TÜRKÇEDE FİİLDEN İSİM YAPMA EKİ -P

Yıl 2015, Cilt: 9 Sayı: 17, 7 - 17, 30.11.2015

Mehmet Fatih Kirişçioğlu

Öz

Bu çalışmada G. Clauson’ın bir makalesinde 8.yy.dan önce kullanılan ekler listesinde ele aldığı -p fiilden isim yapma eki incelenmiştir. Önce bu ekle ilgili yazılanlar irdelenmiş; sonra bu ekin geçtiğini düşündüğümüz ap (ab), alp, çöp, ip (yıp), kap, kip, küp, hep (kop), sap, sarp, tüp kelimeleri tek tek ele alınmıştır. Bu kelimelerde ekin mevcut olup olamayacağı daha önce yapılan çalışmalar ve etimoloji sözlüklerinin yardımıyla irdelenmiştir. Sonuç olarak bu kelimelerin çoğunda bu ekin mevcudiyeti delilleriyle ortaya konmuştur.

Anahtar Kelimeler

-p, fiilden isim yapma eki, arkaik ek, Ana Türkçe

Kaynakça

• ALYILMAZ CENGİZ (2004). Eski Türkçenin Söz Varlığının Düz Ve Ters Dizimi, Ankara.
• ATMACA Emine- ADZHUMEROVA Reshide “Kapı Ve Eşik‛ Kelimeleri Üzerine” (2010). SAÜ Fen Edebiyat Dergisi (2010-II) Sakarya, s. 23-45.
• BANG, W.-RAHMETİ G.R., (1936). Oğuz Kağan Destanı, İstanbul.
• BROCKELMANN, Carl, (1954). Osttürkische Grammatik der islamischen Litteratursprache Mittelasiers, Leiden.
• CAFEROĞLU, Ahmet (1968). Eski Uygur Türkçesi Sözlüğü, İstanbul.
• CLARK, Larry V. (1977). “Mongol Elements in Old Turkic?”, Journal de la Société Finno-Ougrienne 75, 110-168.
• CLAUSON, Sir Gerard (1972). An Etymological Dictionary of Pre-Thirteenth-Century Turkish, Oxford: Oxford University.
• CLAUSON, Sir Gerard (2007). “The Suffixes in Pre-Eight Century Turkish” (Studies in Turkic and Mongolic Linguistics 1962, New York: Royal Asiatic Society Books, 140-159)’den çeviren Uluhan Özalan. “Türkçede Sekizinci Yüzyıldan Önce Kullanılan Ekler”, Dil Araştırmaları Dergisi Cilt: 1 Sayı: 1 Güz, 185-196 s.1, Ankara.
• DOERFER, Gerhard (1963-1967). Türkische und Mongolische Elemente im neupersischen I, II, III. Wiesbaden: Franz Steiner.
• ERASLAN Kemal (2013). “-p Zarf-fiil Eki”, İstanbul Üniversitesi, VIII. Milletlerarası Türkoloji Kongresi, 30 Eylül - 04 Ekim 2013, İstanbul.
• ERASLAN Kemal (2012). Eski Uygur Türkçesi Grameri, Ankara: TDK Yayınları.
• ERCİLASUN Ahmet B. (1984). Kutadgu Bilig Grameri-Fiil, Ankara.
• ERCİLASUN Ahmet B. ve Z. AKKOYUNLU (2014). Kâşgarlı Mahmud. Dîvânu Lugâti’t Türk, Giriş-Metin-Çeviri-Notlar-Dizin, Ankara: TDK Yayınları.
• ERDAL, Marcel (1991). Old Turkic word formation. A Functional Approach to the Lexicon I-II. Wiesbaden: Harrassowitz.
• ERDAL, Marcel (2004). A Grammar of Old Turkic, Leiden-Boston: Brill.
• EREN, Hasan (1999). Türk Dilinin Etimolojik Sözlüğü, Ankara.
• ERGİN, Muharrem (1991). Dede Korkut Kitabı II. İndeks-Gramer, Ankara: TDK Yayınları.
• ERSOY, Feyzi (2010). Çuvaş Türkçesi Grameri, Ankara: Gazi Kitabevi.
• GABAIN, A.Von. (1988). Eski Türkçenin Grameri, Çev. Mehmet Akalın, Ankara: TDK Yayınları.
• GOLDEN, Peter B. (2000). The King’s Dictionary. The Rasûlid Hexaglot: Fourteenth century vocabulaires in Arabic, Persian, Turkic, Greek, Armenian and Mongol. Leiden: Brill.
• GÜLENSOY, Tuncer (2007). Türkiye Türkçesindeki Türkçe Sözcüklerin Köken Bilgisi Sözlüğü, I,II, Ankara: TDK Yayınları.
• HACIEMİNOĞLU Necmettin (1991). Türk Dilinde Yapı Bakımından Fiiller, Ankara.
• KAUP Willi Bang (1980). Berlin’deki Macar Enstitüsünden Türkoloji Mektupları. (Çev. Şinasi Tekin), Erzurum.
• KİRİŞÇİOĞLU, Fatih (1999). Saha (Yakut) Türkçesi Grameri, Ankara: TDK Yayınları.
• KİRİŞÇİOĞLU, Fatih (2006). “Saha (Yakut) Türkçesinden Hareketle Türk Etimolojik Sözlüğüne Bir Katkı” I.Uluslar Arası Türk Dünyası Kültür Kurultayı, İzmir, 9–15 Nisan 2006 (Baskı: Ankara 2007), c.III, s.1361–1367.
• LESSING, Ferdinand D. (2003). Moğolca-Türkçe Sözlük., (Çev. Günay KARAAĞAÇ), Ankara: TDK Yayınları.