The change in esophagitis detection rates during the last two decades at an endoscopy center

Year 2009, Volume: 17 Issue: 1, 1 - 5, 01.04.2009

Mustafa Sarıoğlu Gökhan Kabaçam Mehmet Bektaş Yusuf Üstün Gülseren Seven Mustafa Yakut Arzu Yusifova Fatih Karataş Esra Yurduseven Meryem Eğilmez Deniz Kızılırmak Uğur Aydoğan Kubilay Çınar Ramazan İdilman Murat Törüner Ali Tüzün İrfan Soykan Hakan Bozkaya Murat Palabıyıkoğlu Hasan Özkan Hülya Çetinkaya Ali Reşit Beyler Kadir Bahar Selim Karayalçın Cihan Yurdaydın Necati Örmeci Abdülkadir Dökmeci Ali Özden

https://doi.org/10.17940/endoskopi.74931

Cited By: 1

Abstract

Background and Aims: Gastroesophageal reflux is the most frequent disease affecting the esophagus. The purpose of this study was to determine if there has been any change in esophagitis detection rates in recent years. Materials and Methods: All 63,854 upper gastrointestinal endoscopies performed at Ankara University, Gastroenterology Department, Ibn-i Sina and Cebeci Endoscopy Centers, between 1990 – 2008 were analyzed retrospectively. Grading for esophagitis was done using Savary – Miller Classification until 1999, after which the Los Angeles Classification was used. Age, sex, and other endoscopic findings like hiatal hernia, duodenal ulcer, bulbar deformity, gastric ulcer, pyloric stenosis, apical stenosis, gastric operations, gastritis, and alkaline reflux were recorded. Results: Of these 63,854 cases, 52.9% were women. The mean age was 46.75 (15-98). Esophagitis was detected in 10,275 (16.1%) cases. Severity was grade I in 61.9%, II in 26.5%, III in 8.1%, and IV in 3.4%. Esophagitis frequency and severity increased with age ( Giriş Mide içeriğinin özofagusa geçmesi fizyolojik bir olaydır. Özofagusa geçen mide içeriğinin rahatsızlık yaratması veya özofagus hasarına neden olmasına Gastroözofageal Reflü Hastalığı (GÖRH) denir. Gelişimindeki en önemli unsur reflü önleyici mekanizmaların bozulmuş olmasıdır. Gastroözofageal Reflü Hastalığı toplumda sık görülen, hayat kalitesini olumsuz etkileyen ve sağlık sistemine giderek daha fazla yük olan pahalı bir hastalıktır (1, 2). Hastalığın seyrinde, Barret özofagusu, hemoraji, striktür, perforasyon ve kanser gelişimi gibi ciddi komplikasyonlar geliştiği bilinmektedir. Yetişkinlerin %15-44'ünde ayda bir, %20'sinde haftada bir, %7'sinde günde bir kez reflü semptomları görüldüğü bildirilmiştir. Batı toplumunda üst sindirim sistemi endoskopisi yapılan hastaların %15-25'inde özofajit bulunduğu raporlanmıştır. Asya'dan yapılan çalışmalarda ise bu sıklığın %0.8-16.3 gibi çok daha az sıklıkta görüldüğü bildirilmekte ve batılılaşmayla beraber sıklığın giderek arttığı iddia edilmektedir (3). Son yıllarda hem hekim ve hastaların farkındalığının artması ile daha fazla tanı konması, hem de prevalansında gerçek bir artış olduğu bildirilmektedir. Gastroenterolojistlerin %90'ı ve aile hekimlerinin %67'sinin görüşünün prevalansın arttığı yönünde olduğu bildirilmiştir (4). Bu çalışmanın amacı ülkemizde yıllar içinde özofajit sıklığında değişiklik olup olmadığını değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem Ankara Üniversitesi Gastroenteroloji Bilim Dalı İbni Sina Hastanesi ve Cebeci Kliniği Endoskopi merkezlerinde 1990 – 2008 yıllarında yapılan 63854 üst gastrointestinal sistem endoskopisi sonucu retrospektif olarak değerlendirildi. Çalışmaya alınan vakalar, işlem endikasyonu ve tekrar endoskopi olup olmaması gözetilmeden alındı. Özofajit derecelendirmesi 1999'a kadar Savary-Miller ve 1999`dan itibaren Los Angeles sınıflamalarına göre yapılmıştı (Tablo 1). Hastaların yaşları, cinsiyeti ve özofajite yandaş endoskopik bulguları (hiatus hernisi, duodenal ülser, bulbus deformitesi, gastrik ülser, pilor stenozu, apikal darlık, mide operasyonu, gastrit, safra gastriti, özofagus ve mide kanseri) kaydedildi. İstatistik analizler için SPSS 13.0 paket programı kullanıldı. Anlamlılık değeri p

Keywords

Esophagitis, reflux, endoscopy, annual change

Son iki dekatta endoskopi merkezinde özofajit görülme sıklığında saptanan değişiklik

Abstract

Giriş ve Amaç: Gastroözofageal reflü özofagusun en sık görülen hastalığıdır.
Çalışmanın amacı yıllar içinde özofajit sıklığında değişiklik olup olmadığını
değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Ankara Üniversitesi Gastroenteroloji
Bilim Dalı İbni Sina Hastanesi ve Cebeci Kliniği Endoskopi Merkezinde 1990-
2008 yıllarında yapılan 63854 üst gastrointestinal sistem endoskopisi sonucu
retrospektif olarak değerlendirildi. Özofajit derecelendirmesi Savary-Miller ve
1999’dan itibaren Los Angeles klasifikasyonuna göre yapılmıştı. Hastaların
yaşları, cinsiyeti ve özofajite yandaş endoskopik bulguları (hiatus hernisi, duodenal
ülser, bulbus deformitesi, gastrik ülser, pilor stenozu, apikal darlık,
mide operasyonu, gastrit, safra gastriti) kaydedildi. Bulgular: Endoskopisi
yapılan 63854 vakanın %52.9’u kadındı. Yaş ortalaması 46.75 (15-98) idi.
Hastaların 10275 (%16.1)’inde özofajit saptandı. Bunların %61.9’unda Grade
I, %26.5’inde Grade II, %8.1’inde Grade III ve %3.4’ünde Grade IV özofajit
vardı. Hastaların yaşı arttıkça özofajit sıklığı ve şiddeti artmaktaydı ( < 20
yaş: %14.6, 21-30 yaş: %17.5, 31-40 yaş: %19, 41-50 yaş: %19.7, 51-60 yaş:
%19, 61-70 yaş: %18.6, 71-80 yaş: %21.4) (p=0.0001). Erkeklerde daha fazla
özofajit saptandı (%22.3 vs %16.1) ve bunlar daha ileri evreydi
(p=0.0001). Özofajit görülme sıklığında 1990’dan günümüze 5’er yılık değerlendirmede
lineer bir artış saptandı (1990-1994: %11.2; 1995-1999: %12.7;
2000-2004: %19.9; 2005-2008: %20.9) (p=0.0001). Çok değişkenli analizde
özofajit gelişmesiyle yaş, erkek cinsiyet, duodenal ülser hastalığı, pilor darlığı,
hiatus hernisi, alt özofagus sfinkter gevşekliği, antral gastrit ve pangastrit
ilişkili bulundu. Sonuç: Yaklaşık 20 yıllık değerlendirmede endoskopik incelemeler
sırasında özofajit tespit edilme sıklığı %16.1 bulunmuştur. 1990’lı
yıllara göre 2000’li yıllarda özofajit görülme oranında artış mevcuttur. Olguların
%88.4’ünde hafif derecede (Grade I+II) özofajit vardı. Hiatus herni, alt
özofagus sfinkter gevşekliği, pilor stenozu ve peptik ülser gibi durumlarda
özofajit görülme riski daha yüksekti

Keywords

Özofajit, reflü, endoskopi, yıllara göre değişim

References

• Locke GR III, Talley NJ, Fett SL, et al. Prevalence and clinical spectrum of gastroesophageal reflux: A population-based study in Olmsted coun- ty, Minnesota. Gastroenterology 1997;112:1448-56.
• Revicki DA, Wood M, Maton PN, Sorensen S. The impact of gastroe- sophageal reflux disease on quality of life. Am J Med 1998;104:252-8.
• KL GOH. Changing epidemiology of gastroesophageal reflux disease in the Asian–Pacific region: An overview J Gastroenterol Hepatol 2004;19: 22-25.
• Wong WM, Lim P, Wong BC. Clinical practice pattern of gastroenterol- ogists, primary care physicians, and otolaryngologists for the manage- ment of GERD in the Asia-Pacific region: the FAST survey. J Gastroenterol Hepatol 2004;19:54-60.
• Spechler SJ. Epidemiology and natural history of gastro-oesophageal reflux disease. Digestion 1992;51(Suppl 1):24-9.
• El-Serag HB, Sonnenberg A. Opposing time trends of peptic ulcer and reflux disease. Gut 1998; 43: 327-33.
• DeMeester TR, Wang CI, Wernly JA, et al. Technique, indications, and clinical use of 24 hour esophageal pH monitoring. Thorac Cardiovasc Surg 1980;79:656-70.
• Brown LM, Devesa SS. Epidemiologic trends in esophageal and gastric cancer in the United States. Surg Oncol Clin N Am 2002;11:235-56.
• Mungan Z, Demir K, Onuk M. D, Göral V, Boztaş G, Beşışık F, Yıldırım B, Yeğinsu O. Characteristics of gastroesophageal reflux disease in our country. Turk J Gastroenterol 1999;10:101-6.
• Bor S, Vardar R, Vardar E, Takmaz S, Mungan Z, GÖRHEN çalışma grubu hekimleri. Türkiye'de gastroözofageal reflü hastalarında endoskopik bulgular: Çok merkezli prospektif çalışma. Turk J Gastroenterol, 2008; 19(Suppl 1):19-20(SS-25).
• "El-Serag HB. Time trends of gastroesophageal reflux disease: A system- atic review. Clin Gastroenterol Hepatol 2007;5:17-26.
• Ho KY, Lim LS, Goh WT, Lee JMJ. The prevalence of gastrooesophageal reflux has increased in Asia: a longitudinal study in the community. J Gastroenterol Hepatol 2001;16:A132.
• Lim SL, Goh WT, Lee JM, et al. Changing prevalence of gastroesophageal reflux with changing time: longitudinal study in an Asian population. J Gastroenterol Hepatol 2005;20:995-1001.
• Rosaida MS, Goh KL. Opposing time trends in the prevalence of duode- nal ulcer and reflux esophagitis in a multiracial Asian population. Gastroenterology 2004;126:A443.
• Metz DC, Kroser JA. Helicobacter pylori and gastroesophageal reflux dis- ease. Gastroenterol Clin North Am 1999;28:871-85.
• Labenz J, Blum AL, Bayerdorffer E, et al. Curing Helicobacter pylori infection in patients with duodenal ulcer may provoke reflux esophagi- tis. Gastroenterology 1997;112:1442-7.
• Pohl H, Welch HG. The role of overdiagnosis and reclassification in the marked increase of esophageal adenocarcinoma incidence. J Natl Cancer Inst 2005;97:142-6.
• Conio M, Cameron AJ, Romero Y, et al. Secular trends in the epidemiol- ogy and outcome of Barrett’s oesophagus in Olmsted County, Minnesota. Gut 2001;48:304-309.
• Van Soest EM, Dieleman JP, Siersema PD, et al. Increasing incidence of Barrett’s oesophagus in the general population. Gut 2005;54:1062-6.
• El-Serag HB. Temporal trends in new and recurrent esophageal strictures in the Department of Veterans Affairs. Am J Gastroenterol 2006;101: 1727-33.