Abstract
Bu çalışmada Kıbrıs Ağızlarında kullanılan geçmiş zaman ekleri ve bu eklerin işlevleri üzerinde durulmuştur. Bu eklerin Ölçünlü Türkçe ve Eski Anadolu Türkçesi ile ne derecede koşutluk sergilediğine bakılmıştır. Ada ağızlarının Ölçünlü Türkçe ve Eski Anadolu Türkçesi’nden farklılık arz ettiği durumlarda bu farklılıkların muhtemel sebepleri irdelenmiştir. Bu farklılıkların eskinin muhafazası şeklinde mi, yoksa etkileşimler sonucunda mı ortaya çıktıkları konusu üzerinde durulmuştur. Yapılan çalışma neticesinde, görülen geçmiş zaman alanında, işlevlik olarak Ölçünlü Türkçe ile büyük farklılık arz etmeyen Kıbrıs Ağızlarının, öğrenilen geçmiş zaman alanında bu koşutluğu sergilemediği görülmektedir. Görülen geçmiş zaman eklerinde, sadece ölçünlü olamamanın sebep olduğu şekile bağlı farklılıklar gözlemlenirken, öğrenilen geçmiş zamanda şekil farklılıklarının yanında, işlevlik farklılıkların da olduğu görülmektedir. Öğrenilen geçmiş zamanda, bu işlevlik farklılıkların yanında, görülen geçmiş zamanda olanın aksine, şekil farklılıkları sadece ölçünlü olamamaya dayanmamakta, Ölçünlü Türkçede öğrenilen geçmiş zaman göreviyle kullanılmayan eklerin de bu görevle kullanıldığı görülmektedir.
Abstract
This study deals with the past tense markers of the Turkish Dialects of Cyprus and their functions. These markers are compared and contrasted to those of Modern Standard Turkish and Old Anatolian Turkish. In cases of dissimilarities the reasons of these differences are tackled. An attempt is made to solve the problem whether these differences came into existence as a result of archaisms or language contact. The study has exposed that the parallelism, which is present between the Turkish Dialects of Cyprus and Modern Standard Turkish in the field of perfect tense, does not exist in the field of the pluperfect tense. The minor differences between the perfect tense markers of the two varieties of Turkish are formal and are a result of the fact that the Cypriot varieties are not standardized. However the functional dissimilarities are also very prominent between the pluperfect markers of the two varieties. Moreover, the formal differences between the pluperfect markers of the two varieties, unlike the perfect tense markers, are more than the allomorphs of the same marker. It is seen that suffixes used for other purposes in Modern Standard Turkish are used for marking the pluperfect tense in the Cypriot varieties.
Details
| Other ID | JA35SE23BG |
|---|---|
| Journal Section | Articles |
| Authors | |
| Publication Date | July 13, 2016 |
| Published in Issue | Year 2013 Issue: 6 - Issue: 6 |