يستهدف هذا المقال تبيين نظرية الاستحسان عند كلٍّ من الحنفية والمالكية ومدى صلة مباحث الاستحسان بمقاصد الشريعة، ويستهدف إبانة دور الحنفية في التأصيل المقاصدي في مقابل دور المالكية المشهور، وخدمةً لهذه الأهداف عَمَد المقال إلى تبيين مفهوم المقاصد في اللغة والاصطلاح أولًا، ومن ثم تبيين مفهوم الاستحسان عند كل من الحنفية والمالكية، معتمدًا ذلك على التسلسل التاريخي لعلماء المذهبين؛ ليظهر تطور المفهوم والأبعاد التي نُظِر إليه منها، وكذلك عرَّج على أدلة حجِّيَّة الاستحسان في كلا المذهبين، ومن ثم بيَّن أقسام الاستحسان في كلا المذهبين بحسب آراء المتقدِّمين والمتأخرين، ليصل إلى نتيجة مفادها أنَّ الأقسام بين المذهبين تتشابه مع جعل الحنفية لاستحسان النصِّ كقسم تماهيًا في إثبات الحجِّيَّة، وعقَّب ببيان مواضع الصلة بين أبحاث الاستحسان ومقاصد الشرع، وختم بذكر أمثلة من فروع المذهبين يظهر من خلالها مدى اعتماد الاستحسان على مقاصد الشرع وخدمته إياها، وثمرة ذلك كله أن الاستحسان هو عبارة عن عدول عن الاطراد في القواعد التشريعية العامة إلى مقاصد الشرع المتمثلة بالمصالح والعدل، وذلك عند جنوح تلك القواعد عن مقاصدها وأهدافها.
In this study, it is aimed to explain the theory of istiḥsān according to both Ḥanafīs and Mālikīs and the connection of the subjects of istiḥsān with Maqāṣidu al-Sharīʿa. In addition, although the role of the Mālikī Sect in the issue of rooting and influencing the Maqāṣid is famous, its role in rooting the Maqāṣid has been tried to be shown in the Ḥanafī Sect. Therefore, firstly, the meanings of the words and terms of maqasid and istiḥsān in the Ḥanafī and Mālikī sects were emphasized, and then the development of the meanings and dimensions of these terms over time was tried to be revealed by taking into account the historical chronology of the scholars of the two sects. Finally, the position of the relationship between istiḥsān bets and Maqāṣidu al-Sharīʿa has been declared, and the study has been concluded with examples from the furuʿ fiqh of both sects, showing that istiḥsān is based on Maqāṣidu al-Sharīʿa and serves it. The result of this study is as follows: In case of any deviation from the existing and ongoing general Sharīʿa rules, this deviation is eliminated with the evidence of istiḥsān and the Maqāṣidu al-Sharīʿa is returned to the path of maṣlaḥa and justice.
Bu çalışma, hem Hanefîlere hem de Mâlikilere göre istihsân teorisini ve istihsânın konularının Makâsıdu’ş-Şerîʿa ile bağını açıklamayı amaçlamaktadır. Ayrıca Mâliki Mezhebinin bu alandaki meşhur rolü yanında, hüküm verirken Makâsıd düşüncesini esas alma hususunda Hanefî Mezhebinin (hakettiği şekilde öne çıkarılmayan) rolü gösterilmeye çalışılmıştır. Bu yüzden ilk olarak makâsıdın kelime ve terim manaları üzerinde durulmuş, ardından her iki mezhep alimlerinin tarihsel kronolojisi de dikkate alınarak, Hanefî ve Mâliki mezheplerinde istihsânın zaman içerisinde kazandığı anlam ve boyutların gelişimi ortaya konulmaya çalışılmıştır. Mâliki ve Hanefî mezheplerinin hem ilk dönem hem de daha sonraki dönem alimlerinin, istihsânın hücciyyeti ile ilgili olarak ileri sürdükleri deliller değerlendirilmiş ve istihsânın kısımlarından bahsedilmiştir. Son olarak, İstihsân bahisleri ve makâsıdu’ş-şerîʿa arasındaki ilişkinin mahiyeti beyan edilmiş, her iki mezhebin furuʿ fıkhından, istihsânın makâsıdu’ş-şerîʿaya ne denli dayalı olduğunu ve ona hizmet ettiğini gösteren örneklerle çalışma bitirilmiştir. Bu çalışmanın sonucu ise şudur: İstihsan, genel ve yerleşik kuralların tatbik edilmesi halinde Şeriat’ın maksat ve hedeflerinden sapmanın söz konusu olacağı durumlarda; maslahat ve adaletin tezahürü mahiyetindeki makâsıdu’ş-şerîʿaya dönmektir.
Primary Language | Arabic |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | December 30, 2022 |
Submission Date | October 14, 2022 |
Published in Issue | Year 2022 Volume: 22 Issue: 2 |
Correspondence Address
Cukurova University, Faculty of Theology, Balcali Campus, 01330, Saricam/Adana.