Adequacy of Teachers of Religious Culture and Morals

Year 2010, Volume: 8 Issue: 19, 107 - 149, 01.06.2010

Ahmet Koç

Abstract

Teaching is a profession requiring expertise. Adequacy of the teaching
profession, includes the knowledge, skills and attitudes essential for this
profession to be carried out effectively and efficiently.
This study was aimed at determining the professional adequacy of teachers
of religious culture and morals from the point of their own views. It is not possible
to reveal all about the teachers’ professional knowledge, skills and attitude
performance within the limits of an article. So we examined the adequacy of
teachers of religious culture and morals in a few studies. We reviewed the adequacy
of teaching-learning process of the teachers of Religious Culture and
Morals in another study, which we have pointed out in “Bibliography”. In this
article we dealt with the adequacy of teachers of Religious Culture and Morals
in terms of their personal and professional values, professional development,
getting to know students, student-teacher relations and school, family, community
relations.
In order to collect data from this survey, a scale-based questionnaire, face-toface
negotiation and observation were conducted. To develop the scale-based
survey , it was made use of similar scientific research about adequacy and performance
of teachers done by General Directorate of Teacher Training and
Education of the Turkish Ministry of National Education , which is shown in
the “bibliography” of this article.
It was also studied if the adequacy of the teachers working in primary or
secondary schools as religious culture and morals teachers differs in relation to
their levels of adequacy, genders, teaching experience, places of work, branches
and graduated faculties.
This research is based on a study on Religious Culture and Morals teachers
working in primary or secondary schools in the 2008-2009 school year in Turkey.
The subjects were 326 teachers of religious culture and morals who are
working in 10 different cities (Giresun, Ordu, Samsun, Mersin, İstanbul, Kocaeli,
Nevşehir, Kırşehir, Gümüşhane and Bayburt) in various regions of Turkey
in primary and secondary education. 250 of them are in primary schools and 76
are in secondary schools.
In the analysis of the data, the factor analysis of the SPSS technique , T-test,
Chi Square test, Mann-Whitney U test and Kruskal-Wallis test were used.
At the end of this survey it was discovered, despite the fact that the teachers
were good in terms of individual personalities, such as love of profession, tolerance,
patience, encouragement and trust, that they did not live up to expectations
such as pursuit of professional innovations, being open to changing,
self-development, out-of-school social relations and taking responsibility in
activities. For example, a large number of the teachers have not reviewed the
new instructional programs of Religious Culture and Morals course which they
are responsible to implement and apply mostly. The percentage of the teachers
who have reviewed these programs carefully is very low. Also most of the
teachers have not understood sufficiently the philosophy, content, basic approaches
to the new Religious Culture and Morals Instructional Programs, new
methods and techniques, equipment and materials, effectiveness, measurement
and evaluation techniques, communication techniques related to the programs.
Therefore, in practice, some difficulties were experienced.

Keywords

Education, Religious education, Religious Culture and Morals, Adequacy of Teachers

Din Kültürü ve Ahlâk Bilgisi Öğretmenlerinin Yeterlikleri

Abstract

Bu çalışma Din Kültürü ve Ahlâk Bilgisi öğretmenlerinin mesleklerine ilişkin yeterliklerini nasıl algıladıklarını belirlemek amacıyla yapılmıştır. Yeterlikler; kişisel ve meslekî değerler-meslekî gelişim/ öğrenciyi tanıma ve öğrenciyle ilişkiler/ okul, aile, toplum ilişkileri olmak üzere üç boyutta incelenmiştir. Araştırmada veri toplama aracı olarak ölçekli anket kullanılmış olmakla birlikte gözlem ve yüz yüze görüşme tekniklerinden de yararlanılmıştır.Araştırmaya Türkiye'nin farklı bölgelerinde bulunan 10 ilde görev yapan 326 ilköğretim ve ortaöğretim Din Kültürü Ahlâk Bilgisi öğretmeni katılmıştır. Araştırma sonunda öğretmenler kendilerini meslek sevgisi, hoşgörülü ve sabırlı olma, cesaretlendirici ve destekleyici olma, güvenilir olma gibi kişisel nitelikler bakımından iyi görmelerine karşılık meslek ve branşla ilgili yenilikleri ve gelişmeleri takip etme, değişime açık olma, kendini geliştirme, okul dışı sosyal ilişkilerde ve etkinliklerde sorumluluk üstlenme gibi meslekî nitelikler yönünden istenen düzeyde görmedikleri ortaya çıkmıştır.

Keywords

Eğitim, Din eğitimi, Din Kültürü ve Ahlâk Bilgisi, Öğretmen yeterlikleri

References

• Arıcı, İ. (2007). Öğrencilerin ilköğretim din kültürü ve ahlâk bilgisi dersi öğretmenine yönelik tutumları. Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 12(2), 169-189.
• Balcı, A. (2001). Sosyal bilimlerde araştırma yöntem teknik ve ilkeler. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Bayram, S. (2001). Türkiye’de kitap okuma alışkanlığı. İstanbul: İTO Yayınları.
• Büyüköztürk, Ş. (2008). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı, SPSS uygulamaları ve yorum. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Eğitim-Bir-Sen (2004). Öğretmen sorunları araştırması. Ankara: Uyum Ajans.
• Erden, M. (2001). Öğretmenlik mesleğine giriş. İstanbul: Alkım Yayınları.
• Karasar, N. (1998). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayınevi.
• Kaymakcan, R. (2009). Öğretmenlerine göre din kültürü ve ahlâk bilgisi dersleri. İstanbul: Dem Yayınları.
• Koç, A. (2009), Din kültürü ve ahlâk bilgisi öğretmenlerinin öğretme-öğrenme sürecine ilişkin yeterlikleri. Türkiye’de Okullarda Din Öğretimi Sempozyumunda sunulan bildiri, Değerler Eğitimi Merkezi, 23-24 Mayıs 2009.
• MEB Din Öğretimi Genel Müdürlüğü (2007). İlköğretim din kültürü ve ahlâk bilgisi dersi öğretim programı ve kılavuzu. Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü.
• MEB Din Öğretimi Genel Müdürlüğü (2005). Ortaöğretim din kültürü ve ahlâk bilgisi dersi öğretim programı. Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü.
• MEB Öğretmen Yetiştirme ve Eğitimi Genel Müdürlüğü (2006). Öğretmenlik mesleği genel yeterlikleri. Ankara.
• MEB, Öğretmen Yetiştirme ve Eğitimi Genel Müdürlüğü (2008). Öğretmenlik mesleği özel alan yeterlikleri (Din kültürü ve ahlâk bilgisi). Ankara.
• Yeşilbaş, Z. (2006). İlköğretim okullarında din kültürü ve ahlâk bilgisi derslerinde öğretmen tutumlarının öğrenci ve ders üzerindeki etkileri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• İncelenen Araştırmalar
• Arpacı, M. (2004). İlköğretim din kültürü ve ahlâk bilgisi öğretmenlerinin yeterlikleri (İzmir ili örneğinde bir alan araştırması). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Asri, S. (2005). Din kültürü ve ahlâk bilgisi öğretmenlerinin meslekî yeterlikleri (Göller Bölgesi örneği). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Doğan, R., & Altaş, N. (2002). İlköğretim din kültürü ve ahlâk bilgisi öğretmenlerinin yeterlilik ölçeği üzerine bir ön araştırma. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 43(1), 109-122.
• MEB Öğretmen Yetiştirme ve Eğitimi Genel Müdürlüğü (2008). Öğretmen Yeterlilikleri. http://otmg.meb.gov.tr/belgeler/ogretmen_yeterlikleri_kitabi/ Öğretmen_Yeterlikleri_Kitabı_genel_yeterlikler (03.08.2009).
• MEB Öğretmen Yetiştirme ve Eğitimi Genel Müdürlüğü (2008). Din Kültürü Ahlak Bilgisi Öğretmen Özel Alan Yeterlilikleri http://otmg.meb.gov.tr/belgeler/ogretmen_yeterlikleri_kitabi/Öğretmen_Yeterlikleri_Kitabı_din_kültürü_ve_ahlâk_bilgisi_öğretmeni_özel_alan_yeterlikleri_ilköğretim _parça_15. pdf (03.08.2009).
• Işıkdoğan, D. (2006). İlköğretim din kültürü ve ahlâk bilgisi öğretmenliği bölümü mezunu öğretmenlerin yeterlikleri. Yayımlanmamış doktora tezi, Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Şimşek, E. (2006). İlköğretim din kültürü ve ahlâk bilgisi dersi öğretmenlerinin yeterlikleri (Erzurum örneği). Yayımlanmamış doktora tezi, Erzurum: Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Yazıcı, I. (2004). İlköğretim din kültürü ve ahlâk bilgisi öğretmenlerinin yeterlikleri (İstanbul ili örneğinde bir alan araştırması). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.