Research Article
BibTex RIS Cite

Developments in Religious Education During the Transition Period to Pluralist Democracy in Turkey

Year 2018, , 131 - 144, 15.12.2018
https://doi.org/10.15745/da.480929

Abstract

By the republic era, it could be said that the most important reform, we may call “milestone in the field of education”, is the law of Tawhēd - Tadrīsāt, enacted in March three 1924 to remove the maktab madrasahpredicament from the system of education. After the date it was enacted, fourth article of the mentioned law which urges the officials to educate religious scholars in a divinity faculty and to separate schools for educating Imams has been a starting point for the discussions that were to be argued over the religious education. Although there was no such a direct enforcement within the text of the law regarding to the shutting down of the madrasahschools (schools which were once the touch stone of the Ottoman education system), they were still shut down and later a divinity faculty was established along with the religious vocational schools in different cities of Turkey.  After this date, many regulations came into existence in regard to the religious education and religion classes. However, the institutions of religious education established according to the regulations done until 1939 were shut down and the religion classes in the syllabus were gradually cancelled. For the state abandoned the religious education of its formal education system, a need emerged by time for religious education but the absence of it raised the tension of the societyagainst the state.  By the end of Second World War and the transition process to the pluralist democracy in Turkey provided the environment to the people to enunciate their desire for the state to take over the religious education and organize it under the formal education. In the light of this situation, many regulations were done from 1946 to 1960. Within the frame of this article, the period of time witnessed massive amount of development in religious education is chronologically probed and summarized via descriptive method.

References

  • Akyüz, Yahya (2010). Türk Eğitim Tarihi. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
  • Ayhan, Halis (2014). Türkiye’de Din Eğitimi. İstanbul: Dem Yayınları.
  • Baltacı, Cahit (1993). “Türk Eğitim Sisteminin Tarihi Gelişimi”. Türkiye’de Din Eğitimi ve Öğretimi İmam Hatip Liselerinin Kuruluşunun 40.Yılı Münasebetiyle Tartışmalı İlimi Toplantı. İstanbul: İslam Medeniyeti Vakfı Yayınları.
  • Çalal, Ayşe (2016). “Religious Education Disputes in Turkısh Media During the Transition Process from Single Party System to Pluralist Democracy (1945-1960)”. 12th International Nuremberg Forum 2016. Almanya/Nürnberg.
  • Dinçer, Nahit (1974). 1913’ten Bugüne İmam Hatip Okulları Meselesi. İstanbul: Yağmur Yayınları.
  • Doğan, Recai (1997). “Osmanlı Eğitim Kurumları ve Eğitimde İlk Yenileşme Hareketlerinin Batılılaşma Açısından Tahlili”. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi C. 37, S. 1: 407-442.
  • Doğan, Recai (1999). “Cumhuriyetin İlk Yıllarında Tevhid-i Tedrisat Çerçevesinde Din Eğitim-Öğretimi ve Yapılan Tartışmalar”. Türkiye’de Din Eğitimi ve Öğretimi. Ankara: Türk Yurdu Yayınları.
  • Ergin, Mustafa (1977). Türk Maarif Tarihi. İstanbul: Eser Matbaası.
  • Ergün, Mustafa (1982). Atatürk Devri Türk Eğitimi. Ankara: Ankara Üniversitesi Dil Tarih Coğrafya Fakültesi Yayınları.
  • Eskicumalı, Ahmet (2003).“Eğitim ve Toplumsal Değişme: Türkiye’nin Değişim Sürecinde Eğitimin Rolü, 1923-1946”. Boğaziçi Üniversitesi Eğitim Dergisi C. 19, S. 2 : 15-29.
  • Feroz, Ahmad (2010). Demokrasi Sürecinde Türkiye. İstanbul: Hil Yayın.
  • Karasar, Niyazi (2010). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayınları.
  • Mayring, Philipp (2011). Nitel Sosyal Araştırmaya Giriş. Ankara: Bilgesu Yayıncılık.
  • Öcal, Mustafa (1998). “Cumhuriyet Döneminde Türkiye’de Din Eğitimi ve Öğretimi”. Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi C.7, S.7: 241-268.
  • Öcal, Mustafa (2011). Osmanlı’dan Günümüze Türkiye’de Din Eğitimi. Bursa: Düşünce Kitabevi.
  • Parmaksızoğlu, İsmet (1966). Türkiye’de Din Eğitimi. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
  • Tavukçuoğlu, Mustafa (1996). “Cumhuriyet Döneminde Din Derslerinin İlkokul Programlarındaki Yeri”. Selçuk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi C. 1, S. 6: 147-167.
  • T.B.M.M. (1949). Tutanak Dergisi Yüz Birinci Birleşim Dönem 8 C.20
  • Tosun, Cemal (2005). Din Eğitimi Bilimine Giriş. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Ulus Gazetesi, 3 July 1947.
  • Ulus Gazetesi, 14 December 1948.
  • Ulus Gazetesi, 18 February 1953.
  • Yücel, Hasan Ali (1938). Türkiye’de Ortaöğretim. İstanbul: İstanbul Devlet Basımevi.
  • Zafer Gazetesi, 05 November 1950.

Developments in Religious Education During the Transition Period to Pluralist Democracy in Turkey

Year 2018, , 131 - 144, 15.12.2018
https://doi.org/10.15745/da.480929

Abstract

3 Mart 1924 tarihinde ilan edilen Tevhid-i Tedrisat Kanunu’nun uygulama boyutu Cumhuriyet Tarihi boyunca devam eden tartışmaların çıkış noktası olmuştur. Kanuna dayandırılarak medreselerin kaldırılması ardından açılan yeni din eğitimi kurumlarının da bir müddet sonra kapatılması ve din derslerinin de aşamalı olarak eğitim programlarının dışında bırakılması din derslerini uzun yıllar eğitimin bir parçası olmaktan çıkarmıştır. Çoğulcu demokrasi fikrinin ortaya çıkardığı ifade hürriyeti ve bunun sosyal ve siyasi hayattaki yansımalarının bir sonucu olarak din dersleri yeniden gündem konusu haline gelmiştir. Bu makalede Türkiye’de çok partili hayata geçişin sağlanmasıyla birlikte din dersleri konusunda yaşanan gelişmeler ve din eğitimi veren kurumların geçirdiği yeniden yapılanma süreci kronolojik bir yöntemle sunulmuştur. Makale çerçevesinde 1924’ten 1946 yılına kadar olan süreçte din dersleri konusunda yaşanan gelişmeler kısaca anlatılmış, ardından 1960 yılına kadar olan süreç incelenmiştir.As we analyze the history of Republic of Turkey, the year 1946 and the following years have become the milestone for the transition process to pluralist democracy.  This period of time could be regarded of a crucial influence on political and social transformation. Within the article, developments taken place in religion classes and re-construction period of the institutions taught religion after the transition process to pluralist democracy from single party regime have been chronologically presented. The article looks through the developments in religion classes from 1924 until 1946 and then analyzes the period up until 1960.

References

  • Akyüz, Yahya (2010). Türk Eğitim Tarihi. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
  • Ayhan, Halis (2014). Türkiye’de Din Eğitimi. İstanbul: Dem Yayınları.
  • Baltacı, Cahit (1993). “Türk Eğitim Sisteminin Tarihi Gelişimi”. Türkiye’de Din Eğitimi ve Öğretimi İmam Hatip Liselerinin Kuruluşunun 40.Yılı Münasebetiyle Tartışmalı İlimi Toplantı. İstanbul: İslam Medeniyeti Vakfı Yayınları.
  • Çalal, Ayşe (2016). “Religious Education Disputes in Turkısh Media During the Transition Process from Single Party System to Pluralist Democracy (1945-1960)”. 12th International Nuremberg Forum 2016. Almanya/Nürnberg.
  • Dinçer, Nahit (1974). 1913’ten Bugüne İmam Hatip Okulları Meselesi. İstanbul: Yağmur Yayınları.
  • Doğan, Recai (1997). “Osmanlı Eğitim Kurumları ve Eğitimde İlk Yenileşme Hareketlerinin Batılılaşma Açısından Tahlili”. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi C. 37, S. 1: 407-442.
  • Doğan, Recai (1999). “Cumhuriyetin İlk Yıllarında Tevhid-i Tedrisat Çerçevesinde Din Eğitim-Öğretimi ve Yapılan Tartışmalar”. Türkiye’de Din Eğitimi ve Öğretimi. Ankara: Türk Yurdu Yayınları.
  • Ergin, Mustafa (1977). Türk Maarif Tarihi. İstanbul: Eser Matbaası.
  • Ergün, Mustafa (1982). Atatürk Devri Türk Eğitimi. Ankara: Ankara Üniversitesi Dil Tarih Coğrafya Fakültesi Yayınları.
  • Eskicumalı, Ahmet (2003).“Eğitim ve Toplumsal Değişme: Türkiye’nin Değişim Sürecinde Eğitimin Rolü, 1923-1946”. Boğaziçi Üniversitesi Eğitim Dergisi C. 19, S. 2 : 15-29.
  • Feroz, Ahmad (2010). Demokrasi Sürecinde Türkiye. İstanbul: Hil Yayın.
  • Karasar, Niyazi (2010). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayınları.
  • Mayring, Philipp (2011). Nitel Sosyal Araştırmaya Giriş. Ankara: Bilgesu Yayıncılık.
  • Öcal, Mustafa (1998). “Cumhuriyet Döneminde Türkiye’de Din Eğitimi ve Öğretimi”. Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi C.7, S.7: 241-268.
  • Öcal, Mustafa (2011). Osmanlı’dan Günümüze Türkiye’de Din Eğitimi. Bursa: Düşünce Kitabevi.
  • Parmaksızoğlu, İsmet (1966). Türkiye’de Din Eğitimi. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
  • Tavukçuoğlu, Mustafa (1996). “Cumhuriyet Döneminde Din Derslerinin İlkokul Programlarındaki Yeri”. Selçuk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi C. 1, S. 6: 147-167.
  • T.B.M.M. (1949). Tutanak Dergisi Yüz Birinci Birleşim Dönem 8 C.20
  • Tosun, Cemal (2005). Din Eğitimi Bilimine Giriş. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Ulus Gazetesi, 3 July 1947.
  • Ulus Gazetesi, 14 December 1948.
  • Ulus Gazetesi, 18 February 1953.
  • Yücel, Hasan Ali (1938). Türkiye’de Ortaöğretim. İstanbul: İstanbul Devlet Basımevi.
  • Zafer Gazetesi, 05 November 1950.
There are 24 citations in total.

Details

Primary Language English
Journal Section Articles
Authors

Ayşe Çalal 0000-0001-5319-3166

Publication Date December 15, 2018
Published in Issue Year 2018

Cite

ISNAD Çalal, Ayşe. “Developments in Religious Education During the Transition Period to Pluralist Democracy in Turkey”. Dini Araştırmalar 21/15-12 (December 2018), 131-144. https://doi.org/10.15745/da.480929.