GREEN TERMS AND DEFINITIONS

Yıl 2020, Cilt: 8 Sayı: 1, 44 - 61, 31.03.2020

Orhan Sevgi

https://doi.org/10.31451/ejatd.707863

Cited By: 7

Öz

The green is one of the primary colors. Therefore, the word green has very wide usage in language. Therefore, the word green has considerable wide usage in language. In the study, previous works containing expressions that use the word green were examined. Green words and terms have been determined in the TÜBA terms dictionaries, TDK dictionaries and Bayraktar's study (2014) examined in the scope of this study, it was found out that there were 415 words in total. The aim of this study was to contribute to the green terms by listing these terms and their definitions. We didn't limit the branches of science in the selection of studies in which the green terms were determined. Green terms have been compiled from many scientific disciplines such as Forest Engineering, Agriculture, Landscape Architecture, Politics, and Economy. Thus, it is aimed to contribute to the understanding of how widespread use of green terms nowadays. The common aspect of green terms is the creation of consciousness including environmental awareness, environmental problems, and their solutions. In this study, 133 green terms were determined from the green words in the examined articles, books, and virtual dictionaries and their definition was given. 103 green terms have been added to existing green words in literature. Finally, the use of the green word in Turkish has reached 518 with these added words.

Anahtar Kelimeler

Green terms, , green terminology, , green thinking, , greening

YEŞİL TERİMLER VE ANLAMLARI

Öz

Yeşil ana renklerden biridir. Bundan dolayı da yeşil sözcüğünün dilde oldukça geniş kullanımı bulunmaktadır. Çalışmada, yeşil kelimesini kullanan ifadeler içeren önceki çalışmalar incelenmiştir. Bu çalışma kapsamında incelenen TÜBA terimler sözlüğü, TDK sözlükleri ve Bayraktar 2014’te yaptığı çalışmasında yeşil sözcük ve terimleri belirlenmiş olup, toplam 415 kelime olduğu tespit edilmiştir. Bu çalışmanın amacı, bu terimleri ve tanımlarını listeleyerek yeşil terimlere katkıda bulunmaktır. Yeşil terimlerin belirlendiği çalışmaların seçiminde bilim dalları sınırlandırılmamıştır. Orman Mühendisliği, Ziraat, Peyzaj Mimarlığı, Siyaset, Ekonomi gibi birçok bilimsel disiplinden yeşil terimler derlenmiştir. Böylece günümüzde yeşil terimlerin ne kadar yaygın kullanıldığının anlaşılmasına katkı sağlanması hedeflenmiştir. Yeşil terimlerinin ortak yönü çevre duyarlılığına, çevre sorunları ve çözümlerini içeren bilincin oluşturulmasıdır Bu çalışmada incelenen makale, kitap ve sanal sözlüklerdeki yeşil kelimelerden 133 yeşil terim belirlenmiş ve tanımlarının dökümü yapılmıştır. 103 yeşil terim daha önceki sayımda olmayıp mevcut yeşil kelimelere eklenmiştir. Son olarak, bu eklenen sözcüklerle birlikte Türkçede yeşil sözcüğünün kullanımı 518’e ulaşmıştır.

Anahtar Kelimeler

Yeşil terimler, , yeşil düşünce, , yeşil terminoloji, yeşillenme

Kaynakça

• Akarsu, E., 2009. İstanbul Örneğinde Mimari Yapıların Bitkilendirilmesi Üzerine Araştırmalar. İstanbul Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı, Yayınlanmamış Yükseklisans Tezi, Danışman; Yahya Ayaşlıgil, 195 Sayfa.
• Akbulut, M., Alaca, E., Büyükçolpan, T., Cevher, N., Kurbanoğlu, S., Soylu, D. ve Yıldırım, B. F. 2018. Üniversite Kütüphanelerinde Yeşil (Çevreci) Yaklaşımlar: Türkiye Genelinde Bir Araştırma. Bilgi Dünyası, 19 (2): 203-230. doi:10.15612/BD.2018.693
• Aksoy, Y., 2014. Türkiye’de Yeşil Alanlarla İlgili Yasal Düzenlemeler. İstanbul Ticaret Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, 13 (26): 1-20.
• Aksoy, Y., 2001: İstanbul Kenti Yeşil Alan Durumunun İrdelenmesi. İstanbul Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Esntitüsü, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Danışman; Ahmet Cengiz Yıldızcı, 784 sayfa, İstanbul.
• Aksu, V. ve Ulu, F., 2004. Kentsel Mekanlarda Açık ve Yeşil Alanların Önemi ve Trabzon Kenti Ölçeğinde Değerlendirilmesi. Doğu Karadeniz Ormancılık Araştırma Enstitüsü, DKOA Yayın No:21, Sayfa 76-86,Trabzon.
• Anaç, S., Özçakal, E., Memgü, G. P., 2011. Sanal Su Kavramı ve Su Yönetiminde Önemi. Ege Üniv. Ziraat Fak. Dergisi, 48 (2): 159-164.
• Andreucci, M. B., 2019. Çok Paydaşlı Bir Bakış Açısı İle Yeşil Altyapının Ekonomik Değerinin Ortaya Koyulması. Türkiye Peyzajları 3. Ulusal Konferansı: Yeşil Altyapı, Editör; Meryem Atik, 7-9 Kasım 2019, Bildiriler Kitabı ISBN: 978-605-031-676-6, Sayfa; 15-25, Antalya.
• Anonim, 2020. TÜBA Terimler Sözlüğü. http://www.tubaterim.gov.tr/ Erişim 21.12.2019.
• Anonim, 2019a. Türk Dil Kurumu Sanal Sözlüğü. https://sozluk.gov.tr/ Erişim tarihi: 21.12.2019.
• Anonim, 2019b. Yeşil Altyapı - Avrupa’nın Doğal Sermayesini Geliştirmek Avrupa Komisyonu Bildirimi. Çeviren; Senem Tuğ Aksoyek, Doğa Koruma Merkezi, 59 sayfa, Ankara.
• Anonim, 2011. Yeşil Alım! Yeşil Satın Alım El Kitabı. Avrupa Komisyonu Yayın Ofisi, 55 sayfa.
• Anonim, 2001. Gıda Sanayii Özel İhtisas Komisyonu Raporu Çay Sanayii Alt Komisyon Raporu. Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı, DPT: 2640 - ÖİK: 648, 80 Sayfa, Ankara.
• Aşıcı, A. A., 2017. İklim için Yeşil Ekonomi Politikaları. İstanbul Politikaları Merkezi, 82 sayfa, İstanbul.
• Atay, İ., 1988. Kent Ormancılığı. İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Nu: 393/3512, 160 sayfa, İstanbul.
• Ayaslıgil, Y., 1988, Cephe Yeşillendirmeleri, İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, B38 (4), 104-111.
• Ayyıldız, H., ve Genç, K. Y., 2008: Çevreye Duyarlı Pazarlama: Üniversite Öğrencilerinin Çevreye Duyarlı Pazarlama Uygulamaları İle İlgili Tutum ve Davranışları Üzerine Bir Araştırma. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12 (2), 505-527.
• Bayraktar, N. (2014). Tarihten Bugüne Yeşil Renk Adının Biçim, Anlam Ve Kavram Alanı. Journal of Language and Linguistic Studies, 10(1): 179-193.
• Beyce, Ö. ve Özus, T., 1961. ToprakSu Terimleri. Zemin Matbaası, 189 sayfa, Ankara.
• Bingül, B. A. ve Türk, A., 2019. Türkiye’de Yeşil Bankacılık. Finansal Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi, 11 (20): 81-92.
• Bolat, B. H., Bayraktar, D., Öztürk, M., Turan, N., 2011: Yeşil Lojistik Zincirinde Araç Rotalama Problem İçin Bir Model Önerisi. XI. Üretim Araştırmaları Sempozyumu, 23-24 Haziran, sayfa: 536-548.
• Budak, S., 2005. Psikoloji Sözlüğü. Bilim ve Sanat Yayınları, ISBN: 975-7298-44-1, 1008 sayfa, Ankara.
• Bütüner, H., 1993. Kentsel Çevrenin Şekillenmesinde Alternatif Bir Yaklaşım: "Yeşil Mimari". Mimarlık, 254:32-34.
• Ceylan, A., 2007. Yaşam Kalitesinin Arttırılmasında Kentsel Yeşil Alanların Önemi Ve Kentsel Dönüşüm İle İlişkilendirilmesi. İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, yayınlanmamış Yüksek Lisans tezi, Danışman; Yüksel Demir, 165 sayfa.
• Chenchine, A., 1946. Park ve Bahçe Sanatı. Çeviren; İsmail Eraslan, Rekor Basımevi, 376 sayfa, İstanbul.
• Çağlar, A., 2017. Küreselleşme Sürecinde Aşırıcılığın Yükselişi. Hacettepe HFD, 7(1): 67–76.
• Çakmak, A.Ç. ve Özkan, B., 2016. Üniversite Öğrencilerinin Ekolojik Farkındalıkları İle Yeşil Tüketim Alışkanlıklarının Farklı Değişkenler Perspektifinden Karşılaştırılması: İnteraktif Bir Uygulama. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 5 (8): 3144-3170.
• Çepel, N., 1982. Ekoloji Terimleri Sözlüğü. İstanbul Üni. Yayın Nu: 3048, Or. Fak. Yay. Nu: 324, 356 sayfa, Taş Matbaası.
• Danışman, İ. K. ve Özalp, A. G., 2015. Karbon Ayak İzinin Azaltılmasında Yeşil Liman Uygulamasının Rolü: Marport Örneği. Denizcilik Fakültesi Dergisi, Özel Sayı, 99-116,
• Daştan, İ. ve Gürler, C., 2016. Yeşil Bilgi Teknolojileri Ürün Tercihinde Tüketici Satın Alma Niyetlerini Etkileyen Faktörlerin Tespiti. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 30 (1): 175-188.
• Daştan, A. ve Erol, S., 2011. Türk Gemi İnşa Sanayi İşletmelerinde Muhasebe Bilgi Sistemi: Özellikli Muhasebe İşlemleri. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13 (1): 59-80.
• Ekşi, M., 2014: Çatı Bahçesi Kavramı ve Terim Kullanımı Üzerine Bir Değerlendirme. Avrasya Terim Dergisi, 2 (2):26-35.
• Erhan, Ç., 2003. ABD'nin Orta Asya Politikası ve 11 Eylül Sonrası Yeni Açılımları. Aylık Strateji ve Analiz e-dergisi, 9:1-21.
• İlhan, E., 1962: Türkiye'nin "Yeşil Kayaçlar"ı Hakkında. Bilimsel Madencilik Dergisi, 2 (7) 415-432.
• İnmez, İ. ve Turgay, F., 2017. Yeşil Hareket ve Sosyal Politika. Editörler: Doğa Başar Sarıipek ve Aslı Güleç Taşdemir, İdeoloji ve Sosyal Politika, sayfa; 169-200, Umuttepe Yayınları, Kocaeli.
• Gökalp, H. Y., 1990: Yeşil Çay Üretim Teknolojisi ve Ülkemizde Yeşil Çay Üretimi. Gıda, 15 (6): 355-358.
• Güleç, H., 2016. Dış Ticarette Yeşil Pazarlama Etkileri ve Bir Araştırma. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Uluslararası Ticaret Anabilim Dalı Uluslararası Ticaret Yüksek Lisans Programı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Danışman; Özgür Çengel, 85 Sayfa, İstanbul.
• Güngör, M., Saygı, N., Bolat, A., Çaycı, A. D., Tekin, M. A., 2010. Yeşil Bilişim. Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumu Sektörel Araştırma ve Stratejiler Dairesi Başkanlığı, 110 sayfa.
• Güzel, D., 2011. Tedarik Zinciri Bütünleşmesi, Yeşil Tedarik Zinciri Uygulamaları ve İşletme Performansı Arasında ki İlişki Üzerine Bir Araştırma. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Danışman; Osman Demirdöğen, 220 sayfa, Erzurum.
• Karali, S., 2001. Kentsel Mekan İçerisinde Yer Alan Yeşil Alanların Değerlendirilmesi; İstanbul – Ümraniye Örneği. İstanbul Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Danışman; A. Sema Kubat, 187 sayfa.
• Kasap, Y., 2011. Ekolojik Tarım Bilgisi. Ravza Yayıncılık ve Matbaacılık, 191 sayfa, Mardin.
• Kaya, F., 2018. Yeşil Paylaşımlar: Yeşil Markaların Sosyal Medya Paylaşımları. İNİF E-Dergi, 3(2), 213-233.
• Koçak, N. ve Bayraktar, N., 2011. Türkiye’de Keten Tarımı. Ziraat Mühendisliği, 357:13-17.
• Koçer, L. L. ve Delice, T., 2017. Yeşile Boyama Ve Yeşil Güven Arasındaki İlişkide Algılanan Yeşil Riskin Ve Algılanan Tüketici Şüpheciliğinin Aracılık Rolü. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 50: 1-25.
• Koramaz, E.K. ve Türkoğlu, H., 2014. İstanbul’da Kentsel Yeşil Alan Kullanımı ve Kentsel Yeşil Alanlardan Memnuniyet. Planlama, 24(1):26-34.
• Köksal, D., 2011. Çevrecilik ve Yeşil Reklama Yönelik Tutum. Bahçeşehir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Reklamcılık Ve Marka İletişimi Yönetimi, Yayınlamamış Yükseklisans Tezi, Danışman; Yeşim Ulusu, 108 Sayfa.
• Köseoğlu, M. C. ve Solmaz, M. S. , 2019. Yeşil Liman Yaklaşımı: Türkiye Ve Dünya Yeşil Liman Ölçütlerinin Karşılaştırmalı Bir Değerlendirmesi. IV. Ulusal Liman Kongresi “Küresel Eğilimler-Yerel Stratejiler” 7-8 Kasım 2019, 20 Sayfa, İzmir.
• Kurdoğlu, B. Ç., 2002. Yeşil Yol Kavramı, Fonksiyonları ve Önemi. Kafkas Üniversitesi Artvin Orman Fakültesi Dergisi, 3(1): 80-86.
• Kurtaslan, B. Ö. ve Yazgan, M.E., 2005: Kayseri Kent Bütününün Açık ve Yeşil Alanlarının Sistem Yaklaşımı İle Değerlendirilmesi. S.Ü. Müh.-Mim. Fak. Dergisi, 20 (1): 69-80.
• Kurucu, A.A., 2015. Yeşil Enerji: Türkiye’nin Potansiyelinin Ve Uygulamalarının Avrupa’dan Örneklerle Karşılaştırılması. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Çevre Bilimleri Anabilim Dalı, Yayınlanmamış doktora tezi, Danışman; Aykut ÇOBAN, 167 sayfa, Ankara.
• Mazlum, S. C., 2019. Küresel İklim Politikaları. İklim Değişikliği Eğitim Modülleri Serisi 2, Çevre ve Şehircilik Bakanlığı Çevre Yönetimi Genel Müdürlüğü, 88 sayfa, Ankara.
• Olgun, B., Kurtuluş, O, Heperkan, H, 2009: Yeşil Binalar ve LEED. TBMM Makina Mühendisliği Odası Tesisat Mühendisliği Dergisi, 111: 53-59.
• Özdemir, A., 2009. Katılımcı Kentli Kimliğinin Oluşumunda Kamusal Yeşil Alanların Rolü: Ankara Kent Parkları Örneği. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 1: 144-153.
• Öztan, Y., 1968: Ankara Şehri ve Çevresi Yeşil Saha Sisteminin Peyzaj Mimarisi Prensipleri Yönünden Etüd ve Tayini. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları: 344, Bilimsel Araştırma ve İncelemeleri: 217, 190 sayfa, Ankara.
• Öztürk, B., 2004. Kentsel Açık Ve Yeşil Alan Sistemi Oluşturulması: Kayseri Kent Bütünü Örneği. Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Yayınlanmamış Doktora tezi, Danışman: Murat E. Yazgan, 193 sayfa.
• Öztürkcan, N. ve Tunçel, A., 1977: Ankara’da Yeşil Alan Sorunu. Mimarlık Dergisi, 15 (3):65-74,
• Özsoy, C., 2011: Yeşil Ekonominin Dinamikleri: Yeşil İşler ve Beceriler. Finans Politik & Ekonomik Yorumlar, 48 (562): 19-32.
• Pamay, 1978b. İstanbul Halkının Rekrasyon Gereksini ve Eğilimleri ile Yeşilalan İlişkisi. Sayfa: 161-168, Kentlinin Sağlığı ve İhtiyaçları Açısından Büyük İstanbul’un Yeşilalan Sorunları Ulusal Simpozyumu, 22-24 Kasım 1978, İ.Ü. Orman Fakültesi Yayın Nu: 2587/270.
• Ufuk, P.Ş., 2017: Türk Bilişsel Budun Dil Bilimine Giriş. Grafiker Yayınları Yayın Nu:229, ISBN: 978-605-9247-55-9, 375 sayfa.
• Utkutuğ, Ç. P., 2011: Yeşil Pazarlamanın Gelişimi ve Yeşil Tutundurma Stratejileri: İnşaat Sektöründe Uygulanabilirliği. X. Ulusal Tesisat Mühendisliği Kongresi – 13/16 Nisan 2011/İzmir, sayfa:1637-1648.
• Uz, N.N. ve Güven, S., 2014. Yeşil Ürün ve Ekoetiketleme. Tüketici Yazıları (IV), Editörler; Müberra Babaoğul, Arzu Şener, Esna Betül Buğday, sayfa: 235-253, ISBN.978-605-88778-4-9.
• Üner, S., 2017. Yeşil İşlerin İstihdam Yaratabilme Potansiyeli Seçilmiş Ülke Uygulamaları ve Türkiye İş Kurumu İçin Öneriler. Çalışma Ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Türkiye İş Kurumu Genel Müdürlüğü Uzmanlık Tezi, 130 sayfa.
• Ünver, H. A., 2017. Paris İklim Anlaşmasına Teorik Yaklaşım: Neo-Neo Tartışması, Eko-Marksizm ve Yeşil Kapitalizm. Uluslararası İlişkiler Dergisi, 14 (54): 3-19.
• Üste, R. B., 2015. Doğa’nın Siyaset Paradigması: Yeşil Siyaset. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 7 (2): 38-54.
• Şahin, Ü., 2012. Yeşil Düşünceden Yeşil Ekonomiye. Editör; Ahmet Atıl Aşıcı ve Ümit Şahin, Yeşil Ekonomi, sayfa; 22-34, Yeni İnsan Yayınevi 52, Yeşil Politika Serisi 2, ISBN: 978-605-5895-31-0, İstanbul.
• Şentürk, S.H., 2014. Yeşil Bina Vergi Teşvikleri: Amerika Örneği Ve Türkiye İçin Çıkarılabilecek Sonuçlar. Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 10 (2): 89-102.
• Saçılık, M. Y. ve Çevik, S., 2014: Çevreye Duyarlı Otelcilik Kapsamında Yeşil Yıldız Uygulaması: Antakya Güngör Ottoman Palace Örneği. 9th International Conference: New Perspectives in Tourism and Hospitality 25-27 Eylül 2014, sayfa:404-414, Burhaniye, Türkiye.
• Sevgi, O., 2020. Yeşilin Simgesel Anlamı ve Yeşile Bakış. Yeşil Alanlar Çalıştayı, 05-06 Haziran 2020, İstanbul Büyükşehir Belediyesi, 15 sayfa.
• Terekli, Gözde, O. Özkan ve G. Bayın, 2013. Çevre Dostu Hastaneler: Hastaneden Yeşil Hastaneye. Ankara Sağlık Hizmetleri Dergisi, 12 (2): 37-54.
• Tunçer, M., 2019. Yasal Ve Yönetsel Boyutu İle Türkiye'de Yeşil / Mavi Altyapı Zonguldak, Bartın, Karabük ÇDP Örneği. Türkiye Peyzajları 3. Ulusal Konferansı: Yeşil Altyapı, Editör; Meryem Atik, 7-9 Kasım 2019, Bildiriler Kitabı ISBN: 978-605-031-676-6, Sayfa; 47-55, Antalya.
• Uydacı, M., 1999. İş Ahlakı Açısından Çevresellik ve Yeşil Pazarlama Anlayışı. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı Üretim Yönetimi ve Pazarlama Bilim Dalı, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Danışman Zafer Kesebir, 197 sayfa, İstanbul.
• Yalçın, A.Z., 2016. Sürdürülebilir Kalkınma İçin Yeşil Ekonomi Düşüncesi ve Mali Politikalar. Çankırı Karatekin Üniversitesi İİBF Dergisi, 6 (1): 749-775.
• Yavuz, Ş., 2009: Yeşil Halkla İlişkiler ve İkna. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 37, 128-141.
• Yeşil, A., 2006. Ankara Metropoliten Alanının Yeşil Alan Sisteminin Analizi. Yıldız Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Danışman; Semra Atabay, 81 sayfa, İstanbul
• Yıldızcı, A.C., 1982. Kentsel Yeşil Alan Planlaması ve İstanbul Örneği. Doçentlik Tezi, İ.T.Ü. Mimarlık Fakültesi, İstanbul.
• Yıldız, N., 1978. Yeşilalan Sağlanmasında Aktif Toprak Politikasının Rolü. Sayfa: 33-37, Kentlinin Sağlığı ve İhtiyaçları Açısından Büyük İstanbul’un Yeşilalan Sorunları Ulusal Simpozyumu, 22-24 Kasım 1978, İ.Ü. Orman Fakültesi Yayın Nu: 2587/270.
• Yılmaz, V. ve Doğan, A., 2017. Türkiye'nin Yeşil Büyüme Uygulamalarının Etkinliği. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 5 (57): 277-295.
• Yücel, M. ve Ekmekçiler, Ü., 2008: Çevre Dostu Ürün Kavramına Bütünsel Yaklaşım; Temiz Üretim Sistemi, Eko-Etiket, Yeşil Pazarlama. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 7 (26)320-333.
• 2433 Sayılı ve 21 Haziran 1933 Tarihli Resmi Gazetede Belediye Yapı ve Yollar Kanunu
• 30426 Sayılı ve 20 Mayıs 2018 Tarihli Resmi Gazetede İstanbul İmar Yönetmeliği