AİLE İLİŞKİLERİNİN SOSYAL MEDYAYLA BİRLİKTE ÇÖKÜŞÜ

Year 2018, Volume: 2 Issue: 2, 105 - 120, 01.05.2018

Vusala Güleç

https://doi.org/10.17932/IAU.EJNM.25480200.2018.2/2.105-120

Abstract

Günümüzde
iletişim araçları hızlı bir şekilde gelişmektedir. Bu gelişme bireylerin
internet araçlarını daha çok kullanmasına sebep olmaktadır. Bunlardan en önemlisi
de sosyal medyadır. Son yıllarda hızla çoğalan sosyal medya kullanımı,
günümüzde insanların rutinleri arasında bulunan ve kullanan insan sayısının
devamlı bir artış gösterdiği bir araçlar bütünü durumuna gelmiştir. Sosyal
medya; kişilerin kendilerini ifade ettikleri ve başka kullanıcılarla bağlantıda
olduğu yeni bir sanal medyadır. Yeni iletişim araçlarının gelişim göstermesi ve
bunlara olan ilginin çoğalması ile birlikte sosyal medya kullanımı her geçen
gün daha da artmaktadır ve bireyler arası iletişim kopukluklarına sebep
olmaktadır. Akıllı telefon kullanımı günümüzde çoğaldıkça sosyal medyaya erişim
o kadar kolay duruma gelmiştir. Sosyal medyada geçirilen zaman arttıkça aile
ilişkilerinde o oranda azalma görülmektedir. Sosyal medyanın yoğun olarak kullanılması
sadece aile ilişkileri değil ailede yaşanacak başka sorunlara da sebep
olmaktadır. Bu çalışmada sosyal medyanın aile ilişkilerinde ne derece etkili
olduğu incelenmektedir. Boş zaman aktivitesi olarak ortaya çıkan sosyal
medyanın kullanımı aile ilişkilerini ne oranda etkilediği incelenmektedir.

Keywords

sosyal medya, aile ilişkileri, bireyler, boş zaman, iletişim

References

• Andreassen, C.S (2012). Development of a facebook addiction scale. Psychological Reports, 2012, 110, 2, 501-517. Çam, E. & İşbulan, O. (2012). A new addiction for teacher candidates: Social networks. The Turkish Online Journal of Educational Technology (TOJET), 11 (3), 14-19. La Barbera, D., La Paglia, F. & Valsavoia, R. (2009). Social network and addiction. CyberPsychology& Behavior, 12, 628-629. Usluel, Y. K. & Mazman, S. G. (2009). Sosyal ağların benimsenmesi ölçeği. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 8 (15), 139-160. Arabacı, N. (2011), “Ana-Baba-Çocuk İletişimini Değerlendirme Aracı’nın (ABÇİDA) Geliştirilmesi ve Ana-Baba-Çocuk İletişiminin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Aslan, N. ve Cansever B. , (2012), “Ergenlerin Boş Zaman Değerlendirme Algısı”, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı:42, ss. 23–35. Aspden, E., J. & Thorpe, L., P. (2009). Where do you learn?: Tweeting to inform learning space development. Educause Quarterly, 32 (1). Atasoy, B., (2013), “Ebeveynler ve Facebook”, http://sosyalmedya.co/ ebeveynler-ve-facebook/, (03.04.2013). Aziz, A., (1982), Toplumsallaşma Ve Kitlesel İletişim, Ankara Üniversitesi Basın Yayın Yüksekokulu, Ankara. Baran, A. G., (2004), “Türkiye’de Aile İçi İletişim Ve İlişkileri Üzerine Bir Model Denemesi”, Türkiyat Araştırmaları Dergisi, Ankara, Sayı:1, ss: 31–41. Belin, M. N. & Yıldız, H. (2011). Lise öğrencilerinin Facebook adlı sosyal paylaşım sitesini kullanma amaçları üzerine sosyolojik bir inceleme: Eskişehir Örneği. Türkiye Bilimsel ve Teknolojik Araştırma Kurumu, http://mebk12.meb.gov.tr /meb_iys_dosyalar/26/14/967997/dosyalar/2012_12/10032002_06.pdf web adresinden 12 Nisan 2015 tarihinde erişilmiştir. Blake, B., Agarwal, N., Wigand, R.P. & Wood, J.D. (2010). Twitter quo vadis: Is twitter bitter or are tweets sweet? Information technology: New generations. Third International Conference, 1257–1260. Çam, E. & İşbulan, O. (2012). A new addiction for teacher candidates: Social networks. The Turkish Online Journal of Educational Technology (TOJET), 11 (3), 14-19. Demir, E., (2006), “Birey ve Aile Yaşamına İlişkin Konularda İnternet Kullanımının Belirlenmesi”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Demiray, U. (1994). İletişimötesi İletişim. Eskişehir: Turkuaz Kitabevi. Demircioğlu, H., Tezel, F. ve Günindi, Y., (2011), Ana Babaların Görüşlerine Göre Aile İşlevleri, Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt: 13, Sayı:1, ss. 93–104, Erzincan. Dönmezler, İ. 1999. Ailede iletişim ve etkileşim. Sistem Yayıncılık, İstanbul. Ellison, N.B., Steinfield, C. & Lampe, C. (2007). The benefits of Facebook “friends”: Social capital and college students’ use of online social network sites. Journal of Computer-Mediated Communication, 12, http://jcmc.indiana.edu /vol12/issue4/ellison.html web adresinden 18 Ağustos 2011 tarihinde erişilmiştir. Foursquare (2015). Hakkında. https://tr.foursquare.com/about web adresinden 20 Nisan 2015 tarihinde erişilmiştir. Greenhow, C. (2009). Tapping the wealth of social networks for professional development. Learning & Leading with Technology, 36(8), 10-11. Gürel, D. (2011). Instagram nedir? Nasıl kullanılır? http://www.denizergurel.net /instagram-nedir-nasil-kullanilir/ web adresinden 20 Nisan 2015 tarihinde erişilmiştir. Hacıefendi, Ş.l, (2010), “Sosyal Paylaşım Siteleri Üye Bağlılığı Üzerine Bir Araştırma”, Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı:20, ss. 56–71. Hazardın, T., (2012), “Facebook Bağımlılığı”, http://www.dengeliyasam.net/dengeli- yasam/facebook-bağımliliği, (08.03.2013). Hazar, M. (2011). Sosyal medya bağımlılığı: Bir alan çalışması. İletişim, Kuram ve Araştırma Dergisi, 32, 151-175. Hortaçsu, N., (2004), İnsan İlişkileri, İmge Kitabevi Yayıncılık, 3. Baskı, Ankara. 221Kim, W., Jeong, O. R. & Lee, S. W. (2010). On social web sites. Information Systems, 35(2), 215-236. (Liebert, 2011: 16 Livingstone, S. ve Bouil M.l, (2011), “Familias And The Internet: An Observa People’s İnternet Use” Negiş, D., (2011)“Dijital Çağda Ebeveynlik”, http://www.programlar.com/makale/dijital-cagda-ebeveynlik.65.5.1.html, ( 30.04.2013). (Odabaşı ve diğerleri, 2012: 7). Öcel, N., (2002), İletişim Ve Çocuk İletişim Ortamlarında Çocuk Reklam Etkileşimi, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Yayınları, İstanbul. Öksüz, E., (2012), Yüksek Öğretim Yurtlar Kurumu İle Özel Yurtlarda İkamet Eden Öğrencilerin Boş Zaman Faaliyetlerinin Değerlendirlmesi: Balıkesir İli Örneği, Balıkesir Üniverstesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Balıkesir. Özgüven, İ. E., (2001), Ailede İletişim Ve Yaşam, PDREM Yayıncılık, Ankara. Özuğurlu, K., (1996), Evlilik Raporu, Altın Kitaplar Yayınevi, 3. Baskı, Ankara. Preeti, M. (2009). Use of social networking in a linguistically and culturally rich India. The International Information & Library Review, 41(3), 129-136. Russell, B. , (2003), Evlilik ve Ahlak, Gündüz, Işıtan, (çev.), Morpa Kültür Yayınları, 1. Baskı, İstanbul. Sinanoğlu, G., (2010), “Facebok Kullanımı ve sakıncalarına Dair” ,http:// blog.milliyet.com.tr/facebook-kullanimi-ve-sakincalarina-dair---/Blog/? BlogNo=269020 (30.04.2013). Tunalıoğlu, Z., (2013), “İnternet Bağımlılığı”, http://ebeveynlikakademisi. wordpress.com/2013/03/08/internet-bagimliligi/, (30.04.2013). Turgut, S. (2013). Yeni medya. İstanbul: Destek Yayınları. Uçar, C., (2012), “Sosyal Paylaşım Ağlarının Önemi ve İnsan Üzerindeki Etkileri”, http://c-ucar.blogspot.com/2012/11/sosyal-paylasm-aglarnn-onemive-insan_7.html, (06.05.2013). Vural, Z. B. & Bat, M. (2010). Yeni bir iletişim ortamı olarak sosyal medya: Ege üniversitesi iletişim fakültesine yönelik bir araştırma. Journal of Yaşar University, 20 (5), 3348-3382. Wang, S. S., Moon, S., Kwon, K. H., Evans, C. A. & Stefanone, M. A. (2010). Face off: Implications of visual cues on initiating friendship on facebook. Computers in Human Behaviour, 26(2), 226-234. www.kulturmafyasi.com, 2012 www.on5yirmi5.com, 2013 www.pclabs.com.tr, 2013 www.rooteto.com, 2013 Yavuzer, H., (2005), Çocuk Psikolojisi, Remzi Kitabevi, 27. Baskı, İstanbul. Yengin, D. (2012). Yeni Medya ve Dokunmatik Toplum. İstanbul: Derin Yayınları. Yörükoğlu, A., (2000), Gençlik Çağı, Özgür Yayınları,11. Baskı, İstanbul.