Türkiye’de Orta Büyüklükteki Kentlerde Raylı Sistem Uygulamaları: Erzincan Cadde Tramvayı Örneği

Year 2018, , 403 - 415, 31.05.2018

Hıdır Düzkaya , Furkan Akdemir Hayri Ulvi , Abdullah Orman , Sema Sıvat

https://doi.org/10.31202/ecjse.384753

Cited By: 2

Abstract

Türkiye’de XX. yüzyılın başından bu yana değişen toplumsal yapının
önemli parametrelerinden biri olarak öne çıkan şehirleşme, beraberinde kent içi
ulaşım sorunlarını getirmektedir. Söz konusu ulaşım sorunlarını aşabilmek için,
taşıt öncelikli geleneksel politikalar terk edilmeli ve insan hareketliliğini
önceleyen modern politikalara başvurulmalıdır. Bu ulaşım hareketliliğini
arttırmak amacıyla, gelişmiş ülkelerde uzun zamandır uygulanan kent içi raylı
sistem projeleri Türkiye’de de gün geçtikçe daha fazla yaygınlaşmaktadır.
Birçok büyükşehirde ana ulaşım sistemi haline gelen ilgili projeler, son dönemde
orta büyüklükteki kentlerde de uygulanmaya başlanmaktadır. Çalışmaya konu olan
Erzincan cadde tramvayı projesi, ilgili kentte bireylerin hareketliliği
arttırmayı ve trafikte yaşanan sorunlara çözüm üretilmeyi amaçlamaktadır.
Erzincan kenti için hazırlanan ulaşım ana planı ve fizibilite çalışması, modern
bir ulaşım politikası geliştirme hedefiyle, cadde tramvayı uygulamasını
önermektedir. Bu makale, toplumsal ve ekonomik kalkınmanın bir aracı olarak
kullanılan ulaşım politikalarında raylı sistemlerin gelişen rolünü Erzincan
Ulaşım Ana Planı ve Raylı Sistem Fizibilitesi verileri üzerinden
açıklamaktadır.  Bunun yanı sıra, söz
konusu uygulamasının Türkiye’nin orta büyüklükteki kentlerine örnek teşkil
edecek yönleri ortaya konulmaktadır.

Keywords

Raylı sistemler, tramvay, kentiçi toplu taşıma, orta büyüklükteki kentler

References

• Cervero, R., “Linking Urban Transport and Land Use in Developing Countries”. Journal of Transport and Land Use, 2013, 6(1): 7-24.
• U.S. Department of Transportation, “Status of the Nation's Highways, Bridges, and Transit: Conditions & Performance Report: The Importance of Public Transportation”, 2002, 4(14).
• Ahlfeldt, G.M., Feddersen, A., “From Periphery to Core: Economic Adjustments to High Speed Rail”, London School of Economics & University of Hamburg Press, (2010).
• Rao, A.M., Rao, K.R., “Measuring urban traffic congestion – A review”, International Journal for Traffic & Transport Engineering, 2012, 2(4): 286-305.
• Ocak, İ., Manisalı, E., “Kentsel raylı taşıma üzerine bir inceleme (İstanbul örneği)”, Sakarya Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 2006, 10(2): 51-59.
• Duncan, M., “The impact of transit-oriented development on housing prices in San Diego”, CA. Urban Studies, 2011, 48(1): 101-127.
• Çubuk, M.K., Türkmen, M. “Ankara’da raylı ulaşım”, Gazi Üniversitesi Mühendislik Mimarlık Fakültesi Dergisi, 2003, 18(1): 125-144.
• Jäppinen, S., Toivonen, T., Salonen, M., “Modelling the potential effect of shared bicycles on public transport travel times in greater Helsinki: An open data approach”, Applied Geography, 2013, 43: 13-24.
• Tirachini, A., Hensher, D.A., Jara-Díaz, S.R., “Comparing operator and users costs of light rail, heavy rail and bus rapid transit over a radial public transport network”, Research in Transportation Economics, 2010, 29(1): 231-242.
• Nosal, K., Solecka, K. “Application of AHP method for multi-criteria evaluation of variants of the integration of urban public transport”, Transportation Research Procedia, 2014, 3: 269-278.
• Cirit, F., “Sürdürülebilir kentiçi ulaşım politikaları ve toplu taşıma sistemlerinin karşılaştırılması”, Türkiye Cumhuriyeti Kalkınma Bakanlığı Uzmanlık Tezi, Yayın No: 2891, Ankara, (2014).
• Costa, A., Fernandes, R., “Urban public transport in Europe: Technology diffusion and market organisation”, Transportation Research Part A: Policy and Practice, 2012, 46(2): 269-284.
• Brock, T.J., Souleyrette, R.R., “An overview of US commuter rail: Final report”. Kentucky Transportation Center, University of Kentucky, USA, (2013).
• Litman, T., “Evaluating accessibility for transportation planning”. Victoria Transport Policy Instıtute, Canada, (2010).
• Holmgren, J., “Meta-analysis of public transport demand”, Transportation Research Part A, 2007, 41(10): 1021–1035.
• Baştürk, G., “Kent içi raylı toplu taşıma sistemleri incelemesi ve dünya örnekleri ile karşılaştırılması”, Ulaştırma ve Haberleşme Uzmanlığı Tezi, Ankara, (2014).
• González-Gil, A., Palacin, R., Batty, P., “Sustainable urban rail systems: Strategies and technologies for optimal management of regenerative braking energy”. Energy Conversion and Management, 2013, 75: 374-388.
• Thompson, D.J., Jones, C.J.C., “A review of the modelling of wheel/rail noise generation”, Journal of Sound and Vibration, 2000, 231(3): 519-536.
• Niedzielski, M.A., Malecki, E.J., “Making tracks: Rail networks in world cities”. Annals of the Association of American Geographers, 2012, 102(6): 1409-1431.
• Pampal, S., Kayranlı, B., Karakuş, D., “Raylı ulaşım sistemlerinden kaynaklanan çevresel gürültünün incelenmesi”. Uluslararası 1. Trafik ve Yol Güvenliği Kongresi, Ankara, 180-189, (2002).
• Sevim, R., “İstanbul’da kent içi raylı sistemler ve üstyapı hesapları”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul, (2007).
• Timor, A., “Orta büyüklükteki şehirler ve taşıdıkları önem”, Coğrafya Dergisi, 2012, 0 (5).
• Devlet Planlama Teşkilatı (DPT), “Beşinci beş yıllık kalkınma planı”, 16-3: Para. 745, Ankara, (1985).
• Üzmez, U., “Türkiye’de orta ölçekli kentsel alanlar sorununa çözüm arayışları: Zonguldak örneği”. Gazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 2012, 14(2): 127-158.
• Gökgür, P., Altay, İ.K., Alpay, B.U., “Çok merkezlilik/orta ölçekli kent kavramı; Söke örneği”, Artium, 2016, 4(2): 1-12.
• Tanış, M., Öğüt, K., “Orta ölçekli kentler için toplu taşıma seçeneklerinin teknik ve malî karşılaştırması”, 5. Kentsel Altyapı Ulusal Sempozyumu, Hatay, 132-146, (2015).
• Ulaşımda Enerji Verimliliğinin Arttırılmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik, T.C. Resmi Gazete, 26901, 9 Haziran 2008.
• Büyükşehir Belediyesi Kanunu, T.C. Resmi Gazete, 25531, 10 Temmuz 2004.
• Türkiye Belediyeler Birliği Ulaşım Çalışma Komisyonu, “ulaşım planlama çalışmaları ve ulaşım ana planı hazırlama kılavuzu”, Ankara, 6-16, (2014).
• Özalp, M., Öcalır, E.V., “Türkiye’de kent içi ulaşım planlaması çalışmalarının değerlendirilmesi”, ODTÜ Mimarlık Fakültesi Dergisi, 2008, 25(2): 71-97.
• Gazi Üniversitesi Kent İçi Ulaşım Teknolojileri Erişebilirlik, Uygulama ve Araştırma Merkezi (KUTEM), “Erzincan belediyesi ulaşım ana planı”, C. 1, Ankara, (2017).
• Düzkaya, H., Ulvi, H., Orman, A., Sıvat, S., “New pursuits on public transport policies for middle-sized cities in Turkey: Erzincan as an example specific to rail systems”, ERUSIS 4th Symposium on Electrical Railway Transportation Systems, 7-12, (2017).
• KUTEM, “Erzincan belediyesi ulaşım ana planı”, C. 2, Ankara, (2017).
• KUTEM, “Erzincan belediyesi raylı sistem fizibilite etüdü ve avan projesi”, Ankara, (2017).
• Ulaştırma, Denizcilik ve Haberleşme Bakanlığı Demiryolları Limanlar ve Hava Meydanları İnşaatı Genel Müdürlüğü, “DLH ulaşım ve fizibilite etüdü teknik şartnamesi”, Ankara, (2014).