Bu çalışmada, seçilmiş kumaş kalite parametrelerinin optimizasyonu için tam faktöriyel deney tasarımı ve Taguchi deney tasarımı karşılaştırmalı olarak deneysel bir çalışma ile incelenmiştir. Çalışmanın amacı, tekstil mühendisliği çalışmalarında klasik bir deney planı olan Tam Faktöriyel Deney Tasarımı yerine Taguchi Deney Tasarımı'nın kullanılabileceğini göstermektir. Dış giyim dokuma kumaş boya-terbiye işletmelerinde olmak üzere, geliştirilen deneysel çalışmada; aynı harmana sahip olan, üç farklı dimi formdaki dokuma kumaş, üç farklı oranda boyanmış ve üç farklı şardon koşulunda üretilmiştir. Kumaşlar fabrika koşullarında 100’er m olarak dokunmuş ve aynı koşullarda boyanmış ve şardonlanmıştır. Seçilen dimi doku, 3/1, 2/1, 2/2, boyama oranı, %1, %3, %5 ve şardon durumu-şardonsuz, tek pasaj şardon, iki pasaj şardon (şardonların hepsinde makaslama prosesi dahildir) şeklindedir. Kumaşlara seçilmiş dokuma kumaş performans testleri uygulanmıştır. Çalışmada Tam Faktöriyel Deney Tasarımı için 27 kumaş numunesi ve Taguchi Deney tasarımına göre de 9 kumaş numunesi kullanılmıştır. Her iki deney tasarımına göre elde edilen performans testlerinin sonuçları karşılaştırılmıştır. Sonuç olarak, bu çalışma ile optimum sonuçlar için, tam faktöriyel deney tasarımına göre 27 adet numune yerine, Taguchi yöntemine göre 9 adet numunenin kullanılabileceği gösterilmiştir. Taguchi Metoduna dayalı deney tasarımı, tekstil mühendisliği alanında üretimin oldukça zor ve maliyetli olduğu deneysel çalışmalarda, daha az deneylerle, etkin şekilde kullanılabilir.
In this study, full factorial experimental design and Taguchi experimental design for the optimization of selected fabric quality parameters were examined comparatively with an experimental study. The aim of the study is to show that Taguchi Experimental Design can be used instead of Full Factorial Experimental Design, which is a classical experiment plan in textile engineering studies. In the experimental study developed in outerwear woven fabric dyeing-finishing enterprises; The woven fabric in three different twill forms, having the same blend, was dyed at three different rates and produced in three different raising conditions. The fabrics were woven 100 m in factory conditions and dyed and raised under the same conditions. The selected twill texture is 3/1, 2/1, 2/2, dyeing ratio, 1%, 3%, 5% and raising status-no raising, single passage raising, two passage raising (shearing process is included in all raising). Selected woven fabric performance tests were applied to the fabrics. In the study, 27 fabric samples were used for the Full Factorial Experiment Design and 9 fabric samples were used according to the Taguchi Experiment Design. The results of the performance tests obtained according to both experimental designs were compared. As a result, it has been shown with this study that 9 samples according to the Taguchi method can be used instead of 27 samples according to the full factorial experimental design for optimum results. Experimental design based on Taguchi Method can be used effectively with less experiments in experimental studies where production is very difficult and costly in the field of textile engineering.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Textile Technology |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | July 28, 2023 |
Published in Issue | Year 2023 Volume: 38 Issue: 2 |