Din Görevlilerine Göre Çocuk/Sevgi Evleri’nde Kalan Çocukların Din Eğitimi: Sivas İli Örneği

Year 2021, , 843 - 873, 20.09.2021

Rukiye Gögen

https://doi.org/10.37697/eskiyeni.955023

Abstract

Çocuk/Sevgi Evleri, çeşitli nedenlerle ailesinde ayrı kalan çocukların devletin gözetiminde barındığı ve eğitim öğretim ihtiyacının karşılandığı kurumlardır. Bu kurumlarda verilen din eğitiminin niteliği, veriliş yöntemleri ve eğitim sürecinde karşılaşılan sorunların çözümü, korunma ihtiyacı olan bu çocukların geleceğe hazırlanması açısından büyük önem taşımaktadır. Çünkü aile eğitiminden yoksun kalan bu çocuklara mümkün olduğu ölçüde ailenin yokluğunu hissettirmemek ve onları sağlıklı bir şekilde geleceğe hazırlayıp topluma kazandırmak ancak eğitimle mümkündür. Söz konusu çocukların geleceğe donanımlı bir şekilde hazırlanması sürecinde genel eğitim yanında din eğitiminin de önemli bir rolü vardır. Çünkü din eğitimi, bireyin kendini tanıması, inanç ve değerler konusunda bilgi sahibi olması, hayatı anlamlandırması, ahlaki gelişim ve topluma uyum sağlama konusunda gerekli olgunluğa sahip olması açısından son derece önemlidir. Bu çocukların din eğitimine olan ihtiyacı, onlara verilen din eğitiminin niteliğini ve bu eğitimi veren din görevlilerinin yeterliliğini daha da önemli hale getirmektedir. İşte bu araştırmanın amacı, çeşitli nedenlerle ailelerinden ayrı kalarak korunmaya muhtaç hale gelen ve Çocuk/Sevgi Evleri’nde yaşamak durumunda kalan çocukların din eğitimi konusunda din görevlilerinin görüşlerini incelemek ve bu görüşlerden yararlanarak Çocuk/Sevgi Evlerinde verilen din eğitiminin kalitesini artırmaya yönelik bazı değerlendirmelerde bulunmaktır. Araştırma kapsamında Sivas Çocuk ve Sevgi Evleri’nde çalışan din görevlilerinden yarı yapılandırılmış görüşme (mülakat) tekniği ile araştırmanın verileri elde edilmiştir. Araştırmanın örneklemini, Sivas Çocuk/Sevgi Evleri’nde çalışan 18 din görevlisi oluşturmaktadır. Bu din görevlileri, 17 Çocuk Evi, 5 Sevgi Evi ve 1 de Çocuk Evleri Sitesi’nde kalan toplam 108 çocuğa eğitim ve rehberlik hizmeti sunmaktadır. Araştırmada kimlik bilgileri gizli tutulan din görevlilerine; bu kurumlarda verilen eğitim konusunda yeterliliklerine, çocuklara verilen din eğitiminin zorluklarına, katkılarına, daha iyi bir din eğitimi verilebilmesi için önerilerine dair yüz yüze sorular sorulmuştur. Araştırma sonucunda, bu evlerde kalan çocuklara din eğitimi veren din görevlilerinin mesleki açıdan tecrübeli olduğu ancak çocuk eğitimi konusunda yeterli donanıma sahip olmadığı tespitine ulaşılmıştır. Araştırma kapsamında ulaşılan bir diğer önemli sonuç ise Çocuk/Sevgi Evleri’nde verilen din eğitiminin çocuklar üzerinde olumlu etki bırakarak onların dini konulardaki yanlış inanç ve düşüncelerini değiştirdiği, geleceğe umutla bakmalarını sağladığı, ibadet ve ahlaki konularda dine uygun yaşama bilinci oluşturduğudur. Bu tespitlerden anlaşılacağı gibi, Çocuk/Sevgi Evlerinde görev yapan idarecilerin, uzmanların, eğitimcilerin, ev annelerinin ve diğer görevlilerin özenle seçilmesi ve bu evlerde verilen eğitimin niteliğini artırmaya yönelik çalışmaların süreklilik arz etmesi büyük önem taşımaktadır.

Keywords

din eğitimi, çocuk evleri, sevgi evleri, Korunma İhtiyacı Olan Çocuk, Din Görevlileri, Sivas

Religious Education of Children Staying in Child/Love Houses According to Religious Officials: The Case of Sivas Province

Abstract

Child/Love Houses are institutions where children who are separated from their families for various reasons are sheltered under the supervision of the state and their education needs are met. The quality of the religious education given in these institutions, the methods of delivery and the solution of the problems encountered in the education process are of great importance in terms of preparing these children in need of protection for the future. Because it is only possible with education not to make these children who are deprived of family education feel the absence of family as much as possible and to prepare them for the future in a healthy way and to reintegrate them into society. In addition to general education, religious education has an important role in the process of preparing these children for the future in an equipped way. Because religious education is extremely important for the individual to know himself, to have knowledge about beliefs and values, to make sense of life, to have the necessary maturity to adapt to moral development and society. The need for religious education of these children makes the quality of the religious education given to them and the competence of the religious officials giving this education even more important. The purpose of this research is to examine the opinions of religious officials on the religious education of children who have been separated from their families for various reasons and need protection and have to live in Child/Love Homes, and to make some evaluations to increase the quality of religious education given in Child/Love Homes by making use of these opinions. Within the scope of the research, the data of the research were obtained by the semi-structured interview technique from the religious officials working in Sivas Children's and Love Houses. The sample of the research consists of 18 religious officials working in Sivas Children’s / Love Houses. These religious officials provide education and guidance services to a total of 108 children living in 17 Children’s Houses, 5 Love Houses and 1 Children's Houses Complex. Religious officials whose identity information is kept confidential in the research; Face-to-face questions were asked about their competence in the education given in these institutions, the difficulties and contributions of religious education given to children, and their suggestions for a better religious education. As a result of the research, it has been determined that the religious officials who give religious education to the children living in these houses are professionally experienced but do not have enough equipment in child education. Another important result reached within the scope of the research is that the religious education given in Children’s/Love Houses has a positive effect on children, changing their false beliefs and thoughts on religious issues, enabling them to look to the future with hope, and creating awareness of living in accordance with religion in worship and moral issues. As can be understood from these determinations, it is of great importance that the administrators, specialists, educators, housewives and other officials working in Child/Love Homes are carefully selected and the efforts to increase the quality of education provided in these homes are continued.

Keywords

religious education, Child in Need of Protection, Child Houses, Affection Houses, Religious Officials, Sivas

References

• AÇSHB, Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı. “Kurumsal İstatistikler” (15 Eylül 2020). https://www.ailevecalisma.gov.tr/istatistikler#
• Altunışık, Remzi vd.. Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri. Sakarya: Sakarya Yayıncılık, 5. Baskı, 2007.
• Aşık, Elif - Eker, Fatma. “Yetiştirme Yurdunda Kalan Ergenlerin Sorunları ve Başetmeleri”. Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 16/2 (Ocak 2016), 20-31. https://doi.org/10.24938/kutfd.124888
• Ayas, Mehmet. ‘Kader-Kaza’ Kavramının Öğretimi ve Kavram Yanılgıları Üzerine Bir İnceleme”. Turkish Academic Research Review 5/3 (Eylül 2020), 358-380. https://doi.org/10.30622/tarr.774502
• Coşkunsever, Asude. “Yetiştirme Yurdunda Kalan Ergenlerin Yaşadıkları Sorunlar ve Dini Başa Çıkma: Bursa ve Şanlıurfa Yetiştirme Yurtları Örneği”. Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 25/2 (Ağustos 2016). 96-124.
• ÇEÇUEHY, Çocuk Evleri Çalışma Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelik. Resmi Gazete 27015 (5 Ekim 2008). Erişim 5 Ağustos 2020. https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2008/10/20081005-1.htm
• ÇHGM, Çocuk Hizmetleri Genel Müdürlüğü. “Temel Faaliyetlerimiz”. Erişim 5 Temmuz 2020. https://ailevecalisma.gov.tr/media/37195/chgm-faaliyetler-ve-hedefler.pdf
• Davarcı, Yasemin - Zengin, Zeki Salih. “Korunma İhtiyacı Olan Çocukların Rehabilitasyonunda Din Eğitiminin Rolü”. Journal of Islamic Research 30/2 (2019), 255-277.
• Demir, Orhan. Yetiştirme Yurdu Gençliği ve Din Eğitimi. İstanbul: Düşünce Kitabevi, 2004.
• Erbay, Ercüment (ed.). Etkinliklerle Değerler Eğitimi I (7-15 yaş). Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 2. Basım, 2018.
• Erbay, Ercüment (ed.). Etkinliklerle Değerler Eğitimi II (7-15 yaş). Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 2. Basım, 2018.
• Gül, Serdar Kenan - Güneş, İsmail Dinçer. “Ergenlik Dönemi Sorunları ve Şiddet”. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 11/1 (Haziran 2009), 79-101.
• Kaptan, Saim. Bilimsel Araştırma ve İstatistik Teknikleri. Ankara: Tekışık Yayıncılık, 11. Baskı, 1998.
• Kesgin, Safiye. “Kurum Bakımındaki Çocukların Diğer İhtiyaçları Gibi Dini ve Manevi İhtiyaçlarına Duyarlı Bir Yaklaşım: Çocuk Koruma ve Bakım Hizmetleri Ön Lisans Programı”. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi/The Journal of International Social Research 13/72 (Ağustos 2020), 960-975.
• Koç Kanca, Hatice. “Kurum Bakımı Altındaki Çocuklara Yönelik Din Hizmetleri - Uygulamalar - Yöntem Ve Öneriler”. Diyanet İlmi Dergi 55/1 (Mart 2019), 121-153.
• Kozan, Leyla. Korunmaya Muhtaç Çocukların Din Eğitimi. Elazığ: Fırat Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 2012.
• Öcal, Mustafa. “Kader ve Kaza İnancının Öğretimi”. Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 12/2 (Haziran 2003), 31-50.
• Özdemir, Saadettin. Korunmaya Muhtaç Gençlerin Din Öğretimi İhtiyaçları. Isparta: Tuğra Ofset, 2002.
• Seyyar, Ali - Özdemir, Saadettin. “AB Sürecinde Türkiye’de Dini Sosyal Hizmetlerin Önemi Türkiye-Almanya Örneği”. I. Din Hizmetleri Sempozyumu (3-4 Kasım 2007). ed. Mehmet Bulut. 506-523. Ankara: DİB Yayınları, 2008.
• Şahin, Çavuş. “Veri Toplama Teknikleri”. Bilimsel Araştırma Yöntemleri. ed. Remzi Y. Kıncal. Ankara: Nobel Yayıncılık, 2010.
• Şanver, Mehmet - Sarıtunç, Berrin. “Sosyal Hizmet ve Dezavantajlı Bireylerle Etkileşim Konusunda Din Görevlisi veya Din Eğitimcisi Adayı Öğrencilerin Görüşleri”. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi 24/2 (Ağustos 2020), 373-384.
• Teker, Soner. “Korunmaya ve Bakıma Muhtaç Çocukların Din Eğitimi ve Manevi Bakım Hizmetine Yönelik Görüşleri”. Akademik Araştırmalar Dergisi 66 (2015), 167-193.