Bu araştırmada üniversite birinci sınıf öğrencilerinin yükseköğretim yaşamına uyum
düzeylerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmaya 2012-2013
eğitim-öğretim yılında Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi’nde öğrenim gören 849 birinci
sınıf öğrencisi katılmıştır. Araştırma verileri Pascarella ve Terenzini (1980) tarafından
geliştirilen ve Türkçeye Tuna (2003) tarafından uyarlanan Kurumla Bütünleşme Ölçekleri
(KBÖ) ile toplanmıştır. KBÖ ile öğrencilerin yükseköğretim yaşamına uyumları, Tinto’nun
(1975) modelindeki kavramlar (akademik ve sosyal uyum, kurumsal ve amaçsal kararlılık)
temel alınarak beş boyutta ölçülmeye çalışılmıştır. Sosyal ve akademik uyum kavramlarını
çok boyutlu ölçmeye çalışan ölçek, üniversiteye yeni başlayan öğrencilerin sonraki yıllarda
da aynı üniversiteye devamlılıklarını yordamaya yardımcı olmaktadır. Araştırmada
üniversite öğrencilerinin üniversiteye uyumları ile ilişkili olan faktörlerin neler olduğunun
belirlenmesinde, aşamalı çoklu regresyon analizi kullanılmıştır. Araştırma bulguları;
üniversitenin ilk yılında, yükseköğretime amaç bağlılıkları düşük olarak gelen, üniversite
öncesi iyi bir eğitim almadığını düşünen, üniversiteye girişi yaş olarak erteleyen, üniversite
öğrenimine devam etmekten memnun olmayan, ailesinin yanında kalmayan, ailede tek
çocuk olan, Anadolu lisesi mezunu olan ve erkek öğrencilerin yükseköğretim yaşamına
uyum düzeylerinin düşük olduğunu ortaya koymuştur.
During their higher education years, students may encounter various stressful and
challenging situations that may help them to develop problem-solving skills and behaviors.
Thus, life in higher education constitutes a transition period during which students take on
different forms of challenges and difficulties. In the course of this transition period students
may come up with new beliefs and ideas that can totally differ from their former
perspectives (Tinto, 1975, 1988; Gerdes & Mallinckrodt, 1994; Tuna, 2003; Briggs, Clark &
Hall, 2012).
While this higher education adaptation is important in terms of academic
achievement, skill improvement, and developing new habits, it is also related to students’
individual happiness and psychological well-being (Karahan, Sardoğan, Özkamalı & Dicle,
2005a). On the other hand, higher education integration is a determining factor in student
drop-out or educational persistence rates (Spady, 1970; Tinto, 1975, 1993, 1997; Bean, 1980,
1983; Terenzini, Lorang & Pascarella, 1981; Woosley & Miller, 2009). Research shows that the
first year of higher education in particular is the most challenging period for student
integration (Terenzini & Pascarella, 1977; Alpan, 1992; Wang, Chen, Zhao & Xu, 2006; Sevinç,
2010; Mercan & Yıldız, 2011).
In this study, students’ higher education integration was examined based on Tinto’s
(1975) model and Pascarella and Terenzini’s (1980) scale development procedures. In this
context, students’ academic integration, social integration, peer group relations, daily
interactions with instructors, and organizational attachment were examined. Thus, this study
aims to examine freshmen students’ higher education integration by considering different
variables.
Other ID | JA25AY55NZ |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | June 1, 2014 |
Published in Issue | Year 2014 Volume: 4 Issue: 1 |