Türkiye’de kadınların, işgücüne ve istihdama katılım oranları oldukça düşüktür. Kadınlar, işgücüne ve istihdama sınırlı katılım olanağını bulmakta, istihdamda belli mesleklerde yoğunlaşmakta, düşük statülü ve düşük ücretli işlerde çalışmaktadır. Bu durumun çeşitli sosyo-demografik eğitim , sosyo-kültürel toplumsal cinsiyet temelli işbölümü ve ataerkillikten kaynağını alan kültürel değerler ve ekonomik yapısal uyum programları nedenleri vardır. Bu faktörlerin etkisi ile kadınların işgücü piyasasına katılımı ve çalışma koşulları şekillenmektedir. İlk kez Bangladeş’te uygulanmaya başlayan mikro kredi, hem dünya genelinde hem de Türkiye’de kadınları istihdama dahil etmede önemli bir yöntem olarak görülmektedir. Bu çalışmanın amacı, kredinin kadın istihdamını artırmada etkili olup olmadığını Tokat ili özelinde incelemek ve ortaya koymaktır. Bu amaçla, Tokat’ta mikro kredi kullanıcısı 225 kadınla, 18 Kasım 2014-8 Ocak 2015 tarihleri arasında yüz yüze görüşme yöntemiyle anket çalışması yapılmıştır. Araştırmada mikro kredinin kadınlar tarafından iş kurmak ya da iş geliştirmek amaçlı değil, çoğunlukla ailelerinin tüketim ve acil ihtiyaçları için kullanıldığı tespit edilmiştir. Araştırma bulguları, kredi sağlayarak yoksul durumdaki kadınların gelir getirici işlere sahip olabilmesi ve bu yolla istihdama katılımlarının sağlanmasını hedefleyen mikro kredinin Tokat uygulamasında, bu amacı gerçekleştirmede etkin bir yöntem olmadığını ortaya çıkarmaktadır. Kadınların istihdama sınırlı katılımı ve erkeklere göre ikincil konumunu yaratan sosyo-demografik, sosyo-kültürel ve ekonomik faktörlerin tüm olumsuz etkilerini özünde taşıyan mikro kredi uygulaması; kadınların istihdama katılmasında, onların ev içi iş yüklerine ek bir de parasal borç yükünü artırmakta, sosyal güvencesiz, düşük gelirli işlerin yapıldığı korunmasız istihdamdaki yerlerini pekiştirmektedir. Bu haliyle mikro kredi uygulamasının kadın istihdamının niceliği ve niteliğini arttırma yönünde katkı yaptığını söylemek mümkün görünmemektedir
The rates of participation of women in workforce and employment is quite low. Women have a limited participation opportunity in workforce and employment, are focused on some specific jobs and work at low-status jobs for low wages. There are various reasons socio-demographic education , socio-cultural gender-based division of labor and cultural assets with patriarchal root and economical structural adjustment programmes for this situation. These factors shape the participation of women in labor market and working conditions. Microcredit, which was utilized in Bangladesh for the first time in the world, is seen as an important method to incorporate women in employment both throughout the world and in Turkey. The aim of this study is to analyze in specifically in Tokat province and find out whether the credit is effective on increasing women’s employment 225 women who are users of microcredit in Tokat were included in a face-to-face survey between 18th of November 2014-8th of January 2015 to this end. It was found out that women use micro-credit for their family’s consumption and urgent needs not for starting or developing a business. Findings of the study show credit is not an effective method for this purpose of giving poor women wage-earning employment by providing this credit and incorporating women in employment in Tokat province. Micro-credit method which has women’s restricted participation in employment and all negative effects of demographic, socio-cultural and socio-economical factors causing their secondary status compared to men in its nature cause women to have an extra economical burden beside their domestic work burden and a more fixed employment under unsafe conditions without social security and with low wage. Under these conditions it is not possible to say that micro-credit method contribute to increasing both quality and quantity of women’s employment
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | January 1, 2015 |
Published in Issue | Year 2015 Volume: 3 Issue: 46 |