TELEVISION AND ELDERLY INDIVIDUALS: A FIELD STUDY IN KONYA

Year 2019, Volume: 7 Issue: 1, 345 - 369, 29.03.2019

Salih Tiryaki

https://doi.org/10.19145/e-gifder.440273

Abstract

Elderly people are the most important consumers of television, and the fact that TV watching times are significantly higher than other age groups makes older people and television relations important. An increasing number and proportion of elderly population in the world and in Turkey shows again the need to investigate the relationship of television and old people. This points to the importance of working. The purpose of the study is to investigate the elderly people's preference for television, viewing times, reasons and programs in the context of media use, and the relationship between life satisfaction and loneliness axis.

The study was conducted in Konya City between May 28- June 9, 2018 with 210 old people by face-to-face survey method. According to the findings of the study, it is found that elderly people prefer television, radio and newspaper, respectively, and social media is the least preferred medium. Participants in the survey had a preference for the main news bulletin and the domestic series, they watch on TV approximately five hours a day for following the latest cases and evaluating leisure time. The program preferences differ according to genders.

Keywords

Elderly People and Television, Elderly People and Media, Television Viewers, Elderliness, Life Satisfaction of Elderly People

TELEVİZYON VE YAŞLI BİREYLER: KONYA ÖRNEĞİNDE BİR SAHA ÇALIŞMASI

Abstract

Yaşlıların televizyonun en önemli tüketicileri olmaları ve diğer yaş gruplarına kıyasla televizyon izleme sürelerinin belirgin bir şekilde fazla olması yaşlı bireyler ve televizyon ilişkisini önemli kılmaktadır. Türkiye’de ve dünyada yaşlı bireylerin giderek artan sayıları ve nüfustaki oranları televizyon- yaşlılık ilişkisinin tekrar araştırılmasını gerektiğini göstermektedir. Bu durum çalışmanın önemine işaret etmektedir. Çalışmanın amacı, yaşlı bireylerin medya kullanımı bağlamında televizyon izleme süreleri, nedenleri ve televizyonda hangi programları tercih ettiklerinin araştırılmasıdır. Aynı zamanda yaşlıların televizyon kullanımları, yaşam doyumu ve yalnızlık ilişkisi çerçevesinde incelenmiştir.

Çalışma, Konya ilinde 28 Mayıs - 9 Haziran 2018 tarihleri arasında 210 kişiyle yüz yüze anket yöntemiyle yapılmıştır. Çalışmanın bulgularına göre, yaşlıların sırasıyla en çok, televizyonu, radyoyu ve gazeteyi tercih ettikleri, en az tercih ettikleri aracın ise sosyal medya olduğu görülmüştür. Ankete katılanların, günlük ortalama beş saat televizyon seyrettikleri, gelişmeleri takip etmek ve boş zamanları değerlendirmek için bu aracı kullandıkları görülmüştür. Yaşlıların, program olarak ana haber bülteni ve yerli dizileri daha çok tercih ettikleri ve erkekler ve kadınlar arasında program tercihlerinin farklılaştığı bulgulanmıştır.

Keywords

Yaşlılık, Yaşlılar ve Televizyon, Yaşlılar ve Medya, Televizyon İzleyicileri, Yaşlıların Yaşam Doyumu

References

• KaynakçaAközer, M., Nuhrat C., Say Ş. (2011). ‘Türkiye’de Yaşlılık Dönemine İlişkin Beklentiler Araştırması’, Aile Toplum ve Eğitim- Kültür ve Araştırma Dergisi, Cilt: 7 (27), 103- 128.Canatan, A. (2015). Yaşlılar ve Toplum, Yetişkinlik ve Yaşlılık Gelişimi ve Psikolojisi (Ed: H. Bacanlı ve Ş. Terzi), İstanbul: Açılım KitapCeylan, H. (2015). Yaşlılık ve Refah Devleti, Yetişkinlik ve Yaşlılık Gelişimi ve Psikolojisi (Ed: H. Bacanlı ve Ş. Terzi), İstanbul: Açılım Kitap Çivitci, A. (2012). ‘Üniversite Öğrencilerinde Genel Yaşam Doyumu ve Psikolojik İhtiyaçlar Arasındaki İlişkiler’, Ç.Ü Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 21 (2), 321- 336.Dağlı A, ve Baysal, N. (2016). ‘Yaşam Doyumu Ölçeğinin Türkçeye Uyarlanması: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması’, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi 15 (59), ss. 1250- 1262.Doolittle, J. C. (1979). News Media Use By Older Adults, Journalism Quarterly 56, 311– 317.Durak, M. (2015). Yaşlılık Döneminde Psikososyal ve Bilişsel Gelişim, Yetişkinlik ve Yaşlılık Gelişimi ve Psikolojisi (Ed: Hasan Bacanlı ve Şerife Terzi), İstanbul: Açılım Kitap.Erkol, Z., Beyaztaş, F., Kurt G. (2010). ‘Yaşlıların Sorunları ve Yaşam Memnuniyetleri’, Adli Tıp Dergisi, 24 (2), 32- 39.Ersoy, A. F. ve Arpacı, F. (2015). Yaşlılıkta İletişim, Yetişkinlik ve Yaşlılık Gelişimi ve Psikolojisi (Ed: H. Bacanlı ve Ş. Terzi), İstanbul: Açılım KitapGauntlett, D. ve Hill, A. (1999). TV Living: Television, Culture and Everyday Life, London: Routledge. Gubriun, J. ve Lynoot, R. (1983). Rethinking Life Satisfaction, Human Organization 42 (1), 30- 38.Hess B. B. ve Waring J. M. (1978. Changing Patterns of Aging and Family Bonds in Later Life, The Family Coordinator, 27 (4), Aging in a Changing Family Context, 303- 314.Hilt, M. L. ve Lipschultz J. H. (1996). Broadcast News and Elderly People: Attitudes of Local Television Managers, Educational Gerontology, 22 (7), 669- 682.Inglehart, R. ve Tay L. (2013). Theory and Validity of Life Satisfaction Scales, Social Indicators Research 112 (3), 497- 527.İçli, G. (2008). ‘Yaşlılar ve Yetişkin Çocuklar’, Yaşlı Sorunları Araştırma Dergisi, 2008 (1), ss. 29- 38.İçli, G. (2010). Yaşlılar ve Yaşlılığın Değerlendirilmesi: Denizli Dli Üzerine Niteliksel Bir Araştırma, Yaşlı Sorunları Araştırma Dergisi (1), 1- 13.Ju-Hyun, K. (2007). Activities of Older People and Their Influence on Life Satisfaction, Development and Society 36 (1), 45- 69.Kaçan, H., Karaahmetoğlu , Erdoğan O., Yavuz S. (2015). ‘Yaşlılarda Yaşam Doyumunu Etkileyen Bazı Faktörlerin İncelenmesi’, Yaşlı Sorunları Araştırma Dergisi 1 (1), 12-21. Kuru, E. (2015). Yaşlılarda Egzersiz Uygulamaları, Yetişkinlik ve Yaşlılık Gelişimi ve Psikolojisi (Ed: H. Bacanlı ve Ş. Terzi), İstanbul: Açılım KitapMarshall, G. (2005). Sosyoloji Sözlüğü (Çev. Osman Akınhay ve Derya Kömürcü), Bilim ve Sanat Yayınları, Ankara. Mundorf, N. ve Brownell, W. (1990). Media Preferences of Older and Younger Adults, Gerontologist 30 (5), 685- 691.Mutlu, E. (1991). Televizyonu Anlamak, Ankara: Gündoğan YayınlarıÖz, F. (2002). Yaşamın Son Evresi: Yaşlılık Psikososyal Açıdan Gözden Geçirme, Kriz Dergisi, 10 (2), 17-28.Özkul, M. ve Kalaycı I. (2015). Türkiye’de Yaşlılık Çalışmaları, Sosyoloji Konferansları 52 (2), 259-290.Özmen, Ş. Y. (2013). Türk Kültüründe Yaşlılığın Yeri ve Medyayla Yaşlılığın Değişen Konumu, Millî Folklor Sayı 100, 110- 119.Öztop, H., Şener, A., ve Güven, S. (2008). Evde Bakımın Yaşlı ve Aile Açısından Olumlu ve Olumsuz Yönleri, Yaşlı Sorunları Araştırma Dergisi (1), 39- 49.Palabıyıkoğlu, R., Yucat , S., Haran, S. (1992). ‘ Yaşlılarda Depresyon ve Yaşam Doyumu’, Kriz Dergisi Güz Cilt 1, Sayı 1, 26-31.Peplau, H. E. (1955). Loneliness, The American Journal of Nursing, Vol. 55 (12), 1476-1481.Sennett, Richard (1992), Otorite, Çev. Kamil Durand, Ayrıntı Yayınları, İstanbul.Şener, A. (2009). ‘Yaşlılık, Yaşam Doyumu ve Boş Zaman Faaliyetleri’, Hacettepe Üniversitesi Sosyolojik Araştırmalar E- Dergisi, 1-18. Şentürk, S. (2017). Avrupa Birliği ve Türkiye’nin Sorunu Yaşlılık, Göller Bölgesi Aylık Hakemli Ekonomi ve Kültür Dergisi 53, 45- 50.Terakye, G. ve Güner, P. (1997). Kriz Potansiyeli Taşıyan Bir Dönem: Yaşlılık, Kriz Dergisi 5 (2), 95- 101.Van Der Goot, M. (2009). Television Viewing In The Lives Of Older Adults, Quickprint, Nijmegen. Young, T. J. (1979). Use Of The Media By Older Adults, American Behavioral Scientist, Vol: 23 (1). ss: 119- 136.