H. G. Gadamer’in, hermeneutiğe tanıdığı ontolojik öncelik, göstergebilimsel bir kültür ve toplumsallaşma analizini mümkün kılabilecek bir sosyal bilim metodolojisi için önemli bir başlangıç noktası teşkil etmektedir. “Ufuk kaynaşması”, “önyargı” ve “gelenek” kavramsallaştırmaları, hermeneutiğe tanınan ontolojik önceliğin, metodolojik alana genişletilmesi olanağını pekiştiren tamamlayıcı kavramsallaştırmalar olarak karşımıza çıkmaktadır. Gadamer’in ileri sürdüğü tezler, sosyal bilimlerdeki önemli dikotomik ayrımların (mikro-makro, birey-yapı, praksisörüntü vb) aşılması yönünde uyarlanımcı nitelikte önemli kavramsal araçlar sağlamaktadır. Bu yönüyle Gadamer, sosyal bilimlerde dikotomik olarak konumlandırılan gerçeklik düzeylerini ve toplumsal cisimleşme biçimlerini “ilişkisel” bir strateji ile aşmaya imkân sağlayacak, hermeneutik temelli “hümanistik bir hakikat” teorisi için “ufuk açıcı” bir olanak sağlamaktadır. Bu türden bir varoluşsal hermeneutik perspektifin, “birey-toplum”, “özgürlük-belirlenmişlik”, “anlama – açıklama”, “anlamları önceleyen güç-gücü önceleyen anlam yapıları”, “öznel gerçeklik-nesnel gerçeklik” ve “öznel kültür-nesnel kültür”, dikotomilerinin ötesine geçen; ikiz-değerlilikleri ve çok anlamlılıkları sosyal teoriye davet eden; düzenlilik içeren örüntüler kadar, düzene gelmez müphemlikleri de göz önünde bulunduran ve bunlara yer açan bir sosyal kuramlaştırma olanağı ve metodolojisi için cesaret verici imaları bulunmaktadır. Özellikle de sosyal konstrüktivist bir perspektiften “gerçekliğin sosyal inşası tezi” için Gadamer, salt metodolojik tartışmalarla, nihilist konum alışlar arasındaki kilit bir konumda bulunmaktadır.
Gadamer Hümanistik Gerçeklik Teorisi Müphemlik Ontolojik Hermeneutik Gelenek Bilgi Sosyolojisi
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | May 29, 2018 |
Submission Date | February 1, 2018 |
Published in Issue | Year 2018 Volume: 5 Issue: 1 |