Nissan'ın Değişim Mühendisliği ve Türk Eğitim Sistemine Uygulanabilirliği

Yıl 2023, Cilt: 2 Sayı: 2, 289 - 316, 29.12.2023

Ayhan Kılıç

https://doi.org/10.58650/educatione.1365533

Öz

Organizasyonların değişen şartlara uyum sağlayabilmeleri, etkililiklerini ve verimliliklerini artırabilmeleri ve müşterilerin beklentilerini karşılayabilmeleri için değişime açık, esnek bir örgütsel yapıya sahip olmaları gerekmektedir. Bu bağlamda organizasyonların etkililiğini ve verimliliğini artıracak, yönetsel anlamda bir dinamizm katacak yeni yaklaşımlar ortaya çıkmıştır. İşte bu yeni yaklaşımlardan biri de değişim mühendisliğidir. Bu kapsamda değişim mühendisliği, organizasyonların iş akışı verimliliğini ve üretkenliğini artırmak için organizasyona katma değer katacak süreçlerle organizasyon yapısının hızlı ve radikal bir şekilde yeniden tasarlanmasıdır. Nitel araştırma tarzında oluşturulan bu çalışmada, değişim mühendisliğinin en belirgin örneklerinden biri olan dünyaca ünlü Japon otomotiv markası Nissan’ın 1999 yılında Ghosn ile başlayan yükseliş hikâyesi ele alınmıştır. Bu dönüşüm hikâyesinden yola çıkılarak değişim mühendisliğinin Türk eğitim sistemine uygulanabilirliği, eğitim sistemimizde son dönemde (1999-2023) yapılan değişiklikler ve yenilikler çerçevesinde değerlendirilmiştir. Sonuç olarak Türk eğitim sisteminde son zamanlarda yapılan değişiklikler ve yenilikler umut verici, ancak değişim mühendisliği adına yeterli değildir. Bu durumun temel nedeni ise Türk kamu yönetiminin dolayısıyla Türk eğitim sisteminin yönetimsel ve örgütsel yapıdan kaynaklanan sorunlarıdır.

Anahtar Kelimeler

Türk Eğitim Sistemi, Değişim Mühendisliği, Nissan

Etik Beyan

Bu araştırmanın tüm aşamalarında, “Araştırma ve Yayın Etiği” kurallarına uyulmuş olup araştırma, etik kurul izni gerektirmeyen bir çalışmadır. Beyan ederim.

Nissan's Reengineering and Applicability to the Turkish Education System

Öz

In order for organizations to adapt to changing conditions, increase their effectiveness and efficiency, and meet customers' expectations, they must have a flexible organizational structure that is open to change. In this context, new approaches have emerged that will increase the effectiveness and efficiency of organizations add managerial dynamism. One of these new approaches is th reengineering. In this context, reengineering is the rapid and radical redesign of the organizational structure with processes that will add value to the organization in order to increase the efficiency and productivity of the organizations' workflow. In this study, which was created in the style of qualitative research, the story of the rise of the world-famous Japanese automotive brand Nissan which is one of the most prominent examples of reengineering, that started with Ghosn in 1999 is discussed. Based on this transformation story, the applicability of reengineering to the Turkish education system was evaluated within the framework of the changes and innovations made in our education system recently (1999-2023). As a result, the recent changes and innovations in the Turkish education system are promising, but not sufficient for reengineering. The main reason for this situation is the problems arising from the administrative and organizational structure of the Turkish public administration and therefore the Turkish education system.

Anahtar Kelimeler

Turkish Education System, Reengineering, Nissan

Kaynakça

• Akçakaya, M. ve Yücel, N. (2007). Değişim mühendisliği ve Türk kamu yönetimine uygulanabilirliği. Sayıştay Dergisi, 66-67, 3-34.
• Akdağ, C. (2023). Öğretmen bilişim ağı (ÖBA) platformuna yönelik yönetici ve öğretmen algıları. (Yüksek Lisans Projesi). Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Denizli.
• Aktan, C. C. (2011). Organizasyonlarda değişim yönetimi: Değişim mühendisliği. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 3(1), 67-96.
• Aktay, S. ve Keskin, T. (2016). Eğitim bilişim ağı (EBA) incelemesi. Eğitim Kuram ve Uygulama Araştırmaları Dergisi, 2(3), 27-44.
• Aldag, R. ve Stearns, T. (1987). Management. (2nd ed.). South Western.
• Balcı, A. (2006). Sosyal bilimlerde araştırma yöntem, teknik ve ilkeler. (Altıncı Baskı). Pegem Akademi.
• Basım, H. N., Şeşen, H. ve Çetin, F. (2009). Değişim ve örgütler. A. K. Varoğlu ve H. N. Basım (Edt.). Örgütlerde değişim ve öğrenme içinde. (ss. 13-43). (Birinci Baskı). Siyasal Yayınları.
• Bingöl, D. (1999). TKY’nin kamu yönetiminde uygulanmasının kurumsal ve pratik güçlükleri. Kamu Yönetiminde Kalite I. Ulusal Kongresi, 1(1), 289. TODAİE Yayınları.
• Budak, G. ve Budak, G. (2004). İşletme yönetimi. (Beşinci Baskı). Barış Yayınları.
• Çağlar İ. (2015). Bireysel, örgütsel ve toplumsal düzeyde değişim ve değişim yönetimi. (Birinci Baskı). Nobel Akademi.
• Çelikten, M. ve Özkan, H. H. (2023). Öğretmen performans değerlendirme sistemi. Uluslararası Toplum Araştırmalar Dergisi (OPUS), 8(15), 806-824. https://doi.org/10.26466/opus.418565.
• Çetin, R. B. ve Aydın, N. (2023). İnsan kaynakları yönetiminde dijitalleşme ve Millî Eğitim Bakanlığı bilişim sistemleri (MEBBİS) örneği. Uluslararası Eğitim ve Sosyal Bilimler Dergisi (ESBİD), 2(1), 31-44. https://doi.org/10.5281/zenodo.8025788.
• Demir, Y. (2008). İşletme yönetimi açısından değişim mühendisliği yaklaşımı ve uygulanabilirliği. Social Sciences, 3(2), 286-295.
• Dinçer, Ö. (2008). Örgüt geliştirme: Teori, uygulama ve teknikleri. (Üçüncü Baskı). Alfa Yayınları. Erdoğan, İ. (2022). Eğitimde değişim yönetimi. (Altıncı Baskı). Pegem Akademi.
• Ertürk, A. (2020). 2023 eğitim vizyonu: Sorunlara çare mi? Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 48, 321-345. https://doi.org/10.9779/pauefd.537273.
• Fettahlıoğlu, Ö. O. ve Tanrıverdi, H. S. (2000). İşletmelerin bugünü ve geleceği: Değişim mühendisliği. Standard Dergisi, 39(461), 63-71.
• Forster, N. (1994). The analysis of company documentation. C. Cassell ve G. Symon (Eds.). Qualitative methods in organizational research, a practical guide içinde (ss. 147-166). SAGE publication.
• Ghosn, C. ve Ries, P. (2004). Shift: Inside Nissan’s historic revival. Crown Business.
• Güçlü, N. ve Gülbahar, B. (2006). Türk eğitim sisteminde toplam kalite yönetiminin uygulanması. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13, 226-239.
• Güçlü, N. ve Şehitoğlu, E. T. (2006). Örgütsel değişim yönetimi. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13, 240-254.
• Hamarat, E. (2019). 21. Yüzyıl becerileri odağında Türkiye’nin eğitim politikaları. SETA Yayınları. https://setav.org/assets/uploads/2019/04/272A.pdf.
• Hammer, M. ve Champy, J. (1993). Reengineering the corporation: A manifesto for business revolution. Harper Business.
• Hammer, M. ve Stanton, S. A. (1995). The reengineering revolution: A handbook. Harper Business.
• Kızıl, C., Kahve, F. ve Aydınyılmaz, O. (2013). Muhasebe ve finans perspektifinden Renault Nissan birleşmesi ile daimler stratejik ortaklığı. Derin Yayınları.
• MEB Teşkilat ve Görevleri Hakkında 652 Sayılı Kanun Hükmünde Kararname. (2011). https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2011/09/20110914-1.htm.
• MEB Merkez Teşkilatı İmza Yetkileri Yönergesi. (2013). http://mevzuat.meb.gov.tr/dosyalar/1675.pdf. MEB Eğitim Vizyon Belgesi. (2018). https://www.gmka.gov.tr/dokumanlar/yayinlar/2023_E%C4%9Fitim%20Vizyonu.pdf.
• MEB Öğretmenlik Meslek Kanunu. (2022). https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2022/02/20220214-1.htm. Özdemir, T. Y., Doğan, A. ve Demirkol, M. (2022). Öğretmenlik kariyer basamakları hakkında öğretmen görüşleri. Uluslararası Sosyal Alan Araştırmaları Dergisi, 11(2), 53-67.
• Özer, M. A. (2012). Etkin ve verimli yönetim için değişim mühendisliği uygulamaları. Verimlilik Dergisi, 2, 7-33. Özmantar, Z. K. (2011). Okullarda etkili stratejik plan hazırlama süreci: Bir eylem araştırması. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10(4), 1389-1421.
• Parlak, E., Sakarya, M. ve Tok, F. D. (2023). Yönetici ve öğretmenlerin uzaktan eğitime ilişkin görüşleri: Öğretmen Bilişim Ağı (ÖBA) platformu örneği. Journal of Sustainable Educational Studies (JSES), 4(2), 101-112.
• Robert, L. (1994). Process reengineering: The key to achieving breakthrough success. ASQ:Press.
• Sabuncuoğlu, E. T. (2008). Liderlik, değişim ve yenilik. C. Serinkan (Ed.). Liderlik ve motivasyon: Geleneksel ve güncel yaklaşımlar içinde (ss. 63-82). Nobel Yayıncılık.
• Tabak, H. ve Güçlü, N. (2017). Millî Eğitim Bakanlığı’nda yeniden yapılanma: Merkez teşkilat yöneticilerine göre bir değerlendirme. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(39), 408-430.
• Tunçer, P. (2013). Değişim yönetimi. The Journal of Academic Social Science Studies, 6(2), 891-915.
• Yeniçeri, Ö. (2002). Örgütsel değişmenin yönetimi. (Birinci Baskı). Nobel Yayınları.
• Yıldırım, R., Yılmaz, E. ve Balıkçı, A. (2018). Eğitim bürokrasisinde yeni bir uygulama: Doküman yönetim sistemi (DYS). Turkish Studies Educational Sciences, 13(11), 1497-1515. http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.13196.