Türkçede geniş zaman ekleri, çok değişim göstermemiş eklerden olup Türkçenin tarihî dönemlerinden günümüze kadar hem işlev hem de biçim olarak korunabilmiştir. Ancak bazı geniş zaman eklerinin eylemlere gelişinde geçmişten günümüze bazı değişimler ve tutarsızlıklara sahip olduğu görülmektedir. Bu tutarsızlıklar çok derin olmasa da birtakım belirsizliklere neden olmaktadır. Bu açıdan, karışıklığı önlemek amacıyla, hangi eylemlere hangi eklerin geldiğine dair dilbilimsel bir çözüm üretmek gerekmektedir. Bu çözüm, eylemlere gelen eklerin geliş nedenlerinin belirlenme çabasıyla mümkün olabilir. Bu çalışmanın amacı bu çözümün ne olduğunu belirlemek üzerinedir. Çalışmada tarama yöntemiyle Türkçe Sözlük’te yer alan tüm eylemler listelenmiş ve eylemlerin aldığı geniş zaman ekleri belirlenmiştir. Tek heceli eylemlerde sonu ‘-l, -n, -r’ akıcı ünsüzlerle biten eylemlerde bir tutarsızlık olduğu tespit edilmiştir. Morfolojik değişimin fonetikle ilgili olduğu görülmüştür. Belirlenmiş bu eylemlerin aldıkları geniş zaman eklerinin belirlenmesiyle anadil konuşuru ile birlikte Türk dili öğretiminde de geniş zaman ekinin kullanımıyla ilgili belirsizlik giderilmiş olacaktır.
Present tense suffixes are one of the suffixes that have not changed much in Turkish. It has survived from the historical periods of Turkish to the present day by preserving both function and form. However, it is seen that some of the present tense suffixes have some changes and inconsistencies from the past to the present. Although these inconsistencies are not very deep, they cause some uncertainties. In this respect, in order to avoid confusion, it is necessary to produce a linguistic solution about which verbs and which suffixes come. This solution may be possible by trying to determine the reasons for the attachments to the actions. The purpose of this study is to determine what this solution is. In the study, all the verbs in the Turkish Dictionary were listed by scanning method and the present tense suffixes of the verbs were determined. It has been determined that there is an inconsistency in verbs ending in '-l, -n, -r' fluent consonants in monosyllabic verbs. Morphological change was found to be related to phonetics. With these determined actions, the ambiguity regarding the use of aorist suffix in Turkish language teaching together with the native speaker will be eliminated.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Linguistics |
Journal Section | Linguistics |
Authors | |
Publication Date | December 30, 2022 |
Submission Date | September 12, 2022 |
Published in Issue | Year 2022 Volume: 7 Issue: 2 |