Objective: This study aimed to define the sociodemographic and clinical characteristics of patients with carpal tunnel syndrome. Methods: The study comprised 350 patients diagnosed with carpal tunnel syndrome. Exclusion criteria were cervical radiculopathy, brachial plexopathy, thoracic outlet syndrome, polyneuropathy, pregnancy and a history of upper extremity trauma. The sociodemographic characteristics of the patients and the clinical characteristics of the carpal tunnel syndrome were recorded. Results: Of the total 350 patients, 86.2% were female, mean age was 52.5 years, 69.7% were obese, bilateral involvement was determined in 72.9% and the duration of symptoms was 3.0±0.9 years. 98.3% of the patients were married, 79.1% were housewives, 80.6% had a moderate income level, 59.6% were educated to primary school level and the most common accompanying disease was diabetes at a rate of 26.9%. Conclusion: The study results showed that in Central Anatolia, carpal tunnel syndrome was seen in middle-aged, obese, married housewives of moderate income and a low educational level. Generally, there was no accompanying disease, bilateral involvement was high and the disease was determined to have become chronic. With the detailed examination of the sociodemographic data of carpal tunnel syndrome patients, a good definition of a profile specific to this society will contribute to the treatment process.
Amaç: Bu çalışmada karpal tünel sendromlu hastaların sosyodemografik ve klinik özelliklerini belirlemeyi amaçladık. Yöntemler: Çalışmaya karpal tünel sendromu tanısı olan 350 hasta dahil edildi. Servikal radikülopati, brakial pleksopati, torasik çıkış sendromu, polinöropati, gebelik ve üst ekstremite travması öyküsü olanlar çalışma dışı bırakıldı. Hastaların sosyodemografik özellikleri ve karpal tünel sendromunun klinik özellikleri kaydedildi. Bulgular: Hastaların yaş ortalaması 52,5 yıldı, %86,2\'si kadın, %69,7\'si obez idi. Çift taraflı el tutulumu oranı %72,9, ortalama semptom süresi 3,0±0,9 yıldı. Hastaların %98,3\'ü evli, %79,1\'i ev hanımı, %80,6\'sı orta düzey gelire sahip, %59,6\'sı ilköğretim düzeyinde eğitim almıştı. Tip 2 diyabet %26,9 en sık eşlik eden hastalıktı. Sonuç: Orta Anadolu bölgesinde karpal tünel sendromu en sık orta yaşlı, obez, evli, düşük eğitim seviyeli ve orta düzey gelire sahip ev kadınlarında görülmektedir. Genelde ek sistemik hastalığın eşlik etmediğini, bilateral tutulumun yüksek olduğunu ve hastalığın kronikleştiğini saptadık. Karpal tünel sendromuna ait özellikle sosyodemografik verileri ayrıntılı olarak incelediğimiz bu çalışmada, topluma özgü profilin iyi bilinmesinin tedavi sürecine katkı sağlayacağını düşünmekteyiz.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | September 1, 2014 |
Submission Date | March 1, 2015 |
Published in Issue | Year 2014 |