Bu çalışmada, Osmanlı Şeyhülislâmı ve müderrisi olan Kemalpaşazâde’nin (ö. 940/1534) Şerhu Risâleti isbâti’l-vâcib adlı eserinden hareketle isbât-ı vacip yorumu ve probleme katkısı ele alınmaktadır. Düşünürün bu şerhi, Celâleddîn ed-Devvânî’nin (ö. 908/1502) Risâletü İsbâti’l-vâcibi’l-kadîme adlı eserinin ilk bölümünün ilk kısmını kapsamaktadır. Kemalpaşazâde, mezkûr şerhin yanı sıra Tehâfüt Hâşiyesi, Risâle fî İsbâti’l-vâcib gibi eserlerinde de isbâtı vacip problemini incelemektedir. O, Şerhu Risâleti isbâti’l-vâcib adlı eserinde isbât-ı vacip problemini varlık (vücûd) ve var olan (mevcûd) kavramları çerçevesinde devr ve teselsülün iptali yoluyla tartışmıştır. Risâle fî İsbâti’l-vâcib adlı eserini ise Allah’ın varlığının ispatı probleminin yanı sıra O’nun zâtı ve sıfatlarının tartışılmasına hasretmiştir.
Kemalpaşazâde’ye göre var olan, vâcib (zorunlu), mümteni (imkânsız) ve mümkin (mümkün) şeklinde üç keyfiyetten biri ile nitelenir. Bu kavramlar, bedihî olarak bilinir ve herhangi bir tanım yapılmaz. Kemalpaşazâde, İbn Sînâ (ö. 428/1037) ve Seyyid Şerif Cürcânî’ye (ö. 816/1413) sık sık atıfta bulunarak, Zorunlu Varlık’ı, varlığı zorunlu, yokluğu imkânsız; mümkün varlığı da varlık ve yokluğa eşit mesafede olan şeklinde tanımlar. O, Zorunlu Varlık için kadîm ve vücûb kavramlarını kullanarak, O’nun varlık yetkinliğinin zirvesinde olduğunu belirtir. Âlem için de hudûs ve imkân kavramlarını kullanmış, onun özü bakımından mümkün ve eksik olduğuna işaret etmiştir. Şerhu Risâleti isbâti’l-vâcib adlı eserinde çeşitli burhan yöntemlerini ele alan Kemalpaşazâde, mümkün varlıkların mahiyeti bakımından sebepsiz olarak var olmadığını ve dolayısıyla zâtı bakımından bütün yetkinliklere sahip ve sebepsiz olan Zorunlu Varlık sebebiyle var olduklarını ifade etmiştir.
In this study, has been tackled scrutiny and text analysis of the comment text by name Şerhu Risâleti isbâti’l-vâcib that written by Kemalpashazâde (died 1534), who was a mudarris and a shaykh al-islam in Ottoman Empire. The work of Kemalpashazade by name Şerhu Risâleti isbâti’l-vâcib, includes explanation of one chapter of Jalaladdin Dawani’s work by name Risâletu İsbâti’l- vâcibi’l-kadîme. Kemalpashazâde discussed the problem of isbat-ı wajib in his work named Şerhu Risaleti isbâti’l-wâjib thrugh the canellation of the tasalsul and dawr within the framework of concepts of being (vücûd) and existing (mevcûd). He while discussing the subjects, quoted some citations from scholars like Seyyid Sharif Jurjani and Necmeddin al-Kâtibî who had quoted from them Dawani too. Kemalpashazâde in his explanation work, discusses Dawani’s ideas about tasalsul and dawr and invalidity of tasalsul and dawr, complete cause and maker cause critically.
Kemalpashazâde in the work named as Risâle fî İsbâti'l-wâcib, longed for the problem of proving the existence of God as well as discussing His essence and attributes. According to Kemalpashazâde, being is characterized by one of three conditions: wajib, possibility and impossibility. These concepts are known as a priori and no definition is given. Kemalpashazâde, frequently referred to Avicenna and Sayyid Sharif Jurjânî, he define the Necessary Being without cause; ıt defines possible existence as being at equal distance to existence and non-existende.
Kemalpashazâde examines various evidence methods in his work Şerhu Risâleti isbâti’l-vâcib. It deals with the evidence methods of proving the existence of God, he discusses the views on pissibility evidence in particular. In this context, the thinker says that the evidences put forward regarding isbat al-wajib have four forms. Essentially, these foru figures are related to the evidence of possibility.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Islamic Studies (Other) |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | March 21, 2021 |
Published in Issue | Year 2021 Issue: 2 |
Danisname is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0) License.