Abstract
The passages in the lecture notes prepared by me years ago were taken exactly and used in a thesis, and another irrelevant reference was given as a source. While this is obvious to me and other students and academics who know my lecture notes, it seems dubious to those who don't. For this reason, I wanted to show the truth of the event with its proofs through this article.
I also saw that there were ethics violations made by the thesis author while working on this. I have also shown them in this article. This issues that do not comply with the researcher's professional ethics range from milder cases such as repetition of publication, false references, to serious violations such as concealment of source and plagiarism.
References
- Atalay, Mehmet. Selçuklular Devri İran Edebiyatı Tarihi. Erzurum: Atatürk Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Yayınları, 2000.
- ———. “Unsurî”. İçinde DİA, 42:162-63. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Araştırmaları Merkezi, 2012.
- ———. “Zahîr-i Faryâbî”. İçinde DİA, 44:87-88. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Araştırmaları Merkezi, 2013.
- Câmî, Abdurrahman. Erbaʿîn. İstanbul Üniversitesi Nadir Eserler Kütüphanesi, Farsça Yazmalar, No. 494., t.y. “DergiPark”. Erişim 19 Haziran 2023. https://dergipark.org.tr/tr/search?aggs%5Bpubyear%5D%5B15%5D=2019§ion=articles&q=author%3A+%C3%87etin+Kaska%3B+year%3A+2019.
- Ebu’l-Kâsım Cüneyd-i Şîrâzî. Dîvân. Editör Saîd Nefisî. Tahran, 1320.
- Efşârî, Mihrân. “Zerrin-kûb”. Dânişnâme-i Cihân-i İslâm. Erişim 19 Haziran 2023. https://rch.ac.ir/.
- Hakîkat, Abdülrefî’. Ferheng-i Şâirân-i Zebân-i Pârsî. Tahran: Şirket-i Müellefat ve Mütercem, 1368.
- Halhâlî, Seyyid Abdulhamîd. Tezkire-i Şu’arâ-yi Mu’âsır-i İran. C. 2. Tahran: Kitâbhâne-i Tahûrî, 1337.
- Ḥamīdī. Külliyāt-ı Dīvān-ı Mevlānā Ḥamīdī. Editör İsmail Hikmet Ertaylan. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi, 1949.
- Kanar, Mehmet. “Emîrî Fîrûzkûhî”. İçinde DİA, 11:155. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Araştırmaları Merkezi, 1995.
- Karaismailoğlu, Adnan. “Abdülvâsi-i Cebelî”. İçinde DİA, 1:283. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Araştırmaları Merkezi, 1988.
- Kaska, Çetin. “Abdurrahman Câmî’nin Çihl Hadîs Adlı Eseri”. AKRA Kültür Sanat ve Edebiyat Dergisi 8, sy 22 (2020): 241-58.
- ———. Anadolu Sahasında Farsça Yazılan Altı Divan ve Dört Risale : Şâdî, Adnî, Nevâlî, Yârî, Müstakîm, Nûrî, İdrîs. Ankara: Sonçağ Akademi, 2022.
- ———. “Cüneyd-i Şîrâzî Divanı (Metin-İnceleme)”. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2012.
- ———. İran Şairleri Sözlüğü. İstanbul: Hiperlink Yayınları, 2020.
- ———. “İstanbul Üniversitesi Nadir Eserler Kütüphanesi’nde Bulunan Farsça Yazmalar”. Erzurum Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, sy 11 (31 Ekim 2020): 72-99.
- ———. Osmanlı Sahasında Yazılan On Farsça Eser Ârıfî, Basîrî, Bîrcendî, Hamidî, Niyazî, İdrîs, Sayilî, Riyazî, Yağlıkçızade. İstanbul: İlahiyat Yayınları, 2023.
- ———. “Tashîh-i Dîvân-ı Hamîdî-yi İsfahânî”. Doktora Tezi, Tahran Üniversitesi, 2016.
- Kurtuluş, Rıza. “Hasan Dihlevî”. İçinde DİA, 16:316. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Araştırmaları Merkezi, 1997.
- Kut, Günay. “Ali Şîr Nevâî”. İçinde Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, 2:449-53. İstanbul: TDV Yayınları, 1989.
- Morrison, George, Julian Baldick, Muhammed Şefîʿî Kedkenî, ve Felix Tauer. Târîh-i Edebiyât-i İrân: Ez Âğâz tâ İmrûz. Çeviren Ya’kûb Âjend. Tahran: İntişârât-i Gustere, 1380.
- Mu’înüddîn Cüneyd-i Şîrâzî. Dîvân. Editör Ahmed Keremî. Tahran: Neşr-i Mâ, 1379.
- Mu’înüddîn Ebu’l-Kâsım Cüneyd bin Mahmûd Şîrâzî. Dîvân-i Cüneyd-i Şîrâzî. Editör Umîd Surûrî. Tahran: Mûze ve Merkez-i İsnâd-i Meclis-i Şûrâ-yi İslâmî, 1391.
- Örs, Derya. “Zerrînkûb, Abdülhüseyin”. İçinde Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, 44:296-97. İstanbul: TDV Yayınları, 2013.
- Öztürk, Mürsel. “Hâtifî”. İçinde Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, 16:468. İstanbul: TDV Yayınları, 1997. “Türk Edebiyatı Eserler Sözlüğü”. Erişim 19 Haziran 2023. http://tees.yesevi.edu.tr/madde-ara.
Abstract
Tarafımdan yıllar önce hazırlanan ders notlarında geçen pasajların aynen alınıp bir tezde kullanılmış, kaynak olarak da ilgisiz başka bir atıf yapılmıştır. Bu durum benim ve ders notlarımı bilen diğer öğrenciler ve akademisyenler için gayet açık olmakla birlikte, bilmeyenler için şaibeli görünmektedir. Bu nedenle olayın aslını delilleriyle bu yazı vasıtasıyla gösteriyorum.
Ayrıca bunun için çalışırken tez yazarı tarafından yapılmış başka yayın etiği ihlalleri olduğunu da gördüm. Onları da bu yazıda gösterdim. Bu araştırmacı meslek etiğine uygun olmayan hususlar yayın tekrarı, yanlış referans gibi daha hafif durumlardan, kaynak gizleme, intihal gibi ağır ihlallere kadar uzanmaktadır.
References
- Atalay, Mehmet. Selçuklular Devri İran Edebiyatı Tarihi. Erzurum: Atatürk Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Yayınları, 2000.
- ———. “Unsurî”. İçinde DİA, 42:162-63. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Araştırmaları Merkezi, 2012.
- ———. “Zahîr-i Faryâbî”. İçinde DİA, 44:87-88. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Araştırmaları Merkezi, 2013.
- Câmî, Abdurrahman. Erbaʿîn. İstanbul Üniversitesi Nadir Eserler Kütüphanesi, Farsça Yazmalar, No. 494., t.y. “DergiPark”. Erişim 19 Haziran 2023. https://dergipark.org.tr/tr/search?aggs%5Bpubyear%5D%5B15%5D=2019§ion=articles&q=author%3A+%C3%87etin+Kaska%3B+year%3A+2019.
- Ebu’l-Kâsım Cüneyd-i Şîrâzî. Dîvân. Editör Saîd Nefisî. Tahran, 1320.
- Efşârî, Mihrân. “Zerrin-kûb”. Dânişnâme-i Cihân-i İslâm. Erişim 19 Haziran 2023. https://rch.ac.ir/.
- Hakîkat, Abdülrefî’. Ferheng-i Şâirân-i Zebân-i Pârsî. Tahran: Şirket-i Müellefat ve Mütercem, 1368.
- Halhâlî, Seyyid Abdulhamîd. Tezkire-i Şu’arâ-yi Mu’âsır-i İran. C. 2. Tahran: Kitâbhâne-i Tahûrî, 1337.
- Ḥamīdī. Külliyāt-ı Dīvān-ı Mevlānā Ḥamīdī. Editör İsmail Hikmet Ertaylan. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi, 1949.
- Kanar, Mehmet. “Emîrî Fîrûzkûhî”. İçinde DİA, 11:155. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Araştırmaları Merkezi, 1995.
- Karaismailoğlu, Adnan. “Abdülvâsi-i Cebelî”. İçinde DİA, 1:283. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Araştırmaları Merkezi, 1988.
- Kaska, Çetin. “Abdurrahman Câmî’nin Çihl Hadîs Adlı Eseri”. AKRA Kültür Sanat ve Edebiyat Dergisi 8, sy 22 (2020): 241-58.
- ———. Anadolu Sahasında Farsça Yazılan Altı Divan ve Dört Risale : Şâdî, Adnî, Nevâlî, Yârî, Müstakîm, Nûrî, İdrîs. Ankara: Sonçağ Akademi, 2022.
- ———. “Cüneyd-i Şîrâzî Divanı (Metin-İnceleme)”. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2012.
- ———. İran Şairleri Sözlüğü. İstanbul: Hiperlink Yayınları, 2020.
- ———. “İstanbul Üniversitesi Nadir Eserler Kütüphanesi’nde Bulunan Farsça Yazmalar”. Erzurum Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, sy 11 (31 Ekim 2020): 72-99.
- ———. Osmanlı Sahasında Yazılan On Farsça Eser Ârıfî, Basîrî, Bîrcendî, Hamidî, Niyazî, İdrîs, Sayilî, Riyazî, Yağlıkçızade. İstanbul: İlahiyat Yayınları, 2023.
- ———. “Tashîh-i Dîvân-ı Hamîdî-yi İsfahânî”. Doktora Tezi, Tahran Üniversitesi, 2016.
- Kurtuluş, Rıza. “Hasan Dihlevî”. İçinde DİA, 16:316. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Araştırmaları Merkezi, 1997.
- Kut, Günay. “Ali Şîr Nevâî”. İçinde Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, 2:449-53. İstanbul: TDV Yayınları, 1989.
- Morrison, George, Julian Baldick, Muhammed Şefîʿî Kedkenî, ve Felix Tauer. Târîh-i Edebiyât-i İrân: Ez Âğâz tâ İmrûz. Çeviren Ya’kûb Âjend. Tahran: İntişârât-i Gustere, 1380.
- Mu’înüddîn Cüneyd-i Şîrâzî. Dîvân. Editör Ahmed Keremî. Tahran: Neşr-i Mâ, 1379.
- Mu’înüddîn Ebu’l-Kâsım Cüneyd bin Mahmûd Şîrâzî. Dîvân-i Cüneyd-i Şîrâzî. Editör Umîd Surûrî. Tahran: Mûze ve Merkez-i İsnâd-i Meclis-i Şûrâ-yi İslâmî, 1391.
- Örs, Derya. “Zerrînkûb, Abdülhüseyin”. İçinde Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, 44:296-97. İstanbul: TDV Yayınları, 2013.
- Öztürk, Mürsel. “Hâtifî”. İçinde Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, 16:468. İstanbul: TDV Yayınları, 1997. “Türk Edebiyatı Eserler Sözlüğü”. Erişim 19 Haziran 2023. http://tees.yesevi.edu.tr/madde-ara.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Subjects | Creative Arts and Writing |
| Journal Section | Research Articles |
| Authors | |
| Publication Date | June 21, 2023 |
| Published in Issue | Year 2023 Volume: 1 Issue: 27 |
Cite
Derginin yayın dili Türkçe, Arapça, Farsça, Urduca ve İngilizcedir. Yabancı dildeki yazıların yayımlanması, Yayın Kurulu'nun onayına bağlıdır. Dergiye gönderilecek yazıların, Türk Dil Kurumu'nun yazım kurallarına uygun olması gerekmektedir. Türkçede yaygın kullanılan yabancı kelimelerin dışındaki kelimelerin Türkçe karşılığının kullanılmasına özen gösterilmelidir. Farklı yazı tipi kullananların, kullandıkları yazı tiplerini de göndermeleri gerekmektedir. Makalelerin özetleri 250 kelimeyi aşmamalıdır. Yazılarda resim, çizim veya herhangi bir görsel anlatım varsa; bunların en az 300 dpi çözünürlükte taranması ve kullanıldığı metindeki adları ile kaydedilerek gönderilmesi gerekmektedir. Yayımlanan yazıların sorumlulukları yazı sahiplerine aittir. Yazılar, A4 sayfa boyutuna göre 25 sayfayı geçmemelidir. Ancak geniş kapsamlı yazılar, Yayın Kurulu’nun onayıyla seri halinde ya da derginin eki şeklinde de yayımlanabilir.
Yazım kuralları ve sayfa düzeni
- Yazılar MS Word ya da uyumlu programlarda yazılmalıdır. Yazı karakteri Times New Roman, 12 punto ve tek satır aralığında olmalıdır.
- Sayfa, A4 dikey boyutta; üst, alt ve sağ kenar boşluğu 2,5 cm; sol kenar boşluğu 3 cm olarak düzenlenmelidir.
- Paragraf aralığı önce 6 nk, sonra 0 nk olmalıdır.
- Yazının başlığı koyu harfle yazılmalı, konunun içeriği ile uyumlu olmalıdır.
- Makalelerin Türkçe ve İngilizce özetleri 250 kelimeyi aşmamalıdır. 3 ila 5 kelimeden oluşan anahtar kelime/keywords yer almalıdır. Makalenin Türkçe ve İngilizce başlıklarına yer verilmelidir. Yayım dili Arapça, Farsça veya Urduca olan makalelerde Türkçe ve İngilizce özet istenmektedir.
- Başlıklar koyu harfle yazılmalıdır. Uzun yazılarda ara başlıkların kullanılması okuyucu açısından yararlı olacaktır.
- İmla ve noktalamada makalenin veya konunun zorunlu kıldığı durumlar dışında Türk Dil Kurumu’nun İmla Kılavuzu dikkate alınmalıdır.
- Metin içinde vurgulanmak istenen yerlerin “tırnak içinde” gösterilmesi yeterlidir.
- Birden çok yazarlı makalelerde makale ilk sıradaki yazarın ismiyle sisteme yüklenmelidir. Birden sonraki yazarların isimleri sistem üzerinde diğer yazarlar kısmında belirtilmelidir.
Kaynak gösterme
- Doğu Araştırmaları Dergisi sayfa altı dipnot veya APA 6.0 kaynak gösterimini kabul etmektedir.
- Bir eserin derleyeni, tercüme edeni, hazırlayanı, tashih edeni, editörü varsa kaynakçada mutlaka gösterilmelidir.
- Elektronik ortamdaki kaynaklarda yazarı, çalışmanın başlığı ve yayın tarihi belli olanlar kullanılmalıdır.
- Metin içinde atıf yapılmayan kaynaklar kaynakçada gösterilmemelidir.
- Kaynakça makalenin sonunda yazarların soyadlarına göre alfabetik olarak düzenlenmelidir.
Doğu Araştırmaları Dergisi
Index Islamicus Uluslararası dizini, SOBİAD (Sosyal Bilimler Atıf Dizini) ve ASOS indeksleri tarafından taranmaktadır.