Okul Bahçelerinin Oyun Alanı Olarak Değeri: Düzce Kenti Örneği

Year 2021, Volume: 17 Issue: 2, 445 - 458, 24.12.2021

Aybike Ayfer Karadağ Serap Mutlu Şerife Sayın

Abstract

Oyun, çocuğun beden, zihin, psikoloji ve sosyal açıdan sağlıklı gelişebilmesini sağlayan temel bileşenlerden biridir. Okul bahçeleri ise çocukların ders aralarında arkadaşlarıyla zaman geçirdiği önemli bir oyun alanıdır. Bu çalışmada, Düzce kentinde yer alan 29 adet okul bahçesinin, oyun alanı niteliği değerlendirilmiştir. Çalışma; veri toplama, değerlendirme ve bulguları ortaya koyma, sonuç ve öneri geliştirme aşamalarından oluşmaktadır. Değerlendirme aşamasında literatür bilgileri ve mevzuat referans alınmıştır. Bulgular; çalışmaya konu olan okul bahçelerinin, oyun faaliyetleri açısından yetersiz olduğunu göstermiştir. Ayrıca güvenliği tehdit eden bazı durumlar tespit edilmiştir. Sonuç olarak, okul bahçelerinin, etkili bir oyun alanı olması ve mevcut sorunların çözümlenmesi için bazı öneriler getirilmiştir.

Not: Yazar talebi doğrultusunda, dergimizin Cilt 8, Sayı 2’de yayımlanmış olan makalesine istinaden bazı hatalar olduğu söz edilerek bu makalenin düzeltme makalesi olarak basılması uygun görülmüştür.

Keywords

Okul bahçesi, oyun, oyun alanı, okul bahçesi tasarımı., Okul bahçesi, oyun, oyun alanı, okul bahçesi tasarımı.

References

• Akdoğan, G. (1972). Beş Büyük şehirde çocuk oyun alanları, okul bahçeleri ve spor alanlarının yeterlilikleri ve planlama prensipleri üzerine bir araştırma. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları, 522, Ankara.
• Aksu, Ö.V., Demirel Ö. ve Bektaş, N. (2011). Trabzon kenti ilköğretim okul bahçelerinde donatı elemanları üzerine bir araştırma. İnönü Sanat ve Tasarım Dergisi, 1(3): 243-254.
• Algan, H. ve Uslu, C. (2011). İlköğretim okul bahçelerinin tasarlanmasına paydaş katılımı: adana örneği. Akdeniz Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 22(2): 129-140. Antalya.
• Bulut, Z. ve Kılıçaslan, Ç. (2009). Çocuğa Özgüven Kazandırmada Önemli Bir İlke: Çocuk Oyun Alanlarında Güvenlik. Artvin Çoruh Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 10 (1):78-85.
• Düzce İl Milli Eğitim Müdürlüğü, (2012). Düzce ilkokul ve ortaokul öğrenci sayıları raporu, Düzce.
• Ersoy, M. (1994). Kentsel alan kullanım normları. ODTÜ Basım İşbirliği, Ankara.
• Fjortoft, I. & Sageie, J. (2000). The natural environment as a playground for children: landscape description and analyses of a natural landscape. Landscapeand Urban Planning, 48 (1-2): 83-97.
• Gül, A. ve Küçük, V. (2001). Kentsel açık-yeşil alanlar ve Isparta kenti örneğinde irdelenmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, A(2): 27-48.
• İlköğretim ve Eğitim Kanunu, (1961). Erişim Linki: https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuat?MevzuatNo=222&MevzuatTur=1&MevzuatTertip=4 Erişim Tarihi: 21.12.2021
• Karadağ, A. A., Korkut Sevim D. ve Kesim Akıncı, G. (2012). Çocuk Oyun Alanları ve Elemanlarına İlişkin Ergonomik Kriterlerin Geliştirilmesi. 18. Ulusal Ergonomi Kongresi Bildiri Kitabı (1): 103-110. Gaziantep Üniversitesi Endüstri Mühendisliği Bölümü, Gaziantep.
• Kelkit, A. & Özel, E. (2003). A research on the determination of physical planning of school gardens in çanakkale city. Journal of Applied Sciences: 3(4): 240-246.
• Kutay Karaçor, E. L. (2012). Kentsel peyzajda yaşam kalitesinin kentsel bellek ve yer kavramı ile etkileşimi: Düzce kent merkezi, Doktora Tezi. Düzce Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı, Düzce.
• Muhacir Arslan, E. S. ve Özalp Yavuz A. (2011). Artvin kenti ilköğretim okul bahçelerinin nitelik ve niceliksel durumunun coğrafi bilgi sistemleri kullanılarak belirlenmesi. Artvin Çoruh Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 12 (2):172-184.
• Özdemir, A. ve Çorakçı, M. (2011). Ankara okul bahçelerinin katılımcı yöntemle yenilenmesi. Milli Eğitim Dergisi, 40 (189): 7-20.
• Özdemir, A. (2011a). Okul bahçesi peyzaj tasarım anlayışındaki değişim ve bu değişimin uygulamaya yansımalarının Bartın kenti örneğinde irdelenmesi. Bartın Orman Fakültesi Dergisi, 13 (19): 41-51.
• Özdemir, A. (2011b). Bir okul bahçesinin değişimi: Bartın Akpınar ilköğretim okulu peyzaj projesi. İnönü Sanat ve Tasarım Dergisi,1(3):267-276.
• Özgüner, H. (2004). Doğal peyzajın insanların psikolojik ve fiziksel sağlığı üzerine etkileri. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, A(2):97-107. Isparta.
• Özyaba, M. ve Özyaba, M. (1998). İlköğretim okulları açık alan tasarım ilkeleri ve standartlarının tespiti: Trabzon’da bir örnek çalışma. Karadeniz Teknik Üniversitesi Yayınları, Trabzon.
• Şişman, E. E. ve Gültürk, P. 2011. İlköğretim okul bahçelerinin peyzaj planlama ve tasarım ilkeleri açısından incelenmesi: Tekirdağ örneği. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 8(3):53-60. Tekirdağ.
• Timur Pekin, U. (2012). Planting Children’s Playgrounds: Çankırı City Case. Journal of Food, Agriculture & Environment,10 (3&4 ): 977-9 81.
• Turgut, H. ve Yılmaz, S. (2010). Ekolojik Temelli Çocuk Oyun Alanlarının Oluşturulması. III. Ulusal Karadeniz Ormancılık Kongresi, Bildiri Kitabı (4): 1618-1630. Artvin Çoruh Üniversitesi, Artvin.
• Türkan, E. E. (2009). Balıkesir kenti çocuk oyun alanlarının irdelenmesi, Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Konya.
• Türkan, E. E. ve Önder, S. (2011). Balıkesir Kenti Çocuk Oyun Alanlarının İrdelenmesi. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 8 (3). Tekirdağ.
• Yılmaz, S. ve Bulut, Z. 2003. Kentsel mekânlarda çocuk oyun alanlarının yeri ve önemi. Milli Eğitim Dergisi. Sayı, 158. Ankara.
• Yılmaz, H. (1995). Erzurum Kenti Okul Bahçelerinin Peyzaj Mimarlığı İlkeleri Yönünden İncelenmesi. Atatürk Ziraat Fakültesi Dergisi, 26(4): 537-547.
• Yılmaz, S. (2010). Çocuk oyun alanlarının ilköğretim çağındaki kullanıcılarca değerlendirilmesi ve tasarım ilkelerinin belirlenmesi, Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.