KUR’ÂN BÜTÜNLÜĞÜ İÇİNDE YAHUDİ VE HIRİSTİYANLAR VE BİR MÜSLÜMAN OLARAK ONLARA KARŞI TAVRIMIZ

Year 2015, Issue: 45, 49 - 56, 04.08.2015

Davut Aydüz

Abstract

Kur’ân-ı Kerim bazı ayetlerde kâfirlere ve Ehl-i Kitaba karşı sert ve eleştirel bir üslup kullanmıştır. Ama O’nun o sert üslubu, aslında şahıslardan ziyade dogmatik açıdan bir kısım çarpık fikirlere ve ifrat ve tefrit içerikli düşüncelere karşıdır. Ayrıca Kur’ân’ın bu sert ifade ve üslûbu, o dönemde kendilerini Yahudilik ve Hıristiyanlığa mensup addedenlerin Yahudiliğe ve Hıristiyanlığa getirdikleri yanlış yorumlardan ve o yorumu hayatlarına hayat kılmalarından dolayıdır. Daha doğrusu, dînî inanç ve düşünceyi bir düşmanlık sebebi ve malzemesi yapmalarından dolayı, Kur’ân Ehl-i Kitab’ı böyle bir üslûpla ele almıştır.

Kur’an-ı Kerim, Ehl-i Kitabın hepsinin bir olmadığını bildirir. Onlar içinde iyi insanların da olduğunu, Peygamber Efendimizi (s.a.s.) ve Kur’an’ı kabul eden kimselerinde bulunduğunu haber verir. Bu vasıflara sahip Ehl-i Kitab, Kur’an’ın indiği asırda olduğu gibi, daha sonraki asırlarda da olmuş ve günümüzde de vardır.

Biz makalemizde, Kur’an’ın Ehl-i Kitab hakkındaki hem menfî hem de müsbet ifadelerini ele alacağız. Menfî yöndeki, yani Ehl-i Kitabı tenkit eden âyetlere sadece işaret edecek, az sayıda da olsa Ehl-i Kitabı öven, onların müsbet yönlerinden bahseden ayetlerden sadece birkaç tanesini kısaca açıklayacağız. 

Keywords

Ehl-i Kitab, Yahudi, Hıristiyan, Kur’ân, Dünya Barışı

Jews and Christians in the Qur’anic context and our attitude towards them as Muslims

Abstract

The Qur’an criticises the People of the Book in some places severely. Nevertheless, this harsh language aims the inappropriate and misguided thoughts rather than individuals. In addition, Qur’anic criticism directed at those who identified themselves as Jews and Christians but misinterpreted and distorted their own religion. Furthermore, they applied this distorted version of their understanding to their religious life. Briefly, the rationale behind the Qur’anic criticism lies in their usage of their misguided thoughts as means for their enmity towards Islam. The Qur’an makes it clear that not all the People of the Book are same. It says that there are good people among them who accept the Qur’an and the Prophet (pbuh). The People of the Book, who had these attributes, existed during the time of the revelation of the Qur’an as well as they exist today. In this article we are going to deal with the Qur’anic evaluation of the People of the Book from positive and negative aspects. We will refer to the verses where the People of the Book are being criticised. By the same token, we will try to explain couple of verses where the People of the Book are being praised

Keywords

The Qur’an The People of the Book, Jews, Christians, World Peace

References

• ATEŞ, Süleyman, (1995), Kur’an Ansiklopedisi, Hıristiyanlar maddesi, Yeni Ufuklar Neşriyat, İstanbul.
• AYDÜZ, Davut, (2011), Tarih Boyunca Dinlerarası Diyalog, İstanbul.
• CAMCI, Selçuk, ÜNAL, Kudret, (1998), Hoşgörü ve Diyalog İklimi, Merkür yayınları, İzmir.
• GÜLEN, M. F., (2001), Fasıldan Fasıla, İstanbul.
• İBN KESÎR, Tefsîru’l-Kur’ân’i-Azîm, Kâhire ts. KARAMAN, Hayrettin, ÇAĞRICI, Mustafa, DÖNMEZ, İbrahim Kâfi, GÜMÜŞ, (2007), Sadrettin, Kur’an Yolu, Diyanet
• İşleri Başkanlığı Yayınları, Ankara. MÜSLİM, (1955), el-Câmiu’s-Sahîh, İstanbul.
• RÂZÎ, Mefâtîhu'l-Ğayb, Beyrut ts. RIZÂ, Reşit, (1990), Tefsîrul-Menar, Kâhire.
• SUYUTÎ, Lübâbü’n-Nükûl, Beyrut 1990.
• ŞEVKÂNÎ, Fethu’l-Kadîr, Kâhire ts. TABERÎ, Câmiu'l-Beyan, Beyrut 1988.
• TÂHİR B. ÂŞÛR, (1984), et-Tahrîr ve’t-Tenvîr, Tunus.
• YILDIRIM, Suat, “Kur'ân-ı Kerim'e Göre Ehl-i Kitapla Diyalog”, Yeni Ümit, sayı: 68, yıl 2005.
• Kur’ân-ı Hakîm ve Açıklamalı Meâli, (2004), İstanbul.