THE INTENTIONALITY OF THE COMPREHENSION OF "INTENTION" AND "CONSENSUS" IN GRICE AND SEARLE'S THEORIES OF MEANING

Year 2024, Volume: 11 Issue: 2, 442 - 464

Pınar Türkmen Birlik , Eren Rızvanoğlu

https://doi.org/10.69878/deuefad.1441246

Abstract

H. Paul Grice and John R. Searle are important figures in the twentieth-century ordinary language paradigm. Both thinkers tend to explain meaning in terms of the characteristics of the medium of communication. However, within this tendency, their explanations of meaning differ. In terms of how they first addressed the issue of meaning, Grice thinks that the meaning of the utterance should be considered as what the speaker wants to say, that is, what the listener should understand by implication, and thus goes beyond the traditional understanding of meaning. When Searle, on the other hand, turns to speech acts, he considers semantic structure in terms of social phenomena, namely social conventions, rules, and speech contexts. Thus, he aims to revisit the issues that Grice, as well as Austin, failed to explain. It can be argued that these explanations of meaning, which coincide with the same periods, have influenced each other, albeit "to a certain extent", when their development in the process is followed. While Grice makes room for consensual meaning in his recent works, Searle focuses on individual intentionality, its place in speech acts, and its relations with the mind. In our study, we will focus on the place of the concepts of intention and consensus in these two thinkers' explanations of meaning. To point out that these two concepts are two indispensable elements of the subject of meaning, our specific orientation in this analysis will be how these seemingly incompatible ideas come into contact with each other in the process.

Keywords

H. Paul Grice, John R. Searle, meaning, intention, consensus.

GRICE VE SEARLE’IN ANLAM KURAMLARINDA “YÖNELİM” VE “UZLAŞIM” ANLAYIŞLARININ YÖNELİMSELLİKLERİ

Abstract

H. Paul Grice ve John R. Searle yirminci yüzyıl gündelik dil paradigmasının önemli iki figürüdür. Her iki düşünür de anlamı, iletişim ortamının özellikleriyle açıklama eğilimi taşır. Ancak bu eğilim içerisinde her ikisinin de anlam açıklamaları farklılık gösterir. Anlam konusunu ilk ele alış şekilleri itibariyle Grice, sözcenin sahip olduğu anlamı, konuşanın söylemek istediği, yani ima ederek dinleyenin anlaması gereken şey olarak ele alınması gerektiğini düşünür ve böylece geleneksel anlam anlayışının dışına çıkar. Searle ise söz edimleri üzerine yöneldiğinde, anlamsal yapıyı sosyal görüngülerin, yani toplumsal uzlaşım, kurallar ve sözcelem bağlamları etrafında ele alır. Böylece o, Austin’in yanı sıra Grice’in de açıklamada yetersiz kaldığı hususları yeniden gözden geçirmeyi amaçlar. Aşağı yukarı aynı dönemlere denk gelen bu anlam açıklamalarının, süreç içerisindeki gelişimleri takip edildiğinde onların birbirleri üzerinde “belli ölçülerde” de olsa etkileri olduğu ileri sürülebilir. Nitekim Grice, son çalışmalarında uzlaşımsal anlama yer açarken, Searle da bireysel yönelimselliğin üzerinde yoğunlaşıp, onun söz edimlerindeki yeri ve zihin ile olan ilişkilerini irdelemeye yönelir. Biz de çalışmamızda bu iki düşünürün anlam açıklamalarında, yönelim ve uzlaşım kavramlarının yeri üzerinde duracağız. Bu iki kavramın anlam konusunun vazgeçilmez iki öğesi olduğuna işaret etmek üzere bu incelemedeki özel yönelimimiz ise, birbirleriyle uyuşmaz görünen bu düşüncelerin süreç içerisinde bu teorilerde nasıl olup da birbirleriyle temas eder bir hale geldikleriyle ilgili olacaktır.

Keywords

H. Paul Grice, John R. Searle, anlam, yönelim, uzlaşım.

Ethical Statement

Yok

Supporting Institution

Yok

Thanks

Yok

References

• Aysever, R. L. (2000). Sunuş, J. L. Austin Söylemek ve Yapmak içinde, (ss. 9-32.) Metis.
• Austin, J. L. (2020). Söylemek ve Yapmak. (Aysever L. Çev.). Metis Yayınları.
• Bach, K. (2019). Grice. Dil Felsefesi içinde (B. Lee Der.), (ss.256-280). (B. M. Zor Çev.). Fol Yayınları
• Bor, İ. (2014). Analitik Dil Felsefesinde Dil, Düşünce ve Anlam. Elis Yayınları.
• Grice, H. P. (1957). Meaning, The Philosophical Review 66 içinde (ss. 377-388). Cornell University. http://links.jstor.org/sici?sici=00318108%28195707%2966%3A3%3C377%3AM%3E2.0.CO%3B2-P
• Grice, H. P. (1968). Utterer’s Meaning, Sentence-Meaning, and Word-Meaning, Foundations of Language, 4 (3), 225-242 (reprinted in Grice, 1989).
• Grice, H. P. (1975). Logic and Conversation, Syntax and Semantics 3: Speech Acts içinde (ss. 41-58). (P. Cole and J. L. Morgan Ed.). Academic Press.
• Grice, H. P. (1982). Meaning Revisited, Mutual Knowledge içinde (ss. 223-243). (N. Smith Ed.). Academic Press.
• Grice, H. P. (1989). Studies in the Way of Words. Harvard University Press.
• Lehan, V. (2005). Searle’s Theory of Intentıonality: Providing the Foundation for a Naturalized Theory of Consciousness. A Thesis Submitted to the College of Graduate Studies and Research in Partial Fulfillment of the Requirements for the Degree of Master of Arts in the Department of Philosophy University of Saskatchewan Saskatoon.
• Lycan, W. G. (2022). Dil Felsefesi Güncel Sorunlar, Çözümler ve Tartışmalar. (R. L. Aysever Çev.). Say Yayınları.
• Neale, S. (1992). Paul Grice and the Philosophy of Language, Linguistics and Philosophy, 15 (5), 509-559. https://philpapers.org/rec/NEAPGA
• Özcan, Z. (2016). Dil Felsefesi II: Gündelik Dil. Sentez Yayıncılık.
• Recanati, F. (2022). Dil (ve zihnin) Felsefesi. (A. Meral Çev.). Doğubatı Yayınları.
• Searle, J. R. (2016). Söz Edimleri Teorisinde Bireysel Niyetlilik ve Sosyal Görüngüler. Bilinç ve Dil içinde (ss. 221-240), Litera Yayıncılık. (İlk Baskı: Semiotics and Pragmatics: Proceedings of the Perpignan Symposium, 1983).
• Searle, J. R. (1983). Intentionality: An Essay in the Philosophy of Mind, Cambridge University Press.
• Searle, J. R. (1986). Meaning, Communication and Representation, Philosophical Grounds of Rationality içinde (ss. 209-226), (R. Grandy and R. Warner Ed.). Oxford University Press.
• Searle, J. R. (1992). The Rediscovery of the Mind. The MIT Press.
• Searle, J. R. (1995). The Construction of Social Reality. The Free Press.
• Searle, J. R. (2015). Zihin Nasıl Çalışır: Niyetlilik, Zihin Dil ve Toplum içinde (ss. 99-126). Litera Yayıncılık. (İlk Baskı: Minds, Language and Society, Philosophy in The Real World, Perseus Group, New York, in the United States of America, 1998)
• Searle, J. R. (2000). Söz Edimleri, Bir Dil Felsefesi Denemesi. (Aysever L. Sunuş ve Çev.). Ayraç Yayınları. (İlk Baskı: Speech Acts: An Essay in the Philosophy of Language, Cambridge University Press, 1969).
• Türkmen Birlik, P. (2022). Dil Felsefesinin Söylem Çalışmalarına Kuramsal Katkıları Üzerine Kısa Bir Değerlendirme. Sosyal Bilimler Alanındaki Gelişmeler 2 içinde (ss. 289-306), (O. H. Öztay ve S. Sarıbaş Ed.). Duvar Yayınları.
• Wittgenstein, Ludwig (1953). Philosophical Investigations. (G. E. M. Anscombe Trans.), (G. E. M. Anscombe and R. Rhees Ed.). Macmillan.