ÇANAKKALE ŞEHRİNDE YAŞAYANLARIN ŞEHRİN YEŞİL ALANLARINA YÖNELİK İLGİ ALGI ve FARKINDALIKLARI

Year 2022, , 459 - 479, 02.04.2022

Rüştü Ilgar

https://doi.org/10.17755/esosder.849881

Abstract

Bu araştırma Çanakkale şehri özelinde yeşil alan algısı ve yeşil alanlara olan gereksinimlere yönelik gerçekleştirilmiş uygulamalı bir çalışmadır. Çanakkale şehrinde çok sayıda park alanı bulunmaktadır. Çalışmada yeşil alan ve park algısını ve ihtiyacını ölçmek için, Çanakkale’nin 7 mahallesinde toplam 248 kişiyle yüz yüze anket şeklinde veri toplanarak gerçekleştirilmiştir. Bu anketlerin 227’si değerlendirmeye alınmıştır. Değerlendirmeye alınan anketlerin 107’si kadın, 120’si erkekten oluşmuştur. Çanakkale’de hali hazırda bulunan toplam açık-yeşil alanların alanı 11 746.92 dekar (1.174.692 m2)’ dır. Bu miktar ile kişi başına düşen yeşil alan oranı 9,5 m2 olup, uluslararası normlarda olduğu tespit edilmiştir. Yapılan araştırmalar sonucu Çanakkale şehrindeki yeşil alanların 234 adet semt parkı, 9 adet kent parkı, 129 adet ağaçlık, 65 adet refüj ve kavşak, 5 adet piknik alanı ve 5 adet mezarlık bulunmaktadır. Araştırma sonuçları Çanakkale şehri park ve yeşil alan kullanıcıların ihtiyaç ve isteklerini karşılama düzeylerini, yeni park ve yeşil alanlara ihtiyaç gereksinimlerini ortaya koymaktadır. Çanakkale halkı genel olarak parkları yeterli görse de bunlara erişim ve kullanım konusunda problem yaşamaktadır. Yeşil alanlara ulaşım sonrası çevresinde yeterli otopark olmaması bir diğer sorundur. Halkın oldukça önemli kısmı parkların güvensiz olduğu ve temiz olmadığını düşünmektedir. Özellikle ankete katılan bireylerin verdiği cevaplardan anlaşıldığına göre, eğitim düzeyi arttıkça beklentiler yükselmekte ve memnuniyetsizlik artmaktadır.

Keywords

Park alanları,, Çanakkale,, kent,, farkındalık

PERCEPTION AND AWARENESS OF PEOPLE LIVING IN ÇANAKKALE CITY RELATED TO URBAN GREEN AREAS

Abstract

References

• 3194 Sayılı İmar Kanunu ve İlgili Yönetmelik (2000). Çevre ve Şehircilik Bakanlığı Teknik Araştırma ve Uygulama Genel Müdürlüğü, Ankara
• Aksoy, Yıldız (2014). Türkiye’de yeşil alanlarla ilgili yasal düzenlemeler. İstanbul Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, 13 (26), 1-20.
• Aksoy, Yıldız ve Akpınar, Ayşen (2011). Yeşil alan kullanımı ve yeşil alan gereksinimi üzerine bir araştırma, İstanbul ili Fatih ilçesi örneği. İstanbul Ticaret Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, 20, 81-96.
• Alkan, Yavuz (2020). Aktif yeşil alan olanaklarının verimlilik açısından değerlendirilmesi: Çanakkale örneği. Artvin Çoruh Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 21(1), 37-44.
• Alkay Elif, Ocakçı Mehmet (2003). Kentsel yeşil alanların ekonomik değerlerinin ölçülmesinde kullanılabilecek yöntemlerin irdelenmesi. İTÜ Dergisi A: Mimarlık, Planlama, Tasarım, 2(1), 60-68.
• Ayaşlıgil Tülay, (1997). Kent gelişim sürecinde açık ve yeşil mekan gereksiniminin Çanakkale örneğinde İncelenmesi. İ.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü (Basılmamış Doktora Tezi), İstanbul, Yök Veritabanı Tez No:66317
• Bilgili Bayram Cemil (2013). Çankırı kent kamusal yeşil alanlarının yeterliliğinin ulaşılabilirlik yönünden değerlendirilmesi. Tekirdağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, Cilt 10, Sayı 2
• Cranz Galen (1982). The Politics of Park Design:A History of Urban Parks in America.Cambridge, MA: MIT Press Çanakkale İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü (2018). Brifing Raporu.
• Çanakkale Park ve Bahçeler Müdürlüğü (2018). 2017 Park ve Bahçeler Müdürlüğü Verileri
• Dai Dajun (2011). Racial/ethnic and socioeconomic disparities in urban green space accessibility: where to intervene? Land Scape and Urban Planning, 102 (2011), pp. 234-244