Bu araştırma, Osmanlı’nın son dönem âlimlerinden Manastırlı İsmâil Hakkı’nın tefsir metodolojisine sağladığı katkıları ele almakta ve söz konusu katkıların çağdaş akademik yöntem üzerindeki etkilerini analiz etmektedir. Çalışmada, Osmanlı’nın son döneminde ilmî zihniyet dönüşümünün merkezi kurumlarından biri olan Dârülfünûn’un tefsir ilmi ve usûl terminolojisi üzerindeki kalıcı etkileri de incelenmektedir. Manastırlı İsmâil Hakkı, Dârülfünûn’da müderris olarak görev yaparak yalnızca dönemin akademik geleneğini şekillendirmekle kalmamış, aynı zamanda tefsir metodolojisinin sistematikleşmesine önemli katkılar sağlamıştır. Onun sebeb-i nüzûl kavramına yönelik yaklaşımı, mükerrer nüzûl meselesine dair yorumları ve Kur’ân kıssalarının tarihsel bağlamına ilişkin görüşleri, çağdaş tefsir araştırmalarında dikkate alınması gereken temel meseleler arasında yer almaktadır. Bu bağlamda, çalışma kapsamında Manastırlı’nın sebeb-i nüzûl kavramına ilişkin metodolojik yaklaşımı analiz edilerek, onun bakış açısının modern tefsir çalışmaları açısından taşıdığı önem ortaya konacaktır. Ayrıca, Manastırlı İsmâil Hakkı’nın Fusûlü’t-teysîr adlı eseri, tefsir eğitiminde metodolojik bir dönüşüm sağlamış olup, sade ve özlü anlatımıyla akademik müfredatta kullanılmaya uygun bir yapı sunmaktadır. Bu araştırma, Manastırlı’nın tefsir anlayışını ve Dârülfünûn’daki ilmî etkisini detaylı bir şekilde ele alarak, onun Osmanlı’dan Cumhuriyet’e geçiş sürecinde tefsir ilmine yaptığı katkıları ortaya koymayı amaçlamaktadır.
This study examines the contributions of Manastırlı Ismāil Hakkı, a late Ottoman scholar, to the methodology of tafsīr and analyzes the impact of these contributions on contemporary academic approaches. The research also explores the lasting effects of Dārulfunūn, a central institution in the transformation of scientific thought during the late Ottoman period, on the science of tafsīr and the terminology of tafsīr methodology. As a professor at Dārulfunūn, Manastırlı Ismāil Hakkı not only shaped the academic tradition of his time but also significantly contributed to the systematisation of tafsīr methodology. His approach to the concept of asbāb al-nuzūl, his interpretations of the issue of repeated revelation (takrār al-nuzūl), and his views on the historical context of Qur’ānic narratives are among the key issues that must be considered in contemporary tafsīr research. In this context, this study analyzes Manastırlı’s methodological approach to asbāb al-nuzūl and highlights the significance of his perspective for modern tafsīr studies. Furthermore, his work Fusūlu’t teysîr has created a methodological transformation in tafsīr education, offering a clear and concise structure suitable for inclusion in academic curricula. This research aims to provide a comprehensive examination of Manastırlı’s understanding of tafsīr and his scholarly influence at Dārulfunūn, thereby shedding light on his contributions to the science of tafsīr during the transition from the Ottoman period to the Republic.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Islamic Studies (Other) |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | June 30, 2025 |
Submission Date | February 16, 2025 |
Acceptance Date | March 18, 2025 |
Published in Issue | Year 2025 Volume: 36 Issue: ‘Darulfunun İlahiyat’ |