Bu araştırmamda
lafız-mana ilişkisini ve yabancıların arapça eğitiminde bu ilişkiden nasıl
faydalanabilecekleri konusu ele alınmıştır. Araştırma üç temel bölümden oluşmaktadır.
Birinci bölümde bazı alimlerin lafzı manaya tercih etmeleri; ikinci bölümde
bazı alimlerin lafız ve manayı biribirinden ayırmaları, bazen manayı bazen de
lafzı tercih etmeleri incelenmektedir. Üçüncü bölüm ise lafız ve mananın asla
ayrılamayacağı düşüncesini ihtiva etmektedir.
الملخص تناولت في هذا البحث
مسألة اللفظ والمعنى وكيف يمكن أن نسترشد من العلاقة بينهما ببعض النقاط في تعليم
العربية لغير الناطقين بها. وقد قسمت هذا البحث إلى ثلاثة أقسام رئيسية، تناولت في
القسم الأول تفضيل العلماء للفظ على المعنى تفضيلاً تاماً، وجاء القسم الثاني
بعنوان التمايز بين اللفظ والمعنى وبنيت في هذا القسم كيف فرق العلماء بين اللفظ
والمعنى فانتصروا مرة للفظ ومرة للمعنى، واحتوى القسم الثالث على الأفكار التي
قامت بتوحيد اللفظ والمعنى وعدم الفصل بينهما.
الكلمات المفتاحية:
اللفظ، المعنى، العربية، تعليم
العربية
It is discussed in this study that (or this
study is about); the relation between meaning and utterance and how the
foreigners can benefit from this relation in Arabic Language education. This
study comprises of three parts: The first part discusses some scholars prefers
utterance to meaning. The second part discusses some scholars want to
follow the way of seperation of the meaning and utterance (or isolate the
meaning from utterance), sometimes they choose meaning, the other time
utterance.(They can choose meaning or utterance from time to time.) In the
third part; the idea “utterance and meaning can not be seperated from each
other” is examined.
Primary Language | Arabic |
---|---|
Subjects | Religious Studies |
Journal Section | Research |
Authors | |
Publication Date | May 30, 2016 |
Submission Date | January 5, 2016 |
Published in Issue | Year 2016 Issue: 32 |