Uluslararası parasal düzen son on yıldır dramatik bir dönüĢüm yaĢamıĢtır. IMF
üyesi ülkelerin çoğunluğu döviz kuru tercihlerini doksanlı yılların baĢlarında ara
rejimde sürdürürken, eğilim günümüzde köĢe çözümlerine doğru değiĢmiĢtir. Bu
dağılımın, IMF üye sayısının tam olarak ve üye olmayan diğer ülkelerin dikkate
alınmamasından kaynaklandığı ileri sürülürken, geliĢmekte olan ülkelerin karma
(ara) rejimleri terk ederek köĢe çözümlerine yöneldiği tezi değiĢik yazarlarca
kabul edilmemektedir.
Ülkelerin döviz kuru tercihlerinde genelde üç eğilimden söz edilmektedir:
Artan esnekliğe doğru bir tercih,
Azalan esnekliğe doğru bir tercih ki bunlar ulusal paraların ortadan
kalkmasını da kapsayan tercihler,
Ġlk iki görüĢü kapsayan ara rejimlerin sürdürülemez olduğu tercih.
Tercihler veya çözümlemeler arasındaki avantaj ile dezavantajları
yaratan unsurlar;
Optimum döviz kuru rejimi tercihinin ilgili ülkenin ve zamanın
koĢullarına bağlı olması,
Sermaye akımlarının büyüklüğü,
Optimum para alanı veya coğrafik alan Ģeklinde sıralanmaktadır.
Ülkelerin resmi olarak ilan ettikleri kur rejimi ile fiili kur rejimleri arasında
farklılıklar ortaya çıkabilmektedir. Bu farklılık, ülkelerin hangi döviz kuru rejimine
dahil edilmesi gerektiği konusunda güçlükler çıkarmaktadır. Ülke ekonomilerinin
büyüklüğü, uluslararası sermaye hareketliliğinin ilgili ülkeye yöneliminde döviz
kurlarının yönetimi, özellikle sürünen veya gözetimli kur bantlarında ayrı bir
önem kazanmaktadır. Döviz kurunu belirlemeye ve açıklamaya yönelik ilgili literatürde öne çıkan teorik
görüĢlerin incelendiği bu araĢtırma, farklı iktisatçıların görüĢlerinin tartıĢılmasını
hedeflemektedir
International monetary order has gone through a dramatical transformation
within the past ten years, and, while at the beginning of the 1990s most
member countries of IMF have been implementing the intermediate regimes
(soft pegs), nowadays there is a trend towards the corner solutions (hard pegs
and floating regimes). However, it has been suggested that these figures may
not represent the truth because; they represent only IMF member countries, but
not the all countries. Therefore, the thesis that many of the countries have
given up intermediate regimes in preference for corner solutions is not
accepted by some economists.
At present, the following choices appear to be likely for the choice of foreign
exchange regimes:
A choice towards increasing flexibility.
A choice towards decreasing flexibility, which also include giving up
national currencies.
The view that intermediate regimes are unsustainable.
Factors creating advantages and disadvantages between the choices
and the solutions can be listed as follows;
The choice of optimum foreign exchange rate regime is dependent on
the conditions of the relevant country and the relevant era
The size of the capital flows
Optimum currency or geographical area
There can be a discrepancies between de jure and de facto exchange rate
regimes. These diiscrepancies would create difficulties in deciding in which
exchange rate regime a particular country should be included. On the other
hand, the size of the economy and the management of foreign exchange rate
under the existence of international capital flows gains signifcance, particularly
in crawling band and managed floating regimes.
In this paper we aim to discuss the choice of exchange rate regime both
theoratically and by considering actual country experiences.
Other ID | JA78CT45GT |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | October 1, 2007 |
Published in Issue | Year 2007 Volume: 7 Issue: 2 |