The Potential Hazards Expected For Non-Adults By The Electroneurophysiological Diagnosis

Year 2013, Volume: 38 Issue: 3, 412 - 416, 01.09.2013

Abdurrahman Sönmezler Tahir Kurtuluş Yoldaş Dost Zeyrek

Abstract

Objective: Electroneuromyography (ENMG) is an essential method for demonstrating the neurophysiological status. We performed this trial to reflect the variety of the ENMG diagnoses and the compliance between the preliminary diagnosis and the ENMG result in pediatric cases in our region. Material and Method: The ENMG diagnoses of the pediatric patients presenting to our electroneurophysiology laboratory during a 2-year period were investigated. Results: The mean age of the 789 pediatric patients was 6.56± 4.81. Among them, there were 415 males (52.6%) with a mean age of 6.57±4.72, and 374 females (47.4%) with a mean age of 6.54±4.91. The ENMG diagnoses were as follows: 141 patients (17.9%) with brachial plexus lesion, 65 patients (8.2%) with peripheral nerve injury due to sharp object injury, gunshot injury and various accidents (traffic accidents, falling down from height etc), 48 patients (6.1%) with polyneuropathy (non-acute onset), 39 patients (4.9%) with myopathy, 37 patients (4.7%) with injection neuropathy, 34 patients (4.3%) with Guillain Barre Syndrome (GBS). 329 cases (41.7%) had normal ENMG findings despite the presence of a preliminary diagnosis. 460 had (58.3%) pathological ENMG findings. Conclusion: In the pediatric age group, the most common diagnosis was the brachial plexus lesion. The fact that more than 30% of the cases had traumatic nerve injury revealed that preventive measures should be taken against accidents and in relation to medical procedures for non-adults. The preliminary diagnosis-ENMG compliance rate of 58.3% indicates the necessity to reduce the off-label ENMG request.

Keywords

Pediatrics, electroneuromyography

Elektronörofizyolojik Tanılara Göre Erişkin Olmayanları Bekleyen Tehlikeler

Abstract

Amaç: Elektronöromiyografi (ENMG) nörofizyolojik durumun ortaya konmasında vazgeçilmezdir. Bu çalışmada bölgemizde pediatrik olgularda ENMG tanılarının farklılığını ve ön tanı ile ENMG sonuç uyumunu yansıtmak istedik. Gereç ve Yöntem: 2 yıllık dönemde elektronörofizyoloji laboratuarımıza başvuran pediatrik hastaların ENMG tanıları incelendi. Bulgular:789 pediatrik yaş grubuna ait hastanın yaş ortalaması 6,56± 4,81idi. Bunların 415"i erkekti (%52,6) ve yaş ortalaması 6,57±4,72, 374"ü kızdı (%47,4) ve yaş ortalaması 6,54±4,91 idi. ENMG"de 141 hasta (%17,9) brakial plexus lezyonu, 65 hasta (%8,2) kesici alet yaralanması, ateşli silah yaralanması ve çeşitli kazalara (trafik kazaları, yüksekten düşme vb) bağlı periferik sinir hasarları, 48 hasta (%6,1) polinöropati (akut başlangıçlı olmayan ), 39 hasta (%4,9) myopati, 37 hasta (%4,7) enjeksiyon nöropatisi, 34 hasta (%4,3) ise Guillain Barre Sendromu(GBS) idi. Tüm incelemelerin 329"unda (%41,7) ön tanı ile gelmesine rağmen normal ENMG bulguları vardı. 460"ında (%58,3) patolojik ENMG bulguları görüldü. Sonuç: Pediatrik yaş grubunda, bölgemizde en çok brakial plexus lezyonu gözlendi. Vakaların %30"dan fazlasında travmatik sinir hasarı ile karşılaşmamız bölgemizde erişkin olmayanlar için kazalardan ve tıbbi uygulamalar açısından koruyucu önlemler almamız gerektiğini ortaya koymaktadır. Ön tanı ENMG uyum oranı %58,3 olması ise endikasyon dışı ENMG isteminin azaltılmasının gerekliliğini sergilemektedir. Anahtar Kelimeler: Pediatri, elektronöromiyografi.

Keywords

Pediatri, elektronöromiyografi.

References

• Okuyucu EE, Turhanoğlu AD, Duman T, Savaş N,Mengüllüoğlu N. Melek IM. Klinik ve Elektrofizyolojik Tanılar Arasındaki Tutarlılık Turk Norol Derg. 2009;15:129-133.
• Yağcı I, Akyüz G. Elektrofizyoloji ve Elektrodiagnoz. Türkiye Klinikleri J Int. Med Sci. 2007;3:1-7. Nelson MR. The changing role of pediatric electrodiagnosis. Phys Med Rehabil Clin N Am. 2003;1:435-43.
• Butler KB. The technologist's role in pediatric EMG. Am J Electroneurodiagnostic Technol. 2000;40:185
• Adam M, Leblebici B, Bağış S, Akman MN. Elektronöromiyografik inceleme isteminin uygunluğu. Türk Fiz Tıp Rehab Derg. 2007;53:150-3.