010/2-25, s.534-540.
• Y.9.HD. (2009b). Yargıtay 9.Hukuk Dairesinin 08/12/2009, E:2009/44744, K:2009/33940 sayılı kararı, Çalışma ve Toplum, 2010/2-25, s.463-466.
• Y.9.HD. (2010a). Yargıtay 9.Hukuk Dairesinin 04/03/2010, E:2008/20958, K:2010/5928 sayılı kararı; Çil, Ş.(2010). İş Hukukunda İşçinin Ücreti, Turhan Kitabevi, Ankara, s.17-20. K:2010/4016 sayılı kararı, Çalışma ve Toplum, 2010/4-27, s.322-326. K:2011/12793 sayılı kararı; Çalışma ve Toplum, 2011/4, S.31, 56a01ed9%20(1).pdf, Erişim.25/01/2021. K:2011/12782 sayılı kararı; Çalışma ve Toplum, 2011/4, S.31, file:///C:/Users/Akademik/Downloads/yargitay-kararlari-1915- 2650958a.pdf, Erişim.25/01/2021.
• Y.9.HD. (2011c). Yargıtay 9.Hukuk Dairesinin 20/06/2011, E:2011/17879, K:2011/18391 sayılı kararı; Çalışma ve Toplum, 2012/1, S.32, file:///C:/Users/Akademik/Downloads/yargitay-kararlari-1977- da9f35ef.pdf, Erişim.28/01/2021.
• Y.9.HD. (2014). Yargıtay 9.Hukuk Dairesinin 05/02/2014, E:2011/53783, K:2014/3372 sayılı kararı; Çalışma ve Toplum, 2014/4, S.43, s.388-390. K:2016/8812 sayılı kararı; Çalışma ve Toplum, 2017/2, S.53, b0d78007.pdf, Erişim.17/01/2021. K:2017/1321 sayılı kararı; Çalışma ve Toplum, 2017/2, S.53, a9fdcdfa%20(2).pdf, Erişim.12/01/2021.
• Y.9.HD. (2019a). Yargıtay 9.Hukuk Dairesinin 16/09/2019, E:2017/13378, K:2019/15897 sayılı kararı; Çalışma ve Toplum, 2020/2, S.65, s.1086-1089.
• Y.9.HD. (2019b). Yargıtay 9.Hukuk Dairesinin 11/09/2019, E:2017/12988, K:2019/15689 sayılı kararı; Çalışma ve Toplum, 2020/2, S.65, s.1097-1100.
• Y.9.HD. (2019c). Yargıtay 9.Hukuk Dairesinin 12/11/2019, E:2019/5463, K:2019/19706 sayılı kararı; Çalışma ve Toplum, 2020/3, S.66, s.1840-1846.
• Y.9.HD. (2019d). Yargıtay 9.Hukuk Dairesinin 20/05/2019, E:2018/2041,
• Y.9.HD. (2020a). Yargıtay 9.Hukuk Dairesinin 23/12/2020, E:2020/3437, K:2020/19928 sayılı kararı (Yazar arşivi)
• Y.9.HD. (2020b). Yargıtay 9.Hukuk Dairesinin 14/10/2020, E:2016/27852, K:2020/11930 sayılı kararı; Çalışma ve Toplum, 2021/1, S.68, s.503-508.
• Y.10.HD. (1997). Yargıtay 10.Hukuk Dairesinin 20/05/1997, E:1997/3791, K:1997/3965 sayılı kararı; Aydınlı, İ.(1998). İş Hukukunda Butlan (Geçersizlik)’ın Uygulanmasına İlişkin Yargıtay Kararı İncelemesi, Çimento İşveren, C. 12, S. 2, Erişim:01/12/2020
• Y.10.HD. (2005a). Yargıtay 10.Hukuk Dairesinin 14/04/2005, E: 2004/11825, K:2005/4071 sayılı kararı; Çalışma ve Toplum, 2005/4-7 s.279-284. K:2005/4891 sayılı kararı; Çalışma ve Toplum, 2005/4-7 s.275-276. K:2015/1649 sayılı kararı; Çalışma ve Toplum, S.47, 7517f38e.pdf, Erişim.17/01.2021. K:2015/12521 sayılı kararı (Yazar arşivi)
• Y.10.HD. (2010). Yargıtay 10.Hukuk Dairesinin 27/09/2010, E:2010/6174, K:2010/12163 sayılı kararı; Çalışma ve Toplum, 2011/2-29, s.566-570.
• Y.10.HD. (2013). Yargıtay 10.Hukuk Dairesinin 05/06/2013, E:2011/4858, K:2013/12512 sayılı kararı (Yazar arşivi).
• Y.10.HD. (2011a). Yargıtay 10.Hukuk Dairesinin 04/10/2011, E:2010/4114, K:2011/13072 sayılı kararı, Çalışma ve Toplum, S.33, s:430-433.
• Y.10.HD. (2011b). Yargıtay 10.Hukuk Dairesinin 28/11/2011, E:2010/7465, K:2011/16239 sayılı kararı (Yazar arşivi). K:2014/5171 sayılı kararı; Çalışma ve Toplum, S.45, 50c955c5.pdf, Erişim:03/12/2020. K:2018/7254 sayılı kararı; Çalışma ve Toplum, S.60, 154ce796.pdf, Erişim:03/12/2020.
• Y.10.HD. (2020). Yargıtay 10.Hukuk Dairesinin 16/09/2020, E:2019/6177, K:2020/4489 sayılı kararı; Çalışma ve Toplum, 2021/1, S.68, s.766-768.
• Y.22.HD. (2014). Yargıtay 22.Hukuk Dairesinin 13/01/2014, E:2013/37692, K:2014/50 sayılı kararı; Çalışma ve Toplum, 2014/4, S.43, s.502-504.
• Y.22.HD. (2019a). Yargıtay 22.Hukuk Dairesinin 17/06/2019, E:2017/25655, K:2020/106 sayılı kararı; Çalışma ve Toplum, 2020/4, S.67, s.2799-2803.
• Y.22.HD. (2019b). Yargıtay 22.Hukuk Dairesinin 04/03/2019, E:2017/20568,
• Y.22.HD. (2020). Yargıtay 22.Hukuk Dairesinin 13/01/2020, E:2016/13619, K:2019/13126 sayılı kararı; Çalışma ve Toplum, 2020/1, S.64, s.573-576.
• YHGK. (2002). Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23/10/2002, E:2002/9-805, K:2002/851 sayılı kararı
• YHGK. (2005). Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 06/07/2005, E:2005/21-437, K:2005/448 sayılı kararı; Çalışma ve Toplum, 2005/4-7, s.109-112.
• YİBK. (2017). Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunun 09/06/2017 tarihli, E:2016/3, K:2017/4 sayılı kararı; 21/07/2017-30130 RG.
• Yaman, R. (2016). İş Sözleşmesinin Askıya Alınması Ve Hukuki Sonuçları, İÜHFM, C.74, Prof.Dr.Fevzi Şahlanan’a Armağan (Özel Sayı), s.765-787.
• Yıldız, G.B. (2010). Mevsimlik İş Sözleşmesi, Legal İş Hukuku Ve Sosyal Güvenlik Hukuku Dergisi, S.25, s.41-58.
• Yıldız, G.B. (2020). Ekonomik Kriz ve İşverenin Ekonomik Güçlüğe Düşmesi Durumlarında İş Hukukunda İşçinin Korunması, Çalışma ve Toplum, 2020/2, S.65, s.899-916.
• Yorulmaz, Ç. (2008).Kısmi Süreli İş Sözleşmesi, Yetkin Yayınları, Ankara.
• (1941). Çiftçi Mallarının Korunması Hakkında Kanun, 10/07/1941-4856 RG.
• (1949). Türkiye Cumhuriyeti Emekli Sandığı Kanunu, 17/06/1949-7235 RG.
• (1965). Devlet Memurları Kanunu, 23/07/1965-12056 RG.
• (1980). Nakdi Tazminat ve Aylık Bağlanması Hakkında Kanun,
• (1999). İşsizlik Sigortası Kanunu, 08/09/1999-23810 RG.
• (2001). Kamu Görevlileri Sendikaları ve Toplu Sözleşme Kanunu, 12/07/2001- 24460 RG.
• (2003). İş Kanunu, 10/06/2003-25134 RG.
• (2003). Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanunu, 24/12/2003-25326 RG.
• (2005). Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun, 27/04/2005-25798 RG.
• (2006). Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu, 16/06/2006-26200 RG.
• (2011). Türk Borçlar Kanunu, 04/02/2011-27836 RG.
• (2011). Türk Ticaret Kanunu, 14/02/2011-27846 RG.
• (2012). İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu, 30/06/2012-28339 RG.
• (2012). Sendikalar ve Toplu İş Sözleşmesi Kanunu, 07/11/2012-28460 RG.
• (2019). Askeralma Kanunu, 206/06/2019-30813 RG.