CORPORATE SOCIAL RESPONSIBILITY COMMUNICATION AND PUBLIC RELATIONS

Year 2018, Volume: 6 Issue: 1, 101 - 128, 10.04.2018

Sibel Hoştut

https://doi.org/10.19145/e-gifder.339023

Cited By: 1

Abstract

Today the
public relations department of a Corporation, performs an important role in corporate
social responsibility communication by using various means of communication
tools to communicate the triple bottom line or corporate social responsibility
practices to stakeholders. But there are also corporations who do not
communicate their CSR efforts.The aim of this investigation is to highlight
the communication strategies for stakeholders within
the framework of social responsibility practices. For this, defined on the
characteristics of the public relations models, the corporate social
responsibility communication strategies by Morsing and Schultz (2006) were
used. And for corporations who do not communicate their CSR implementations or
are unsuccessful in communicating their efforts the lack of communication is
discussed. As a matter of fact, by providing economic, social and environmental
performance informations to stakeholder the company maintains its relations to
internal and external stakeholders. CSR communication can lead to the
development of components related to a good identity, image, reputation,
relationship management and sustainability

Keywords

Corporate social responsibility communication, public relations, stakeholders

KURUMSAL SOSYAL SORUMLULUK İLETİŞİMİ VE HALKLA İLİŞKİLER

Abstract

Bugün kurumsal sosyal sorumluluk iletişiminde önemli bir görevi yerine
getiren halkla ilişkiler birimi, şirketin üçlü sorumluluk anlayışına veya
kurumsal sosyal sorumluluğa ilişkin uygulamalarını çeşitli iletişim araçlarını
kullanarak paydaşlara aktarılmasını sağlamaktadır. Ancak yine birçok şirkette gerçekleştirilen
sosyal sorumluluk uygulamalarının iletişimi yapılmamaktadır. Literatür
taramasına dayanan bu çalışmada, şirketlerin sosyal sorumluluk uygulamaları
çerçevesinde paydaşlarla kurdukları iletişime ilişkin stratejiler açıklanmaya
çalışılmıştır. Bunun için Morsing ve Schultz’un (2006) halkla ilişkiler
modellerinin özelliklerine dayalı olarak tanımladıkları kurumsal sosyal
sorumluluk iletişim stratejilerine başvurulmuştur. Ancak şirketlerin KSS
uygulamalarına ilişkin iletişim kurmama durumları ya da başarısız iletişim
çabaları için de iletişimsizlik durumu açıklanmıştır. Nitekim KSS iletişimi ile
şirket ekonomik, sosyal ve çevresel performans bilgilerinin iç ve dış paydaşlara
aktarılmasını sağlayarak paydaş ilişkilerini korumakta ve iyi bir kimliğe,
imaja, itibara, ilişki yönetimine ve sürdürülebilirliğe ilişkin unsurların
geliştirilmesini sağlamaktadır.

Keywords

Kurumsal sosyal sorumluluk iletişimi, halkla ilişkiler, paydaşlar

References

• AGUINIS, Herman ve GLAVAS Ante (2012). “What we Know and Don’t Know about Corporate Social Responsibility: A Review and Research Agenda”, Journal of Management, Vol. 38 No. 4, 932-68.
• ARARAT Melsa ve GÖCENOGLU Ceyhun (2005). Drivers for sustainable corporate responsibility: Case of Turkey, http://info.worldbank.org/etools/mdfdb/docs/WP_UJRC5.pdf; Erişim Tarihi: 17.06.2014.
• AVRUPA KOMİSYONU; (2011), “Communication from the Commission to the European Parliament, the Council, the European Economic and Social Commitee and the Committee of the Regions”, Brussels, 25.10.2011, COM (2011) 681 final.
• BANSAL, Pratima; JIANG Guoliang F. ve JUNG Jae C. (2015). “Managing Responsibly in Tough Economic Times: Strategic and Tactical CSR during the 2008-2009 Global Recession”, Long Range Planning, 48, 69-79.
• BENN, Suzanne; TODD Lindi R. ve PENDLETON J. (2010). “Public Relations Leadership in Corporate Social Responsibility”, Journal of Business Ethics, 96, 403–423, DOI 10.1007/s10551-010-0474-5.
• BIÇAKÇI, Banu A. (2016). “Halkla İlişkilerin Kurumsal Sosyal Sorumluluktaki Rolleri”, (Editörler) Hoştut S. ve Deren Van Het Hof S. Kurumsal Sosyal Sorumlulukta Güncel Yönelim ve Yaklaşımlar içinde. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, 39-58.
• BIRTH, Gregory; ILLIA Laura; LURATI Francesco ve ZAMPARINI Alessandra (2008). “Communicating CSR: Practices Among Switzerland’s Top 300 Companies”, Corporate Communications: An International Journal, Vol. 13 No. 2, 182-196.
• BHATTACHARYYA, Som S. (2010). “Exploring the concept of strategic corporate social responsibility for an integrated perspective”, European Business Review, 22, No. 1, 2010, 82-101, DOI 10.1108/09555341011009025
• BMW SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK RAPORU; (2012), “Adding value sustainable value report 2012”, http://www.bmwgroup.com/e/0_0_www_bmwgroup_com/verantwortung/svr_2012/BMWGroup_SVR2012_ENG_Onlineversion_130513.pdf; Erişim Tarihi: 20.01.2014.
• BOWEN, Howard R. (1953). Social Responsibility of the Businessman. New York: Harper and Row. COLLEONI, E. (2013). “CSR Communication Strategies for Organizational Legitimacy in Social Media”, Corporate Communications: An International Journal, Vol. 18 No. 2, 228-248.
• CSR EUROPE; (2009), “Trends and Best Practice in Online CSR/Sustainability Reporting”, www.csreurope.org; Erişim Tarihi: 17.11.2012. DAVID, Prabu (2004). “Estending Symmetry: Toward a Convergence of Professionalism, Practice, and Pragmatics in Public Relations”, Journal of Public Relations Research 16(2), 185–211.
• DEREN VAN HET HOF, Seçil ve HOŞTUT, Sibel (January 2017). “Instrumental, Strategic and Political Conception of Corporate Social Responsibility”, Online Journal of Communication and Media Technologies, Vol. 7, Issue: 1, 126-146.
• DEREN VAN HET HOF, Seçil (2015). “Şirketler ve Topluma Karşı Sorumlulukları”, Kurumsal Sosyal Sorumluluk: Kavramlar, Uygulama ve Örnekler içinde. Ankara: Nobel Yayıncılık, 19-80.
• DEREN VAN HET HOF, Seçil.ve HOŞTUT, Sibel (2015a). “CSR Communication in Turkey: An Analysis of three Award-Winning Projects”. 5TH Organizational Governance Conference 14th International Conference on Socıal Responsibility, 9-12 September 2015, Tekirdağ – Turkey.
• DEREN VAN HET HOF, Seçil.ve HOŞTUT, Sibel (2015b). “Sosyal Sorumluluk Kampanyası için Stratejik Adımlar”, Kurumsal Sosyal Sorumluluk: Kavramlar, Uygulama ve Örnekler içinde. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, 81-128.
• ELBING, Alvar O. (1970). “The value issue of business: The responsibility of the businessman”, Academy of Management Journal, 13, 1(1970): 79–89.
• ELVING, Wim J.L.; GOLOB, Ursa; PODNAR, Klement; ELLERUP- NIELSEN, Anne ve THOMSON, Christa (2015). “The bad, the ugly and the good: new challenges for CSR Communication”, Corporate Communications: An International Journal, 20: 2, 118 – 127, http://dx.doi.org/10.1108/CCIJ-02-2015-0006
• ERTUĞRUL, Fatmanur (2008). “Paydaş Teorisi ve işletmelerin Paydaşları ile İlişkilerinin Yönetimi”, Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 31, Temmuz-Aralık 2008, 199-223.
• ETTER, Michael (2014). “Broadcasting, Reacting, Engaging – Three Strategies for CSR Communication in Twitter”. Journal of Communication Management, 18: 4, 322-342.
• FREEMAN, R.Edward (1984). Strategic Management: A Stakeholder Approach. Boston: Pitman. FRIEDMAN, Milton (1970, Sept 13). The Social Responsibility of Business is to Increase its Profits, The New York Times Magazine.
• FRYNAS, J.George ve STEPHENS, Silan (2014). “Political corporate social responsibility: reviewing theories and setting new agendas”, International Journal of Management Reviews, 1-27. DOI: 10.1111/ijmr.12049
• FRYNAS, J. George (2005). “The False Developmental Promise of Corporate Social Responsibility: Evidence from Multinational Oil Companies”, International Affairs, 81(3), 581–598.
• GOLOB, Ursa; PODNAR, Klement; ELVING Wim J.; ELLERUP-NIELSEN, Anne; THOMSEN, Christa. ve SCHULTZ, Frederike (2013). “CSR Communication: Quo Vadis?” Corporate Communications: An International Journal, 18: 2, 176-192.
• GÖCENOĞLU, Ceyhun ve ONAN, Işıl (2008). Türkiye’de Kurumsal Sosyal Sorumluluk Değerlendirme Raporu, http://kssd.org/wp-content/uploads/2013/03/CSR_Report_in_ Turkish.pdf; Erişim Tarihi: 25.03.2013.
• GRUNIG, James E. (2010). Public Relations and Sustainability, http://www.slideserve.com/zedekiah/public-relations-and-sustainability; Erişim Tarihi: 16.11.2012.
• GRUNIG, James E., GRUNIG, L.A. ve DOZIER, D.M. (2006). The Excellence Theory, C. H. Botan ve V. Hazleton (eds.), Public Relations Theory II içinde. Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum Associates, 21–55.
• GRUNIG, James E. (2005a). Halkla İlişkiler ve İletişim Yönetiminde Mükemmellik. İstanbul: Rota Yayın Dağıtım Tanıtım.
• GRUNIG, James E. (2005b). İletişim, Halkla İlişkiler ve Etkin Örgütler: Kitaba Genel Bir Bakış, (Derleyen) James E. Grunig vd. Halkla İlişkiler ve İletişim Yönetiminde Mükemmellik. İstanbul: Rota Yayın Dağıtım Tanıtım, 11-39.
• GRUNIG, James E. ve GRUNIG, Larissa A. (2005). Halkla İlişkiler ve İletişim Modelleri, (Derleyen) James E. Grunig vd. Halkla İlişkiler ve İletişim Yönetiminde Mükemmellik içinde. İstanbul: Rota Yayın Dağıtım Tanıtım, 307-348.
• GRUNIG, James E. ve HUNT, Todd (1984). Managing Public Relations. Wadsworth/Thomson Learning, USA.
• GÜMÜŞ, Murat ve ÖKSÜZ, Burcu (2009). “İtibar Yönetiminde Kilit Rol: Kurumsal Sosyal Sorumluluk İletişimi”, Journal of Yasar University, Cilt 4, Sayı:14, 2129-2150.
• HABERMAS, Jürgen (1991). Moral Consciousness and Communicative Action, C. Lenhardt ve S. W. Nicholsen (çev.). Cambridge: Polity.
• HOFFJAN, Olaf (2009). “Public Relations als Differenzmanagement von externer Kontextsteuerung und unternehmerischer Selbststeuerung”, Medien & Kommunikationswissenschaft, 57, 299-315.
• HOŞTUT, Sibel (2016). Kurumsal Sosyal Sorumluluk İletişiminde Internet ve Sosyal Medya, (Editörler) Sibel Hoştut ve Seçil Deren Van Het Hof. Kurumsal Sosyal Sorumlulukta Güncel Yönelim ve Yaklaşımlar içinde. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, 85-104.
• HOŞTUT, Sibel (2015). “Kurumsal Sosyal Sorumluluk Raporlarında Söylem”, İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, Sayı 40, 119-136.
• HOŞTUT, Sibel ve DEREN VAN HET HOF, Seçil (2014). “A Decade into Sustainability Reporting in Turkey”, Eurprera: Communication Ethics in a Connected World içinde. Brussels: Peter Lang Publishing, 11-13.
• IHLEN, Øyvind. (2011). Corporate Social Responsibility und die Rhetorische Situation", (Editörler) Juliana Raupp, Stefan Jarolimek, Friederike Schultz. Handbuch CSR: Kommunikationswissenschaftliche Grundlagen, disziplinäre Zugänge und methodische Herausforderungen içinde. Wiesbaden: VS Verlag für Sozialwissenschaften, 150-172.
• JAROLIMEK, Stefan (2016). Kurumsal Sosyal Sorumluluk İletişiminde Ölçme Sorunları, (Editörler) Sibel Hoştut ve Seçil Deren Van Het Hof. Kurumsal Sosyal Sorumlulukta Güncel Yönelim ve Yaklaşımlar içinde. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, 117-136.
• KITCHEN, Philip.J. (1997). Public Relations: Principles and Practice. London: International Thomson Business Press. KOLK, Ans (2004). “A Decade of Sustainability Reporting: Developments and Significance”, International Journal of. Environment and Sustainable Development, Vol. 3, No. 1, 51-64.
• L’ETANG, Jacquie (2012). Corporate Responsibility and Public Relations Ethics, (Editörler) Jacquie L’Etang ve Magda Pieczka. Public Relations, Critical Debates and Contemporary Parctice içinde. London: Routledge, 405-423.
• L’ETANG, Jacquie (2002). Kurumsal Sosyal Sorumluluk ve Halkla İlişkiler Etiği, (Derleyen) Jacquie L’Etang ve Magda Pieczka Halkla İlişkilerde Eleştirel Yaklaşımlar içinde. Ankara: Vadi Yayınları, 153-188.
• L’ETANG, Jacquie (1995). “Ethical Corporate Social Responsibility: A raFmework for Managers”, Journal of Business Ethics, 14: 125-132.
• L’ETANG, Jacquie (1994). “Public relations and Corporate Social Responsibility: Some Issues Arising”, Journal of Business Ethics, 13: 111-123.
• LANTOS, Geoffrey.P. (2001). “The boundaries of strategic corporate social responsibility”, Journal of Consumer Marketing, 18(7), 595-632.
• LEE, M.D.Paul (2007). “A Review of the Theories of Corporate Social Responsibility: Its Evolutionary Path and the Road Ahead”, International Journal of Management Reviews, Vol. 10 No. 1, 53-73.
• LINKE, Anne ve JAROLIMEK, Stefan (2016). Karşılıklı Bağımlı Ahlaklar. Gönderici ve Alıcı Olarak Birey, Örgüt ve Toplum Arasındaki Sorumluluk İlişkileri, (Editörler) Sibel Hoştut ve Seçil Deren Van Het Hof. Kurumsal Sosyal Sorumlulukta Güncel Yönelim ve Yaklaşımlar içinde. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, 137-148.
• MÄKINEN, Jukka ve KOURULA, Arno (2012).” Pluralism in political corporate social responsibility”, Business Ethics Quarterly, 22(4), 649-678.
• MATTEN, Dirk ve MOON, Jeremy (2008). “Implicit’ and ‘Explicit CSR: A Conceptual Framework for a Comparative Understanding of Corporate Social Responsibility”, Academy of Management Review, 33(2), 404-424.
• MITCHELL, Ronald K.; AGLE, Bradley R. ve WOOD, Donna J. (1997). “Toward a Theory of Identification and Salience: Defining the Principle of Who and What Really Counts”, Academy of Management Review, 22(4), 853-886.
• MORSING, Mette ve SCHULTZ, Majken (2006). “Corporate Social Responsibility Communication: Stakeholder Information, Response and Involvement Strategies”. Business Ethics: A European Review, Vol. 15 No. 4, 323-338.
• PEDERSEN, Esben R. (2006). “Making corporate social responsibility (CSR) operable: How companies translate stakeholder dialogue into practice”, Business and Society Review, 111(2), 137–163.
• PELTEKOĞLU, Filiz B. (2007). Halkla İlişkiler Nedir? İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş.
• PODNAR, Klement (2008). “Communicating Corporate Social Responsibility”, Journal of Marketing Communications, 14 (2), 75–81.
• PORTER, Michael E. ve KRAMER, Mark R. (2006). Strategy and society: The link between competitive advantage and corporate social responsibility. Harvard Business Review, 84(12), 78–92.
• PRSA; (2017), Public Relations Society of America (PRSA) Member Code of Ethics, http://apps.prsa.org/AboutPRSA/Ethics/CodeEnglish/index.html#Preamble; Erişim Tarihi: 16.07.2017.
• SIGNITZER, Benno ve PREXL, Anja (2008). “Corporate sustainability”, Journal of Public Relations Research, 20, 1-19.
• SMITH, N.Craig (2003). Corporate Social Responsibility: Whether or How? California Management Review, 45:4, 52–76.
• STEYN, Benita (2011). Değişen İş ve Halkla İlişkiler Paradigmaları, (Editör) Çiğdem Karakaya Şatır. Halkla İlişkilerden Stratejik Halka İlişkilere içinde. Ankara: Nobel Akademi Yayıncılık, 1-36.
• STEYN, Benita (2007). Contribution of public relations to organizational strategy formulation. (Editor) E. L. Toth. The future of excellence in public relations andcommunication management: Challenges for the next generation içinde. Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum, 137–172.
• STEYN, Benita (1999). “CEO Expectations in Terms of PR Roles”, Communicare, 19(1), 20-43. Tekstil, Hazır Giyim, Deri ve Deri Ürünleri Sektörleri Raporu; (2012/2), T.C Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı, Sanayi Genel Müdürlüğü, Sektörel Raporlar ve Analizler Serisi.23.05.2017
• TENCH, Ralph ve JONES, Brian (2015). “Social Media: The Wild West of CSR Communications”, Social Responsibility Journal, Vol. 11 No. 2, 290-305.
• TENCH, Ralph; SUN,William ve JONES, Brian (2014). Introduction: CSR Communication as an Emerging Field of Study, (Editors) Tench, R.; Sun,W And Jones, J. Communicating Corporate Social Responsibility: Perspectives and Practice içinde. UK – Bingley: Emerald Group Publishing Limited, 3-24.
• TİSK. (2016). Herkes İçin Kurumsal Sosyal Sorumluluk, http://tisk.org.tr/wp-content/uploads/2016/04/CSR.pdf; Erişim Tarihi: 23.05.2017.
• TÜRSEN, Deniz (2017). Tekstil 2017’ye umutlu giriyor, http://www.hurriyet.com.tr/tekstil-2017ye-umutlu-giriyor-40324232; Erişim Tarihi: 23.05.2017.
• UNGC; (2013), What is the UN Global Compact? https://www.unglobalcompact.org/; Erişim Tarihi: 08.10.2014.
• VOGEL, David (2005). The market for virtue: The potential and limits of corporate social responsibility. Washington, DC: Brookings Institute.
• VAN RİEL, Cees B.M. (1995). Principles of Corporate Communication. Prentice Hall, NJ.
• VOLKSWAGEN SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK RAPORU; (2012), Sustainability 2012. Online, www.sustainabilityreport2012. volkswagenag.com; Erişim Tarihi: 08.12.2014.
• WARNABY Gary ve MOSS Danny (2004). The Role of Public Relations in Organisations, P. J. Kitchen (ed), Public Relations Principles and Practice içinde. London: International Thomson Business Press, 2–21.