DİL BİLİM İLE DİL BİLGİSİ, DİL BİLİMCİ İLE DİL BİLGİCİ KARŞIT GÖSTERGELER MİDİR?

Yıl 2011, Sayı: 6, 111 - 117, 01.12.2011

Fevzi Karademir

Öz

Türkiye’deki kimi dil bilim çevrelerinde, dil bilim İng. linguistics ile dil bilgisi İng. grammar , dil bilimci ile dil bilgici büsbütün karşıt kavramlar olarak değerlendirilmekte, dil bilgisi bilim dışı bir alan olarak gösterilmektedir. Bu yazıda, dil bilim ile dil bilgisi terimlerinin kavramsal değerleri ve bu iki disiplinin gelişim süreçleri değerlendirilmiş, bu disiplinlerin karşıt olmadıkları, dil bilgisinin, dil bilimin bir alt dalı olduğu belirtilmiştir. Buna bağlı olarak dili bütün göstergeleriyle, yazı ve konuşma boyutlarıyla, gelişen, değişen bir sistem olarak kabul edip onu bilimsel olarak inceledikleri sürece dil bilgicilerin de özde dil bilimci oldukları vurgulanmıştır

Anahtar Kelimeler

dil bilim, dil bilgisi, dil bilimci, dil bilgici

ARE LINGUISTICS AND GRAMMAR, AND LINGUISTS AND GRAMMARIANS OPPOSITE SIGNS?

Öz

Some scholars in linguistics field in Turkey accepts linguistics and grammar, and linguists and grammarians as completely opposite concepts and linguistics are suggested to be in nonscientific area. This paper evaluates conceptual values of linguistics and grammatical terms, and development processes of these two disciplines; and suggests that these disciplines are not opposite and grammar is a sub-branch of linguistics. Therefore, it stresses that language should be accepted as a developing and changing system with its all signs, and writing and speaking dimensions; and grammarians should be accepted as linguists as long as they examine the language scientifically

Anahtar Kelimeler

linguistics, grammar, linguists, grammarian

Kaynakça

• AHANOV, Kaken (2008). Dil Biliminin Esasları, (Aktaran: Murat Ceritoğlu), Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara.
• AKSAN, Doğan (1998). Her Yönüyle Dil, Ana Çizgileriyle Dilbilim, Türk Dil Ku- rumu Yayınları, Ankara.
• BAŞKAN, Özcan (2003). Bildirişim, Multilingual Yayınları, İstanbul.
• Bilim ve Sanat Terimleri Ana Sözlüğü, http://tdkterim.gov.tr
• BOZ, Erdoğan (2007). Türkiye Türkçesinde +(A) Durum Biçimbirimi, Gazi Kitabevi Yayınları, Ankara.
• COŞKUN, Volkan (2000). “Fonetik, Fonoloji ve Türkiye Türkçesinin Ünsüzler Matriksi”, Türk Dili, 588: 588-594.
• DEMİR, Nurettin-YILMAZ, Emine (2003). Türk Dili El Kitabı, Grafiker Yayınla- rı, Ankara.
• DEMİRCAN, Ömer (2009). Türkçenin Sesdizimi, Der Yayınları, İstanbul.
• DİLAÇAR, Agop (1971). “Gramer: Tanımı, Adı, Kapsamı, Türleri, Yöntemi, Eği- timdeki Yeri ve Tarihçesi”, Türk Dili Araştırmaları Yıllığı Belleten, s. 83- 145.
• DİLEMRE, S. Ali (1952). “Gramer Davası ve ‘Linguistique Statique’”, Türk Dili, 15: 123-130.
• GEMALMAZ, Efrasiyap (1995). “Dil Bilimi ve Dil Bilgisi”, Türk Dili, 517: 82-85.
• GÜNER, Galip 2008). “Şekil, İçerik ve Anlam Bağlantısı Bakımından Türkiye Türkçesi Gramerciliği”, Erciyes, 362: 15-18.
• HENGİRMEN, Mehmet (1999). Dilbilgisi ve Dilbilim Terimleri Sözlüğü, Engin Yayınevi, Ankara.
• KARADEMİR, Fevzi (2011). “Eş Zamanlı Bakışla Türkiye Türkçesinde Yardımcı Ünsüzler”, Turkish Studies, 6/2: 561-598.
• KILIÇ, M. Akif; ERDEM, Mevlüt (Basılmamış.). “Türkiye Türkçesindeki ‘Yumu- şak G’ Ünsüzünün Fonetik Analizi”, VI. Uluslararası Türk Dili Kurultayı, 20-25 Ekim 2008, Ankara.
• KORKMAZ, Zeynep (2003). Gramer Terimleri Sözlüğü, Türk Dil Kurumu Yayın- ları, Ankara.
• KARPUZ, H. Ömer (1999). “Türkiye Türkçesinin Sözdizimiyle İlgili Çalışmaların Dilbilim Metodolojisi Bakımından Değerlendirilmesi ve Bazı Teklifler”, 3. Uluslar Arası Türk Dil Kurultayı, Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara, s. 625-639.
• KURUM (1995). Türk Gramerinin Sorunları Toplantısı, Türk Dil Kurumu Yayın- ları, Ankara.
• KURUM (1999). Türk Gramerinin Sorunları II, Türk Dil Kurumu Yayınları, An- kara.
• SAUSSURE, Ferdinand De (1998). Genel Dilbilim Dersleri, (Çeviren: Berke
• VARDAR), Multilingual Yayınları, İstanbul.
• VARDAR, Berke (2001). Dilbilimin Temel Kavram ve İlkeleri, Multilingual Ya- yınları, İstanbul.
• VARDAR, Berke vd. (1998). Açıklamalı Dilbilim Terimleri Sözlüğü, ABC Kitabevi, İstanbul.
• ZÜLFİKAR, Hamza (1991). Terim Sorunları ve Terim Yapma Yolları, Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara.