Purpose: To evaluate the efficiency of the treatment of intravitreal ranibizumabin on the functions of lesion size and visual outcome in neovascular age-related macular degeneration cases. Material and Methods: Age-related macular degeneration diagnosis of 71eyes of 59 patients were analyzed retrospectively. Best-corrected visual acuity (BCVA), biomicroscopic examination, intra ocularpressure and fundus examinations were noted about the cases. In order to evaluate the effiency of IVR treatment, widest lesion diameter (WLD) of choroidal neovascularization (CNV) and BCVA were compared statistically, before and after treatment according to fundus fluorescein angiography (FFA). Results: The mean follow-upperiod was 14±5 months. Snellen BCVA was found 0.13±0.09 before treatment and was found 0.22±0.16 after treatment according to Snellen. A statistically significant increase was detected in BCVA after IVR teatment. WLD was calculated 4040±117μm before treatment and 3620±128μm after treatment. After IVR treatment a statistically significant decrease was founded in WLD. Conclusion: In our study, an increase in BCVA and a decrease in WLD were observed with the treatment of IVR in wet AMD cases. IVR was made out to be an effective and safe treatment. It can be thought that an obvious improvement was achieved acording to anatomic and visual acuity.
Age-related macular degeneration ranibizumab visualacuity choroidal neovascularization widest lesion diameter
Amaç: Yaşa bağlı makula dejenerasyonlu olgularda intravitreal ranibizumab tedavisinin lezyon çapı ve görme fonksiyonları üzerine etkinliğini araştırmak. Materyal Metod: Yaşa bağlı makula dejenerasyonlu tanısı alan 59 hastanın 71 gözü geriye dönük olarak incelendi. Olgulara ait düzeltilmiş en iyi görme keskinlikleri, biyomikroskopik muayene, göz içi basınç ölçümü ve fundus muayene bulguları kaydedildi. İntravitreal ranibizumab tedavisinin etkinliğini değerlendirmek için tedavi öncesi ve sonrasında fundus floresein anjiyografi bulgularına göre koroid neovasküler membranın en geniş lezyon çapı ve düzeltilmiş en iyi görme keskinliği istatistiksel olarak karşılaştırıldı. Bulgular: Olgular ortalama 14±5 ay takip edildi. Tedavi öncesi ve sonrası düzeltilmiş en iyi görme keskinlikleri Snellen eşeline göre sırasıyla 0,13±0.09 ve 0,22±0,16 bulundu. İntravitreal ranibizumab sonrası düzeltilmiş en iyi görme keskinlikleri artışında istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı. En geniş lezyon çapı tedavi öncesi ve sonrası sırasıyla 4040±117 μm ve 3620±128 μm bulundu. Tedavi sonrası lezyon çapında azalmanın istatistiksel olarak anlamlı olduğu görüldü. Sonuç: Çalışmamızda yaş tip yaşa bağlı makula dejenerasyonlu olgularda intravitreal ranibizumab tedavisi ile düzeltilmiş en iyi görme keskinliğinde artış ve lezyon çapında azalma sağlandığı gözlemlenmiştir. Anatomik ve görme keskinliği açısından net bir başarı sağlandığını düşünülmektedir.
Yaşa bağlı makula dejenerasyonu ranibizumab görme keskinliği koroidneovaskülarizasyon en geniş lezyon çapı
Primary Language | English |
---|---|
Journal Section | Research |
Authors | |
Publication Date | October 2, 2015 |
Published in Issue | Year 2015 Volume: 40 Issue: 4 |