The Presence of Translocation [t(16;19)(q24;q12)x2] between Two Copy of Non-Homologous Chromosomes in a Case with Atypical Facial Appearance and Mental Retardation

Year 2013, Volume: 38 Issue: 3, 540 - 545, 01.09.2013

Nilgün Tanrıverdi Ayfer Pazarbaşı Dilara Süleymanova Karahan İlker Güney Deniz Taştemir Erdal Tunç Osman Demirhan Özlem Hergüner

Abstract

Purpose: Mental retardation is a common handicap (2-3% of the general population) with an unknown cause in more than 50% of mentally retarded patients. Important causes are chromosome abnormalities which are detectable in 4-28% of cases, depending on the patient selection and techniques used. Aim of the study was to determine possible association between atypic facial appearance, mental retardation and the translocation [t(16;19)(q24;q12)x2] between two copy of non homolog chromosomes. Materials and Methods: Chromosomal analysis of peripheral blood lymphocytes from the proband and her family were performed with standart protocols at the Cukurova University hospital in Turkey. Results: We assessed the second and third generation of the family in which the translocation between chromosomes 16 and 19 segregates: one of the three progenies with the karyotype 46,XY, t(16;19)(q24;q12) was heterozygote for the translocation and presented normal phenotype. One of the three progenies with the karyotype 46,XY presented normal phenotype also and the third with the karyotype 46,XY [t(16;19)(q24;q12)x2] was the proband. The parents were consanguinous, heterozygote for the translocation, and presented normal phenotype. Conclusions: Atypialc facial appearance and mental retardation could be associated with the homozygote translocation. These findings can be used in clinical genetics and may be used as an effective tool for reproductive guidance and genetic counseling.

Keywords

Atypical facial appearance, Chromosomes 16 and 19, Translocation, Mental retardation

Atipik Yüz Görünümü ve Zeka Geriliği Olan Bir Olguda Homolog Olmayan İki Kromozomun Her İki Eşleri Arasındaki Translokasyonun [t(16;19)(q24;q12)x2] Varlığı

Abstract

Giriş: Zeka geriliği, genel populasyonda %2-3 gibi oldukça yüksek bir oranda bulunan ve vakaların %50"sinden fazlasında sebebi bulunamayan bir sağlık problemidir. En önemli nedenlerinden birisi kromozom düzensizlikleri olup hasta seçimi ve kullanılan yöntemlere bağlı olarak zeka özürlü vakaların %4-28"inde saptanmaktadır. Özellikle, kromozomların subtelomerik bölgelerinde gözlenen yeniden düzenlenmeler, zeka geriliği ve/veya malformasyon sendromlarında en önemli neden olarak kaydedilmiştir. Bu çalışmada, anormal yüz görünümü ve zeka geriliği ile homolog olmayan kromozomların her iki eşleri arasında görülen translokasyon [t(16;19)(q24;q12)x2] arasındaki ilişkinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Materyal ve Metod: Çalışmamızda ÇÜ Balcalı Hastanesi Pediatrik Nöroloji polikliniğinden anormal yüz görünümü ve zeka geriliği tanısı ile Anabilim Dalımız Genetik laboratuvarına kromozom analizi için gönderilen 15 yaşındaki kız çocuğunun 72 saatlik lenfosit kültürü standart protokollere uygun olarak yapıldı. Bulgular: Yapılan kromozom analizinde hastanın, 16. ve 19. kromozomlarının her iki eşleri arasında dengeli homozigot translokasyona [t(16;19)(q24;q12)x2] sahip olduğu bulundu. Buna göre, ebeveynlerin de karyotip analizleri yapıldı. Annenin ve babanın bu translokasyonu heterozigot olarak taşıdığı belirlendi. Sonuç: Çok nadir olarak gözlenen homozigot dengeli translokasyonun [t(16;19)(q24;q12)x2] varlığı indeks olguya ebeveynlerden geçmiş olup, bu yeniden düzenlenmenin hem homozigot halde olması hem de subtelomerik bölgede gerçekleşmesi nedeni ile anormal yüz görünümü ve zeka geriliğinin geliştiği söylenebilir.

Keywords

Atipik yüz görünümü, Kromozom 16 ve 19, Translokasyon, Zeka geriliği.

References

• Brisset, S., Joly, G., Ozilou, C., et al., American Journal of Medical Genetics. 2002; 113: 339-45.
• Brown, J., Horsley, S.W., Jung, C., et al., European Journal of Human Genetics. 2000; 8: 903-10.
• Bussemakers MJ, Van Bokhoven A, Tomita K, Jansen CF, Schalken JA. Complex cadherin expression in human prostate cancer cells. Int J Cancer. 2000; 85:446–50.
• De Vries, B.B.A., Schinzel, A., van Ravenswaaij-Arts, C., J. Med. Genet. 2003; 40:385-98.
• Dennis, T.R., Raptoulis G.N., Stalker H.J., et al., American Journal of Medical Genetics Part A. 2008; 149A: 262-5.
• Feltes CM, Kudo A, Blaschuk O, Byers SW. An alternatively spliced cadherin-11 enhances human breast cancer cell invasion. Cancer Res. 2002; 62:6688–97.
• Grimwood, J., Gordon, L.A., Olsen A., et al., Nature. 2004; 428: 530-5.
• Kashima T, Nakamura K, Kawaguchi J, et al. Overexpression of cadherins suppresses pulmonary metastasis of osteosarcoma in vivo. Int J Cancer. 2003; 104:147–54.
• Koy, R.F., Vandeweyer, G., Hum Genet., 2009; 126: 133–47
• Okazaki M, Takeshita S, Kawai S, et al. Molecular cloning and characterization of OB-cadherin, a new member of cadherin family expressed in osteoblasts. J Biol Chem. 1994; 269:12092–8.
• Oliveira AM, Hsi BL, Weremowicz S, Rosenberg AE, Dal Cin P, Joseph N, Bridge JA, Perez-Atayde AR and Fletcher JA. USP6 (Tre2) Fusion Oncogenes in Aneurysmal Bone Cyst. Cancer Research., 2004; 64: 1920–3.
• Perissel, B., Giollant, M.,Dastugue, N., et al., Cancer Genet Cytogenet. 2000; 121: 228-9.
• Pflueger, S., Cytogenetics of spontaneous Abortion, In: Gersen S.L. and Keagle M. B., Eds (2’nd Ed)., The Principles of Clinical Cytogenetics, Totowa, NJ; Humana Pres Inc. 2005; 323-31.
• Wilkie, A.O.M., Buckle W.J., Harris P.C., et al., Am J Hum Genet. 1990; 46: 1112-26.
• Yamada, K., Uchiyama, A., Arai, M., et al., Congenital Anomalies. 2009; 49:85-8.
• Yazışma Adresi / Address for Correspondence: Dr. Ayfer Pazarbaşı Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Biyoloji ve Genetik Anabilim Dalı 01330 Balcalı-ADANA e-mail: [e-mail] geliş tarihi/received :11.12.2012 kabul tarihi/accepted:25.01.2013