DENİZCİLİK SEKTÖRÜNE YÖNELİK AVRUPA BİRLİĞİ YEŞİL MUTABAKAT DÜZENLEMELERİ: EMİSYON İZLEME, RAPORLAMA, DOĞRULAMA VE EMİSYON TİCARET SİSTEMİ

Year 2025, Volume: 17 Issue: 1, 1 - 47, 30.06.2025

Alperen Akkaya

Abstract

Paris İklim Değişikliği Anlaşması, küresel sıcaklık artışlarını belirli bir seviyede tutmayı hedefleyerek, imzalayıcı ülkelere çeşitli sorumluluklar yüklemektedir. Bu sorumlulukları yerine getirmek amacıyla Avrupa Birliği, 2019 yılında Yeşil Mutabakat politikasını açıklamıştır. Yeşil Mutabakat, 2050 yılına kadar “iklim nötr kıta” olma hedefiyle bir dizi mevzuat değişikliğini içermektedir. 2023 itibarıyla, uluslararası ticaretin en önemli aktörlerinden biri olan denizcilik sektörü de bu mutabakatın kapsamına alınmıştır. Yürürlüğe giren ilgili mevzuat sonucunda, deniz taşımacılığının çevresel yükümlülükleri artmış ve bu yükümlülüklere uymayanlara çeşitli yaptırımlar uygulanacağı belirtilmiştir. Bu mevzuat değişikliği yalnızca Avrupa Birliği'ndeki denizcilik firmalarını değil, aynı zamanda Avrupa Birliği limanlarına uğrayacak yabancı bayraklı gemileri de kapsamaktadır. Türkiye’nin Avrupa Birliği ile olan uluslararası ticari ilişkisi göz önünde bulundurulduğunda, ülkemiz için son derece önemli olan bu mevzuat değişikliğinin, ticari faaliyetlerimizi etkilemesi beklenmektedir.
Bu çalışmada, Avrupa Birliği Yeşil Mutabakatı’nın amacı ve hedefleri incelenecek, bu amaçlara ulaşmak için uygulanan mevzuat değişiklikleri üzerinde durulacak ve Yeşil Mutabakat’ın deniz ticaretine getirdiği emisyon izleme, raporlama ve doğrulama mevzuatına ve emisyon ticaret sistemi mevzuatına getirdiği yenilikler tartışılacaktır. Böylece deniz taşımacılığındaki aktörlere getirilen sorumluluklar belirlenecek ve ilerleyen zamanlardaki olası ek yükümlülükler tartışılacaktır.

Keywords

AB Yeşil Mutabakatı , 55’e Uyum Paketi , Deniz Ticareti , ETS , IRD.

EUROPEAN UNION GREEN DEAL REGULATION ON MARITIME INDUSTRY: EMISSION MONITORING, REPORTING, VERIFICATION, AND EMISSIONS TRADING SYSTEM

Abstract

The Paris Climate Change Agreement imposes certain responsibilities on the signatory countries to limit the increase in global temperatures to a specific level. To establish common legislation for these responsibilities, the European Union introduced the European Green Deal in 2019. The Green Deal includes a series of legislative changes aimed at achieving the goal of becoming a “climate-neutral continent” by 2050. As of 2023, the maritime sector, which is the carrier of international trade, has also been included within the scope of the Green Deal. As a result of the legislation that has come into force, the environmental obligations of maritime transport have increased, and sanctions will be applied to those who fail to comply with these obligations. This legislative change applies not only to maritime companies within the European Union but also to foreign-flagged ships calling at European Union ports. Considering Turkey's international trade relations with the European Union, this legislative change, which is highly significant for our country, is expected to affect our commercial activities.
This study will examine the purpose and objectives of the European Union Green Deal, focusing on the legislative changes implemented to achieve these goals. Particular attention will be given to the innovations introduced by the Green Deal in the regulations on emission monitoring, reporting, and verification as well as the emissions trading system in maritime trade. Consequently, the responsibilities imposed on actors in maritime transportation will be identified, and potential additional obligations that may arise in the future will be discussed.

Keywords

EU Green Deal , Fit for 55 Package , Maritime Trade , ETS , MRV.

References

• Ali, A. (2006). Role and importance of the simulator instructor, Yüksek Lisans Tezi, World Maritime University, İsveç.
• Arslan, T., Dinçer, M. F., Mollaoğlu, M. ve Bucak, U. (2024). Analysing seafarer selection criteria in the context of talent management: Implications for Turkish seafarer market. Case Studies on Transport Policy, 15, 101134.
• Aylward, K., Dahlman, J., Nordby, K. ve Lundh, M. (2021). Using Operational Scenarios in a Virtual Reality Enhanced Design Process. Education Sciences, 11(8), 448.
• Bačnar, D., Barić, D. ve Ogrizović, D. (2024). Exploring the Perceived Ease of Use of an Immersive VR Engine Room Simulator among Maritime Students: A Segmentation Approach. Applied Sciences, 14(18), 8208.
• Burns, N. ve Grove, S. (2009). The practice of nursing research: Appraisal, synthesis and generation of evidence, St. Louis: Saunders Elsevier.
• Chae, C. J., Kim, D. ve Lee, H.-T. (2021). A Study on the Analysis of the Effects of Passenger Ship Abandonment Training Using VR. Applied Sciences, 11(13), 5919.
• Christodoulou Raftis, C., Van Hassel, E. ve Nanway Boukani, L. (2024). The impact and importance of serious games in maritime education: An empirical application. Maritime Policy ve Management, 1-20.
• Cwilewicz, R. ve Tomczak, L. (2008). Improvement of ship operational safety as a result of the application of virtual reality engine room simulators. Risk Analysis VI(I), 535-544.
• Çakmak, Z. (2024). Sistematik Literatür Derleme Metodolojisi Üzerine Bir Çalışma: Araştırmacılar İçin Kapsamlı Bir Rehber. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 26(1), 1-33.
• Dewan, M. H., Godina, R., Chowdhury, M. R. K., Noor, C. W. M., Wan Nik, W. M. N. ve Man, M. (2023). Immersive and Non-Immersive Simulators for the Education and Training in Maritime Domain—A Review. Journal of Marine Science and Engineering, 11(1), 147.
• Erdönmez, E. S., ve Şakar, C. (2022). Denizcilik Eğitiminde Oyunlaştırma Metodolojisinin Kullanımı Üzerine Doğal Dil İşleme (NLP) Teknikleriyle Bir Literatür Taraması Örneği. VI. International ICONTECH Symposium on Innovative Surveys in Positive Sciences, Rijeka, Hırvatistan,
• Higgins, J.P.T. ve Green, S. (2011). Cochrane Handbook for Systematic Reviews of Interventions: C. Version 5.1.0. UK: The Cochrane Collaboration.
• Hjellvik, S. ve Mallam, S. (2023). Integrating motivated goal achievement in maritime simulator training. WMU Journal of Maritime Affairs, 22(2), 209-240.
• Hjellvik, S. ve Mallam, S. (2024). Training transfer validity of virtual reality simulator assessment. Virtual Reality, 28(4), 165.
• Karaçam, Z. (2013). Sistematik Derleme Metodolojisi: Sistematik Derleme Hazırlamak İçin Bir Rehber. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Elektronik Dergisi, 6(1), 26-33
• Kazura, M. R., Suhrab, M. I. R. ve Noor, C. W. M. (2024) Enhancing Maritime Education and Training (MET) through Virtual and Augmented Reality: A Voyage into Immersive Learning. Journal Of Maritime Research, XXI (II), 339–348.
• Kim, D. H. (2020). Human factors influencing the ship operator’s perceived risk in the last moment of collision encounter. Reliability Engineering ve System Safety, 203, 107078.
• Kim, T., Sharma, A., Bustgaard, M., Gyldensten, W. C., Nymoen, O. K., Tusher, H. M. ve Nazir, S. (2021). The continuum of simulator-based maritime training and education. WMU Journal of Maritime Affairs, 20(2), 135-150.
• Kumar, N. ve Rajini, G. (2024). Reimaging maritime education and training using latest technologies. Salud, Ciencia y Tecnología - Serie de Conferencias, 3, 895.
• Lukas, U. F. V. (2010). Virtual and augmented reality for the maritime sector – applications and requirements. IFAC Proceedings Volumes, 43(20), 196-200.
• Mallam, S. C., Nazir, S. ve Renganayagalu, S. K. (2019). Rethinking Maritime Education, Training, and Operations in the Digital Era: Applications for Emerging Immersive Technologies. Journal of Marine Science and Engineering, 7(12), 428.
• Markopoulos, E. ve Luimula, M. (2020). Immersive Safe Oceans Technology: Developing Virtual Onboard Training Episodes for Maritime Safety. Future Internet, 12(5), 80.
• Milgram, P. ve Kishino, F. (1994). A Taxonomy of Mixed Reality Visual Displays. IEICE TRANSACTIONS on Information and Systems, 77(12), 1321-1329.
• Miyusov, M. V., Nikolaieva, L. L. ve Smolets, V. V. (2022). The Future Perspectives of Immersive Learning in Maritime Education and Training. Transactions on Maritime Science, 11(2).
• Molina Vargas, D. G., Vijayan, K. K. ve Mork, O. J. (2020). Augmented Reality for Future Research Opportunities and Challenges in the Shipbuilding Industry: A Literature Review. Procedia Manufacturing, 45, 497-503.
• Pruyn, J. (2024). The use of digital games in academic maritime education: A theoretical framework and practical applications. Maritime Policy ve Management, 51(4), 558-571.
• Renganayagalu, S. K., Mallam, S. ve Hernes, M. (2022). Maritime Education and Training in the COVID-19 Era and Beyond. TransNav, the International Journal on Marine Navigation and Safety of Sea Transportation, 16(1), 59-69.
• Tusher, H. M., Munim, Z. H. ve Nazir, S. (2024). An evaluation of maritime simulators from technical, instructional, and organizational perspectives: A hybrid multi-criteria decision-making approach. WMU Journal of Maritime Affairs, 23(2), 165-194.