Review Article
BibTex RIS Cite

MANEVİ DANIŞMANLIK VE REHBERLİK BAĞLAMINDA DUANIN ROLÜNÜN İNCELENMESİ

Year 2024, , 221 - 234, 31.10.2024
https://doi.org/10.61964/dade.1480119

Abstract

Bu çalışmada, manevi danışmanlık ve rehberlik bağlamında duanın bireye katkısı incelenmektedir. Dua, bireyin yaratıcı ile kurduğu özel ve kişisel bir tecrübeyi ifade eder. Bu yönüyle dua, bireyin hayatının birçok alanında içsel bir gücü ifade ederek bireyin sorunlarla başa çıkmasında önemli bir faktör olarak değerlendirilmektedir. Bu araştırmada dua kavramı, manevi danışmanlık ve rehberlikte bireye ruhsal açıdan sağladığı katkılarıyla birlikte incelenmektedir. Ayrıca dini kavramlar ve batı kökenli güncel kavramlar arasında bağlantı kurularak dua kavramı Kur’an-ı Kerim literatürüyle karşılaştırılarak açıklanmaktadır. Araştırmada, duanın mahiyeti, önemi, gayesi, Kur’an-ı Kerimdeki dua örnekleri, duanın manevi danışmanlık ve rehberlik açısından önemi ve danışmanlık sürecinde nasıl kullanılabileceğine dair incelemeler ele alınmıştır. Araştırma sonuçlarına göre duanın bireylere ruh sağlığı açısından katkısı olduğu gibi kaygıyı azaltması, ümit uyandırması, moral vermesi ve motivasyonu arttırması sebebiyle bedeni hastalıklara da katkısı olduğu ortaya konulmaktadır. Dolayısıyla psikolojik ve manevi hastalıkların tedavi sürecinde ruhsal ve manevi iyilik hali için dua edildiği gibi bedenin iyilik hali için de dua edilebileceği önerilmektedir.

References

  • Aagyle, M. (2006). İbadet ve dua (Çeviri M. Koç). Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(21), 317-338.
  • Acar, F., & Han, B. (2022). Covid-19 salgını döneminde liseli öğrencilerin psikolojik sağlamlık ve maneviyat düzeyleri arasındaki ilişki. Siirt Eğitim Dergisi, 2(2), 92-114.
  • Ağılkaya Şahin, Z. (2020). Psikoloji ve psikoterapide din (1. bs). Çamlıca Yayınları.
  • Atay, H. (1997). Nefis. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 37(3-4).
  • Ateş, N. E. (2019). Dua ve dinî başa çıkma: Şehit aileleri, gaziler ve gazi aileleri örneği. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 33, 35-64.
  • Aydın, M. Z. (2004). Duanın Önemi. Diyanet Aylık Dergi, 166, 14-15.
  • Aydüz, D. (2022). Kur’ân-ı Kerim’de zikredilen mü’minlerin örnek duâları. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 9(2), 106-117.
  • Ayten, A. (2014). Kendini gerçekleştirme ve dindarlık: Üniversite öğrencileri üzerine bir araştırma. Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 29, 185-204.
  • Ayten, A. & Sağır, Z. (2015). Dindarlık, dinî başa çıkma ve depresyon ilişkisi: suriyeli sığınmacılar üzerine bir araştırma. Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 47(47), 5-18.
  • Baş, S. (2017). Manevi danışmanlıkta duanın bir destekleme metodu olarak kullanımı. Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 52(52), 161-198.
  • Can, H. (2006). Aristoteles’te katharsis kavramı. FLSF Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi, (2), 63-70.
  • Ceyhan, M. A. (2018). Allah-İnsan iletişimi açısından vahiy. Kader, 16(2), 347-372.
  • Cilacı, O. (1994). Dua. İçinde "Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi" (C. 9, ss. 529-530). TDV Yayınları.
  • Coşkun, B., & Taycan, O., (2020). Ruh sağlığını güçlendirme: kavramlar, kanıtlar, uygulamalar özet rapor (O. Taycan, G. Erzin, P. Çelikkıran, & A. B. Yaşar, Çev.). TPD yayınları.
  • Cömert, C. F. (2021). Kendini gerçekleştirme bağlamında Kur’an’da umut. Journal of Analytic Divinity, 5(1), 111-128.
  • Dilan, H. & Kayıklık, H. (2022). Manevi danışmanlıkta varoluşçu psikoterapi tekniği. Türk Manevi Danışmanlık ve Rehberlik Dergisi, 6, 39-66.
  • Doğan, M., & Özcan, Z. (2022). Gençlerin inanç eğilimlerinin anlaşılması bağlamında dua ibadeti. Pamukkale Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 9(3), 1044-1076.
  • Dölek, H. (2000). Ontolojik delilin oluşumunda Aristocu ve Yeni-Eflatuncu fikirlerin etkisi. Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 5, 587-596.
  • Dündar, M. (2018). Farklı yaş gruplarında dua ve din eğitimi. Şırnak Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 9(20), 455-480.
  • Ertuğrul, R. (2015). Kur’an’da fiilî dua. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 4(4), 896-921.
  • Eryılmaz, F. N., & Ünal, S. (2020). İdeal bağlanma figürü olarak Allah. Dokuz Eylül Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, (52), 67-103.
  • Gall, T. L., & Guirguis-Younger, M. (2013). Religious and spiritual coping: Current theory and research. İçinde K. I. Pargament, J. J. Exline, & J. W. Jones (Ed.), APA handbook of psychology, religion, and spirituality (Vol 1): Context, theory, and research. (ss. 349-364). American Psychological Association.
  • Hatun, O., Yavuz-Birben, F., İnce, Z., & Kalkan-Yeni, G. (2016). The ticket to heaven: A spiritual resource for coping with disability. Spiritual Psychology and Counseling, 1(2), 209-235.
  • Holat, H., Bitlis, V., Dilbaz, N., Tüzer, T., & Bayam, G. (1994). İntihar girişimlerinde ümitsizlik ve depresyon. Kriz Dergisi, 2(2), 320-322.
  • Horozcu, Ü. (2010). Tecrübî araştırmalar ışığında dindarlık ve maneviyat ile ruhsal ve bedensel sağlık arasındaki ilişki. Milel ve Nihal, 7(1), 209-240.
  • İder, S. (2022). İbadet ve ruh sağlığı ilişkisi yönüyle ibadet eğitimi. Selçuk Üniversitesi Sosyal ve Teknik Araştırmalar Dergisi, 20.
  • Jankowski, P. J., & Sandage, S. J. (2011). Meditative prayer, hope, adult attachment, and forgiveness: A proposed model. Psychology of Religion and Spirituality, 3, 115-131.
  • Jantos, M., & Kiat, H. (2007). Prayer as medicine: How much have we learned? Medical Journal of Australia, 186(10), 51-53.
  • Kara, E. (2019). Dini inancın bilişsel davranışçı terapiye entegresi. Dini Araştırmalar, 22(55), 159-180.
  • Karakaş, A., & Koç, M. (2014). Stresle başa çıkma ve dini̇ başa çıkma yöntemleri̇ arasındaki ilişki: Çeşitli̇ değişkenler açısından incelenmesi̇. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 3(3), 610-631.
  • Karakaya, M. M. (2021). Meal okumanın mahiyeti. Diyanet İlmi Dergi, 57(1), 53-74.
  • Kasapoğlu, A. (2010). Kur’an’a göre inkâr ve bunalım inkârcılığın ruh sağlığına olumsuz etkileri. İnönü Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 1(1), 28-37.
  • Keskinoğlu, M. Ş., & Ekşi, H. (2019). Islamic spiritual counseling techniques. Spiritual Psychology and Counseling, 4(3), 333-350
  • Koç, M. (2003). Ergenlik döneminde dua ve ibadet psikolojisi üzerine teorik bir yaklaşım. Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 7(1), 373-398.
  • Kula, N. (2020). Manevi danışmanlık açısından Fatiha suresinin psikolojik analizi. Türk Manevi Danışmanlık ve Rehberlik Dergisi, 2, 135-158.
  • Özcan, E. (2019). Sosyal bütünleşme ve dua [Yüksek Lisans Tezi]. Marmara Üni̇veri̇stesi̇.
  • Parladır, S. (1994). Dua. İçinde Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (C. 9, ss. 530-535). TDV Yayınları.
  • Pazarlı, O. (1968). Din psikolojisi (1. bs). Remzi Kitabevi.
  • Pınar, Z. (2013). Duanın ruh sağlığı üzerindeki etkileri, Sivas Şarkışla ilçesi örneği [Yüksek Lisans Tezi]. Erciyes Üniversitesi.
  • Polat, E. (2015). Felak ve Nas sureleri bağlamında sihir mefhûmu. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 14(52), 203-220.
  • Sayın, E. (2020). Dua terapisi (1. bs). Hayykitap.
  • Shadkam, Z., Kydyrbayeva, U., & Tuyakbayev, O. (2023). Orta Asya halk hekimliğinde dua, vird ve zikir. Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Veli Araştırma Dergisi, 106, 43-63.
  • Szcześniak, M., Kroplewski, Z., & Szałachowski, R. (2020). The mediating effect of coping strategies on religious/spiritual struggles and life satisfaction. Religions, 11(4), 195-211.
  • Şahin, Z. A. (2018). Din ve psikoloji arasındaki uçurum gerçekten ne kadar derin? Psikoterapilerdeki dini izler. Cumhuriyet İlahiyat Dergisi, 22(3), 1607-1632.
  • Türk, E. (2015). Din eğitimi açısından çocukluk döneminde dua kavramının önemi. İslam Medeniyeti Araştırmaları Dergisi, 1(3), 445-471.
  • Utma, S. (2019). Bilgi çağında iletişim olgusu ve “iletişimsizlik” becerisi. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 6(2), 263-274.
  • Yılmaz, A. (2011). Kur’an’daki peygamber dualarının psiko-sosyal analizi. Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 35, 51-80.
  • WHO (2001). Strengthening mental health promotion. Geneva, World Health Organization.

EXAMINING THE ROLE OF PRAYER IN THE CONTEXT OF SPIRITUAL COUNSELING AND GUIDANCE

Year 2024, , 221 - 234, 31.10.2024
https://doi.org/10.61964/dade.1480119

Abstract

In this study, the contribution of prayer to the individual in the context of spiritual counseling and guidance is examined. Prayer expresses a special and personal experience that the individual has with the creator. In this respect, prayer is considered an important factor in the individual's ability to cope with problems by expressing an inner power in many areas of the individual's life. In this research, the concept of prayer is examined together with its spiritual contributions to the individual in spiritual counseling and guidance. In addition, by establishing a connection between religious concepts and current concepts of western origin, the concept of prayer is explained by comparing it with the literature of the Holy Quran. In the research, the nature of prayer, its importance, its purpose, prayer examples in the Holy Quran, the importance of prayer in terms of spiritual counseling and guidance, and how it can be used in the counseling process were discussed. According to the results of the research, it is revealed that prayer not only contributes to individuals' mental health, but also contributes to physical diseases, as it reduces anxiety, raises hope, gives morale and increases motivation. Therefore, it is recommended that one can pray for physical well-being as well as spiritual well-being during the treatment of psychological and spiritual diseases.

References

  • Aagyle, M. (2006). İbadet ve dua (Çeviri M. Koç). Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(21), 317-338.
  • Acar, F., & Han, B. (2022). Covid-19 salgını döneminde liseli öğrencilerin psikolojik sağlamlık ve maneviyat düzeyleri arasındaki ilişki. Siirt Eğitim Dergisi, 2(2), 92-114.
  • Ağılkaya Şahin, Z. (2020). Psikoloji ve psikoterapide din (1. bs). Çamlıca Yayınları.
  • Atay, H. (1997). Nefis. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 37(3-4).
  • Ateş, N. E. (2019). Dua ve dinî başa çıkma: Şehit aileleri, gaziler ve gazi aileleri örneği. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 33, 35-64.
  • Aydın, M. Z. (2004). Duanın Önemi. Diyanet Aylık Dergi, 166, 14-15.
  • Aydüz, D. (2022). Kur’ân-ı Kerim’de zikredilen mü’minlerin örnek duâları. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 9(2), 106-117.
  • Ayten, A. (2014). Kendini gerçekleştirme ve dindarlık: Üniversite öğrencileri üzerine bir araştırma. Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 29, 185-204.
  • Ayten, A. & Sağır, Z. (2015). Dindarlık, dinî başa çıkma ve depresyon ilişkisi: suriyeli sığınmacılar üzerine bir araştırma. Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 47(47), 5-18.
  • Baş, S. (2017). Manevi danışmanlıkta duanın bir destekleme metodu olarak kullanımı. Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 52(52), 161-198.
  • Can, H. (2006). Aristoteles’te katharsis kavramı. FLSF Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi, (2), 63-70.
  • Ceyhan, M. A. (2018). Allah-İnsan iletişimi açısından vahiy. Kader, 16(2), 347-372.
  • Cilacı, O. (1994). Dua. İçinde "Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi" (C. 9, ss. 529-530). TDV Yayınları.
  • Coşkun, B., & Taycan, O., (2020). Ruh sağlığını güçlendirme: kavramlar, kanıtlar, uygulamalar özet rapor (O. Taycan, G. Erzin, P. Çelikkıran, & A. B. Yaşar, Çev.). TPD yayınları.
  • Cömert, C. F. (2021). Kendini gerçekleştirme bağlamında Kur’an’da umut. Journal of Analytic Divinity, 5(1), 111-128.
  • Dilan, H. & Kayıklık, H. (2022). Manevi danışmanlıkta varoluşçu psikoterapi tekniği. Türk Manevi Danışmanlık ve Rehberlik Dergisi, 6, 39-66.
  • Doğan, M., & Özcan, Z. (2022). Gençlerin inanç eğilimlerinin anlaşılması bağlamında dua ibadeti. Pamukkale Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 9(3), 1044-1076.
  • Dölek, H. (2000). Ontolojik delilin oluşumunda Aristocu ve Yeni-Eflatuncu fikirlerin etkisi. Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 5, 587-596.
  • Dündar, M. (2018). Farklı yaş gruplarında dua ve din eğitimi. Şırnak Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 9(20), 455-480.
  • Ertuğrul, R. (2015). Kur’an’da fiilî dua. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 4(4), 896-921.
  • Eryılmaz, F. N., & Ünal, S. (2020). İdeal bağlanma figürü olarak Allah. Dokuz Eylül Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, (52), 67-103.
  • Gall, T. L., & Guirguis-Younger, M. (2013). Religious and spiritual coping: Current theory and research. İçinde K. I. Pargament, J. J. Exline, & J. W. Jones (Ed.), APA handbook of psychology, religion, and spirituality (Vol 1): Context, theory, and research. (ss. 349-364). American Psychological Association.
  • Hatun, O., Yavuz-Birben, F., İnce, Z., & Kalkan-Yeni, G. (2016). The ticket to heaven: A spiritual resource for coping with disability. Spiritual Psychology and Counseling, 1(2), 209-235.
  • Holat, H., Bitlis, V., Dilbaz, N., Tüzer, T., & Bayam, G. (1994). İntihar girişimlerinde ümitsizlik ve depresyon. Kriz Dergisi, 2(2), 320-322.
  • Horozcu, Ü. (2010). Tecrübî araştırmalar ışığında dindarlık ve maneviyat ile ruhsal ve bedensel sağlık arasındaki ilişki. Milel ve Nihal, 7(1), 209-240.
  • İder, S. (2022). İbadet ve ruh sağlığı ilişkisi yönüyle ibadet eğitimi. Selçuk Üniversitesi Sosyal ve Teknik Araştırmalar Dergisi, 20.
  • Jankowski, P. J., & Sandage, S. J. (2011). Meditative prayer, hope, adult attachment, and forgiveness: A proposed model. Psychology of Religion and Spirituality, 3, 115-131.
  • Jantos, M., & Kiat, H. (2007). Prayer as medicine: How much have we learned? Medical Journal of Australia, 186(10), 51-53.
  • Kara, E. (2019). Dini inancın bilişsel davranışçı terapiye entegresi. Dini Araştırmalar, 22(55), 159-180.
  • Karakaş, A., & Koç, M. (2014). Stresle başa çıkma ve dini̇ başa çıkma yöntemleri̇ arasındaki ilişki: Çeşitli̇ değişkenler açısından incelenmesi̇. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 3(3), 610-631.
  • Karakaya, M. M. (2021). Meal okumanın mahiyeti. Diyanet İlmi Dergi, 57(1), 53-74.
  • Kasapoğlu, A. (2010). Kur’an’a göre inkâr ve bunalım inkârcılığın ruh sağlığına olumsuz etkileri. İnönü Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 1(1), 28-37.
  • Keskinoğlu, M. Ş., & Ekşi, H. (2019). Islamic spiritual counseling techniques. Spiritual Psychology and Counseling, 4(3), 333-350
  • Koç, M. (2003). Ergenlik döneminde dua ve ibadet psikolojisi üzerine teorik bir yaklaşım. Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 7(1), 373-398.
  • Kula, N. (2020). Manevi danışmanlık açısından Fatiha suresinin psikolojik analizi. Türk Manevi Danışmanlık ve Rehberlik Dergisi, 2, 135-158.
  • Özcan, E. (2019). Sosyal bütünleşme ve dua [Yüksek Lisans Tezi]. Marmara Üni̇veri̇stesi̇.
  • Parladır, S. (1994). Dua. İçinde Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (C. 9, ss. 530-535). TDV Yayınları.
  • Pazarlı, O. (1968). Din psikolojisi (1. bs). Remzi Kitabevi.
  • Pınar, Z. (2013). Duanın ruh sağlığı üzerindeki etkileri, Sivas Şarkışla ilçesi örneği [Yüksek Lisans Tezi]. Erciyes Üniversitesi.
  • Polat, E. (2015). Felak ve Nas sureleri bağlamında sihir mefhûmu. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 14(52), 203-220.
  • Sayın, E. (2020). Dua terapisi (1. bs). Hayykitap.
  • Shadkam, Z., Kydyrbayeva, U., & Tuyakbayev, O. (2023). Orta Asya halk hekimliğinde dua, vird ve zikir. Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Veli Araştırma Dergisi, 106, 43-63.
  • Szcześniak, M., Kroplewski, Z., & Szałachowski, R. (2020). The mediating effect of coping strategies on religious/spiritual struggles and life satisfaction. Religions, 11(4), 195-211.
  • Şahin, Z. A. (2018). Din ve psikoloji arasındaki uçurum gerçekten ne kadar derin? Psikoterapilerdeki dini izler. Cumhuriyet İlahiyat Dergisi, 22(3), 1607-1632.
  • Türk, E. (2015). Din eğitimi açısından çocukluk döneminde dua kavramının önemi. İslam Medeniyeti Araştırmaları Dergisi, 1(3), 445-471.
  • Utma, S. (2019). Bilgi çağında iletişim olgusu ve “iletişimsizlik” becerisi. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 6(2), 263-274.
  • Yılmaz, A. (2011). Kur’an’daki peygamber dualarının psiko-sosyal analizi. Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 35, 51-80.
  • WHO (2001). Strengthening mental health promotion. Geneva, World Health Organization.
There are 48 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Subjects Social and Humanities Education (Excluding Economics, Business and Management)
Journal Section Reviews
Authors

Selda Yonca 0000-0002-1229-6772

Bünyamin Han

Early Pub Date October 31, 2024
Publication Date October 31, 2024
Submission Date May 7, 2024
Acceptance Date July 18, 2024
Published in Issue Year 2024

Cite

APA Yonca, S., & Han, B. (2024). MANEVİ DANIŞMANLIK VE REHBERLİK BAĞLAMINDA DUANIN ROLÜNÜN İNCELENMESİ. Dicle Akademi Dergisi, 4(2), 221-234. https://doi.org/10.61964/dade.1480119

26676                                                                                                                      26799                                                                                                                             26798

Dicle Akademi Dergisi, Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0) License ile lisanslanmıştır.