Kent planlama fikri ve uygulamaları ilk kentsel yerleşmelerin oluşmaya başladığı neolitik çağa dek gider. Formel kent planlama eğitiminin bağımsız bir alan olarak ele alınması ise 20.yüzyılın başlangıcı olarak kabul edilmektedir. İlk olarak 1907 tarihinde “civic design” adı ile kurulan program, planlamayı; öğelerin birbirleri ile olan ilişkilerini estetik değerler düzleminde ele alan, reformist bir anlayışla “güzelleştirme ve düzenleme” odaklı bir yaklaşımla tariflemektedir. Sonrasında yaşanan dönemsel kırılmalarla birlikte sosyal teoride yer alan paradigmalar tarihsel süreç içerisinde kent planlama eğitimine çok etmenli-boyutlu-disiplinli bir yapı kazandırmıştır. Söz konusu dönemin koşullarında “tasarım” odaklı mekânsal düzenleme temelli oluşan planlama okulları, eğitim modellerini bu doğrultuda oluşturmuşlardır. Günümüzde ise bu yapı tamamen değişmiş, özellikle planlama eğitiminde “tasarım” konusu muğlak bir zeminde yer alamaya başlamıştır. Bu muğlaklığı temel alan makale, değişen paradigmalar doğrultusunda “tasarım olgusu” kavramını planlama okulları eğitim programları kapsamında tartışmaktadır. Kentsel bilginin sürekli olan değişimi, geleneksel planlama eğitimi süreçlerini yetersiz kılmakta, yeni yaklaşımları işaret etmektedir. Esnek, yaratıcı, yenilikçi ve öze ilişkin bilgiyi yakalayan/sorgulayan bir tanımlamanın yapıldığı bu yeni eğitim sürecinde “tasarım olgusu” kavramı ayrı bir önem kazanmaktadır
The idea of urban planning and implications went back to Neolithic ages when the first urban settlements started. On the other hand, addressing urban planning as an independent educational field is considered to be the beginning of 20th century. The program, firstly established as “civic design” in 1907, describes planning as an approach handling the relationships of items in an aesthetic concept and focusing on “beautification and regulation” with a reformist perspective. With the following periodical changes, the paradigms in the social theory gained urban planning education a multi-dimensional discipline. Under the circumstances of this period, “design” oriented spatial-regulation based planning schools created their education policy accordingly. Consequently, this concept was totally changed and “design” issue has started to become ambiguous especially in education planning. Therefore, this paper discusses the concept of “design issue” in the education programs of planning schools in consideration with the changing paradigms with a special focus on the ambiguity factor. The constant change of urban information makes traditional planning education processes inadequate and requires new approaches. In this new educational process; with the flexibility, creativity, innovation and discussion factors; “design issue” gained a special importance
Other ID | JA78MJ88KF |
---|---|
Journal Section | Makaleler / Articles |
Authors | |
Publication Date | December 1, 2014 |
Submission Date | December 1, 2014 |
Published in Issue | Year 2014 Volume: 1 Issue: 37 |
ERCİYES AKADEMİ | 2021 | sbedergi@erciyes.edu.tr Bu eser Creative Commons Atıf-Gayri Ticari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.