Research Article
BibTex RIS Cite

Digital Public Relations Practices in Ecological Municipalism: A Study on the Ecological Municipal Capital of 2021, Lahti

Year 2022, Volume: 22 Issue: 4, 413 - 424, 03.10.2022

Simge Ünlü Lütfiye Yaşar Erdal Bilici

https://doi.org/10.21121/eab.1075902
Cited By: 1

Abstract

In this study, the use of Twitter for public relations purposes of the Lahti municipality was analyzed. The study aims to reveal the public relations focus of the ecological municipality approach. In this context, Tweets shared on the Twitter account of the municipality between November 1 and November 30, 2021, were analyzed by discourse and content analysis method in the 2020.2.2 version of the Maxqda program. The findings obtained from the analysis are: In the process that Lahti was elected as an ecological municipality, it shared the most on municipal services and ecological city. The main topics shared by the municipality were identified as Covid-19, Lahti activism, ecological city, and municipal services. The main headings of the macro discourse of this process, which covers municipal services; Lahti city is urban transportation, openings, tender announcements, meetings, cooperation, and events. When these discourse titles are analyzed at the micro-level, it is seen that a simple, active, and everyday language is used. When the shares are examined in rhetoric, reference representation is quite intense in persuasiveness. As a result; It is seen that the municipality of Lahti fulfills the principles of corporate citizenship on Twitter, which it uses for recognition and promotion purposes.

Keywords

Ecological Municipalism Public Relations Ecological Capital Lahti Twitter

References

  • Akıncı, İ., Pouya, S., & Yılmaz, B. (2019). Sürdürülebilir Kent Modeli Olarak, Eko-Kent Önerisi. Türkiye Peyzaj Araştırmaları Dergisi, 2(2), 96-107.
  • Akyol, D., & Sönmez, İ. Ö. (2018). Kentin Yönetiminde Ekolojik Yaklaşımlar: Ankara, İstanbul ve İzmir Uygulamaları Üzerinden Bir Değerlendirme. Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 27, 45-70.
  • Archibugi, F. (2019). The ecological city and the city effect: Essays on the urban planning requirements for the sustainable city. Routledge.
  • Bayraktar, Ü. (2020). Belediyelerin Halkla İlişkiler Çalışmalarında İnternet Kullanımı: KKTC Belediyeleri Web Siteleri Üzerine Bir Analiz. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 2020(51), 20-56.
  • BBC, (2021). “Stockholm Avrupa’nın ilk ekolojik başkenti” https://www.bbc.com/turkce/haberler/2010/01/100122_fooc_sweden access date: 27.11. 2021
  • Bostancı, S. H. (2012). Eco-Municipalities and Municipal Applications for Sustainability. In Green and Ecological Technologies for Urban Planning: Creating Smart Cities (pp. 310-328). IGI Global.
  • Bostancı, S. H. (2014). Türkiye’de eko belediyecilik modelinin uygulanabilmesi üzerine yaklaşım. Planlama, 24(1), 4-5.
  • Can, M. C. (2021). Yerel Yönetimlerin Halkı Tanımaya Yönelik Halkla İlişkiler Uygulamaları; Doğu Karadeniz Belediyeler Birliği Örneği. EUropean Journal of Managerial Research (EUJMR), 5(Özel Sayı 1), 98-119.
  • Cassel, S. H. (2008). Trying to be attractive: Image building and identity formation in small industrial municipalities in Sweden. Place Branding and Public Diplomacy, 4(2), 102-114.
  • Çetinkaya, Ç. (2013). “Eko-Kentler: Kent ve Doğa İlişkisinde Yeni Bir Sistem Tasarımı”. Türk Bilimsel Derlemeler Dergisi. 6(1): 12- 16 Çetinkaya, Ç. (2013). Eko-kentler: kent ve doğa ilişkisinde yeni bir sistem tasarımı. Türk Bilimsel Derlemeler Dergisi, 6(1), 12-16.
  • Çetinkaya, Z. & Ciravoğlu, A. (2016). Sürdürülebilir Yerleşim Modellerinin Karşılaştırılması: Eko-Kent ve Yavaş Kent. İdealkent, 7(18), 246-267.
  • Çiğdem, A., & Akyol, D. (2016). Ekolojik Sürdürülebilir Kentsel Yönetim Bağlamında Türkiye’de Yerel Yönetimlerin Yasal Olanakları ve 2014 Sonrasındaki Değişimi Turan: Stratejik Araştırmalar Merkezi, 8(32), 244.
  • Dou, X., Li, S., & Wang, J. (2013). Ecological strategy of city sustainable development. APCBEE procedia, 5, 429-434.
  • Fernández, J. E., & Angel, M. (2020). Ecological city-states in an era of environmental disaster: Security, climate change and biodiversity. Sustainability, 12(14), 5532.
  • Gökçe, O. (1995). İçerik Çözümlemesi, Konya: Selçuk Üniversitesi Yayınları. Güçdemir, Y. (2012). Sanal Ortamda İletişim Bir Halkla İlişkiler Perspektifi,İstanbul: Derin Yayınları.
  • Hagan, S. (2014). Ecological urbanism: the nature of the city. Routledge.
  • Hamel, P. (2002), ‘Urban Issues and New Public Policy Challenges: The Example of Public Consultation Policy in Montreal’ Urban Affairs: Back on the Policy Agenda, Andrew et al (ed.), McGill-Queen’s University Press, Montreal & Kingston.
  • Högström, J., Brokking, P., Balfors, B., & Hammer, M. (2021). Approaching Sustainability in Local Spatial Planning Processes: A Case Study in the Stockholm Region, Sweden. Sustainability, 13(5), 2601.
  • Irmak, M. A., & Avcı, B. (2019) Avrupa Yeşil Başkentlerin Yeşil Alan Politikalarının İncelenmesi. Nevşehir Bilim ve Teknoloji Dergisi, 8, 1-19.
  • Işık, M. (2017). Halkla ilişkilere giriş. Eğitim Yayınevi.
  • Jarvis, J. (2012). E-Sosyal Toplum, (Çev: Çağlar Kök), İstanbul: Mediacat Kitapları.
  • Jepson Jr, E. J., & Edwards, M. M. (2010). How possible is sustainable urban development? An analysis of planners' perceptions about new urbanism, smart growth and the ecological city. Planning Practice & Research, 25(4), 417-437.
  • Karkin, N., & Janssen, M. (2014). Evaluating websites from a public value perspective: A review of Turkish local government websites. International journal of information management, 34(3), 351-363.
  • Kaya, H. E., & Susan, A. T. (2020). Sürdürülebilir Bir Kentleşme Yaklaşımı Olarak, Ekolojik Planlama ve Eko-Kentler. İdealkent, 11(30), 909-937.
  • Kocaoğlu, M., & Fural, M. (2018). Yerel Yönetimlerde Yönetişim Uygulamaları: Serik Belediyesi Örneği. Asia Minor Studies, 6(AGP Sempozyum Özel Sayısı1), 150-165.
  • Koçan, N., & Alp, F. B. (2021). Ekokent Statüsündeki Kentler ve Özellikleri. Düzce Üniversitesi Orman Fakültesi Ormancılık Dergisi, 17(1), 1-23.
  • Koskiaho, B. (1999). The Ecological City and Urban Planning. Futura. 18 (3) 67-74.
  • Langlais, R. (2009). A Climate Of Planning: Swedish Municipal Responses To Climate Change. Davoudi, S., Crawford, J. And Mehmood, A. (Ed.), Planning for Climate Change: Strategies for Mitigation and Adaptation for Spatial Planners içinde (s. 262-271). UK: Earthscan.
  • Lee, M. (2012). The President's listening post: Nixon's failed experiment in government public relations. Public Relations Review, 38(1), 22-31.
  • Lee, M., Neeley, G., & Stewart, K. (Eds.). (2011). The practice of government public relations. Boca Raton, FL: CRC Press.
  • Matějová, L. (2014). What is more Important: Democracy or Efficiency? Case Study of Municipalities in the Czech Republic. V: Kovač, P. (ed.). Reflections on Good Governance in Visegrad and beyond. NISPAcee.
  • Özüpek, M. N. (2013). Belediyelerde halkla ilişkiler. Konya: Eğitim Yayınevi.
  • Pickett, S. T. A., Boone, C. G., McGrath, B. P., Cadenasso, M. L., Childers, D. L., Ogden, L. A., ... & Grove, J. M. (2013). Ecological science and transformation to the sustainable city. Cities, 32, S10-S20.
  • Roseland, M. (2000). Sustainable community development: integrating environmental, economic, and social objectives. Progress in planning, 54(2), 73-132.
  • Sezgin, M. (2011). Belediyelerde halkla ilişkiler ve halka dönük yönetim. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1(1), 93-120.
  • Song, Y. (2011). Ecological city and urban sustainable development. Procedia Engineering, 21, 142-146.
  • Şenyurt, G. (2016). Belediyelerin Halkla İlişkiler Uygulamalarında İnternetin ve Sosyal Medyanın Kullanımı: Konya Merkez İlçe Belediyeleri Üzerine Bir İnceleme. İNİF E-Dergi, 1 (1), 44-67.
  • Tarhan, A., & Bakan, Ö. (2013). Belediyelerde halkla ilişkiler ve vatandaş algısı. Konya: Literatürk Academia.
  • Tau, S. F. (2013). Citizen participation as an aspect of local governance in municipalities: a South African perspective. Journal of public administration, 48(1), 152-160.
  • Taylan, H. H. (2011). Sosyal Bilimlerde Kullanılan İçerik Analizi ve Söylem Analizinin Karşılaştırılması. Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (BUSBED), 1(2), 63-76.
  • The Sustainable Sweden (SSA), (2021). What is an “Eco-municipality 5.0”?, http://www.sustainablesweden.org/?page_id=432&lang=en Access date: 14.11.2021.
  • Tosun, E. K. (2017). Sürdürülebilirlik Bağlamında Ekolojik Kent Söylemi. Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(4), 169-189.
  • Van Dijk, T. A. (2006). Ideology and discourse analysis. Journal of political ideologies, 11(2),115-140.
  • Weise, S., & Chiasson, M. (2020). Infrastructuring Public Consultation in Town Planning—How Town Planners Translate Public Consultation into a Socio-Technical Support System. Computer Supported Cooperative Work (CSCW), 29(5), 533-561.
  • White, R. R. (2002). Building the ecological city. Woodhead Publishing.
  • Wondımu, S. B. (2018). Perception and Practice of Public Relations among Municipality Employees in Ethiopia. Media Watch, 9(3), 437-446.
  • Xun, B., Yu, D., & Liu, Y. (2014). Habitat connectivity analysis for conservation implications in an urban area. Acta Ecologica Sinica, 34(1), 44-52.
  • Yazar, A. (2020) “Ekolojik Belediyecilik”, Yerel Yönetimlerde Yenilikçi Yaklaşımlar, ed. Memiş, L., Erdoğan, O. & Babaoğlu, C. Ankara: Orion Kitabevi
  • Yıldız, S. G. M. (2018). Eko-Kent Planlama Modelinde Kadın Girişimciliğinin Rolü. Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi, 7(3), 20-31.
  • Zavattaro, S. M. (2010). Municipalities as public relations and marketing firms. Administrative Theory & Praxis, 32(2), 191-211.

Year 2022, Volume: 22 Issue: 4, 413 - 424, 03.10.2022

Simge Ünlü Lütfiye Yaşar Erdal Bilici

https://doi.org/10.21121/eab.1075902
Cited By: 1

Abstract

References

  • Akıncı, İ., Pouya, S., & Yılmaz, B. (2019). Sürdürülebilir Kent Modeli Olarak, Eko-Kent Önerisi. Türkiye Peyzaj Araştırmaları Dergisi, 2(2), 96-107.
  • Akyol, D., & Sönmez, İ. Ö. (2018). Kentin Yönetiminde Ekolojik Yaklaşımlar: Ankara, İstanbul ve İzmir Uygulamaları Üzerinden Bir Değerlendirme. Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 27, 45-70.
  • Archibugi, F. (2019). The ecological city and the city effect: Essays on the urban planning requirements for the sustainable city. Routledge.
  • Bayraktar, Ü. (2020). Belediyelerin Halkla İlişkiler Çalışmalarında İnternet Kullanımı: KKTC Belediyeleri Web Siteleri Üzerine Bir Analiz. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 2020(51), 20-56.
  • BBC, (2021). “Stockholm Avrupa’nın ilk ekolojik başkenti” https://www.bbc.com/turkce/haberler/2010/01/100122_fooc_sweden access date: 27.11. 2021
  • Bostancı, S. H. (2012). Eco-Municipalities and Municipal Applications for Sustainability. In Green and Ecological Technologies for Urban Planning: Creating Smart Cities (pp. 310-328). IGI Global.
  • Bostancı, S. H. (2014). Türkiye’de eko belediyecilik modelinin uygulanabilmesi üzerine yaklaşım. Planlama, 24(1), 4-5.
  • Can, M. C. (2021). Yerel Yönetimlerin Halkı Tanımaya Yönelik Halkla İlişkiler Uygulamaları; Doğu Karadeniz Belediyeler Birliği Örneği. EUropean Journal of Managerial Research (EUJMR), 5(Özel Sayı 1), 98-119.
  • Cassel, S. H. (2008). Trying to be attractive: Image building and identity formation in small industrial municipalities in Sweden. Place Branding and Public Diplomacy, 4(2), 102-114.
  • Çetinkaya, Ç. (2013). “Eko-Kentler: Kent ve Doğa İlişkisinde Yeni Bir Sistem Tasarımı”. Türk Bilimsel Derlemeler Dergisi. 6(1): 12- 16 Çetinkaya, Ç. (2013). Eko-kentler: kent ve doğa ilişkisinde yeni bir sistem tasarımı. Türk Bilimsel Derlemeler Dergisi, 6(1), 12-16.
  • Çetinkaya, Z. & Ciravoğlu, A. (2016). Sürdürülebilir Yerleşim Modellerinin Karşılaştırılması: Eko-Kent ve Yavaş Kent. İdealkent, 7(18), 246-267.
  • Çiğdem, A., & Akyol, D. (2016). Ekolojik Sürdürülebilir Kentsel Yönetim Bağlamında Türkiye’de Yerel Yönetimlerin Yasal Olanakları ve 2014 Sonrasındaki Değişimi Turan: Stratejik Araştırmalar Merkezi, 8(32), 244.
  • Dou, X., Li, S., & Wang, J. (2013). Ecological strategy of city sustainable development. APCBEE procedia, 5, 429-434.
  • Fernández, J. E., & Angel, M. (2020). Ecological city-states in an era of environmental disaster: Security, climate change and biodiversity. Sustainability, 12(14), 5532.
  • Gökçe, O. (1995). İçerik Çözümlemesi, Konya: Selçuk Üniversitesi Yayınları. Güçdemir, Y. (2012). Sanal Ortamda İletişim Bir Halkla İlişkiler Perspektifi,İstanbul: Derin Yayınları.
  • Hagan, S. (2014). Ecological urbanism: the nature of the city. Routledge.
  • Hamel, P. (2002), ‘Urban Issues and New Public Policy Challenges: The Example of Public Consultation Policy in Montreal’ Urban Affairs: Back on the Policy Agenda, Andrew et al (ed.), McGill-Queen’s University Press, Montreal & Kingston.
  • Högström, J., Brokking, P., Balfors, B., & Hammer, M. (2021). Approaching Sustainability in Local Spatial Planning Processes: A Case Study in the Stockholm Region, Sweden. Sustainability, 13(5), 2601.
  • Irmak, M. A., & Avcı, B. (2019) Avrupa Yeşil Başkentlerin Yeşil Alan Politikalarının İncelenmesi. Nevşehir Bilim ve Teknoloji Dergisi, 8, 1-19.
  • Işık, M. (2017). Halkla ilişkilere giriş. Eğitim Yayınevi.
  • Jarvis, J. (2012). E-Sosyal Toplum, (Çev: Çağlar Kök), İstanbul: Mediacat Kitapları.
  • Jepson Jr, E. J., & Edwards, M. M. (2010). How possible is sustainable urban development? An analysis of planners' perceptions about new urbanism, smart growth and the ecological city. Planning Practice & Research, 25(4), 417-437.
  • Karkin, N., & Janssen, M. (2014). Evaluating websites from a public value perspective: A review of Turkish local government websites. International journal of information management, 34(3), 351-363.
  • Kaya, H. E., & Susan, A. T. (2020). Sürdürülebilir Bir Kentleşme Yaklaşımı Olarak, Ekolojik Planlama ve Eko-Kentler. İdealkent, 11(30), 909-937.
  • Kocaoğlu, M., & Fural, M. (2018). Yerel Yönetimlerde Yönetişim Uygulamaları: Serik Belediyesi Örneği. Asia Minor Studies, 6(AGP Sempozyum Özel Sayısı1), 150-165.
  • Koçan, N., & Alp, F. B. (2021). Ekokent Statüsündeki Kentler ve Özellikleri. Düzce Üniversitesi Orman Fakültesi Ormancılık Dergisi, 17(1), 1-23.
  • Koskiaho, B. (1999). The Ecological City and Urban Planning. Futura. 18 (3) 67-74.
  • Langlais, R. (2009). A Climate Of Planning: Swedish Municipal Responses To Climate Change. Davoudi, S., Crawford, J. And Mehmood, A. (Ed.), Planning for Climate Change: Strategies for Mitigation and Adaptation for Spatial Planners içinde (s. 262-271). UK: Earthscan.
  • Lee, M. (2012). The President's listening post: Nixon's failed experiment in government public relations. Public Relations Review, 38(1), 22-31.
  • Lee, M., Neeley, G., & Stewart, K. (Eds.). (2011). The practice of government public relations. Boca Raton, FL: CRC Press.
  • Matějová, L. (2014). What is more Important: Democracy or Efficiency? Case Study of Municipalities in the Czech Republic. V: Kovač, P. (ed.). Reflections on Good Governance in Visegrad and beyond. NISPAcee.
  • Özüpek, M. N. (2013). Belediyelerde halkla ilişkiler. Konya: Eğitim Yayınevi.
  • Pickett, S. T. A., Boone, C. G., McGrath, B. P., Cadenasso, M. L., Childers, D. L., Ogden, L. A., ... & Grove, J. M. (2013). Ecological science and transformation to the sustainable city. Cities, 32, S10-S20.
  • Roseland, M. (2000). Sustainable community development: integrating environmental, economic, and social objectives. Progress in planning, 54(2), 73-132.
  • Sezgin, M. (2011). Belediyelerde halkla ilişkiler ve halka dönük yönetim. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1(1), 93-120.
  • Song, Y. (2011). Ecological city and urban sustainable development. Procedia Engineering, 21, 142-146.
  • Şenyurt, G. (2016). Belediyelerin Halkla İlişkiler Uygulamalarında İnternetin ve Sosyal Medyanın Kullanımı: Konya Merkez İlçe Belediyeleri Üzerine Bir İnceleme. İNİF E-Dergi, 1 (1), 44-67.
  • Tarhan, A., & Bakan, Ö. (2013). Belediyelerde halkla ilişkiler ve vatandaş algısı. Konya: Literatürk Academia.
  • Tau, S. F. (2013). Citizen participation as an aspect of local governance in municipalities: a South African perspective. Journal of public administration, 48(1), 152-160.
  • Taylan, H. H. (2011). Sosyal Bilimlerde Kullanılan İçerik Analizi ve Söylem Analizinin Karşılaştırılması. Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (BUSBED), 1(2), 63-76.
  • The Sustainable Sweden (SSA), (2021). What is an “Eco-municipality 5.0”?, http://www.sustainablesweden.org/?page_id=432&lang=en Access date: 14.11.2021.
  • Tosun, E. K. (2017). Sürdürülebilirlik Bağlamında Ekolojik Kent Söylemi. Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(4), 169-189.
  • Van Dijk, T. A. (2006). Ideology and discourse analysis. Journal of political ideologies, 11(2),115-140.
  • Weise, S., & Chiasson, M. (2020). Infrastructuring Public Consultation in Town Planning—How Town Planners Translate Public Consultation into a Socio-Technical Support System. Computer Supported Cooperative Work (CSCW), 29(5), 533-561.
  • White, R. R. (2002). Building the ecological city. Woodhead Publishing.
  • Wondımu, S. B. (2018). Perception and Practice of Public Relations among Municipality Employees in Ethiopia. Media Watch, 9(3), 437-446.
  • Xun, B., Yu, D., & Liu, Y. (2014). Habitat connectivity analysis for conservation implications in an urban area. Acta Ecologica Sinica, 34(1), 44-52.
  • Yazar, A. (2020) “Ekolojik Belediyecilik”, Yerel Yönetimlerde Yenilikçi Yaklaşımlar, ed. Memiş, L., Erdoğan, O. & Babaoğlu, C. Ankara: Orion Kitabevi
  • Yıldız, S. G. M. (2018). Eko-Kent Planlama Modelinde Kadın Girişimciliğinin Rolü. Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi, 7(3), 20-31.
  • Zavattaro, S. M. (2010). Municipalities as public relations and marketing firms. Administrative Theory & Praxis, 32(2), 191-211.
There are 50 citations in total.

Details

Primary Language English
Subjects Business Administration
Journal Section Articles
Authors

Simge Ünlü 0000-0002-0137-4210

Lütfiye Yaşar 0000-0001-9008-6415

Erdal Bilici 0000-0001-9386-1624

Early Pub Date June 27, 2022
Publication Date October 3, 2022
Acceptance Date May 4, 2022
Published in Issue Year 2022 Volume: 22 Issue: 4

Cite

APA Ünlü, S., Yaşar, L., & Bilici, E. (2022). Digital Public Relations Practices in Ecological Municipalism: A Study on the Ecological Municipal Capital of 2021, Lahti. Ege Academic Review, 22(4), 413-424. https://doi.org/10.21121/eab.1075902
AMA Ünlü S, Yaşar L, Bilici E. Digital Public Relations Practices in Ecological Municipalism: A Study on the Ecological Municipal Capital of 2021, Lahti. ear. October 2022;22(4):413-424. doi:10.21121/eab.1075902
Chicago Ünlü, Simge, Lütfiye Yaşar, and Erdal Bilici. “Digital Public Relations Practices in Ecological Municipalism: A Study on the Ecological Municipal Capital of 2021, Lahti”. Ege Academic Review 22, no. 4 (October 2022): 413-24. https://doi.org/10.21121/eab.1075902.
EndNote Ünlü S, Yaşar L, Bilici E (October 1, 2022) Digital Public Relations Practices in Ecological Municipalism: A Study on the Ecological Municipal Capital of 2021, Lahti. Ege Academic Review 22 4 413–424.
IEEE S. Ünlü, L. Yaşar, and E. Bilici, “Digital Public Relations Practices in Ecological Municipalism: A Study on the Ecological Municipal Capital of 2021, Lahti”, ear, vol. 22, no. 4, pp. 413–424, 2022, doi: 10.21121/eab.1075902.
ISNAD Ünlü, Simge et al. “Digital Public Relations Practices in Ecological Municipalism: A Study on the Ecological Municipal Capital of 2021, Lahti”. Ege Academic Review 22/4 (October 2022), 413-424. https://doi.org/10.21121/eab.1075902.
JAMA Ünlü S, Yaşar L, Bilici E. Digital Public Relations Practices in Ecological Municipalism: A Study on the Ecological Municipal Capital of 2021, Lahti. ear. 2022;22:413–424.
MLA Ünlü, Simge et al. “Digital Public Relations Practices in Ecological Municipalism: A Study on the Ecological Municipal Capital of 2021, Lahti”. Ege Academic Review, vol. 22, no. 4, 2022, pp. 413-24, doi:10.21121/eab.1075902.
Vancouver Ünlü S, Yaşar L, Bilici E. Digital Public Relations Practices in Ecological Municipalism: A Study on the Ecological Municipal Capital of 2021, Lahti. ear. 2022;22(4):413-24.

Cited By

Examen de la información, consulta y comunicación en las Administraciones Públicas Locales Rumanas dentro de la esfera en línea: un estudio de caso de Constanta y Cluj-Napoca
Revista de Comunicación de la SEECI
https://doi.org/10.15198/seeci.2023.56.e854
 Download Cover Image