Akademik Çelişki Tekniğinin Türkçe Öğretmeni Adaylarının Kavram Öğrenme Başarılarına Etkisi

Year 2014, , 229 - 247, 09.01.2015

Oğuzhan Sevim , Behice Varışoğlu

https://doi.org/10.17556/jef.23848

Cited By: 1

Abstract

Bu çalışmanın amacı akademik çelişki tekniğinin Türkçe öğretmeni adaylarının eğitim bilimleriyle ilgili kavram öğrenme başarıları üzerinde etkili olup olmadığını araştırmaktadır. Araştırmada nicel araştırmalarda kullanılan kontrol gruplu yarı deneysel desen kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu Atatürk Üniversitesi Kâzım Karabekir Eğitim Fakültesi Türkçe Eğitimi Bölümünde öğrenim gören, Öğretim İlke ve Yöntemleri (2011-2012 Öğretim yılı) Dersini alan 98 ikinci sınıf öğrencisi oluşturmaktadır. Çalışmanın verileri çoktan seçmeli 30 sorudan oluşan Kavram Öğrenme Başarı Testi aracılığıyla toplanmıştır. Öğrencilere uygulanan Kavram Öğrenme Başarı Testi’yle elde edilen ön test ve son test verilerinin analizinde bağımsız örneklemler ve bağımlı örneklemler için t-testi kullanılmıştır. Araştırmanın sonucuna göre akademik çelişki tekniğinin öğretmen merkezli öğretime göre kavram öğretiminde daha etkili olduğu anlaşılmıştır. 

Keywords

Akademik çelişki tekniği, Türkçe öğretmeni adayları, kavram öğrenme, başarı

The Effect of Academic Controversy Techniques on The Success of Candidate Turkish Teachers in Learning Concepts

Abstract

The aim of this study is to investigate the effect of academic controversy techniques on the success of candidate Turkish teachers in learning concepts about educational sciences. In the study quasi-experimental design with control group is used, which is widely used in quantitative studies. The participants are 98 second year students taking “Teaching Principles and Methods” course (2011-2012 Academic Year) are studying at Atatürk University Kâzım Karabekir Faculty of Education, Department of Turkish Education. The data is gathered using Concept Learning Success Test consisting of 30 multiple choice questions. In the analysis of the pre-test and post-test data, t-test for independent-sample and dependent-sample is applied. The study showed that the academic controversy technique is more effective than the teacher-centered education on teaching concepts

Keywords

Academic controversy technique, candidate Turkish teachers, concept learning, success

References

• Açıkgöz, K. Ü. (1992). İşbirlikli öğrenme: Kuram, araştırma, uygulama. Malatya: Uğurel Matbaası.
• Açıkgöz, Ü. K. (2002). Aktif öğrenme, İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları.
• Avcı, S . (2002). Aktif öğrenme. http://www.Mlokurs.Virtuale.Net adresinden 15.05.2014 tarihinde indirilmiştir.
• Aziz, Z., and Hossain, A. (2010). A comparison of cooperative learning and conventional teaching on students’ achievement in secondary mathematics. Procedia Social and Behavioral Sciences, 9, 53–62.
• Baumberger-Henry, M. (2005). Cooperative learning and case study: does the combination improve students’ perception of problem-solving and decision making skills?. Nurse Education Today, 25, 238–246.
• Baykara, K. (2000). İşbirliğine dayalı öğrenme teknikleri ve denetim odakları üzerine bir çalışma. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18, 201-210.
• Bettmann, E. H., and Moore, P. (1994). Conflict resolution programs and social justice. Education and Urban Society, 27, 11–21.
• Blandford, C. P. JR. (1991). A comparision of two methods of structured controversy (cooperative learnig, controversy, discussion). DAI – A, 51 (12), s. 4004.
• Büyüköztürk, Ş. (2006). Veri analizi el kitabı, Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Büyüköztürk, Ş., Çokluk, Ö., ve Köklü, N. (2011). Sosyal bilimler için istatistik. Ankara: Pegem Akademi.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş, ve Demirel, F. (2010). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Carruthers, W. L., ve Carruthers, B. J. B. (1996). Conflict resolution as curriculum: A definition, description and process for integration in core curricula. SchoolCounselor, 43 (5), 345-373.
• Chiu, M. M. (2004). Adapting teacher interventions to student needs during cooperative learning: How to improve student problem solving and time on-task. American Educational Research Journal, 41(2), 365-399.
• Cohen, M., & Tellz, K. (1994). Implementing cooperative learning for language minority students. Bilingual Research Journal, 18, 1-19.
• Corliss, S. B. (2005). The effects of reflective prompts and collabrative learning in hypermedia problem – based learning environments on problem solving and metacognitive skills.
• -
• Texas University. 29.05.2014 tarihinde Proquest Digital Dissertations veritabanından alınmıştır.
• Doğan, C. (2012). Sistematik yabancı dil öğretim yaklaşımı ve yöntemleri. İstanbul: Ensar Neşriyat.
• El-Saghir, K. (2003). The benefits of cooperative learning to ELLs. http://www.arabguide.net/t2k/wsu/docs/2003-12-Coop_Learn.pdf adresinden 21.03.2014 tarihinde alımıştır.
• Ghaith, G. M., & Shaaban, K. A. (1995). Cooperative learning and inservice teacher training: A suggested approach. TESL Reporter, 28, 25-31.
• Güney, N., Aytan, T., ve Gün, M. (2010). Türkçe öğretmeni özel alan yeterlikleriyle ilköğretim ikinci kademe Türkçe öğretim programı ilişkisi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(10), 286-315.
• Gürsakal, N. ( 2009). Çıkarımsal istatistik. Bursa: Dora Yayıncılık.
• Johnson, D. W. ve Johnson, F. P. (1997). Joining together goup theory and group skills. USA: Allyn & Bacon A Viacom Company.
• Johnson, D. W. ve Johnson, R. T. (1995a). Teaching students to be peacemakers. Minnesota: Interaction Book Company.
• Johnson, D. W. ve Johnson, R. T. (1995b). Peace and conflict. Journal of Peace Psychology 1(4), s.417-438.
• Johnson, D. W., and Johnson, R. T. (1988). Critical thinking through structured controversy. Educational Leadership, 58-64. http://www.ascd.org/ASCD/pdf/journals/ed_lead/el_198805_johnson.pdf adresinden 21.03.2014 tarihinde alınmıştır.
• Johnson, D. W., Johnson, R. T., and Smith, K. A. (1996).
• Academic controversy: Enriching college instruction through intellectual conflict. ASHE-ERIC Higher Education Report. 25 (3), Washington.
• Kagan, S. (1992). Cooperative Learning. USA: Resource for Teachers, Inc.
• Karip, E .(1999 ). Çatışma yönetimi. Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Keyser, M. W. (2000). Active learning and cooperative learning: understanding the difference and using both styles effectively. Research Strategies 17, 35-44.
• Koruklu, N. (1998). Arabuluculuk eğitimin ilköğretim düzeyindeki bir grup öğrencinin çatışma çözme davranışlarına etkisinin incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Kuran, K. (2004). Sınıfta öğrenme-öğretme sürecinin yönetimi. M. Şişman (Edt.) Sınıf Yönetimi, s. 64 – 83. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Lincoln, M. G. (2001). Conflict resolution education: A solution for peace.Communications and the Law, March 2001, 29 – 40.
• Matusovich, H., and Smith, K. (2009). Constructive academic controversy- What is it? Why use it? How to structure it?. 39th ASEE/IEEE Frontiers in Education Conference, October 18 - 21, 2009, San Antonio.
• Mitchell, J. M., Johnson, D. W., & Johnson, R. T. (2003). The impact of academic controversy on subsequent conflict resolution and relationships among students. Journal of Research in Education, 1(13), 73-78.
• -
• Monhardt, R.M. ve Monhardt, L. C. (2000). The use of academiz controversy in elementary science methods classes. Bulletin of Science, Technology & Society, 20 (6), 445 – 451.
• Nathan, E., & Lee, C. K. (2004). Using structured academic controversies in the social studies classroom. Teaching and Learning, 25(2), 171-188.
• Öcal, M. G. (1996). Akademik çelişki tekniğinin tarih derslerindeki başarı ile güdü üzerindeki etkileri ve öğrencilerin değerlendirmeleri. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Senemoğlu, N. (1997). Gelişim öğrenme ve öğretim kuramdan uygulamaya. Ankara: Ertem Matbaacılık.
• Sözen, D. (2002) Okul müdürlerinin çatışma yönetim stilleri ve bunun öğretmenlerin stres düzeylerine etkisi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Şahin, A. (2011). İş birlikli öğrenme teknikleri ve Türkçe öğretimi (İlköğretim II. kademe için örnek etkinlikler). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Şahinel, M., Yalçınkaya, H., Aksay, S., ve Başara, E. (2008). Türkçe öğretmenliği özel alan yeterlikleri. Türkçe Öğretimi Kongresi (18-19-20 Mayıs), İstanbul.
• Terhune, K. W. (1970). The effects of personality in cooperation and conflict. In P. Swingle (Ed.), The structure of conflict (pp. 193–234). New York: Academic Press.
• Warring, D. F. (1984). Fostering pro social attitudes in desegregated schools through cooperative learnig (controversy). DAI – A, 44(11), s. 3334.