Abstract
Devlet ormanlarını henüz tam olarak kayıt altına almayı başaramadığından orman alanları tam anlamıyla korunamamaktadır. 1920’den 2005 yılına kadar ormancılıkla ilgili 30’un üzerinde yasa çıkarılmıştır. 6831 sayılı Orman yasası bugüne kadar 20 kez değiştirilmiştir. Yasal düzenlemeler sonucu 500 bin hektara yakın alan orman kadastro komisyonlarınca orman rejimi dışına çıkarılmıştır.
İlk kez 1974 yılında 1744 sayılı yasa ile orman içinde ve kenarında yaşayan halkın toprak sahibi yapılarak kalkındırılması ve orman üzerindeki baskılarının azaltılması amacıyla orman dışına çıkarılan alanlarının değerlendirilmesi öngörülmüştür. Fakat bu öngörü orman köylülerinin sorunlarının çözümünde önemli bir ilerleme gerçekleştirilemezken orman dışına çıkarılan ve 2B olarak adlandırılan arazilerin değerlendirilmesi sürekli tartışma konusu olmuştur.
Bu nedenle bu çalışmanın birinci bölümünde Türkiye ormancılığının gelişimi ve orman alanlarının yasal düzenlemelerle orman dışına çıkarılışı incelenmiştir. Çalışmanın ikinci bölümünde ise Türkiye’de ormancılığın yoğun olarak yapıldığı Düzce ilinde kadastro tutanaklarından örnekleme yapılarak 2B alanları ile ilgili veriler toplanmıştır.
Düzce ili genelinde, 2B maddesi uygulamasıyla orman alanlarının yaklaşık %7.5’i orman rejimi dışına çıkarılmıştır. İl genelinde 2B uygulaması sonucu orman alanları dışarısına çıkarılan alanların yaklaşık %95‘i fındıklık, kalan kısmı ise bahçe, kavaklık ve yerleşim yeri olarak kullanılmaktadır. Düzce ilinde 2B uygulamasına konu olan arazileri kullanan kişilerin yaklaşık %85’i halen köyde oturmakta, geri kalanı ise il ve ilçelerde oturmaktadır.