Niğde İli
destan-anlatı geleneği 19. yüzyılın başlarından itibaren takip
edilebilmektedir. Bu tür destanlar toplumun ortak acı ve iz bırakan olayları
üzerine şekillendirilmiştir. Destanlar, dinleyenlerin ilgisini arttırmak için,
her daim kalıp-ezgiler veya uzun hava tipindeki müzikler eşliğinde icra
edilmiştir. Destan okuyan âşıklar, bazen bağlamaları bazense sadece sesleriyle
bu geleneği icra etmişlerdir.
Bu araştırma kapsamında
destan-anlatı türünün Anadolu topraklarındaki geleneksel yapısı üzerinde
durulmasına müteakip, destanlardaki müzikal unsurlar sergilenmiştir. Niğde
İlindeki destan geleneğinin geçmişi ve yaşayan halinin tespit edilmesinin
sonrasında, âşıklardan derlenen destanların müzikal özellikleri incelenmiştir.
Sonuç olarak, destan okuma
geleneğin 1980’li yıllara kadar yaşadığı, günümüzde kaybolduğu tespit
edilmiştir. Destan satmak için âşık ve şairlerin şehirde belirli yerlerde
dolaştıkları, destan metinlerini ise basılı olarak ellerinde gezdirdikleri
sonucuna varılmıştır. Geçmiş dönemlerde destan okuyuculuğunun bir meslek halini
aldığı ve insanların büyük ilgisini çektiği görülmüştür. Derlenen destanlardan
birinin uzun hava karakterinde, diğerinin ise kalıp ezgi olarak icra edildiği
tespit edilmiş, destan sözlerinin edâsına göre, kalıp-ezgi seçildiği sonucuna
varılmıştır.
Nigde Province
epic-narrative tradition can be traced from the early 19th century. Epics have
been shaped by the common suffering and tragic events of the society. Epics
have been performed in order to increase the interest of the listeners,
accompanied by pattern-melodies or rhythm-free melodies. The Ashıq (Turkish
Epic Teller) who tell the epic sometimes performed this tradition with their
instruments (baglama, like lute) and sometimes with their voices.
In the context of this
research, after describing the traditional structure of the epic-narrative types
on the Anatolia, the musical elements in the epics were exhibited. After the
determination of the past and present situation of the epic tradition in Niğde
Province, the musical characteristics of the epics compiled from the ashıqs are
examined.
As a result, it has been
found that the tradition of epic-narrative has lived up to the 1980s and has
now disappeared. In order to tell the epic, ashıqs and poets traveled in certain places in
the city and they sold printed epic texts. In the past, it was seen that epic
telling was a profession and attracted great attention of people. It was
determined that one of the epics that was compiled in a rhythm-free melody and
the other was performed as a pattern-melody.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Creative Arts and Writing |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | April 1, 2019 |
Submission Date | April 30, 2018 |
Published in Issue | Year 2019 |
Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi (Electronic Journal of Social Sciences), Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.
ESBD Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi (Electronic Journal of Social Sciences), Türk Patent ve Marka Kurumu tarafından tescil edilmiştir. Marka No:2011/119849.